Interpretacja indywidualna z dnia 22 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.435.2024.2.IM

Możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 11 czerwca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 11 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 17 lipca 2024 r. (wpływ 18 lipca 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pan działalność gospodarczą polegającą na wynajmie krótkoterminowym (55.20) – agroturystyka. W Pana gminie obowiązuje opłata miejscowa, którą powinien Pan inkasować od gości – 2 PLN za osobę/dobę. Praktycznie wszystkie rozliczenia z gośćmi są prowadzone bezgotówkowo (płatności poprzez (…) lub przelewy bezpośrednio na konto), jednak (...) nie dolicza do płatności przez internet opłaty miejscowej – trzeba ją pobrać indywidualnie.

Agroturystyka jest w innym miejscu niż adres Pana zamieszkania, co powoduje, że powinien Pan za każdym razem umawiać się z gośćmi i jechać do nich po opłatę miejscową.

Wobec powyższego, opłaca Pan ją do kasy urzędu gminy ze środków otrzymanych z kwoty netto rezerwacji, jest to znacznie prostsze i nie generuje dodatkowych kosztów.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku udzielił Pan odpowiedzi na następujące pytania.

Jaka jest forma opodatkowania działalności gospodarczej prowadzonej przez Pana (np. zasady ogólne, podatek liniowy)?

Podatek liniowy.

Jaki rodzaj dokumentacji podatkowej dla celów działalności Pan prowadzi?

Księga przychodów i rozchodów (oraz ewidencja sprzedaży VAT, ewidencja zakupów VAT).

Kto– w świetle przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 70 ze zm.) – jest zobowiązany do ponoszenia opłaty miejscowej: Pan, czy Pana klienci?

W świetle przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 70 ze zm.) to klienci są zobowiązani do ponoszenia opłaty miejscowej. Pana wniosek dotyczy sytuacji, w której de facto to Pan opłaca za klientów opłatę miejscową przelewem na konto urzędu gminy i w ten sposób: unika Pan prowadzenia kwitariusza, unika Pan przejazdów i wizyt u klientów (16 km licząc w obie strony) oraz operowania gotówką (zdecydowana większość rozliczeń z klientami to przelewy lub rozliczenia poprzez portal (...)).

Pytanie

Czy w sytuacji opisanej w poz. 61 może Pan kwoty wpłacone do urzędu gminy, jako opłatę miejscową, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie – wobec sytuacji opisanej w poz. 61, opłatę miejscową można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

- pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

- nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

- być właściwie udokumentowany.

Powołany przepis wskazuje, że przy ocenie danego wydatku przede wszystkim musi istnieć źródło przychodów. Z zasadą tą skorelowane są przepisy ustanawiające reguły potrącania kosztów w określonym czasie.

Stwierdzenie, że określone wydatki poniesione przez podatnika spełniają wszystkie wskazane przez ustawodawcę warunki podatkowego uznania ich za koszty uzyskania przychodów, stanowi bowiem niezbędną przesłankę odliczenia ich przez podatnika od osiągniętych przychodów.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Przy czym – związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zwracam przy tym uwagę, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a przychodami uzyskanymi z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tych przychodów – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 356):

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. j. Dz. U. 2023 r. poz. 70 ze zm.):

Zgodnie z art. 19 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych:

W myśl natomiast art. 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):

Uregulowania ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wskazują zatem wyraźnie, w jakich miejscowościach pobierane są opłaty miejscowe oraz na jakich osobach ciąży obowiązek ich zapłaty. Na gruncie Pana sprawy obowiązek ten ciąży na Pana klientach.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą polegającą na wynajmie krótkoterminowym – agroturystyka. W Pana gminie obowiązuje opłata miejscowa, którą powinien Pan inkasować od gości. Praktycznie wszystkie rozliczenia z gośćmi prowadzi Pan bezgotówkowo (płatności poprzez (…) lub przelewy bezpośrednio na konto), jednak (...) nie dolicza do płatności przez internet opłaty miejscowej – trzeba ją pobrać indywidualnie. Opłatę miejscową opłaca Pan do kasy urzędu gminy ze środków otrzymanych z kwoty netto rezerwacji. Ponadto wskazał Pan, że w świetle przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych to klienci są zobowiązani do ponoszenia opłaty miejscowej.

Na podstawie opisu sprawy wskazuję, że skoro do poniesienia opłaty miejscowej obowiązani są Pana klienci, to wydatków z tego tytułu, pomimo ich poniesienia przez Pana – jako podmiotu obowiązanego do pobrania tej opłaty i jej przekazania na rzecz gminy (inkasenta) – nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej.

Podsumowanie: w sytuacji opisanej we wniosku nie może Pan zaliczać opłaty miejscowej wpłacanej do urzędu gminy do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).