Interpretacja indywidualna z dnia 19 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.535.2024.1.JM

Obowiązki płatnika w związku z użytkowaniem służbowych routerów przez pracowników.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 czerwca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika w związku z użytkowaniem służbowych routerów przez pracowników.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka (Państwo) jest (…)

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej udostępniają Państwo swoim pracownikom routery przenośne z aktywnymi kartami SIM („Routery”) w celu wykonywania obowiązków służbowych. Dotyczy to zarówno pracowników, którzy wykonują pracę zdalną, w tym modelu hybrydowym, jak i tych pracowników, którzy wykonują pracę w pomieszczeniach Spółki.  

Zasady przekazywania pracownikom Routerów i korzystania z nich są określone w wewnętrznej „(…)” („Procedura”). Należy wyjaśnić, że użyte w Procedurze określenie „modemy” oznacza obecnie Routery będące urządzeniami o szerszej funkcjonalności niż modemy (router pełni funkcję modemu oraz węzła komunikacyjnego dla lokalnej sieci).

Zgodnie z Procedurą, Routery są przekazywane pracownikom wyłącznie na okres trwania umowy o pracę i przez cały czas pozostają własnością Spółki. Pracownicy są zobowiązani do dbania o należyty stan Routerów, do korzystania z nich zgodnie z obowiązującym prawem, do ich ochrony przed kradzieżą, zniszczeniem, uszkodzeniem, zgubieniem lub utratą w inny sposób oraz do niepodejmowania działań powodujących albo mogących powodować zakłócenia pracy infrastruktury sieci telekomunikacyjnej lub teleinformatycznej oraz sieci Internet. Pracownicy są także zobowiązani zwrócić Routery na żądanie Spółki, nie później niż ostatniego dnia pracy.

Routery mają zapewnić Państwa pracownikom niezakłócony i bezpieczny dostęp do sieci Internet przede wszystkim w celach służbowych. W praktyce są one wykorzystywane m.in. do zdalnego dostępu do zasobów na serwerach Spółki, przesyłania poczty elektronicznej, prowadzenia spotkań on-line, itp.

Spółka zgadza się na korzystanie przez pracowników z udostępnionych im Routerówtakże w celach prywatnych.

Routery używane przez pracowników Spółki działają w sieci komórkowej, której operatorem jest Spółka. W związku z tym, Spółka nie musi płacić innemu operatorowi za usługi transferu danych związane z korzystaniem przez pracowników z Routerów.

Karty SIM wydawane pracownikom razem z Routerami i niezbędne do korzystania z nich, obsługują taryfę w której nie określono limitu przesyłanych danych, a jej koszt dla klientów Spółki wynosi (…) miesięcznie niezależnie od ilości przesłanych danych.

Nie posiadają Państwo wiedzy i nie mają możliwości ustalenia, w jakim stopniu Routery są używane przez Państwa pracowników do celów prywatnych. W praktyce jest to właściwie niemierzalne ponieważ podczas transferu danych w danym czasie pracownik może używać Routera zarówno do celów służbowych (np. spotkanie on-line) jak i do celów prywatnych (np. przeglądanie stron (...)).

Dotychczas doliczali Państwo do przychodu pracowników 10 zł miesięcznie z tytułu korzystania przez nich z Routerówdo celów prywatnych.

Znane są Państwu interpretacje indywidualne wydane dla innych płatników, w których Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, że w sytuacji braku możliwości jednoznacznego określenia przychodu przypadającego na konkretnego pracownika w związku z wykorzystaniem przez pracownika telefonu służbowego zarówno do celów służbowych jak i prywatnych, po stronie takiego pracownika nie powstaje przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 updof podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, nabrali Państwo wątpliwości, czy pracownicy korzystający w celach prywatnych z Routerów uzyskują z tego tytułu przychód podlegający opodatkowaniu.

Pytanie

Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym, pracownicy uzyskują przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 updof z tytułu korzystania z Routerów w celach prywatnych a na Spółce nie ciąży w tym zakresie obowiązek obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, w przedstawionym powyżej stanie faktycznym, pracownicy nie uzyskują przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 updof z tytułu korzystania z Routerów w celach prywatnych, a na Spółce nie ciąży w tym zakresie obowiązek obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Uzasadnienie Państwa stanowiska

Zgodnie z art. 12 ust. 1 updof, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W konsekwencji, za przychody ze stosunku pracy należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno w formie pieniężnej jak i niepieniężnej, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Na podstawie art. 11 ust. 2a pkt 1 updof, jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia, ich wartość ustala się według cen stosowanych wobec innych odbiorców.

W związku z tym, jeżeli korzystanie z Routerów do celów prywatnych miałoby stanowić nieodpłatne świadczenie, a przez to przychód pracowników, to jego wartość powinna zostać ustalona przez Spółkę według cen stosowanych przez niego wobec klientów.

Podstawowym kryterium, które powinno być stosowane przy ustalaniu czy dane nieodpłatne świadczenie ze strony pracodawcy stanowi przychód ze stosunku pracy, jest wystąpienie u pracownika przysporzenia w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub wymiernego zaoszczędzenia wydatku.

Podkreślenia wymaga także fakt, że – co wynika z orzecznictwa – pojęcie nieodpłatnego świadczenia należy zawsze interpretować w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych. Przy wykładni tego pojęcia nie można również pominąć wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, w którym Trybunał stwierdził, że za przychód pracownika mogą być uznane nieodpłatne świadczenia, jeżeli:

1. zostały spełnione za zgodą pracownika (pracownik skorzystał z nich w pełni dobrowolnie);

2. zostały spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść;

3. odniesiona korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Dla uznania, że nieodpłatne świadczenie stanowi przychód podatkowy powyższe kryteria powinny być spełnione łącznie. Oznacza to, że niespełnienie przynajmniej jednego z nich powoduje, że dane świadczenie nie jest świadczeniem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Udostępnienie pracownikom Routerów przez Spółkę wynika z tego, że do wykonywania pracy zdalnej niezbędny jest im stały, szybki i bezpieczny dostęp do sieci Internet. Tam, gdzie taki dostęp może być zrealizowany przy wykorzystaniu sieci komórkowej, której operatorem jest Spółka, pracownicy są zachęcani do korzystania z Routerów. Pracownicy nie muszą jednak korzystać z Routerów, jeżeli dysponują już odpowiednim dostępem do Internetu, który zapewnili sobie we własnym zakresie. W związku z tym można przyjąć, że pracownicy mogą dobrowolnie zdecydować o korzystaniu z Routerów.

Pracownicy posiadający Routery mogą korzystać z nich do celów służbowych. Ponieważ jednak takie Routery posiadają, a korzystanie z nich nie generuje dodatkowych kosztów, kierując się względami praktycznymi, Spółka „usankcjonowała” prywatne korzystanie z Routerów. Trudno byłoby bowiem założyć, że żaden z pracowników nie skorzysta – choćby incydentalnie – z Routera w celach prywatnych. Ewentualny zakaz takiego wykorzystywania Routerów byłby nieskuteczny z uwagi na brak możliwości jego wyegzekwowania w praktyce. W związku z tym, Państwa zgoda na używanie Routerów przez pracowników do celów prywatnych nie jest podyktowana tylko ich interesem, a leży również w interesie Spółki. Dzięki temu, Spółka nie musi angażować środków i zasobów na egzekwowanie tego zakazu.

W ostatnich latach większość operatorów sieci komórkowych, w tym Spółka, w przypadku umów okresowych określa ceny transferów danych w formie abonamentów obejmujących pewien limit przesyłanych danych bez określenia cen jednostkowych. Operatorzy oferują także taryfy nielimitowane, w których – za stałą cenę- użytkownik otrzymuje możliwość przesyłania nieograniczonej ilości danych.

Dołączone do Routerów karty SIM obsługują taką właśnie taryfę nielimitowaną, której koszt (również dla klientów Spółki) jest stały, niezależny od ilości przesłanych danych. Po przekroczeniu przyznanego limitu transferu danych wynoszącego 1 TB miesięcznie następuje spadek prędkości transmisji danych, ale nie powoduje to naliczania dodatkowych opłat i dlatego w tej taryfie nie został określony koszt przesłania jednostki danych. W konsekwencji, nawet gdyby Spółka mogła ustalić, które dane zostały przesłane przez pracowników w celach prywatnych i ich ilość, nie mogłaby naliczyć opłat z tego tytułu.

Takie same zasady Spółka stosuje wobec swoich klientów korzystających z tych samych nielimitowanych taryf – opłata jest stała i nie zależy od ilości przesłanych danych. Nawet w przypadku, gdy nie doszło w ogóle do przesłania danych, opłata jest taka sama.

W związku z tym, Spółka nie jest w stanie określić, według cen stosowanych wobec innych odbiorców, wartości przychodu, który uzyskują pracownicy używający Routerów do celów prywatnych. W konsekwencji, należy przyjąć, że w przedstawionym w niniejszym wniosku stanie faktycznym nie jest spełniona przesłanka nr 3 określona w przywołanym powyżej wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Spółka nie może bowiem ustalić, czy wskazany imiennie pracownik w istocie otrzymał określone świadczenie. Nie jest w stanie również ustalić konkretnej wartości prywatnego transferu danych, który dany pracownik wykonał za pomocą Routera. A przychód, zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego, nie może zostać przypisany podatnikowi tylko hipotetycznie. Dla powstania zobowiązania podatkowego konieczne jest bowiem jego skonkretyzowanie. Musi być zatem ściśle określona kwota podlegająca opodatkowaniu, jako czynnik determinujący wysokość podatku.

Oznacza to, że świadczenie w postaci nieodpłatnego korzystania przez pracowników z Routerów nie jest nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów updof, a tym samym nie stanowi przychodu pracowników.

Ponieważ przedmiotowe świadczenie nie stanowi przychodu pracowników, na Spółce nie ciąży w tym zakresie obowiązek obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, dotychczas określali Państwo w sposób zryczałtowany stałą kwotę doliczaną do przychodu pracowników ze stosunku pracy z tytułu korzystania z Routerów do celów prywatnych. Jednakże, takie postępowanie było niewłaściwe w świetle przywołanego powyżej wyroku Trybunału Konstytucyjnego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepis ten wymienia jedynie przykładowo przychody ze stosunku pracy. Świadczy o tym użycie słowa „w szczególności”, co oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodami ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, o ile w istocie mają swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Na mocy art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy,

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera w swej treści zdefiniowania pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym – generalnie – jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ww. ustawy:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka udostępnia pracownikom routery przenośne z aktywnymi kartami SIM w celu wykonywania obowiązków służbowych. Routery mają zapewnić pracownikom niezakłócony i bezpieczny dostęp do sieci Internet przede wszystkim w celach służbowych. W praktyce są one wykorzystywane m.in. do zdalnego dostępu do zasobów na serwerach Spółki, przesyłania poczty elektronicznej, prowadzenia spotkań on-line itp. Spółka zgadza się na korzystanie przez pracowników z udostępnionych im routerów także w celach prywatnych. Routery używane przez pracowników działają w sieci komórkowej, której operatorem jest Spółka. W związku z tym, Spółka nie musi płacić innemu operatorowi za usługi transferu danych związane z korzystaniem przez pracowników z Routerów. Routery są przekazywane pracownikom wyłącznie na okres trwania umowy o pracę i przez cały czas pozostają własnością Spółki.

Karty SIM wydawane pracownikom razem z Routerami i niezbędne do korzystania z nich, obsługują taryfę w której nie określono limitu przesyłanych danych, a jej koszt dla klientów Spółki wynosi (…) miesięcznie niezależnie od ilości przesłanych danych.

Nie posiadają Państwo wiedzy i nie mają możliwości ustalenia, w jakim stopniu Routery są używane przez Państwa pracowników do celów prywatnych. W praktyce jest to właściwie niemierzalne ponieważ podczas transferu danych w danym czasie pracownik może używać Routera zarówno do celów służbowych (np. spotkanie on-line) jak i do celów prywatnych (np. przeglądanie stron (...)).

Wobec powyższego, wyjaśnienia wymaga, że podstawowym kryterium, które powinno być stosowane przy ustalaniu czy dane świadczenie nieodpłatne pracodawcy stanowi przychód ze stosunku pracy, jest wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub wymiernego zaoszczędzenia wydatku.

Ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych.

Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 947) dokonał ustalenia, jakie kryteria statuują nieodpłatne świadczenie do zakwalifikowania go jako przychodu pracownika z tytułu stosunku pracy.

W ocenie Trybunału, za przychód pracownika z tytułu „innych nieodpłatnych świadczeń”, o których mowa w art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą być uznane takie świadczenia, które:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
•  po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W uzasadnieniu ww. wyroku Trybunał Konstytucyjny wskazał, że świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia – w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych – są traktowane jako przychód wyłącznie pod warunkiem, że są „otrzymane”, co ma wskazywać na bezwzględnie – w odniesieniu do tego przychodu – wymagany realny charakter świadczenia. Zakresy znaczeniowe pojęć „postawione do dyspozycji” i „otrzymane”, którymi operuje ustawodawca definiując przychód w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie pokrywają się. Przychód stanowią otrzymane lub postawione do dyspozycji pieniądze i wartości pieniężne. Wartości świadczeń w naturze są przychodem tylko wtedy, gdy są „otrzymane”, a nie – jak ma to miejsce w odniesieniu do pieniędzy i wartości pieniężnych – również postawione do dyspozycji podatnika. Ustawa nie zna bowiem takiego pojęcia jak postawienie świadczeń w naturze do dyspozycji podatnika (zob. Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz, J. Marciniuk (red.), Warszawa 2012, s. 122).

Zatem, w przypadku wykorzystania udostępnionych Routerów wyłącznie do celów służbowych, związanych z wykonywaną pracą, po stronie pracownika nie powstaje przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń. W sytuacji, gdy Router wykorzystywany jest jako narzędzie pracy (służy celom służbowym), wydatki ponoszone przez pracodawcę, związane z jego udostępnieniem, nie stanowią przychodu pracownika.

Powstanie przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń można rozważać tylko wówczas, gdy pracownik istotnie nie zostanie obciążony równowartością świadczeń z tytułu wykorzystywania Routera do celów prywatnych.

W sytuacji, gdy pracownik, w związku z wykorzystaniem Routera do celów prywatnych, jest obciążany częścią abonamentu i ponosi z tego tytułu koszt, nie można mówić o powstaniu po jego stronie przychodu z nieodpłatnych świadczeń. Nawet gdy takie obciążenie nie ma miejsca, to również nie można mówić o przychodzie z nieodpłatnych świadczeń.

W okolicznościach analizowanej sprawy, Spółka nie ma bowiem możliwości określenia wysokości powstałego przychodu dla pracownika.

W przypadku Routera, w sytuacji zdalnego dostępu do zasobów na serwerach Spółki, przesyłania poczty elektronicznej, prowadzenia spotkań on-line itp. z uwagi na brak określenia w umowie kosztu transmisji danych, a także braku limitu danych, nie jest możliwe ustalenie kosztów używania Routera do celów prywatnych. Podzielenie ryczałtowej kwoty abonamentu przez ilość transmitowanych danych, prowadziłoby do nieuprawnionego różnicowania wartości tego samego świadczenia, bowiem w zależności od ilości wykorzystanego transferu danych wartość ta byłaby różna, podczas gdy ogólna kwota abonamentu jest taka sama.

Zatem, w sytuacji braku możliwości jednoznacznego określenia przychodu przypadającego na konkretnego pracownika w związku z wykorzystaniem przez pracownika Routera zarówno do celów służbowych jak i prywatnych, po stronie takiego pracownika nie powstaje przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ww. ustawy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, Spółka jako płatnik, nie jest zobowiązana do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu.

Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).