Interpretacja
Interpretacja indywidualna z dnia 22 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.256.2024.2.GK
Braku obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu zakupu koparek kołowo-obrotowych na podstawie art. 103 ust. 3 i 4 ustawy.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
20 maja 2024 r. wpłynął za pośrednictwem platformy ePUAP Pana wniosek z 20 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu zakupu koparek kołowo-obrotowych na podstawie art. 103 ust. 3 i 4 ustawy. Uzupełnił Pan go w odpowiedzi na wezwanie pismem z 16 czerwca 2024 r. (wpływa za pośrednictwem e-Urząd Skarbowy 16 czerwca 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Prowadzi Pan działalność gospodarczą związaną z transportem ciężarowym i usługami budowlanymi, jak również handlem maszynami i samochodami budowlanymi. Numery PKW będące w zakresie Pana działalności to m.in. 45.19.Z oraz 46.63.Z.
W tym roku na portalach aukcyjnych w Szwecji oraz Belgii kupił Pan (…) koparki kołowe, w celu dalszej odsprzedaży. Jedna z zakupionych przez Pana koparek już została odsprzedana, pozostałe (...) są wystawione do sprzedaży. Zakup wyżej wymienionych koparek został dokonany na podstawie faktury zakupu wystawionej przez firmę aukcyjną. Następnie po złożeniu niezbędnych dokumentów do Szwecji i odpowiednio do Belgii otrzymał Pan zwrot podatku VAT z tych krajów.
W uzupełnieniu wniosku w odpowiedzi na pytania:
1.Czy jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz zarejestrowany do VAT-UE (transakcji wewnątrzwspólnotowych)?
Wskazał Pan, że jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz zarejestrowany do VAT-UE.
2.Czy koparki kołowe będące przedmiotem wniosku stanowią nowy środek transportu w rozumieniu art. 2 pkt 10a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361)?
Wskazał Pan, że nie, ponieważ koparki kołowo-obrotowe nie są przeznaczone do przewozu osób i towarów, nie podlegają rejestracji oraz nie posiadają przebiegu kilometrów.
3.Czy koparki kołowe będące przedmiotem wniosku są nabywane w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu ustawy o VAT?
Wskazał Pan, że tak, koparki kołowo-obrotowe będące przedmiotem wniosku są nabywane w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu ustawy o VAT.
4.Czy koparki kołowe, o których mowa we wniosku, nie są rejestrowane na terytorium Polski przez Pana zgodnie z ustawą z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1047 ze zm.)?
Wskazał Pan, że nie, koparki kołowo-obrotowe, o których mowa we wniosku, nie podlegają rejestracji na terytorium Polski.
5.Czy koparki kołowe będące przedmiotem wniosku mają obowiązek przechodzenia badań technicznych?
Wskazał Pan, że nie, koparki kołowo-obrotowe będące przedmiotem wniosku nie mają obowiązku przechodzenia badań technicznych.
6.Czy koparki kołowe, o których mowa we wniosku nie służą do transportu osób lub rzeczy?
Wskazał Pan, że nie, koparki kołowo-obrotowe, o których mowa we wniosku nie służą do transportu osób ani rzeczy.
7.Jakie są podstawowe funkcje koparek kołowych nabywanych przez Pana, należy opisać zdarzenie?
Wskazał Pan, że do podstawowych funkcji koparek kołowo-obrotowych należy: wykonywanie wykopów, oddzielanie urobku od gruntu i przenoszenie na środki transportu lub na składowisko, koparka może również pełnić rolę urządzenia przeładunkowego, tzn. nabiera i przenosi materiał sypki.
8.W jaki sposób wykorzystywane są przez Pana koparki kołowe, prosimy opisać zdarzenia?
Wskazał Pan, że koparki kołowo-obrotowe, o których mowa we wniosku wykorzystywane są przez Pana w celach handlowych, tj. zostały zakupione w celu dalszej odsprzedaży.
9.Czy nabywane koparki kołowe wprowadzane są do środków trwałych w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej?
Wskazał Pan, że nie, nabyte przez Pana koparki kołowo-obrotowe, o których mowa we wniosku nie są wprowadzane do środków trwałych w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej.
10. W jaki sposób przejawia się mobilność koparek kołowych nabywanych przez Pana w tym m.in. należy wskazać ile miejsc siedzących posiadają koparki kołowe, czy siedzenie (fotel) jest tylko dla operatora?
Wskazał Pan, że mobilność koparek kołowo-obrotowych przejawia się za pomocą kół gumowych dętkowych i silnika spalinowego. Koparka kołowo-obrotowa wyposażona jest w jedno miejsce siedzące przeznaczone tylko dla operatora.
Pytanie
Czy zasadne jest złożenie przez Pana deklaracji VAT-23 do każdej z zakupionych koparek i odprowadzenie podatku VAT?
Pana stanowisko w sprawie
Koparka kołowa nie służy do transportu osób ani rzeczy i nie podlega rejestracji. Koparka kołowo-obrotowa jest maszyną budowlaną, obracającą się wokół własnej osi, która przenosi urobek i służy do robót ziemnych na placu budowy. Deklaracja VAT-23 dotyczy środków transportu zakupionych na terenie UE, które podlegają rejestracji, natomiast koparki się do nich nie zaliczają.
Zgodnie z powyższym nie uważa Pan za zasadne składanie deklaracji VAT 23.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361) – zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:
1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2) eksport towarów;
3) import towarów na terytorium kraju;
4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
W myśl art. 2 pkt 1 ustawy:
Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
Stosownie do art. 2 pkt 2 ustawy:
Przez państwo członkowskie rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej, a także Irlandię Północną w zakresie określonym w Protokole w sprawie Irlandii / Irlandii Północnej do Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz. Urz. UE L 29 z 31.01.2020, str. 7, z późn. zm.).
Jak stanowi art. 2 pkt 3 ustawy:
Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…).
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie z art. 2 pkt 10 lit. a ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o nowych środkach transportu – rozumie się przez to przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.
Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy:
Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy:
Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:
1) nabywcą towarów jest:
a) podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
b) osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
- z zastrzeżeniem art. 10;
2) dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
W myśl art. 9 ust. 3 ustawy:
Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:
1) nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,
2) dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2
- jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Jak stanowi z art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Stosownie do art. 99 ust. 10 ustawy:
W przypadku gdy podatnicy, o których mowa w art. 15, oraz podmioty niebędące podatnikami wymienionymi w art. 15, niemające obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub w ust. 8, dokonują jedynie wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu, deklarację podatkową w zakresie nabywanych nowych środków transportu składa się w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu.
Zgodnie z art. 103 ust. 3 ustawy:
W przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.
W myśl art. 103 ust. 4 ustawy:
Przepis ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju.
W myśl art. 103 ust. 5 ustawy:
W przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podatnicy są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z ustalonym wzorem informację o nabywanych środkach transportu. Do informacji dołącza się kopię faktury potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika.
Zgodnie z art. 103 ust. 7 ustawy:
Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 5, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowej identyfikacji środka transportu, w tym jego przebieg oraz datę pierwszego dopuszczenia do użytku.
Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 103 ust. 7 ustawy, Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 27 maja 2019 r. w sprawie wzoru informacji o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środka transportu (Dz. U. z 2019 r. poz. 1007) określił wzór informacji i jest to druk VAT-23, stanowiący załącznik do ww. rozporządzenia.
Wymienione przepisy ustawy zobowiązują podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia środków transportu do przedłożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o takim nabyciu oraz do zapłaty podatku z tego tytułu. Przy czym informacja i zapłata podatku dotyczy zarówno „nowych środków transportu”, jak i „innych środków transportu”.
Powołując się na definicję zawartą w art. 2 pkt 10 lit. a ustawy za „nowe środki transportu” mogą być uznane pojazdy lądowe przeznaczone do transportu osób lub towarów, które spełniają określone warunki dotyczące mocy silnika bądź jego pojemności skokowej oraz dotyczące dotychczasowej długości ich używania (mierzonej czasem używania oraz przebiegiem). Natomiast przez „inne środki transportu”, o których mowa w art. 103 ust. 4 ustawy, należy rozumieć środki transportu tożsame z nowymi, jednak nie spełniające warunku uznania ich za „nowe środki transportu” w postaci przebiegu lub okresu, który upłynął od dopuszczenia ich do użytku.
Aby można uznać jakąkolwiek maszynę za „nowy środek transportu” lub „inny środek transportu”, należy przede wszystkim ustalić, czy będzie się ona zawierała w zakresie pojęciowym „środka transportu”.
W tym miejscu należy wyjaśnić, że z chwilą przystąpienia do Unii Europejskiej państwa członkowskie zobowiązały się do wykonywania i stosowania prawa wspólnotowego. Treść przepisu art. 249 Traktatu o ustanowieniu Wspólnoty Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864/2, ze zm.) brzmi:
W celu wykonania swych zadań oraz na warunkach przewidzianych w niniejszym Traktacie, Parlament Europejski wspólnie z Radą, Rada i Komisja uchwalają rozporządzenia i dyrektywy, podejmują decyzje, wydają zalecenia i opinie. Rozporządzenie ma zasięg ogólny. Wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich. Dyrektywa wiąże każde Państwo Członkowskie, do którego jest kierowana, w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawia jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków. Decyzja wiąże w całości adresatów, do których jest kierowana. Zalecenia i opinie nie mają mocy wiążącej.
W art. 38 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (wersja przekształcona; Dz. Urz. UE .L 2011 Nr 77, str. 1, ze zm.; dalej jako: „rozporządzenie wykonawcze 282/2011”) zawarta została definicja „środka transportu”.
„Środek transportu”, o którym mowa w art. 56 oraz w art. 59 akapit pierwszy lit. g) dyrektywy 2006/112/WE, obejmuje pojazdy, mechaniczne lub inne, a także innego rodzaju wyposażenie i urządzenia służące do przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, w tym przeznaczone do ciągnięcia, przesuwania lub pchania przez pojazdy, i zasadniczo zaprojektowane oraz faktycznie nadające się do wykorzystania w celu transportu.
Z kolei w art. 38 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego 282/2011 wskazano, że:
Środki transportu, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności następujące pojazdy:
a) pojazdy lądowe, takie jak samochody, motocykle, rowery, trójkołowce oraz pojazdy turystyczne;
b) przyczepy i naczepy;
c) wagony kolejowe;
d) statki;
e) statki powietrzne;
f) pojazdy dostosowane specjalnie do przewozu osób chorych lub rannych;
g) ciągniki i inne pojazdy rolnicze;
h) pojazdy o napędzie mechanicznym lub elektrycznym przeznaczone dla osób niepełnosprawnych.
Stosownie do art. 38 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego 282/2011:
Środkami transportu, o których mowa w ust. 1, nie są pojazdy trwale unieruchomione ani kontenery.
Analiza regulacji art. 38 rozporządzenia wykonawczego 282/2011 wskazuje, że elementem przesądzającym o uznaniu danej maszyny za środek transportu jest jej przeznaczenie, tzn. przewóz osób lub rzeczy z miejsca na miejsce. Użyty w definicji „środka transportu” zwrot dotyczący przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, dotyczy zarówno pojazdów, jak i innego rodzaju wyposażenia i urządzeń.
Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą związaną z transportem ciężarowym i usługami budowlanymi, jak również handlem maszynami i samochodami budowlanymi. Jest Pan czynnym podatnikiem podatku VAT, zarejestrowanym dla potrzeb rozliczania transakcji wewnątrzwspólnotowych. Na portalach aukcyjnych w Szwecji oraz Belgii kupił Pan (…) koparek kołowych, w celu dalszej odsprzedaży. Jedna z zakupionych przez Pana koparek już została odsprzedana, pozostałe są wystawione do sprzedaży. Zakup koparek został dokonany na podstawie faktury zakupu wystawionej przez firmę aukcyjną. Następnie po złożeniu niezbędnych dokumentów do Szwecji i odpowiednio do Belgii otrzymał Pan zwrot podatku VAT z tych krajów. Nabyte koparki kołowo-obrotowe są nabywane w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Nabyte przez Pana koparki kołowo-obrotowe nie są wprowadzane do środków trwałych w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, gdyż koparki wykorzystywane są przez Pana w celach handlowych, tj. zostały zakupione w celu dalszej odsprzedaży. Koparki kołowo-obrotowe nie są przeznaczone do przewozu osób i towarów, nie podlegają rejestracji, nie posiadają przebiegu kilometrów oraz nie mają obowiązku przechodzenia badań technicznych. Do podstawowych funkcji koparek kołowo-obrotowych należy: wykonywanie wykopów, oddzielanie urobku od gruntu i przenoszenie na środki transportu lub na składowisko, koparka może również pełnić rolę urządzenia przeładunkowego, tzn. nabiera i przenosi materiał sypki. Mobilność koparek kołowo-obrotowych przejawia się za pomocą kół gumowych dętkowych i silnika spalinowego. Koparka kołowo-obrotowa wyposażona jest w jedno miejsce siedzące przeznaczone tylko dla operatora.
Wątpliwości Pana dotyczą rozstrzygnięcia, czy zobowiązany jest Pan do złożenia deklaracji VAT-23 i zapłaty podatku VAT do każdej z zakupionych koparek.
Dla oceny Pana stanowiska, związanego z przedstawionym opisem stanu faktycznego i wyrażonymi wątpliwościami, kluczowe znaczenie ma rozstrzygnięcie, czy nabyta koparka kołowo-obrotowa jest środkiem transportu. Przepis art. 2 pkt 10 lit a ustawy zawiera rozumienie pojęcia „nowy środek transportu” w odniesieniu do pojazdu lądowego. Natomiast ustawa o VAT nie definiuje jako takiego pojęcia „środek transportu”. Zatem wyłączając z definicji „nowego środka transportu” (w odniesieniu do pojazdu lądowego) te elementy, które wskazują na jego status jako przedmiotu nowego (przejechany dystans nie większy niż 6000 kilometrów lub czas jaki upłynął od momentu dopuszczenia do użytku nie dłuższy niż 6 miesięcy), okazuje się, że o uznaniu danego pojazdu za środek transportu decyduje jego przeznaczenie do przewozu osób lub towarów.
Definicja „środka transportu” zawarta została natomiast w art. 38 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego 282/2011, wskazując, że objęte nią są pojazdy, mechaniczne lub inne, a także innego rodzaju wyposażenie i urządzenia służące do przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, w tym przeznaczone do ciągnięcia, przesuwania lub pchania przez pojazdy, i zasadniczo zaprojektowane oraz faktycznie nadające się do wykorzystania w celu transportu. Użyty w tej definicji zwrot, wskazujący na przewóz osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, należy odczytywać dokładnie w kontekście przykładowego katalogu pojazdów, zawartego w art. 38 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego 282/2011.
Przechodząc na grunt analizowanej sprawy należy uznać, że nabyte przez Pana koparki kołowo-obrotowe nie są „środkami transportu” w rozumieniu jakie wynika z przepisów ustawy o VAT oraz rozporządzenia wykonawczego 282/2011. Jak wynika z opisu sprawy, koparki kołowo-obrotowe wyposażone są w jedno miejsce siedzące przeznaczone tylko dla operatora, nie są przeznaczone do przewozu osób i towarów, nie podlegają rejestracji, nie posiadają przebiegu kilometrów oraz nie mają obowiązku przechodzenia badań technicznych.
Skoro zatem koparki kołowo-obrotowe, nabyte przez Pana na portalach aukcyjnych w Szwecji oraz Belgii, nie stanowią środka transportu w rozumieniu ustawy, to do czynności ich nabycia nie znajdą zastosowania przepisy art. 103 ust. 4 i 5 ustawy. Tym samym nie ma Pan obowiązku przedłożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji VAT-23 oraz zapłaty podatku od towarów i usług w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego od każdej z zakupionych koparek.
Tym samym, Pana stanowisko jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right