Interpretacja indywidualna z dnia 19 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.217.2024.5.KS

Brak opodatkowania wycofania budynku (nieruchomości) z działalności gospodarczej i przeniesienia go do majątku prywatnego, brak korekty podatku VAT oraz opodatkowania i rozliczenia przez Pana najmu nieruchomości, możliwość zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy najmu nieruchomości.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe w zakresie braku opodatkowania wycofania budynku (nieruchomości) z działalności gospodarczej i przeniesienia go do majątku prywatnego, braku korekty podatku VAT oraz opodatkowania i rozliczenia przez Pana najmu nieruchomości,
• nieprawidłowe w zakresie możliwości zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług najmu nieruchomości.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 kwietnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 9 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych wycofania nieruchomości (budynku) z działalności gospodarczej i przeniesienia do majątku prywatnego oraz najmu wycofanej nieruchomości.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 16 czerwca 2024 r., wpływ 18 czerwca 2024 r.) oraz pismem z 8 lipca 2024 r., (wpływ 12 lipca 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca, osoba fizyczna, prowadzi obecnie jednoosobową działalność gospodarczą i jest zarejestrowany w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (jest przedsiębiorcą). Wykonywanie działalności gospodarczej zostało rozpoczęte w 1990 roku. Zgodnie z wpisem w CEIDG działalność gospodarcza (przeważająca działalność gospodarcza) prowadzona jest pod kodem PKD 45.20.Z - Konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli, tj. Wnioskodawca prowadzi warsztat samochodowy. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym zarejestrowanym w 1996 roku. Wnioskodawca jest także podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca pozostaje aktualnie w związku małżeńskim i objęty jest wraz z małżonką wspólnością majątkową małżeńską. Żona Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie jest zarejestrowana na podatek od towarów i usług (VAT).

Działalność gospodarcza (warsztat samochodowy) prowadzona jest na nieruchomości, na której posadowiony jest budynek, która objęta jest wspólnością majątkową małżeńską. Żona wyraziła zgodę na korzystanie przez Wnioskodawcę z nieruchomości na cele działalności gospodarczej (udostępnienie nieruchomości ma charakter nieodpłatny). Budynek został przez Wnioskodawcę wprowadzony do ewidencji środków trwałych i jest amortyzowany (KŚT 101 - stawka amortyzacji 2,5 %). Do ewidencji środków trwałych wprowadzono budynek zgodnie z decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego (…) z 2015 roku, tj. jako podstawę wartości początkowej przyjęto wartość do opodatkowania z tytułu zasiedzenia powiększoną o zapłacony podatek od zasiedzenia. Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę i jego małżonkę 1 lutego 2008 r. na zasadach małżeńskiej wspólności ustawowej, w drodze zasiedzenia. Nabyta nieruchomość stanowi działkę zabudowaną, dla której prowadzona jest księga wieczysta. Działka znajduje się na terenie (…). W ewidencji gruntów działka klasyfikowana jest jako Bi-inne tereny zabudowane. Na działce znajduje się budynek klasyfikowany według KŚT jako pozostałe budynki niemieszkalne, budynki handlowo-usługowe. Budynek podlegał po zasiedzeniu oraz po wprowadzeniu do działalności gospodarczej stałej konserwacji i niezbędnym remontom. Od kosztów remontu był odliczany przez Wnioskodawcę podatek od towarów i usług (VAT). Celem ponoszenia wydatków było zachowanie substancji majątkowej w stanie przydatnym do używania, a w tym budynek i pomieszczenia były malowane, naprawiano przeciekający dach, podłogi, naprawiano bramy (nie były to wydatki inwestycyjne).

Aktualnie w związku ze stanem zdrowia, Wnioskodawca planuje zawiesić prowadzenie działalności gospodarczej i wycofać budynek z działalności gospodarczej oraz przenieść go do majątku prywatnego (zwrotnie).

Po wycofaniu budynku z działalności gospodarczej (zdjęciu z ewidencji środków trwałych) i przeniesieniu do majątku prywatnego oraz zawieszeniu działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, rozważa on wraz z żoną wynajęcie budynku osobie fizycznej (aktualnemu pracownikowi zatrudnionemu w działalności gospodarczej Wnioskodawcy), który będzie prowadził w tym budynku własną jednoosobową działalność gospodarczą (warsztat samochodowy). Celem wycofania budynku (nieruchomości) z ewidencji środków trwałych prowadzonej w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawca złoży oświadczenie o wycofaniu nieruchomości (budynku) do majątku prywatnego Wnioskodawcy i jego małżonki, wykreśli budynek (nieruchomość) z ewidencji środków trwałych, sporządzi protokół przekazania.

Umowa najmu nieruchomości zostanie podpisana przez małżonków (Wnioskodawcę i małżonkę jako strony umowy) po wycofaniu nieruchomości z działalności gospodarczej i jej przeniesieniu do majątku osobistego (prywatnego) oraz po zawieszeniu działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Po wycofaniu nieruchomości z działalności gospodarczej i zawieszeniu działalności Wnioskodawca oraz jego małżonka nie planują prowadzenia działalności gospodarczej, a w tym ze względu na stan zdrowia Wnioskodawcy.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Wartość sprzedaży w roku 2023 przekroczyła kwotę 200.000 zł.

Wartość sprzedaży w roku 2024 przekroczy kwotę 200.000 zł.

Wnioskodawca planuje zawiesić działalność gospodarczą i rozpocząć wynajem od 1 kwietnia 2025 r.

Wnioskodawca od wydatków na konserwację odliczał podatek naliczony.

Do zakończenia prac remontowych/konserwacji budynku doszło w maju 2024 r.

Wnioskodawca w 2024 r. dokonywał i dokonuje sprzedaży hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do pojazdów samochodowych.

Pytania (pytanie nr 2 przeformułowane w uzupełnieniu wniosku)

1)Czy w przypadku wycofania przez Wnioskodawcę budynku (nieruchomości) stanowiącego środek trwały z działalności gospodarczej i przeniesienia go do majątku prywatnego Wnioskodawcy i jego małżonki, czynność ta podlega podatkowi VAT oraz czy należy dokonywać korekty VAT, jeśli było odliczenie od remontów i konserwacji przeprowadzonych w latach poprzednich?

2)Czy najem prywatny nieruchomości przez Wnioskodawcę, na rzecz osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą po wycofaniu budynku (nieruchomości) z działalności gospodarczej Wnioskodawcy i przeniesieniu do majątku osobistego Wnioskodawcy i jego małżonki oraz zawieszeniu działalności gospodarczej Wnioskodawcy, będzie podlegał opodatkowaniu VAT i powinien być rozliczany przez Wnioskodawcę na cele VAT pomimo zawieszenia działalności gospodarczej, a w konsekwencji czy może być zwolniony z VAT zgodnie z art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie (stanowisko do pytania nr 2 ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Pana zdaniem:

Ad 1

W przypadku wycofania budynku (nieruchomości) stanowiącego środek trwały z działalności gospodarczej (ze względu na jej zawieszenie) i przeniesienie go do majątku prywatnego (Wnioskodawcy i jego małżonki), czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT), a podatek VAT odliczony przez Wnioskodawcę w latach ubiegłych z tytułu nabywania usług remontowych i konserwacyjnych dotyczących budynku nie musi być korygowany przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą i będąc czynnym podatnikiem VAT, rozliczał podatek od towarów i usług z tytułu zakupu usług remontowych i konserwacyjnych budynku wykorzystywanego na cele opodatkowanej VAT działalności gospodarczej. Przy nabyciu nieruchomości (budynku), tj. zasiedzeniu przez Wnioskodawcę i małżonkę Wnioskodawcy oraz przy późniejszym wprowadzeniu budynku do działalności gospodarczej (z majątku osobistego do działalności gospodarczej) i rozpoczęciu jego użytkowania na cele działalności gospodarczej Wnioskodawcy oraz amortyzacji, nie wystąpiło opodatkowanie VAT. W tym względzie czynność przeniesienia nieruchomości (budynku) z działalności gospodarczej Wnioskodawcy (ze względu na jej planowane zawieszenie) do majątku prywatnego Wnioskodawcy i małżonki Wnioskodawcy nie skutkuje obowiązkiem naliczenia i zapłaty podatku VAT oraz dokonania korekty wcześniej odliczonego podatku VAT. Nie dojdzie bowiem do dostawy towaru na cele osobiste Wnioskodawcy i/lub jego małżonki, a tym samym nie znajdzie zastosowania art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług. Istotnym jest bowiem, że jak wskazano w opisie stanu faktycznego, przeniesienie budynku (nieruchomości) z jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy (po jej zawieszeniu) do majątku prywatnego Wnioskodawcy i jego małżonki (zwrotne przeniesienie nieruchomości) związane jest z planowanym zawarciem umowy najmu budynku (nieruchomości) z osobą fizyczną, która zamierza prowadzić w budynku działalność gospodarczą (warsztat samochodowy). Czyli nie wystąpi tu dostawa na cele osobiste. Dodatkowo przy nabyciu (zasiedzeniu) i przekazaniu nieruchomości do działalności gospodarczej nie przysługiwało odliczenie VAT (nie wystąpił podatek), czyli nie jest spełniony warunek niezbędny do opodatkowania na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.

Ponadto ze względu na charakter dokonywanych w latach ubiegłych wydatków (wydatki remontowe i konserwacyjne, a nie inwestycyjne) i ich związek z bieżącą działalności Wnioskodawcy (opodatkowaną VAT) oraz dalsze wykorzystywanie nieruchomości (budynku) po przeniesieniu do majątku prywatnego na cele jego najmu, nie znajdzie zastosowania obowiązek dokonywania korekty wynikający z art. 91 ust. 1-8 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.

Ad 2

Najem prywatny nieruchomości przez Wnioskodawcę, na rzecz osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą po wycofaniu budynku z działalności gospodarczej Wnioskodawcy i zawarciu umowy najmu po zawieszeniu działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, nie będzie podlegał opodatkowaniu VAT, rozliczanemu odrębnie u każdego z małżonków według udziału we własności nieruchomości (odpowiednio po 50%), tj. będzie mógł być zwolniony z VAT u Wnioskodawcy na podstawie art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.

Najem powinien być rozliczany na cele VAT odrębnie u każdego z małżonków (będących stronami umowy najmu), a w tym Wnioskodawcy pomimo zawieszenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca może w tym zakresie skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług. Limit zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ww. ustawy, przysługuje każdemu z małżonków osobno, a więc i Wnioskodawcy. A więc, gdy wartość sprzedaży z tytułu świadczenia usługi najmu (w części przypadającej odpowiednio na każdego z małżonków z osobna - tj. Wnioskodawcę i jego małżonkę po 50%) nie przekroczy kwoty 200.000 zł (lub proporcji tej kwoty zgodnie z art. 113 ust. 9), Wnioskodawca będzie mógł korzystać ze zwolnienia podmiotowego określonego wart. 113 ust. 1 ustawy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest:

• prawidłowe w zakresie braku opodatkowania wycofania budynku (nieruchomości) z działalności gospodarczej i przeniesienia go do majątku prywatnego, braku korekty podatku VAT oraz opodatkowania i rozliczenia przez Pana najmu nieruchomości,
• nieprawidłowe w zakresie możliwości zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług najmu nieruchomości.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Według art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (t. j. Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2016 r. str. 1 ze zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy:

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Z kolei zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Zatem definicja działalności gospodarczej ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy tym, z art. 15 ust. 2 ustawy jednoznacznie wynika, że pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku decydujące znaczenie ma ciągłość wykorzystywania majątku. Wykorzystywanie towarów lub wartości niematerialnych i prawnych ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne, np. w najem, dzierżawę itp. Przy czym przez ciągłość wykorzystywania składników majątku rozumieć należy także wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym:

Jak wynika z art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego:

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

W treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.

Zwolnienie od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy:

Zatem ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

Wobec powyższego, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, natomiast usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym podlegają opodatkowaniu właściwą dla tej czynności stawką podatku VAT.

W świetle powołanych wyżej przepisów najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z wyżej cytowanych przepisów, wynajem nieruchomości o charakterze niemieszkalnym będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, które podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 Pkt 36 ustawy.

Pana wątpliwości dotyczą w pierwszej kolejności tego, czy w przypadku wycofania budynku (nieruchomości) z działalności gospodarczej i przeniesienia go do majątku prywatnego Pana i małżonki, czynność ta podlega podatkowi VAT.

Z opisu sprawy wynika, że obecnie prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą, tj. warsztat samochodowy. Działalność gospodarcza (warsztat samochodowy) prowadzona jest na nieruchomości, na której posadowiony jest budynek, która objęta jest wspólnością majątkową małżeńską. Nieruchomość została nabyta w drodze zasiedzenia. Budynek podlegał po zasiedzeniu oraz po wprowadzeniu do działalności gospodarczej stałej konserwacji i niezbędnym remontom. Aktualnie planuje Pan zawiesić prowadzenie działalności gospodarczej i wycofać budynek z działalności gospodarczej oraz przenieść go do majątku prywatnego. Wnioskodawca planuje zawiesić działalność gospodarczą i rozpocząć wynajem od 1 kwietnia 2025 r. Po wycofaniu budynku z działalności gospodarczej i przeniesieniu do majątku prywatnego oraz zawieszeniu działalności gospodarczej, rozważa Pan wraz z żoną wynajęcie budynku.

Zatem po wycofaniu nieruchomości (budynku) do majątku prywatnego, nieruchomość (budynek) będzie wykorzystywany przez Pana do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie najmu. Opisanej nieruchomości (budynku) nie można uznać za majątek prywatny (osobisty) bowiem oddanie ww. składnika majątku w najem poza dotychczasową działalność gospodarczą – na gruncie podatku od towarów i usług – będzie stanowić wykonywanie działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy oraz dokonywanie czynności opodatkowanych określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w związku z art. 8 ust. 1 ustawy. Jak wskazano wyżej świadczenie usług najmu stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W analizowanej sprawie nieruchomość - budynek po wycofaniu z obecnie prowadzonej działalności gospodarczej nadal będzie wykorzystywany przez Pana do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, w odniesieniu do czynności wycofania nieruchomości (budynku) z obecnie prowadzonej działalności gospodarczej nie znajdzie zastosowania art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, ponieważ w rozpatrywanym przypadku nie będziemy mieli do czynienia z przekazaniem nieruchomości (budynku) na Pana cele osobiste. Zatem czynność wycofania nieruchomości (budynku) z obecnie prowadzonej działalności do majątku prywatnego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym Pana stanowisko w zakresie braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wycofania nieruchomości (budynku) z obecnie prowadzonej działalności gospodarczej do majątku prywatnego należało uznać za prawidłowe.

Pana wątpliwości dotyczą również tego, czy najem prywatny nieruchomości po wycofaniu budynku (nieruchomości) z działalności gospodarczej i przeniesieniu do majątku osobistego, będzie podlegał opodatkowaniu VAT i powinien być rozliczany przez Pana na cele VAT pomimo zawieszenia działalności gospodarczej, a w konsekwencji czy może być zwolniony z VAT zgodnie z art. 113 ustawy.

Zauważyć należy, że w podatku VAT nie występuje pojęcie „najmu prywatnego” i „najmu w ramach działalności gospodarczej”. Na gruncie przepisów ustawy działalnością gospodarczą jest każda czynność najmu niezależnie od tego, czy wynajmujący działalność tę zarejestrował czy nie i niezależnie od tego czy przedmiot najmu stanowi w jego działalności środek trwały.

Jak już uprzednio wskazano, najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „zawieszenie działalności”. Kwestia ta została uregulowana m.in. w przepisach ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 236).

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ww. ustawy Prawo przedsiębiorców:

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy Prawo przedsiębiorców:

Z kolei, w myśl art. 25 ust. 1 ww. ustawy Prawo przedsiębiorców:

Zgodnie z art. 25 ust. 2 ww. ustawy Prawo przedsiębiorców:

W myśl art. 99 ust. 1 ustawy:

Należy wskazać, że zgodnie z art. 99 ust. 7a ustawy:

Stosownie do art. 99 ust. 7b ustawy:

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że zawieszenie działalności gospodarczej samo w sobie nie stanowi zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej przez podatnika. Podatnik, który zawiesza prowadzenie działalności gospodarczej na pewien czas, nadal pozostaje podatnikiem, z tym że w okresie zawieszenia wykonywania działalności przedsiębiorca nie prowadzi aktywnej działalności. Zgłoszenie zawieszenia działalności gospodarczej nie oznacza zatem ustania bytu przedsiębiorcy, a jedynie przerwę w wykonywaniu działalności gospodarczej. Zatem, przedsiębiorca w okresie zawieszenia działalności gospodarczej ma m.in. prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

W myśl powołanych przepisów ustawy prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej, nie może wykonywać bieżącej działalności gospodarczej i osiągać z tego tytułu przychodów. Jednakże, na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik, który „zawiesza” prowadzenie działalności gospodarczej, pozostaje nadal podatnikiem podatku od towarów i usług i z tego tytułu ciążą na nim obowiązki wynikające z tej ustawy. Obowiązki te mogą np. dotyczyć opodatkowania wykonywanych czynności, wynikających z umów zawartych przed zawieszeniem działalności gospodarczej.

Przenosząc powołane regulacje prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że po wycofaniu nieruchomości (budynku) do majątku prywatnego, pomimo zawieszenia dotychczas prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, nieruchomość (budynek) będzie wykorzystywany przez Pana do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie najmu. Dalsze oddanie w najem opisanej nieruchomości (budynku) poza dotychczasową działalność gospodarczą – na gruncie podatku od towarów i usług – będzie stanowić wykonywanie działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy oraz dokonywanie czynności opodatkowanych określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w związku z art. 8 ust. 1 ustawy. W konsekwencji świadczenie przez Pana usług najmu stanowić będzie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Kwestie dotyczące stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje natomiast ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.), zwanej dalej „Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym”.

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Jak stanowi art. 36 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W myśl natomiast art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w ww. art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

Status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc ten z małżonków, który dokona czynności podlegającej opodatkowaniu.

Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Jeżeli zatem, przedmiotem odpłatnego świadczenia usług jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT. Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tego tytułu.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan podatnikiem VAT czynnym zarejestrowanym od 1996 r. Pozostaje Pan aktualnie w związku małżeńskim i objęty jest wraz z małżonką wspólnością majątkową małżeńską. Działalność gospodarcza prowadzona jest na nieruchomości, na której posadowiony jest budynek, która objęta jest wspólnością majątkową małżeńską. Po wycofaniu budynku z działalności gospodarczej i przeniesieniu do majątku prywatnego oraz zawieszeniu działalności gospodarczej, rozważa Pan wraz z żoną wynajęcie budynku. Umowa najmu nieruchomości zostanie podpisana przez Pana i małżonkę jako strony umowy najmu.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że skoro nieruchomość jest własnością obojga małżonków, to podatnikiem jest ten z małżonków, który faktycznie dokonuje czynności związanych z najmem, np. zawarł umowę, otrzymuje czynsz. W analizowanej sprawie, stroną wynajmującą nieruchomość, stanowiącą składnik majątku wspólnego małżonków, będzie  zarówno Pan, jak i Pana małżonka. Oboje będą więc Państwo stroną wynajmującą zawartej umowy najmu oraz będą otrzymać Państwo wynagrodzenie za tę usługę.

Zatem, odrębnie od Pana małżonki, będzie dokonywał Pan odpłatnego świadczenia usług, tj. najmu nieruchomości należącej do majątku wspólnego Pana i Pana małżonki i z tego tytułu będzie posiadał Pan status podatnika podatku od towarów i usług, w rozumieniu w art. 15 ust. 1 ustawy. Zatem, z tytułu ww. najmu będzie Pan zobowiązany do rozliczenia wynagrodzenia wyłącznie w części przypadającej na Pana.

Tym samym Pana stanowisko w zakresie opodatkowania i rozliczenia przez Pana najmu nieruchomości jest również prawidłowe.

Ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku od towarów i usług dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Z przepisu art. 113 ust. 5 ustawy wynika, że:

Jak stanowi art. 113 ust. 9 ustawy:

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy:

Na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy:

Jak stanowi art. 113 ust. 11a ustawy:

Zaznaczyć należy, że podatnik ma prawo powrócić do zwolnienia z art. 113 ustawy w trakcie roku podatkowego, pod warunkiem, że minął rok od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub z niego zrezygnował oraz w poprzednim i bieżącym roku nie przekroczył kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. Powrót do zwolnienia może nastąpić od początku danego miesiąca.

W myśl art. 113 ust. 13 ustawy:

W świetle powołanych wyżej przepisów podatnik, aby skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ustawy nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy. Przesłanką wykluczającą możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku, jest jak wynika z art. 113 ust. 13 pkt g) powoływanej ustawy, dostawa hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3).

A zatem należy stwierdzić, że co do zasady, podatnik może ponownie skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

• od końca roku, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku lub rezygnacja z tego zwolnienia, musi upłynąć co najmniej rok,
• podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.
• podatnik w poprzednim roku podatkowym nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, wskazanej w art. 113 ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że wartość sprzedaży w roku 2024 przekroczy kwotę 200.000 zł. Planuje Pan zawiesić działalność gospodarczą i rozpocząć wynajem od 1 kwietnia 2025 r. W 2024 r. dokonywał i dokonuje Pan sprzedaży hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do pojazdów samochodowych.

W świetle powyższego, w przypadku zamiaru ponownego skorzystania przez Pana ze zwolnienia, będą miały zastosowanie postanowienia zawarte w art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług. Z uregulowania tego wynika, że prawo do ponownego skorzystania ze zwolnienia przysługuje nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym podatnik utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnowano ze zwolnienia. Ponowne skorzystanie ze zwolnienia będzie możliwe, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej (bez podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym limitu kwoty 200 000 zł.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy oraz przedstawione okoliczności sprawy należy wskazać, że skoro wartość sprzedaży z tytułu prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej w roku podatkowym 2024 r. przekroczy kwotę 200.000 zł, to dokonywany przez Pana od 1 kwietnia 2025 r. najem prywatny nieruchomości po wycofaniu budynku (nieruchomości) z działalności gospodarczej i przeniesieniu do majątku osobistego, nie będzie w 2025 r. zwolniony od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 w związku z art. 113 ust. 11 ustawy.

W świetle powyższego Pana stanowisko w zakresie możliwości zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług najmu nieruchomości, należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto Pana wątpliwości dotyczą również ustalenia, czy w przypadku wycofania budynku (nieruchomości) z działalności gospodarczej i przeniesienia go do majątku prywatnego Pana i małżonki, należy dokonywać korekty VAT, jeśli dokonywał Pan odliczenia od remontów i konserwacji przeprowadzonych w latach poprzednich.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 91 ust. 3 ustawy:

Zgodnie z art. 91 ust. 4 ustawy:

Na podstawie art. 91 ust. 5 ustawy:

W myśl art. 91 ust. 6 ustawy:

Stosownie do art. 91 ust. 7 ustawy:

Zgodnie z art. 91 ust. 7a ustawy:

Na podstawie powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że podatnik jest zobowiązany, co do zasady, do korekty podatku naliczonego w sytuacji, gdy zmienia się przeznaczenie środków trwałych (np. ze związanych z czynnościami dającymi prawo do odliczenia na związane z czynnościami zwolnionymi od podatku VAT lub na odwrót).

Zatem mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony przez Pana opis sprawy należy zauważyć, że nie będzie miał Pan obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, odliczonego w związku z użytkowaniem Nieruchomości mającej być przedmiotem planowanego najmu, gdyż:

• przekazanie Nieruchomości z działalności gospodarczej do Pana majątku prywatnego celem jej dalszego wynajmu na cele użytkowe nie będzie stanowiło zmiany w sposobie jej wykorzystania, w szczególności nie będzie stanowiło czynności zwolnionej od podatku;

• Nieruchomość nadal będzie wykorzystywana do działalności gospodarczej, tzn. do czynności opodatkowanych, tj. wynajmu na cele niemieszkalne.

Nie nastąpi więc w tym przypadku zmiana przeznaczenia nieruchomości (budynku).

W świetle powyższych okoliczności, wycofanie z działalności gospodarczej nieruchomości (budynku), mimo że obniżał Pan kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków związanych z późniejszym użytkowaniem nieruchomości (budynku), nie spowoduje, że zajdzie konieczność dokonania korekty odliczonego wcześniej podatku VAT, ponieważ nieruchomość (budynek) będzie nadal wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W konsekwencji, wycofanie nieruchomości (budynku) stanowiącego środek trwały z działalności gospodarczej i przeniesienie go do majątku prywatnego Pana oraz małżonki nie spowoduje obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, nawet jeżeli odliczał Pan podatek naliczony od wydatków na remont i konserwację nieruchomości (budynku).

W świetle powyższego, Pana stanowisko w zakresie braku obowiązku korekty podatku naliczonego w przypadku wycofania budynku (nieruchomości) z działalności gospodarczej i przeniesienia go do majątku prywatnego, należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja indywidualna dotyczy podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).