Interpretacja indywidualna z dnia 2 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.363.2024.1.EJ

W związku z wypłatą na rzecz agenta wynagrodzenia za zawarcie przez Wnioskodawcy umowy z armatorem, która to umowa została zawarta w rezultacie starań i działań podjętych przez agenta, Wnioskodawca nie miał obowiązku, na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy CIT pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wypłaconego agentowi wynagrodzenia, ponieważ wynagrodzenie to nie stanowiła dla agenta przychodu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a wspomnianej ustawy, podlegającego opodatkowaniu w Polsce

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 czerwca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy Wnioskodawca, w związku z wypłatą na rzecz agenta wynagrodzenia, na podstawie umowy zawartej przez Wnioskodawcę z agentem, za zawarcie przez Wnioskodawcę umowy z armatorem na (…), która to umowa została zawarta przez Wnioskodawcę z armatorem w rezultacie starań i działań podjętych przez agenta, nie miał obowiązku, na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pobrania, w dniu dokonania wypłaty tego wynagrodzenia, zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wypłaconego agentowi wynagrodzenia, ponieważ wynagrodzenie to nie było dla agenta przychodem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a wspomnianej ustawy, podlegającym opodatkowaniu w Polsce zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(…) Spółka Akcyjna (dalej jako: „Wnioskodawca”) ma siedzibę w Polsce i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów. Rok podatkowy Wnioskodawcy jest tożsamy z rokiem kalendarzowym.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie (…).

Wnioskodawca pozyskuje swoich klientów, czyli armatorów zlecających (…) z dwóch źródeł:

a)z tytułu posiadanych przez Wnioskodawcę z związku z długoletnią działalnością kontaktów wśród armatorów lub poprzez działania przedstawicieli handlowych Wnioskodawcy,

b)z tytułu działalności agenta (agentów), który pozyskuje zlecenia od armatorów na rzecz Wnioskodawcy.

Agent (A z siedzibą w Szwecji) pozyskujący zlecenia od armatorów na rzecz Wnioskodawcy jest podmiotem mającym swoją siedzibę lub zarząd poza terytorium Polski i nie jest podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „Ustawa CIT”). Agent nie posiada na terytorium Polski zagranicznego zakładu w rozumieniu Ustawy CIT i prowadzi swoją działalność wyłącznie poza terytorium Polski.

Agent działa na rzecz Wnioskodawcy na podstawie umowy, którą Wnioskodawca zawarł z agentem. Na podstawie tej umów, agent zobowiązuje się do podjęcia działań mających na celu umożliwienie Wnioskodawcy zawarcie przez Wnioskodawcę z armatorem umowy dotyczącej (…), a Wnioskodawca zobowiązuje się do zapłaty na rzecz agenta wynagrodzenia za świadczone usługi na zasadach określonych w tej umowie.

Na podstawie tej umowy, agent nie będzie podejmować żadnych innych czynności ani świadczyć innych usług, niż wskazana usługa.

Z tytułu pozyskania na rzecz Wnioskodawcy armatora, który zleci wykonanie przez Wnioskodawcę (…). Wnioskodawca wypłaca na rzecz agenta wynagrodzenie w wysokości i terminie określonym w umowie zawartej przez Wnioskodawcę z agentem.

Wynagrodzenie nie jest wypłacane za samo staranie się agenta, samo podjęcie działań przez agenta zmierzających do zawarcia przez Wnioskodawcę umowy z armatorem na (…). Wynagrodzenie jest płatne agentowi za zawarcie przez Wnioskodawcę umowy z armatorem, której zawarcie jest rezultatem starań i działań podjętych przez agenta. Wynagrodzenie to jest wypłacane przez Wnioskodawcę przelewem na rachunek bankowy wskazany przez agenta. Ponadto, warunkiem zapłaty wynagrodzenia dla agenta jest całkowite uregulowanie należności przez armatora na rzecz Wnioskodawcy z tytułu usługi wykonanej przez Wnioskodawcę na rzecz tego armatora.

W przypadku, gdyby nie doszło do podpisania przez Wnioskodawcę umowy z armatorem, agent nie uzyskałby żadnego wynagrodzenia. Zatem umowa zawarta przez Wnioskodawcę z agentem jest umową rezultatu (wynagrodzenie uzależnione jest od efektu prac) umową starannego działania, w której wynagrodzenie nie jest powiązane z konkretnym efektem (wynikiem świadczenia usług), ale ze starannym działaniem.

Zatem umowa, która została zawarta przez Wnioskodawcę z agentem zawiera następujące cechy:

· na podstawie tej umowy agent zobowiązał się do podjęcia działań mających na celu umożliwienie Wnioskodawcy zawarcie z armatorem umowy, której przedmiotem będzie zlecenie przez armatora Wnioskodawcy wykonania (…) (czyli do stałego pośredniczenia przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy);

· agent, świadczy więc usługę, której przedmiotem jest umożliwienie Wnioskodawcy zawarcie umowy z armatorem;

· na podstawie tej umowy, agent nie będzie podejmować żadnych innych czynności ani świadczyć innych usług, niż wskazana usługa;

· z tytułu pozyskania na rzecz Wnioskodawcy armatora, który zleci wykonanie przez Wnioskodawcę (…), Wnioskodawca wypłaca na rzecz agenta wynagrodzenie w wysokości i terminie określonym w umowie;

· wynagrodzenie nie jest wypłacane za samo staranie się agenta, samo podjęcie działań przez agenta zmierzających do zawarcia przez Wnioskodawcę umowy z armatorem na (…), tylko wynagrodzenie jest płatne za zawarcie przez Wnioskodawcy umowy z armatorem, której zawarcie jest rezultatem starań i działań podjętych przez agenta. Ponadto, warunkiem zapłaty wynagrodzenia dla agenta jest całkowite uregulowanie należności przez armatora na rzecz Wnioskodawcy z tytułu usługi wykonanej przez Wnioskodawcę na rzecz tego armatora.

Umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a agentem nie przewiduje pokrywania przez Wnioskodawcę kosztów jakie agent poniósł w celu doprowadzenia do zawarcia przez Wnioskodawcę umowy z armatorem na (…). Jedynymi kwotami pieniędzy jakie są przelewane przez Wnioskodawcę na rachunek bankowy wskazany przez agenta są kwoty wynagrodzenia za zawarcie przez Wnioskodawcy umowy z armatorem, której zawarcie jest rezultatem starań i działań podjętych przez agenta.

Rzeczywistym właścicielem wypłacanych przez Wnioskodawcę wynagrodzeń na podstawie wspomnianej umowy zawartej przez Wnioskodawcę z agentem jest wyłącznie agent.

Wnioskodawca, wypłacając agentowi wynagrodzenie za zawarcie przez Wnioskodawcę umowy z armatorem, której zawarcie jest rezultatem starań i działań podjętych przez agenta nie potrąca, jako płatnik, podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy CIT.

Pytanie

Czy Wnioskodawca, w związku z wypłatą na rzecz agenta wynagrodzenia, na podstawie umowy zawartej przez Wnioskodawcę z agentem, za zawarcie przez Wnioskodawcę umowy z armatorem na (…), która to umowa została zawarta przez Wnioskodawcę z armatorem w rezultacie starań i działań podjętych przez agenta, nie miał obowiązku, na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych pobrania, w dniu dokonania wypłaty tego wynagrodzenia, zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wypłaconego agentowi wynagrodzenia, ponieważ wynagrodzenie to nie było dla agenta przychodem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a wspomnianej ustawy, podlegającym opodatkowaniu w Polsce zryczałtowanym podatkiem dochodowym?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z wypłatą na rzecz agenta wynagrodzenia, na podstawie umowy zawartej przez Wnioskodawcę z agentem, za zawarcie przez Wnioskodawcy umowy z armatorem na (…), która to umowa została zawarta przez Wnioskodawcę z armatorem w rezultacie starań i działań podjętych przez agenta, Wnioskodawca nie miał obowiązku, na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „Ustawa CIT”) pobrania, w dniu dokonania wypłaty wynagrodzenia na rzecz agenta, zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wypłaconego agentowi wynagrodzenia, ponieważ wynagrodzenie to nie stanowiła dla agenta przychodu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a wspomnianej ustawy, podlegającego opodatkowaniu w Polsce zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 Ustawy CIT, osoby prawne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e.

Tytułami wymienionymi w art. 22 ust. 1 Ustawy CIT, do którego odwołuje się powyższy przepis, to przychody z dywidend oraz inne przychody (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Nie ulega wątpliwości, że wynagrodzenie za usługę świadczoną przez agenta na rzecz Wnioskodawcy nie jest dywidendą lub innym przychodem (dochodem) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Polski.

W związku z powyższym, po stronie Wnioskodawcy istniałby obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku, o którym mowa jest w art. 26 ust. 1 Ustawy CIT, wyłącznie w przypadku, gdyby wynagrodzenie wypłacone na rzecz agenta stanowiło przychód z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 Ustawy CIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 Ustawy CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych - ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera - ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Nie ulega wątpliwości, że wynagrodzenie za usługę świadczoną przez agenta na rzecz Wnioskodawcy nie jest przychodem:

· z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

· z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

· z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera

W związku z powyższym, tylko wtedy gdy wynagrodzenie, które zostało wypłacone przez Wnioskodawcę na rzecz agenta, byłoby należnością z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT, przy jego wypłacie Wnioskodawca miałby obowiązek, jako płatnik, pobrać w dniu dokonania wypłaty tego wynagrodzenia zryczałtowany podatek dochodowy. Zatem wynagrodzenie wypłacone przez Wnioskodawcę na rzecz agenta musiałoby być wynagrodzeniem z tytułu świadczeń:

a)doradczych,

b)księgowych,

c) badania rynku,

d)usług prawnych,

e)usług reklamowych,

f) zarządzania i kontroli,

g)przetwarzania danych,

h)usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu,

i) gwarancji i poręczeń,

j) o podobnym charakterze do wskazanych powyżej.

Ad a)

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN „doradztwo” oznacza udzielanie fachowych porad, natomiast termin „doradzać” znaczy udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Użyty w Ustawie CIT termin „usługi doradztwa” należy rozumieć w związku z tym jako udzielanie fachowych zaleceń, porad, wskazówek.

Usługi doradcze, czyli usługi polegające na udzielaniu fachowych porad, zaleceń czy też wskazówek wymagają aby osoba świadcząca tego rodzaju usługę, czyli podmiot doradzający wykorzystywał swoją wiedzę w celu wskazanie najlepszych rozwiązań, skłaniając odbiorcę takiej usługi do zastosowania się do rady, porady, wskazówki. Zdaniem sądów administracyjnych, świadczenie usługi doradztwa należy postrzegać jako wykorzystanie swojej wiedzy, znajomości rzeczy poprzez wskazywanie najlepszych, najskuteczniejszych rozwiązań do ich zastosowania do danego problemu:

„Usługi doradztwa jak słusznie przytoczył organ, oznaczają udzielanie fachowych porad, natomiast termin „doradzać”, znaczy udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Doradca, to ten, co udziela fachowych zaleceń, czy porad, wskazówek, to ktoś, kto posiadaną wiedzę wykorzystuje na wskazywanie najlepszych, najbardziej optymalnych rozwiązań, nakłaniając odbiorcę takiej usługi do zastosowania się do rady, porady, wskazówki, dyrektywy postępowania. Zdaniem sądów administracyjnych, świadczenie usługi doradztwa, należy postrzegać, jako wykorzystanie swojej wiedzy, znajomości rzeczy, poprzez wskazywanie najlepszych, najskuteczniejszych rozwiązań do ich zastosowania do danego problemu. Zatem usługi doradztwa należy rozumieć jako specjalistyczne usługi udzielanie fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza prawnych, ekonomicznych, czy finansowych itp. Zgodzić się należy ze Skarżącym, że naturalnie usługą doradczą będzie np. doradztwo finansowe polegające na pomocy wyborze np. najlepszego rozwiązania kredytowego w danej sytuacji, doradztwo podatkowe polegające na pomocy w wyborze najlepszej formy rozpoczęcia prowadzenia działalności w danej sytuacji pod kątem podatkowym, czy np. doradztwo agrotechniczne polegające na pomocy wyborze nie tylko określonego działania względem określnego zasiewu, ale także pomocy w wyborze optymalnego środka ochrony roślin w danym przypadku w oparciu o wiedzę doradcy. Istotą doradztwa jest zatem pomoc w rozwiązaniu określonych problemów, a nie przekazanie wiedzy na temat sprzedawanego produktu” (wyrok WSA w Krakowie z 20 maja 2021 r., sygn. akt I SA/Kr 1275/20).

Do świadczeń doradczych należy klasyfikować udzielanie konsultacji, które oznaczają zasięganie opinii u specjalisty lub rzeczoznawcy oraz udzielanie rad i wyjaśnień przez specjalistę lub rzeczoznawcę.

Agent, na podstawie umowy agencyjnej zawartej z Wnioskodawcą nie będzie świadczyć żadnych usług, które zawierałyby w sobie element doradztwa. W szczególności, agent nie będzie doradzać Wnioskodawcy odnośnie przedmiotu i zakresu umowy, która zawrzeć ma Wnioskodawca z armatorem, to armator decyduje bowiem czy jest zainteresowany (…). W umowie zawartej przez Wnioskodawcę z agentem brak jest jakiegokolwiek elementu konsultacyjnego. Agent posiada oczywiście odpowiednia wiedzę i doświadczenie, jednak na podstawie umowy zawartej przez niego z Wnioskodawcą ta wiedza i doświadczenie agenta znajduje swoje wykorzystanie wyłącznie do wykonania umówionej usługi na rzecz Wnioskodawcy (doprowadzenia zawarcia przez Wnioskodawcę umowy z armatorem na …), a nie do udzielania Wnioskodawcy jakichkolwiek porad, zaleceń, instrukcji, wskazówek itp. Zatem wynagrodzenie wypłacone przez Wnioskodawcę na rzecz agenta nie jest wynagrodzeniem z tytułu świadczeń doradczych.

Ad b)

Usługi księgowe, to usługi związane z księgowością czyli, zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN z działalnością obejmująca „prowadzenie ksiąg, w które wpisuje się wpływy, wydatki, transakcje i inne zmiany stanu majątkowego przedsiębiorstwa lub instytucji.” Agent nie wykuje na rzecz Wnioskodawcy żadnych usług dotyczących księgowości, nie wykonuje usług księgowych. Księgi Wnioskodawcy są prowadzone przez Wnioskodawcę samodzielnie i przy ich prowadzeniu nie korzysta on z usług agenta. Zatem wynagrodzenie wypłacone przez Wnioskodawcę na rzecz agenta nie jest wynagrodzeniem z tytułu świadczeń księgowych.

Ad c)

Usługi badania rynku - należy rozumieć jako poznawanie stosunków gospodarczych za pomocą analizy naukowej, gdyż, zgodnie z ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, zwrot „badać” oznacza „poznawać coś za pomocą analizy naukowej”, natomiast pojęcie „rynek” odnosi się do „całokształtu stosunków handlowych i gospodarczych”. Wnioskodawca nie otrzymuje od agenta żadnych analiz związanych z badaniem rynku ani w formule opisu stosunków gospodarczych na rynku ani w formule gromadzenia informacji o zjawiskach i procesach na rynku, ich przyczynach, stanie aktualnym i tendencjach rozwojowych. Innymi słowy, agent działający na rzecz Wnioskodawcy na podstawie zawartej umowy zna rynek armatorów i na tej podstawie, posiadając odpowiednią wiedzę i doświadczenie może doprowadzić do tego, aby Wnioskodawcy podpisał, dzięki działaniu agenta, umowę z armatorem na (…). Jednak doprowadzenie do takiego rezultatu nie jest świadczeniem na rzecz Wnioskodawcy badania rynku. Zatem wynagrodzenie wypłacone przez Wnioskodawcę na rzecz agenta nie jest wynagrodzeniem z tytułu świadczeń badania rynku.

Ad d)

Zgodnie z ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, zwrot „prawo” oznacza „ogół przepisów i norm prawnych regulujących stosunki między ludźmi danej społeczności”. Prawo oznacza również „normę prawną”, czyli regułę zachowania się. Skonstruowaną na podstawie przepisów prawa. Agent, działając na podstawie umowy zwartej z Wnioskodawcą nie udziela żadnych porad w zakresie przepisów i norm prawnych, nie informuje o regułach postępowania wynikających z przepisów prawa czy też o konsekwencjach wynikających ze stosowania prawa. Zatem wynagrodzenie wypłacone przez Wnioskodawcę na rzecz agenta nie jest wynagrodzeniem z tytułu świadczeń prawnych.

Ad e)

Pojęcie reklamy nie zostało zdefiniowane w przepisach Ustawy CIT, jednak zarówno w doktrynie jak i interpretacjach podatkowych czy też orzeczeniach sądów administracyjnych, przez „reklamę” rozumie się działania danego podmiotu, które mają na celu kształtowanie popytu na dane towary lub usługi. Działania te polegają na zachęceniu jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu. Reklama może być realizowana poprzez emisję spotów reklamowych w Internecie, środkach masowego przekazu, poprzez wręczanie gadżetów oznaczonych logo podmiotu, poprzez prezentowanie jakości i zakresu świadczonych usług:

„Według Słownika języka polskiego pod red. M. Szymczaka (wyd. PWN z 1996 r. tom III. s. 37) reklamą jest „rozpowszechnianie informacji o towarach ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie czegoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio telewizję; środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi”. Chodzi więc o zachwalanie produktów, usług czy towarów danego producenta lub sprzedawcy, skłonienie ludzi do ich nabywania. Pojęcie „reklamy” należy rozumieć jako wszelkie celowe działania podatnika mające na celu rozpowszechnienie wiedzy o oferowanych przez niego produktach lub usługach, działania, których celem jest kształtowanie popytu, przez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach bądź usługach, ich cechach i przeznaczeniu, w celu zachęcenia do nabywania towarów, bądź usług od tego właśnie, a nie innego podmiotu gospodarczego. Innymi słowy reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, przez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego. Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych. Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Do reklamy można zatem zaliczyć te działania, które mają na celu przekazanie wiedzy o zaletach i wartości reklamowej firmy (reklama firmy), realizowane poprzez rozpowszechnianie jej logo” (interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 grudnia 2023 r. znak: 0111-KDIB1-1.4010.725.2023.1.BS).

Na podstawie umowy zawartej przez Wnioskodawcę z agentem, Wnioskodawca nie zleca agentowi podjęcia działań mających na celu rozpowszechnienie wiedzy o oferowanych przez Wnioskodawcę usługach. Agent nie ma podjąć na rzecz Wnioskodawcy działań, których celem jest kształtowanie popytu na usługi Wnioskodawcy, poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych kontrahentów Wnioskodawcy o usługach świadczonych przez Wnioskodawcę, w celu zachęcenia do nabywania usług od tego właśnie Wnioskodawcy, a nie innego od podmiotu gospodarczego. Tego rodzaju działania podejmuje sam Wnioskodawca poprzez udział w targach i wystawach branżowych, czy też poprzez zlecanie wyspecjalizowanym agencjom reklamowym podjęcie określonych działań na rzecz Wnioskodawcy. Zatem wynagrodzenie wypłacone przez Wnioskodawcę na rzecz agenta nie jest wynagrodzeniem z tytułu świadczeń reklamowych.

Ad f)

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, zwrot „zarządzać” oznacza wydać polecenie, natomiast zwrot „kontrola” oznacza sprawdzanie czegoś, zestawienie stanu faktycznego ze stanem wymaganym, również nadzór nad kimś lub nad czymś. Zakres usług, które agent świadczy na rzecz Wnioskodawcy na podstawie zawartej umowy nie obejmuje jakichkolwiek czynności mających charakter wydawania Wnioskodawcy jakichkolwiek poleceń, decydowania o działaniach Wnioskodawcy czy też nadzorowania jakiejkolwiek sfery działalności Wnioskodawcy. Zatem wynagrodzenie wypłacone przez Wnioskodawcę na rzecz agenta nie jest wynagrodzeniem z tytułu świadczeń zarządzania i kontroli.

Ad g)

Jak stwierdzono w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 7 września 2024 r., znak: 0111-KDIB1-2.4010.164.2022.2.ANK, „przetwarzanie danych” stanowi przekształcanie treści i postaci danych wejściowych metodą wykonywania systematycznych operacji w celu uzyskania wyników w postaci z góry określonej. Przez przetwarzanie danych zwyczajowo rozumie się bieżącą działalność informatyczną związaną z poddawaniem danych procesom przekształcenia w celu np. zasilania bazy danych, tworzenia raportów, tabel, formularzy np. umów itp. (por.: Greg Wilson „Przetwarzanie danych dla programistów”, Wydawnictwo Helion 2006 r.). Przetwarzanie danych dotyczy zarówno operacji w systemach informatycznych jak i papierowych kartotekach. Agent nie świadczą na rzecz Wnioskodawcy, na podstawie zawartej umowy, żadnych czynności, które można by uznać za przetwarzanie danych. Zatem wynagrodzenie wypłacone przez Wnioskodawcę na rzecz agenta nie jest wynagrodzeniem z tytułu świadczeń przetwarzania danych.

Ad h)

Pojęcie „rekrutacji” oznacza, na podstawie Słowniku Języka Polskiego PWN „przyjmowanie kandydatów do szkół lub do pracy”. Zatem, usługi rekrutacji można zdefiniować jako całokształt usług składających się na proces znajdowania, selekcji angażowania pracowników, których potrzebuje dany pracodawca. Tym samym istotą rekrutacji jest doprowadzenie do zatrudnienia pracowników przez danego pracodawcę. Termin pozyskiwać oznacza zdobyć coś. Zatem, usługi pozyskiwania personelu można zdefiniować jako całokształt usług składających się na proces zdobywania personelu, którego potrzebuje dany przedsiębiorca. Agent nie zajmuje się, na podstawie umowy zawartej z Wnioskodawcą ani rekrutacją pracowników dla Wnioskodawcy ani pozyskiwaniem dla Wnioskodawcy personelu. Zatem wynagrodzenie wypłacone przez Wnioskodawcę na rzecz agenta nie jest wynagrodzeniem z tytułu świadczeń rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu.

Ad i)

Według Słownika Języka Polskiego PWN pojęcie „gwarancja” oznacza „odpowiedzialność osoby trzeciej za zobowiązania dłużnika wobec wierzyciela”. Natomiast termin poręczenie oznacza pisemne zobowiązanie wobec wierzyciela do wykonania zobowiązania dłużnika, w razie gdyby ten go nie wykonał. Zatem w przypadku gwarancji lub poręczeń, beneficjent gwarancji lub poręczenia żąda od dłużnika zabezpieczenia swoich wierzytelności i w związku z tym taki dłużnik zleca odpowiedniej instytucji (gwarant) wystawienie takiej gwarancji lub poręczenia, a następnie dostarcza taką gwarancję lub poręczenie do ich beneficjenta jako formę zabezpieczenia. W razie wystąpienia zdarzenia objętego gwarancją lub poręczeniem, i dokonania przez wystawcę gwarancji lub poręczenia (czyli przez gwaranta) wypłaty na rzecz beneficjenta, gwarant ten ma prawo dochodzić tej kwoty od dłużnika. Agent nie jest w stosunku do Wnioskodawcy gwarantem, nie udziela na rzecz Wnioskodawcy ani gwarancji ani poręczenia. Zatem wynagrodzenie wypłacone przez Wnioskodawcę na rzecz agenta nie jest wynagrodzeniem z tytułu świadczeń gwarancji lub poręczenia.

Zgodnie z ugruntowaną linią interpretacyjną, za świadczenia o podobnym charakterze do świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT, czyli świadczeń wskazanych powyżej od pkt a) do pkt i) należy uznać wyłącznie świadczenia równorzędne do tych wymienionych świadczeń z uwzględnieniem cech wspólnych, istotności oraz natężenia punktów zbieżnych. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo:

·Analizując czy dane świadczenie jest podobne do usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. należy w pierwszej kolejności ustalić charakter poszczególnych świadczeń w świetle postanowień umownych. Proces porównania świadczeń z uwagi na ich podobny charakter każdorazowo wymaga zaś określenia cech konstytutywnych świadczenia wymienionego w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p., a następnie zestawienia ich z cechami świadczenia porównywanego, uwzględniając ilość cech wspólnych, ich istotności i natężenia zbieżności. W procesie tym należy kierować się zasadą eiusdem generis, zgodnie z którą, jeżeli prawodawca posłużył się przykładowym katalogiem obiektów - w omawianym przypadku świadczeń, z których wystąpieniem wiąże powstanie obowiązku podatkowego - to w toku jego interpretacji należy pomijać te obiekty (świadczenia), które nie wykazują istotnego podobieństwa do tych wymienionych. Jeżeli zatem jeden z elementów świadczenia stanowi główną pozycję kontraktu, a pozostałe elementy świadczenia mają znikome znaczenie z perspektywy nabywcy usług, to normę stosowaną do głównego elementu świadczenia należy stosować do całości świadczeń, (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 września 2023 r. sygn. akt II FSK 2638-20).

·Zgodne ze słownikowym znaczeniem „charakter oznacza” zespół cech właściwych danemu przedmiotowi lub zjawisku, odróżniających je od innych przedmiotów i zjawisk tego samego rodzaju” (Słownik języka polskiego PWN). W przypadku badanego przepisu oznacza to, że „właściwy zespół cech odróżniających” musi wytyczać zakres konstytutywnych właściwości wymienionych w nim świadczeń. Przez podobieństwo zaś należy rozumieć dzielenie cech przez zestawiane pojęcia. W kontekście świadczeń, o których jest mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p., Naczelny Sąd Administracyjny trafnie zauważył w wyroku z 5 lipca 2016 r. (II FSK 2369/15), że można je podzielić na dwie grupy. Pierwszą stanowią świadczenia wyraźnie nazwane, drugą tworzą świadczenia mające podobny charakter do świadczeń nazwanych. W tej drugiej grupie mieszczą się świadczenia posiadające cechy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p., ale posiadające również elementy charakterystyczne dla świadczeń innych od skonkretyzowanych w tym przepisie. Dla uznania, że świadczenie nie wymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a jest objęte jego zakresem decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych”. Tym samym usługi o podobnym charakterze to usługi, które nie zostały wprost wymienione w tym przepisie, niemniej jednak posiadają w przeważającej mierze cechy charakterystyczne dla usług w nim wymienionych. W świetle powyższego proces porównania świadczeń z uwagi na ich podobny charakter każdorazowo wymaga określenia cech konstytutywnych świadczenia wymienionego w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p., a następnie zestawienia ich z cechami świadczenia porównywanego z uwzględnieniem ilości cech wspólnych, ich istotności oraz natężenia zbieżności. Przy czym w procesie tym należy kierować się zasadą eiusdem generis, zgodnie z którą, jeżeli prawodawca posłużył się przykładowym katalogiem obiektów - w tym przypadku świadczeń, z których wystąpieniem wiąże powstanie obowiązku podatkowego - to w toku jego interpretacji należy pomijać te obiekty, które nie wykazują istotnego podobieństwa do tych wymienionych. Biorąc pod uwagę stan faktyczny przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej oraz stanowisko organu, świadczeniami porównywanymi w rozpoznawanej sprawie są gwarancja (jako świadczenie wymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p.) oraz ubezpieczenie (jako świadczenie nabywane przez Spółkę, a nie wymienione we wskazanym przepisie). Zdaniem organu, świadczenie usług ubezpieczeniowych ma charakter podobny do gwarancji, gdyż zakład ubezpieczeń zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 z późn. zm. dalej jako „k.c.”), zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Takie podobieństwo, według organu, było wystarczające, aby uznać, że opisane przez Spółkę usługi ubezpieczeniowe mieszczą się w katalogu usług przewidzianych w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, przedstawione przez organ wnioski są zbyt daleko idące i wykraczają poza ramy przedstawionej wcześniej wykładni językowej omawianego przepisu, jak również poza zakres jego wykładni celowościowej i systemowej, o których będzie mowa poniżej. Wracając do wykładni językowej należy wpierw zaznaczyć, że na gruncie języka potocznego gwarancja oznacza zarówno zapewnienie, że coś nastąpi, bądź jest prawdziwe, jak również odnosi się do zobowiązania producenta do naprawy lub wymiany nabytego towaru w przypadku ujawnienia się jego wad. Przez ubezpieczenie zaś należy rozumieć umowę zawartą z wyspecjalizowanym podmiotem, której celem jest otrzymanie odszkodowania tytułem szkody powstałej na skutek określonego rodzaju zdarzeń (por. Słownik języka polskiego PWN). Pojawia się ono również w związkach frazeologicznych, takich jak ubezpieczenie społeczne (czyli systemu świadczeń wypłacanych przez państwo w przypadku chociażby chorób) oraz ubezpieczenie na życie (czyli zapewnienia wypłaty określonej sumy w przypadku śmierci osoby ubezpieczonej). Tym samym już na poziomie językowym zaznaczają się istotne różnice w rozumieniu obu pojęć. Przede wszystkim pojęcie ubezpieczenia wyraźnie powiązane jest z zawarciem określonego rodzaju umowy, której istotą jest wypłata odszkodowania w przypadku wystąpienia szkody wyrządzonej na skutek wskazanych w niej zdarzeń. Ponadto umowa ta zawierana jest z wyspecjalizowanym podmiotem. Przy czym wymienione cechy mają istotny charakter dla zdefiniowania tego rodzaju świadczeń. Równocześnie cech tych nie odnajdujemy w definicji słownikowej pojęcia gwarancji. W świetle powyższego, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, racje językowe nie dają podstaw do sformułowania wniosku, że cechy konstytutywne obu świadczeń są na tyle zbliżone, iż można mówić o ich podobnym charakterze w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 sierpnia 2023 r., sygn. akt II FSK 210/21).

·„w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, niewłaściwa jest taka wykładnia tego przepisu, której rezultatem było uznanie przez organ, że pod użytym w jego treści pojęciem „świadczeń o podobnym charakterze” mieszczą się wszystkie świadczenia niematerialne świadczenia w nim wymienione można podzielić na dwie grupy. Pierwszą stanowią świadczenia wyraźnie nazwane, drugą tworzą świadczenia mające podobny charakter do świadczeń nazwanych. W tej drugiej grupie mieszczą się świadczenia posiadające cechy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.p., ale posiadające również elementy charakterystyczne dla świadczeń innych od skonkretyzowanych w tym przepisie. Dla uznania, że świadczenie nie wymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a jest objęte jego zakresem decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych” (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 lipca 2016 r. sygn. akt II FSK 2369/15).

Innymi słowy, aby dane świadczenie można było zakwalifikować jako świadczenie o podobnym charakterze, musi ono spełniać przesłanki (zawierać istotne elementy) tożsame w zakresie praw i obowiązków stron danej umowy (transakcji) do świadczeń nazwanych wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT, czyli doświadczeń wskazanych powyżej od pkt a) do pkt i).

W interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 sierpnia 2019 r., znak: 0114-KDIP2-1.4010.245.2019.3.MR stwierdzono, że „dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. po każdorazowej analizie treści samej umowy oraz po osiągnięciu jednoznacznego wniosku, że zawiera ona istotne elementy świadczeń wymienionych w tym przepisie. O tym, czy dane świadczenie można zakwalifikować do usług opodatkowanych podatkiem zryczałtowanym decydujące znaczenie ma treść uregulowania samej umowy oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko nazewnictwo”.

Jak już Wnioskodawca przedstawił w opisie stanu faktycznego, zgodnie z treścią umowy zawartej przez Wnioskodawcę z agentem, na podstawie tej umowy Agent zobowiązał się do podjęcia działań mających na celu umożliwienie Wnioskodawcy zawarcie z armatorem umowy, której przedmiotem będzie zlecenie przez armatora Wnioskodawcy wykonania (…). Agent, na podstawie umowy zawartej z Wnioskodawcą, świadczyć będzie więc usługę, której przedmiotem jest umożliwienie Wnioskodawcy zawarcie umowy z armatorem. Na podstawie tej umowy, agent nie będzie podejmować żadnych innych czynności ani świadczyć na rzecz Wnioskodawcy innych usług, niż wskazana powyżej usługa.

Zdaniem Wnioskodawcy umowa zawarta przez Wnioskodawcę z agentem spełnia przesłanki pozwalające na uznanie za umowę agencyjną, o której mowa jest w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061, dalej jako: „KC”).

Zgodnie z art. 758 § 1 KC przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania umów w jego imieniu. Zgodnie z art. 758 § 1 KC, do zawierania umów w imieniu dającego zlecenie oraz do odbierania dla niego oświadczeń agent jest uprawniony tylko wtedy, gdy ma do tego umocowanie. Umowa agencyjna ma charakter odpłatny ponieważ w art. 758¹ § 1 KC wskazano, że jeżeli wynagrodzenie zostało uzależnione od liczby lub wartości zawartych umów wynagrodzenie to stanowi prowizję.

Umowa, która została zawarta przez Wnioskodawcę z agentem zawiera wszystkie wskazane powyżej cechy charakterystyczne dla umowy agencyjnej:

· na podstawie tej umowy Agent zobowiązał się do podjęcia działań mających na celu umożliwienie Wnioskodawcy zawarcie z armatorem umowy, której przedmiotem będzie zlecenie przez armatora Wnioskodawcy wykonania (…) (czyli do stałego pośredniczenia przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy);

· agent, świadczy więc usługę, której przedmiotem jest umożliwienie Wnioskodawcy zawarcie umowy z armatorem;

· na podstawie tej umowy, agent nie będzie podejmować żadnych innych czynności ani świadczyć innych usług, niż wskazana usługa;

· z tytułu pozyskania na rzecz Wnioskodawcy armatora, który zleci wykonanie przez Wnioskodawcę (…), Wnioskodawca wypłaca na rzecz agenta wynagrodzenie w wysokości i terminie określonym w umowie;

· wynagrodzenie nie jest wypłacane za samo staranie się agenta, samo podjęcie działań przez agenta zmierzających do zawarcia przez Wnioskodawcę umowy z armatorem na (…), tylko wynagrodzenie jest płatne za zawarcie przez Wnioskodawcy umowy z armatorem, której zawarcie jest rezultatem starań i działań podjętych przez agenta. Ponadto, warunkiem zapłaty wynagrodzenia dla agenta jest całkowite uregulowanie należności przez armatora na rzecz Wnioskodawcy z tytułu usługi wykonanej przez Wnioskodawcę na rzecz tego armatora.

Biorąc pod uwagę przedmiot umowy zawartej przez Wnioskodawcę z agentem, wskazane powyżej najważniejsze elementy tej umowy (essentialia negotti), świadczenie agenta na rzecz Wnioskodawcy będzie usługą pośrednictwa i nie będzie w żadnej mierze równorzędne, podobne do świadczeń:

a)doradczych,

b)księgowych,

c) badania rynku,

d)usług prawnych,

e)usług reklamowych,

f) zarządzania i kontroli,

g)przetwarzania danych,

h)usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu,

i) gwarancji i poręczeń.

Podsumowując, usługa, którą świadczy agent na rzecz Wnioskodawcy na podstawie zawartej i opisanej powyżej umowy mającej na celu doprowadzenie do zawarcia przez Wnioskodawcę z armatorem umowy na (…), nie mieści się w katalogu określonym w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT, i nie ma podobnego charakteru do świadczeń wymienionych w tym przepisie co oznacza, ze przy wypłacie przez Wnioskodawcę wynagrodzenie na rzecz agenta, Wnioskodawca nie podlega obowiązkom płatnika wskazanym w art. 26 ust. 1 Ustawy CIT.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych organów podatkowych:

·„[...] przychody, które będę uzyskiwane przez Agenta z tytułu wykonania Umowy agencyjnej nie mieszczą się w katalogu przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a tym samym przychody te nie podlegają ryczałtowemu opodatkowaniu w wysokości 20% uzyskanego przychodu, a w konsekwencji Wnioskodawca nie jest zobowiązany, jako płatnik, do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych” (interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 marca 2024 r., nr 0111-KDIB1-2.4010.474.2019.2.AK);

·„[...] usługi świadczone na podstawie umowy agencyjnej - mające na celu doprowadzenie do zawarcia umowy handlowej, nie mieszczą się w katalogu określonym przez ustawodawcę w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, nie mają także podobnego charakteru do świadczeń wymienionych w tym przepisie, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w tym przepisie” (interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 sierpnia 2017 r., nr 0111-KDIB2-3.4010.53.2017.1.AB);

·„[...] usługi o charakterze pośrednictwa handlowego nie zostały literalnie wymienione jako podlegające opodatkowaniu "podatkiem u źródła", jak również nie sposób uznać ich za przychody ze świadczeń o charakterze podobnym do świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń. Tym samym przychody uzyskane przez podmiot zagraniczny z tytułu świadczenia usług o charakterze pośrednictwa handlowego nie są objęte zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p., a zatem nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem u źródła.” (interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 maja 2017 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.40.2017.1. PW);

·„dokonując wypłat należności na rzecz pośredników handlowych, nie jest on zobowiązany na podstawie z art. 21 ust. 1 pkt 2a w związku z art. 26 ustawy o CIT do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego” (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 października 2016 r., nr IBPB-1-2/4510-736/16-1/AP);

·„Usługi pośrednictwa nie zostały wymienione w treści art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p., jak również nie mają podobnego charakteru do świadczeń tam wymienionych, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w tym przepisie. Zatem Spółka dokonując przedmiotowych wypłat wynagrodzenia (prowizji) na rzecz podmiotów zagranicznych, nie jest zobowiązana jako płatnik (na podstawie art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. w związku z art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p.) do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego” (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 września 2016 r., nr IBPB-1-2/4510-500/15/MM);

·„[...] usługi pośrednictwa (świadczone przez kontrahenta z USA) polegające na pośredniczeniu w zawarciu umowy na dostawę węgla od przedsiębiorcy zagranicznego, nie zostały wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak również nie mają podobnego charakteru do świadczeń w nim wymienionych, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w tym przepisie. Reasumując, wynagrodzenie za usługi pośrednictwa świadczone przez kontrahenta z USA, nie podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka, dokonując płatności na rzecz Agenta, nie jest zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego.” (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 26 sierpnia 2016 r., nr IBPB-1-1/4510-215/16-1/ESZ);

·„[...] wypłacane przez Spółkę wynagrodzenie podmiotowi zagranicznemu z tytułu usługi pośrednictwa handlowego nie podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem, Wnioskodawca nie ma obowiązku na podstawie art. 26 ust. 1 ww. ustawy potrącenia jako płatnik podatku u źródła od tych płatności” (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 31 sierpnia 2015 r., nr IPTPB3/4510-196/15-2/IR).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.