Wyrok NSA z dnia 26 marca 2024 r., sygn. I FSK 1389/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Wiatrowski (spr.), Sędzia NSA Bartosz Wojciechowski, Sędzia WSA del. Elżbieta Olechniewicz, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 24 czerwca 2020 r. sygn. akt I SA/Bk 257/20 w sprawie ze skargi K. P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku z dnia 24 stycznia 2020 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2015 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K. P. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku kwotę 10.800 (słownie: dziesięć tysięcy osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.

1.1. Wyrokiem z 24 czerwca 2020 r., sygn. akt I SA/Bk 257/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku (dalej: Sąd pierwszej instancji) oddalił skargę K. P. (dalej: Skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku (dalej: organ drugiej instancji) z 24 stycznia 2020 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące: styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, wrzesień, październik, listopad i grudzień 2015 r. (wyrok ten oraz inne orzeczenia sądów administracyjnych przywołane w niniejszym uzasadnieniu opublikowane zostały w bazie internetowej NSA: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

1.2. Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny sprawy.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. po ponownym rozpoznaniu sprawy, decyzją z 18 września 2019 r. określił Skarżącemu kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za poszczególne miesiące 2015 r. w innej wysokości, niż zadeklarowano. Organ odmówił Skarżącemu prawa do odliczenia podatku naliczonego z opisanych w decyzji faktur VAT wystawionych przez I. Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w W. oraz M. S. prowadzącego działalność w W.K. Podstawą odmowy prawa do odliczenia podatku było stwierdzenie, że faktury te nie stanowią dowodów potwierdzających rzeczywiste transakcje, tj. dokonanie dostaw towarów. Decyzją ostateczną organu drugiej instancji z 24 stycznia 2020 r., decyzja ta została utrzymana w mocy (dalej: decyzja ostateczna).