Interpretacja indywidualna z dnia 26 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.418.2024.3.AKU

Możliwość skorzystania ze wspólnego rozliczenia z małżonkiem za 2022 i 2023 r. oraz dokonanie odliczenia na starsze dziecko w ramach ulgi prorodzinnej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 kwietnia 2024 r. złożyła Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze wspólnego rozliczenia z małżonkiem za 2022 i 2023 r. oraz możliwości dokonania przez Panią odliczenia na starsze dziecko w ramach ulgi prorodzinnej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismami złożonymi 22 czerwca 2024 r. i 28 czerwca 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pani obywatelką Ukrainy. W dniu 28 lutego 2023 r. zrobiła Pani korektę PIT-37 za 2022 i 2023 r. Pani męża .... PESEL … na wspólnie z małżonkiem.

Zawarła Pani związek małżeński 12 lipca 2017 r. Ma Pani z obecnym mężem jedno wspólne małoletnie dziecko i jedno dorosłe z poprzedniego małżeństwa. Mąż przebywa w Polsce od 2019 r. do dziś. Mąż pracował w Polsce w 2022 i 2023 r. na umowie o pracę, podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Nie macie i nie mieliście rozdzielności majątkowej w 2022 i 2023 r. Mąż nie miał dochodów w innych krajach oprócz Polski w 2022 i 2023 r. Nie mieliście miejsca zamieszkania w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej w 2022 i w 2023 r. Nie mieliście certyfikatów rezydencji podatkowej w innych krajach w 2022 i w 2023 r.

W stosunku do Pani oraz męża w 2022 i w 2023 r. nie stosowały się przepisy art. 30c, ustawy o podatku tonażowym oraz ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Nie miała Pani żadnych dochodów w żadnym kraju w latach 2022 i 2023.

Przebywała Pani w Polsce w 2022 i 2023 r. razem z małżonkiem i małoletnim dzieckiem ..... PESEL …. Przebywała Pani w Polsce w 2022 r. łącznie 41 dni, w 2023 r. 71 dni. Również w Polsce ma Pani przyjaciół (kuzyn męża z rodziną, z którymi spędzacie czas). Miała Pani konto w polskim banku. Posiadała Pani PESEL UKR w latach 2022 – 2023. W grudniu 2023 r. złożyła Pani wniosek na kartę pobytu. W Polsce posiada Pani centrum interesów życiowych (osobistych i gospodarczych), czym spełnia wymóg art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, posiadania polskiej rezydencji podatkowej.

Ma Pani starszą córkę .... PESEL …, która studiowała na uniwersytecie w Ukrainie w okresie 1 września 2019 r. do 30 czerwca 2023 r. i nie posiadała żadnych dochodów w żadnym kraju w latach 2022 i 2023. Córka nie przebywała w związku małżeńskim w 2022 i 2023 r. Biologiczny ojciec starszej córki jest pozbawiony przez sąd praw rodzicielskich. Starsza córka w 2022 i 2023 r. pozostawała w pełni na Pani utrzymaniu. W stosunku do starszej córki w 2022 i 2023 r. nie stosowały się przepisy art. 30c oraz ustawy o podatku tonażowym oraz ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Otrzymywała Pani 500+ na dziecko w 2022 r. – 6 miesięcy, w 2023 r. – 2 miesiące.

Ponieważ mąż czasami pracuje w delegacji, dziecko było cały czas z Panią (wjazdy i wyjazdy).

Ma Pani z mężem wspólność majątkową. Posiadaliście samochód zarejestrowany na męża. W Ukrainie ma Pani rodziców na emeryturze, którymi się opiekuje i musi czasami wyjeżdżać do nich.

Otrzymała Pani wezwanie …. z …. Urzędu Skarbowego …. Przedmiotem postępowania było określenie Pani rezydencji podatkowej oraz skorzystania z ulgi na starsze dziecko w 2022 i 2023 r. Pani … stwierdziła, że nie posiadała Pani rezydencji podatkowej w Polsce w 2022 i 2023 r. i nie może rozliczać się wspólnie z małżonkiem. Zrobiła Pani korektę na zeznanie indywidualne. Nie ma Pani informacji, czy postępowanie zostało zakończone, ale raczej tak. Nie wysłano do Pani żadnej decyzji.

W odpowiedzi na pytanie:

w uzupełnieniu przesłanym 28 czerwca 2024 r. poinformowała Pani, że przyjechała do Polski 22 lipca 2022 r. z dziećmi ..... W dniu 27 lipca 2022 r. złożyłyście oświadczenie do Urzędu Gminy … ….. …., Polska, że jesteście uchodźcami przed wojną w Ukrainie. We trzy otrzymałyście status UKR (ochronę tymczasową w związku z działaniami wojennymi na terytorium Ukrainy).

28 lipca 2022 r. złożyła Pani wniosek do ZUS przy ul. … , …., Polska, na świadczenie 500+ (SW-U) na młodsze dziecko i wniosek został zaakceptowany. 28 lipca 2022 r. złożyłyście wnioski do MOPS przy ul. …., ….., Polska, o pomoc jednorazową dla osób przybyłych do Polski z terytorium Ukrainy w związku z działaniami wojennymi prowadzonymi na terytorium tego państwa i wnioski zostały zaakceptowane.

27 lipca 2022r . założyła Pani konto w …… …. S.A. 26 czerwca 2023 r. zmieniła Pani bank na …. Również 26 czerwca 2023 r. założyła Pani konto dla młodszej córki. Starsza córka wyjechała z Polski do Ukrainy 27 sierpnia 2022 r. Później sporadycznie odwiedzała was.

Odpowiadając na pytanie:

podała Pani, że w Ukrainie od 2021 r. ma we własności nieruchomość (budynek Pani rodziców, który przerejestrowali na Panią i dalej rodzice w nim mieszkają). Posiadała Pani konto w banku, ale używała go od czasu do czasu. Nie miała Pani żadnych kredytów, lokat, itp. w 2022 i 2023 r. Również nie miała Pani polis ubezpieczeniowych, majątku ruchomego lub jakichkolwiek zaciągnięć finansowych w Ukrainie.

Pani starsza córka zakończyła naukę na uniwersytecie 30 czerwca 2023 r. i nie podejmowała nauki później.

Pytania

1.Czy może się Pani rozliczyć się wspólnie z małżonkiem za 2022 r.?

2.Czy może się Pani rozliczyć wspólnie z małżonkiem za 2023 r.?

3.Czy przysługuje Pani ulga na starsze dziecko za 2022 r.?

4.Czy przysługuje Pani ulga na starsze dziecko za 2023 r.?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, na mocy przepisu art. 3 ust. 1-1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania art. 4 ust. 2, mimo że przebywała Pani na terenie Polski w każdym roku (2022, 2023) poniżej 183 dni, posiadała Pani centrum interesów osobistych oraz gospodarczych w 2022 i 2023 r. w Polsce. W Polsce mieszkała Pani najbliższa rodzina (mąż, małoletnie dziecko), mieliście majątek ruchomy, miała Pani konto w banku, mieliście kolegów w Polsce. W grudniu 2023 r. złożyła Pani wniosek o pobyt czasowy, czym potwierdza Pani zamiar zamieszkania na stałe w Polsce. W Polsce ma Pani ściślejsze powiązania osobiste niż w Ukrainie.

Pani zdaniem, ma Pani prawo na rozliczenie PIT-37/ za 2022 i 2023 r. wraz z małżonkiem i skorzystania z ulgi na starsze dziecko za ww. okres, ponieważ udowodniła Pani swoją polską rezydencję podatkową opisaną w art. 3 ust. 1-1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

W myśl art. 3 ust. 1a powołanej ustawy:

W świetle art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Powyższe przepisy należy stosować bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska (art. 4a ww. ustawy).

W związku z tym, że jest Pani obywatelką Ukrainy, w analizowanym przypadku zastosowanie znajdą zapisy Konwencji z 12 stycznia 1993 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. 1994 Nr 63, poz. 269, ze zm.)

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. Konwencji:

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W świetle natomiast art. 4 ust. 2 ww. Konwencji:

W tym miejscu należy wskazać, że do polskiego porządku prawnego została dodana ustawa z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 583, ze zm.), z mocą obowiązującą od 24 lutego 2022 r.

Przepis art. 1 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że:

Na mocy art. 52zj ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dodanego ustawą z dnia 8 kwietnia 2022 r. (Dz.U. z 2022 r. poz. 830), która weszła w życie 15 kwietnia 2022 r., z mocą od 24 lutego 2022 r.:

Natomiast, art. 52zn ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dodany ustawą z dnia 13 stycznia 2023 r. (Dz.U. z 2023 r. poz. 185), która weszła w życie 28 stycznia 2023 r., z mocą od 1 stycznia 2023 r., ma zastosowanie do oświadczeń o posiadaniu na terytorium RP centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodka interesów życiowych) złożonych od dnia 1 stycznia 2023 r.

Stosownie do tego przepisu:

Zatem, zgodnie z ww. regulacjami, w przypadku osób fizycznych, o których mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa, spełnienie warunku określonego w art. 3 ust. 1a pkt 1 w okresie od dnia 24 lutego 2022 r. do dnia 31 grudnia 2023 r. stwierdza się na podstawie pisemnego oświadczenia tej osoby o posiadaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodka interesów życiowych).

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że 22 lipca 2022 r. przyjechała Pani do Polski z dwiema córkami, a 27 lipca 2022 r. złożyłyście oświadczenie do Urzędu Gminy, że jesteście uchodźcami przed wojną w Ukrainie. We trzy otrzymałyście status UKR (ochronę tymczasową w związku z działaniami wojennymi na terytorium Ukrainy).

W związku z tym należy uznać, że do dnia przybycia - przyjazdu do Polski, tj. 22 lipca 2022 r., posiadała Pani miejsce zamieszkania w Ukrainie. Oznacza to, że do tej daty Pani rezydencja podatkowa znajdowała się w tym państwie.

Natomiast, z chwilą przybycia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i złożenia oświadczenia o przeniesieniu swojego ośrodka interesów życiowych do Polski stała się Pani, w myśl art. 52zj i art. 52zn w związku z art. 3 ust. 1a pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osobą mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wskutek spełnienia warunku wynikającego z przepisów. Zatem, od tego momentu można uznać Panią za polskiego rezydenta podatkowego, tj. osobę, która ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Odnosząc się do kwestii, czy jest Pani uprawniona do złożenia wspólnego zeznania z małżonkiem za 2022 i za 2023 r. wyjaśniam, co następuje.

Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 6 ust. 2 powołanej ustawy:

Stosownie do art. 6 ust. 2a cytowanej ustawy:

Z art. 6 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Według art. 6 ust. 8 przywołanej ustawy:

Zatem w świetle ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z wnioskiem o wspólne opodatkowanie dochodów mogą wystąpić małżonkowie, jeżeli spełnią łącznie, określone w art. 6 ust. 2 i 8 ustawy, następujące warunki:

·są polskimi rezydentami podatkowymi,

·pozostają w związku małżeńskim i we wspólności majątkowej:

-przez cały rok podatkowy albo

-od dnia zawarcia związku małżeńskiego do ostatniego dnia roku podatkowego (w przypadku gdy związek małżeński został zawarty w trakcie roku podatkowego),

·nie stosują przepisów o 19% podatku liniowym lub przepisów ustawy o ryczałcie (z wyjątkiem najmu prywatnego) w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń,

·nie podlegają opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy o podatku tonażowym lub ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W przedstawionym opisie stanu faktycznego wskazała Pani, że w dniu 12 lipca 2017 r. zawarła Pani związek małżeński i od tego dnia między małżonkami istnieje małżeńska wspólnota majątkowa. Mąż przebywa w Polsce od 2019 r. do chwili obecnej. Mąż pracował w Polsce w 2022 i 2023 r. na umowie o pracę, podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Nie macie i nie mieliście rozdzielności majątkowej w 2022 i 2023 r. Mąż nie miał dochodów w innych krajach oprócz Polski w 2022 i 2023 r. Nie mieliście miejsca zamieszkania w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej w 2022 i w 2023 r. Nie mieliście certyfikatów rezydencji podatkowej w innych krajach w 2022 i w 2023 r. W stosunku do Pani oraz męża w 2022 i w 2023 r. nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku tonażowym oraz ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Nie osiągnęła Pani żadnych dochodów w żadnym kraju w latach 2022 i 2023.

Przebywała Pani w Polsce w 2022 i 2023 r. razem z małżonkiem i małoletnim dzieckiem. W 2022 r. było to łącznie 41 dni, w 2023 r. – 71 dni. Również w Polsce ma Pani przyjaciół (kuzyn męża z rodziną, z którymi spędzacie czas). Miała Pani konto w polskim banku. W grudniu 2023 r. złożyła Pani wniosek na kartę pobytu. W lipcu 2022 r. złożyła Pani również oświadczenie, że przeniosła Pani do Polski centrum interesów życiowych (osobistych i gospodarczych), gdyż jesteście uchodźcami przed wojną w Ukrainie. Otrzymała Pani wraz z córkami wskutek złożonych wniosków status UKR (ochronę tymczasową w związku z działaniami wojennymi na terytorium Ukrainy), korzystała Pani ze świadczenia „500+” na młodsze dziecko oraz z pomocy jednorazowej dla osób przybyłych do Polski z terytorium Ukrainy w związku z działaniami wojennymi prowadzonymi na terytorium tego państwa.

Wobec powyższego – w świetle zacytowanych wyżej przepisów – uznać należy, że w latach 2022-2023 miała Pani prawo rozliczyć się wspólnie z mężem na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynika to z faktu, że, jak wskazała Pani w opisie sprawy, w powyższym okresie miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno Pani, jak i Jej małżonka znajdowało się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Pani wątpliwości dotyczą także możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej na starsze dziecko z poprzedniego małżeństwa.

Stosownie do art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie art. 27f ust. 2 ww. ustawy:

W myśl art. 27f ust. 2a ww. ustawy:

Stosownie do art. 27f ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Art. 27f ust. 2c ww. ustawy stanowi, że:

Jak stanowi art. 27f ust. 2d ww. ustawy:

Z art. 27f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Zgodnie z art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 27f ust. 6 ww. ustawy:

Stosownie do art. 27f ust. 7 ww. ustawy:

Treść art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w powiązaniu z art. 6 ust. 4c pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

·bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

·do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w Rzeczpospolitej Polskiej oraz w innym państwie.

Natomiast, przepis art. 6 ust. 4e ww. ustawy stanowi, że:

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z przytoczonych regulacji prawnych wynika, że z omawianej ulgi może skorzystać rodzic wykonujący obowiązek alimentacyjny względem pełnoletniego dziecka do ukończenia przez nie 25 roku życia, uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w Rzeczpospolitej Polskiej oraz w innym państwie. Ponadto, kolejnym warunkiem jest brak uzyskania w roku podatkowym przez pełnoletnie dziecko dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 i 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w łącznej wysokości przekraczającej dwunastokrotność kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz.U. z 2023 r. poz. 2194), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego, z wyjątkiem renty rodzinnej.

Obowiązek alimentacyjny względem dzieci pełnoletnich, o których mowa w art. 27f ust. 6 i art. 6 ust. 4c pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika wprost z przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U z 2020 r. poz. 1359 ze zm.).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 128 ww. Kodeksu:

Istotą tak określonego obowiązku jest to, że jedna strona ma prawo żądać dostarczenia tak wskazanych środków, a druga osoba ma obowiązek je dostarczyć.

Z ww. ustawy wynika, że rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zakres obowiązku alimentacyjnego rodziców wobec dzieci zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Dostarczanie środków utrzymania to zaspokajanie normalnych, bieżących potrzeb uprawnionego w postaci: pożywienia, ubrania, mieszkania, opału, niezbędnych przedmiotów umożliwiających przebywanie w środowisku i w rodzinie, leków, itp. Dostarczanie środków wychowania obejmuje natomiast powinność starań o zdrowie uprawnionego, o jego rozwój fizyczny i umysłowy, stworzenie możliwości zdobycia wykształcenia, zapewnienie dostępu do dóbr kultury, itp.

Podkreślić w tym miejscu należy, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz jego uzupełnienia wynika, że ma Pani dwoje dzieci, w tym pełnoletnią córkę z poprzedniego małżeństwa. Córka studiowała na uniwersytecie w Ukrainie od 1 września 2019 r. do 30 czerwca 2023 r. i nie posiadała żadnych dochodów w żadnym kraju w latach 2022 i 2023. Pani starsza córka (która obecnie ma 22 lata) zakończyła naukę na uniwersytecie 30 czerwca 2023 r. i nie podejmowała nauki później. Córka nie była w związku małżeńskim w 2022 i 2023 r. Biologiczny ojciec starszej córki jest pozbawiony przez sąd praw rodzicielskich. Starsza córka w 2022 i 2023 r. pozostawała w pełni na Pani utrzymaniu. W stosunku do starszej córki w 2022 i 2023 r. nie miały zastosowania przepisy art. 30c oraz ustawy o podatku tonażowym oraz ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Odnosząc się do powyższego uznać należy, że w sytuacji, kiedy rodzic dziecka (lub przysposabiający) nie uzyskuje dochodów, a małżonkowie dokonują wspólnego rozliczenia, rodzic będzie miał prawo do odliczenia ulgi na dziecko, ponieważ podatek jest określany na imię obojga. Tym samym, odliczenie będzie dokonane od podatku obliczonego na imię obojga małżonków. Wynika to z przepisu art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że jeżeli spełnia Pani wszystkie ustawowe warunki wskazane w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to może Pani skorzystać z ulgi prorodzinnej na starszą córkę przy wspólnym rozliczeniu z małżonkiem za lata 2022 i 2023. Na powyższe nie ma wpływu fakt, że Pani małżonek nie jest rodzicem dziecka, a Pani nie uzyskała w latach 2022 – 2023 dochodów podlegających opodatkowaniu według skali podatkowej ponieważ, we wspólnym rozliczeniu małżonków podatek jest określany na imię obojga. Tym samym, odliczenie będzie dokonane od podatku obliczonego na Panią i męża.

Należy jednocześnie zastrzec, że w przypadku kształcących się studentów – ww. ulga przysługuje za wszystkie te miesiące roku podatkowego, w których student się uczył. Skoro Pani córka zakończyła studia w czerwcu 2023 r. i nie kontynuowała później nauki, to w zeznaniu składanym za 2023 r. ma Pani prawo odliczyć ulgę prorodzinną za 6 miesięcy, ponieważ w tym czasie Pani córka była studentką uniwersytetu w Ukrainie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pani. Nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (np. Pani męża).

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).