Interpretacja

TEMATY:

Interpretacja indywidualna z dnia 18 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDWT.4011.474.2021.14.MR

Możliwość opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (opodatkowanie IP-BOX).

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie:

1)ponownie rozpatruję sprawę Pana wniosku z 20 grudnia 2021 r. (data wpływu 27 grudnia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 30 listopada 2022 r., sygn. akt I SA/Gl 824/22, i

2)stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 grudnia 2021 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 marca 2022 r. (data wpływu 8 marca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą. W ramach swojej działalności, oferuje usługi programistyczne świadczone na rzecz podmiotów trzecich. Usługi te polegały, polegają i będą polegać na projektowaniu i wytwarzaniu oprogramowania komputerowego dostosowanego do potrzeb i wytycznych kontrahentów, do którego autorskie prawa majątkowe finalnie przechodzą na zlecający podmiot na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wnioskodawca w toku realizacji ww. usług programistycznych zdobywa, poszerza i łączy w drodze własnych doświadczeń lub testów umiejętności oraz wiedzę dotyczącą nauk podstawowych (matematyka, statystyka), jak i stosowanych (informatyka), w tym w zakresie narzędzi informatycznych, bądź oprogramowania, aby móc tę wiedzę i umiejętności wykorzystywać do tworzenia oprogramowania komputerowego. W praktyce praca Wnioskodawcy sprowadza się do opracowywania i wytwarzania kodu przy użyciu języków programowania, spełniając wymagania postawione przez kontrahentów. Jednocześnie, usługi te nie stanowią rutynowych ani okresowych zmian wprowadzanych do oprogramowania, gdyż każdorazowo Wnioskodawca jest twórcą nowych programów komputerowych oraz ponosi ryzyko związane ze swoją twórczością.

Pracą nad projektami oprogramowania Wnioskodawca zajmuje się osobiście bądź współpracując z innymi specjalistami, jednak wówczas jego praca także jest samodzielna. Stara się stosować kreatywne pomysły i nowatorskie rozwiązania, w wyniku których powstaje innowacyjna technologia. Czynności związane z realizowaniem ww. usług tworzenia oprogramowania Wnioskodawca konsekwentnie planuje, a następnie realizuje w sposób systematyczny, przy użyciu obranej metodologii pracy.

W wyniku świadczonych przez Wnioskodawcę usług programistycznych:

a)powstają programy komputerowe, które są rezultatem jego twórczej i indywidualnej działalności intelektualnej, co sprawia, że należy kwalifikować je jako utwór w myśl art. 1 ust. 1-2 pkt 1 ustawy z dn. 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U.2021.1062) – dalej „u.p.a.p.p.”; w związku z tym podlegają ochronie prawnej jak utwory literackie na podstawie art. 74 u.p.a.p.p.;

b)są twórczo rozwijane i ulepszane programy komputerowe, w taki sposób, że powstają nowe utwory w rozumieniu art. 1 ust. 1-2 u.p.a.p.p.; pod pojęciem rozwijania i ulepszenia oprogramowania należy rozmieć podejmowanie przez Wnioskodawcę czynności zmierzających do poprawy lub poszerzenia użyteczności albo funkcjonalności oprogramowania; ulepszanie lub rozwinięcie istniejącego oprogramowanie poprzez dopełnienie go o nowy komponent (np. nowy kod źródłowy) w istocie stanowi stworzenie nowego programu komputerowego; innymi słowy jest to uzupełnienie istniejącego programu o nowy, zintegrowany z nim program komputerowy; rozumiany w ten sposób program komputerowy stanowi nowe prawo własności intelektualnej, także podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 u.p.a.p.p.

Wnioskodawca komercjalizuje programy komputerowe, które powstały w ramach świadczonych przez niego usług programistycznych, przekazując odpłatnie całość autorskich praw majątkowych do wytworzonych programów komputerowych. Z tego tytułu uzyskuje wynagrodzenie w umownie ustalonej wysokości. W ramach zawieranych umów przenosi na rzecz kontrahentów całość majątkowych praw autorskich do rezultatów swojej pracy (tj. programów komputerowych), na wskazanych w umowie polach eksploatacji. Przy czym, zamiarem stron umów jest, aby przeniesienie ww. praw nastąpiło w jak najszerszym zakresie.

Wnioskodawca prowadząc opisywaną działalność programistyczną ponosi następujące wydatki:

1)zakup sprzętu elektronicznego, tj. komputery i części do niego przeznaczone;

2)dostęp do narzędzi cyfrowych, tj. chmury obliczeniowe, serwery, odrębne oprogramowanie;

3)dostęp do usług telekomunikacyjnych, tj. abonament za Internet i telefon;

4)źródła wykorzystanej wiedzy, tj. książki, szkolenia, poradniki.

Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że wskazał wydatki już poniesione oraz takie, które w przyszłości zamierza ponieść na wytwarzane oprogramowanie. To czy dany wydatek zostanie faktycznie poniesiony w przyszłości zależy od wymagań stawianych w danym projekcie, przy czym, Wnioskodawca nie nabywa prac badawczo-rozwojowych ani praw autorskich od innych podmiotów.

Oprócz tego, Wnioskodawca ponosi tradycyjne koszty związane z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą. Koszty te nie dotyczą bezpośrednio wytwarzanego oprogramowania i autorskich praw majątkowych z tym związanych.

W związku z tak przedstawionym opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca zamierza w rocznych zeznaniach podatkowych dla podatku dochodowego od osób fizycznych, składanych począwszy od 2019 roku oraz lata kolejne, skorzystać z przepisów dotyczących tzw. ulgi IP BOX, stosując 5% stawkę opodatkowania do dochodów uzyskiwanych w ramach opisanej we wniosku działalności programistycznej.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca posiada na terytorium RP nieograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o PIT.

Zgodnie bowiem z art. 5a ust. 1 pkt 38 ustawy o PIT, działalność badawczo-rozwojowa (B+R) oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Natomiast stosownie pkt 39-40 tego artykułu, definicje pojęć warunkujących daną kwalifikację, tj. „badania naukowe” czy „prace rozwojowe”, co prawda odwołują się do przepisów spoza ustaw podatkowych, niemniej zgodnie z obecną linią orzeczniczą sądów administracyjnych okoliczność, że definicje te zostały umieszczone w ustawie niemającej podatkowego charakteru, nie zwalnia Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z obowiązku dokonania ich wykładni, ponieważ regulacje te są niezbędne do pełnego zdekodowania znaczenia pojęć zawartych w ustawie podatkowej, w tym przypadku przedmiotowym art. 5a ust. 1 pkt 38 ustawy o PIT (patrz m.in. wyr. NSA sygn. II FSK 1049/21; wyr. WSA sygn. I SA/GI 1062/21; wyr. WSA sygn. I SA/Gd 274/21; wyr. WSA sygn. I SA/Kr 178/21; wyr. WSA sygn. I SA/Kr 1228/21; wyr. WSA sygn. III SA/Wa 381/21). W przeciwnym wypadku wypaczyłoby to sens wydawania interpretacji i nie zapewniłoby wnioskodawcom ochrony, o której mowa w Ordynacji podatkowej (NSA sygn. II FSK 1392/16).

Wykonując działalność, w wyniku której powstają programy komputerowe lub są twórczo rozwijane programy komputerowe, Wnioskodawca zdobywa, poszerza i łączy w drodze własnych doświadczeń lub testów umiejętności oraz wiedzę dotyczącą nauk podstawowych (matematyka, statystyka), jak i stosowanych (informatyka), w tym w zakresie narzędzi informatycznych, bądź oprogramowania, aby móc tę wiedzę i umiejętności wykorzystywać do tworzenia oprogramowania komputerowego. W praktyce praca Wnioskodawcy sprowadza się do opracowywania i wytwarzania kodu przy użyciu języków programowania, spełniając wymagania postawione przez kontrahentów. Jednocześnie, usługi te nie stanowią rutynowych ani okresowych zmian wprowadzanych do oprogramowania, gdyż każdorazowo Wnioskodawca jest twórcą nowych programów komputerowych oraz ponosi ryzyko związane ze swoją twórczością. Pracą nad projektami oprogramowania Wnioskodawca zajmuje się osobiście bądź współpracując z innymi specjalistami, jednak wówczas jego praca także jest samodzielna. Stara się stosować kreatywne pomysły i nowatorskie rozwiązania, w wyniku których powstaje innowacyjna technologia. Czynności związane z realizowaniem ww. usług tworzenia oprogramowania Wnioskodawca konsekwentnie planuje, a następnie realizuje w sposób systematyczny, przy użyciu obranej metodologii pracy.

Działalność Wnioskodawcy nie obejmuje okresowych zmian wprowadzonych do tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Każde oprogramowanie wytworzone przez Wnioskodawcę podlega ochronie prawno-autorskiej na podstawie art. 74 u.p.a.p.p.

W ramach prac prowadzonych zespołowo Wnioskodawca jako niezależny podmiot gospodarczy każdorazowo tworzy utwory w myśl art. 1 ust. 1 u.p.a.p.p. podlegające ochronie prawno-autorskiej na podstawie art. 74 w zw. z art. 1 ust. 2 pkt 1 u.p.a.p.p., czyli są to programy komputerowe w rozumieniu przepisów prawa autorskiego, gdyż przedmiotem ochrony prawa autorskiego są również poszczególne elementy lub nawet krótkie fragmenty (urywki) programu, jeśli tylko one same spełniać będą wymogi podane w art. 1 ust. 1 u.p.a.p.p., tj. elementy programu jako takiego, a więc instrukcje działania dla komputera lub ich zestawy (patrz wyr. TSUE sygn. C-393/09).

Wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich do programów komputerowych zawiera się w należnościach z tytułu świadczonych usług przez Wnioskodawcę.

Sposób przenoszenia autorskich praw do programu komputerowego każdorazowo spełnia warunki przewidziane w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności następuje z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 u.p.a.p.p.

Pod pojęciem „zakupu sprzętu elektronicznego” należy rozumieć wydatki na zakup komputerów i części do niego przeznaczonych. Sprzęt elektroniczny nie stanowi środków trwałych w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Pod pojęciem „dostępu do narzędzi cyfrowych” należy rozumieć wydatki na dostęp do chmur obliczeniowych, serwerów i odrębnego oprogramowania.

Wnioskodawca sam nie ocenia, czy autorskie prawa majątkowe do wytworzonego przez niego oprogramowania stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej (kwalifikowane IP), lecz pozostawił to rozstrzygnięciu przez organ, czego dowodem są zadane we wniosku pytania, a on zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. 2021. 162) – dalej „PP”, jest uprawniony do uzyskania odpowiedzi. Jak wskazuje orzecznictwo sądów administracyjnych (np. sygn. I SA/Gd 274/21; I SA/Kr 178/21; I SA/Kr 1228/21; III SA/Wa 381/21), ten rodzaj kwalifikacji prawnej spoczywa na organie, a nie na wnioskodawcy. W przeciwnym wypadku wypaczyłoby to sens wydawania interpretacji i nie zapewniłoby wnioskodawcom ochrony, o której mowa w Ordynacji podatkowej (NSA sygn. II FSK 1392/16). Jak wskazano, są to wydatki już poniesione oraz takie, które w przyszłości Wnioskodawca zamierza ponieść na wytwarzane oprogramowanie. To czy dany wydatek zostanie faktycznie poniesiony w przyszłości zależy od wymagań stawianych w danym projekcie.

Wnioskodawca musi ponosić wydatki pod postacią zakupu sprzętu elektronicznego, który powinien być wymieniany cyklicznie, celem zapewnienie najwydajniejszej i sprawnej pracy nad tworzonym oprogramowaniem. Wnioskodawca ponosi również wydatki na narzędzia informatyczne i technologie niezbędne do tworzenia i przetwarzania oprogramowania, przy czym, Wnioskodawca nie mógłby prowadzić tego rodzaju działalności bez dostępu do podstawowych usług telekomunikacyjnych, na które składają się dostęp do sieci internetowej i komórkowej. Ponadto, warunkiem sine qua non wytarzania oprogramowania jest posługiwanie się specjalistyczną wiedzą, którą Wnioskodawca pozyskuje z książek, szkoleń czy poradników. Wszystko to determinuje związek przyczynowy pomiędzy wskazanymi wydatkami, a wytwarzanym oprogramowaniem i związanymi z tym autorskimi prawami majątkowymi.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję księgową w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca na bieżąco prowadzi dodatkową ewidencję rachunkową sporządzoną techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego, obejmującą comiesięczne zastawienie dokumentów. Ewidencja ta zawiera przychody i poniesione wydatki w ramach poszczególnych projektów tworzenia oprogramowania na koniec danego miesięcznego okresu. W przypadku, gdy w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca osiąga przychody ze świadczenia usług niż opisane usługi programistyczne, koszty przyporządkowane są do przychodów, na który miały bezpośredni wpływ. Jeśli alokacja konkretnego kosztu nie jest możliwa, koszty te rozliczane są na wszystkie osiągnięcie przychody w danym miesiącu, poprzez zastosowanie proporcji przychodowej. Na podstawie tego, Wnioskodawca na koniec każdego miesięcznego okresu rozliczeniowego ustala dochód przypadający na każdy projekt tworzenia oprogramowania, a także iloczyn tego dochodu oraz wskaźnika obliczonego według wzoru zawartego w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, w którym uwzględnia wartość wypunktowanych we wniosku wydatków na działalność gospodarczą, co uznaje za „potencjalnie kwalifikowane” dochody ze świadczenia opisanych usług programistycznych.

W latach następnych działalność gospodarcza będzie prowadzona przez Wnioskodawcę na dotychczasowych zasadach, tj. zdarzenia przyszłe będą odpowiadały przedstawionym we wniosku stanom faktycznym.

Przedmiotem pytania nr 1, tj. „czy przedstawiona we wniosku działalność stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT?” jest działalność Wnioskodawcy w zakresie usług programistycznych, świadczonych przy opisanych okolicznościach i zasadach.

Pytanie nr 3, tj. „czy dochód Wnioskodawcy pochodzący z realizacji opisanych we wniosku usług programistycznych jest dochodem określonym w art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT?” tyczy się kwalifikacji dochodu uzyskiwanego z opisanych usług programistycznych, jako dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy, dochód ten powinien zostać zakwalifikowany w dany sposób, a konkretnie jako dochód, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT. Niemniej jednak Wnioskodawca tak formułując pytanie oczekuje, że organ dokona szerszej interpretacji jego sytuacji na gruncie art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT.

Przedmiot pytania nr 4, tj. „czy wypunktowane we wniosku koszty są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (vide art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT)?” stanowi ocena, czy w świetle art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT wypunktowane wydatki są bezpośrednio związane z autorskimi prawami do programów komputerowych („potencjalnie kwalifikowanymi IP”), co upoważnia Wnioskodawcę do uwzględnienia wartości tych wydatków w zmiennych wskaźnika Nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT.

Pytania

1.Czy przedstawiona we wniosku działalność Wnioskodawcy stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT?

Wnioskodawca doprecyzował, że przedmiotem pytania nr 1 jest działalność Wnioskodawcy w zakresie usług programistycznych, świadczonych w opisanych okolicznościach i zasadach.

2.Czy autorskie prawa majątkowe do programów komputerowych wytworzonych przez Wnioskodawcę w ramach przedstawionej we wniosku działalności stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej w myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT?

3.Czy dochód Wnioskodawcy pochodzący z realizacji opisanych we wniosku usług programistycznych jest dochodem określonym w art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT?

Wnioskodawca doprecyzował, że pytanie nr 3 dotyczy kwalifikacji dochodu uzyskiwanego z opisanych usług programistycznych, jako dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy, dochód ten powinien zostać zakwalifikowany w dany sposób, a konkretnie jako dochód, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT. Niemniej jednak Wnioskodawca tak formułując pytanie oczekuje, że organ dokona szerszej interpretacji jego sytuacji na gruncie art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT.

4.Czy wypunktowane we wniosku koszty są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (vide art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT)?

Wnioskodawca doprecyzował, że przedmiotem pytania nr 4 jest ocena, czy w świetle art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT wypunktowane wydatki są bezpośrednio związane z autorskimi prawami do programów komputerowych („potencjalnie kwalifikowanymi IP”), co upoważnia Wnioskodawcę do uwzględnienia wartości tych wydatków w zmiennych wskaźnika Nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT.

Intencją Wnioskodawcy nie jest uzyskanie odpowiedzi, do której konkretnie zmiennej należy przypisać wymienione wartości, ale aprobuje on dokonanie przez organ szerszej wykładni w tym zakresie.

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiona we wniosku działalność Wnioskodawcy stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, działalność badawczo-rozwojowa (B+R) rozumiana jest jako działalność twórcza obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W odniesieniu do definicji pojęć „prac naukowych” oraz „prac rozwojowych”, zgodnie z art. 5a pkt 39 i 40 ustawy o PIT, ustawodawca odsyła do definicji zawartych w ustawie z 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U.2021.478) – dalej „p.s.w.n.”.

Art. 4 ust. 2 p.s.w.n. stanowi, że badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednio zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Z kolei w myśl art. 4 ust. 3 p.s.w.n., prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystanie dostępnej aktualnej wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Warto zauważyć, że dla spełnienia definicji działalności B+R nie jest konieczne, aby działalność spełniała jednocześnie przesłanki badań naukowych i prac rozwojowych. Na podstawie przytoczonego przepisu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, by mówić o działalności B+R niezbędne jest realizowanie badań naukowych lub prac rozwojowych.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę są podejmowane w sposób systematyczny, gdyż są planowane, uporządkowane i wykonywane metodycznie. Wnioskodawca tworząc oprogramowanie komputerowe nabywa, kształtuje i łączy w drodze własnych doświadczeń lub testów umiejętności oraz wiedzę dotyczącą nauk podstawowych (matematyka, statystyka), jak i stosowanych (informatyka), w tym w zakresie narzędzi informatycznych, bądź oprogramowania, aby móc tę wiedzę i umiejętności wykorzystać do tworzenia swoich programów komputerowych. Nie jest to zarazem działalność obejmująca rutynowe i okresowe zmiany, gdyż Wnioskodawca każdorazowo jest twórcą nowych programów komputerowych oraz stale ponosi ryzyko związane z swoją działalnością wytwórczą. Zgodnie z doktryną naukową i orzecznictwem wkład twórczy jest przeciwieństwem rutynowości. Zatem działalność Wnioskodawcy jest systematyczna oraz kreatywna, a jej rezultatem jest zindywidualizowane, posiadające cechy innowacyjności i oryginalności oprogramowanie komputerowe.

Konfrontacja przytoczonego stanu rzeczy z definicją legalną działalności B+R, prowadzi do konkluzji, iż działalność Wnioskodawcy stanowi działalność B+R.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, autorskie prawa majątkowe do programów komputerowych wytworzonych przez Wnioskodawcę w ramach przedstawionej we wniosku działalnością stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualne w myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej (kwalifikowanymi IP) są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkty ochrony roślin,

6)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dn. 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz.U.2021.2013),

7)autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest RP, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest UE, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności B+R.

Należy podkreślić, że w przepisach podatkowych i pozapodatkowych nie znajduje się definicja legalna terminu „program komputerowy”.

Jak stanowi art. 1 ust. 2 pkt 1 u.p.a.p.p, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci niezależnie od wartości przeznaczania i sposobu wyrażania (utwór).

Z kolei art. 1 ust. 2 pkt 1 u.p.a.p.p. wskazuje, że w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Wnioskodawca więc w toku realizacji usług programistycznych opracowuje oraz wytwarza przy użyciu języków programowania utwory, tj. kod, potocznie nazywane „oprogramowaniem” bowiem zgodnie z definicją Słownika Języka Polskiego PWN „oprogramowanie” stanowi zbiór programów wprowadzonych do komputera, a pojęcie „program” definiuje się jako ciąg instrukcji napisanych w języku komputera. Nadto, z Objaśnień podatkowych z dn. 15 lipca 2019 r. ws. IP BOX wynika, iż pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, a uwzględnienie prawa autorskiego do programu komputerowego w szerokim rozumieniu (funkcjonalnym), jako oprogramowanie w katalogu kwalifikowanych IP jest prawidłowe.

Art. 74 u.p.a.p.p. kwalifikuje programy komputerowe jako utwory będące przedmiotem jego ochrony i to już z momentem ich wytworzenia, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych.

Zatem w wyniku świadczonych przez Wnioskodawcę usług programistycznych:

b)są twórczo rozwijane i ulepszane programy komputerowe, w taki sposób, że powstają nowe utwory w rozumieniu art. 1 ust. 1-2 u.p.a.p.p.; pod pojęciem rozwijania i ulepszenia oprogramowania należy rozmieć podejmowanie przez Wnioskodawcę czynności zmierzających do poprawy lub poszerzenia użyteczności albo funkcjonalności oprogramowania. Ulepszanie lub rozwinięcie istniejącego oprogramowanie poprzez dopełnienie go o nowy komponent (np. nowy kod źródłowy) w istocie stanowi stworzenie nowego programu komputerowego. Innymi słowy jest to uzupełnienie istniejącego programu o nowy, zintegrowany z nim program komputerowy; rozumiany w ten sposób program komputerowy stanowi nowe prawo własności intelektualnej, także podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 u.p.a.p.p.

Należy odnotować, że prawa autorskie do programów komputerowych zostały wymienione w katalogu kwalifikowanych IP zawartych w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT. Tak więc, w ocenie Wnioskodawcy, autorskie prawa majątkowe do wytworzonych przez niego programów komputerowców powinno się uznać za kwalifikowane prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, ponieważ zostały wymienione w katalogu tego przepisu, podlegają ochronie prawnej na podstawie art. 74 u.p.a.p.p., a jego przedmiot został wytworzony przez Wnioskodawcę w ramach działalności B+R, co zostało udowodnione w stanowisku do pytania nr 1.

Ad 3

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód Wnioskodawcy pochodzący z realizacji opisanych we wniosku usług programistycznych jest dochodem określonym w art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT.

W myśl art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

‒z opłat lub należności wynikających z umów licencyjnych, dotyczących kwalifikowanego IP;

‒ze sprzedaży kwalifikowanego IP;

‒z kwalifikowanego IP uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

‒z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego IP, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym w postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Art. 9 ust. 2 ustawy o PIT stanowi, że dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Jak wynika z Objaśnień podatkowych ws. IP BOX, obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik Nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów.

Wnioskodawca komercjalizuje oprogramowanie, które powstało w ramach świadczonych przez niego usług, przekazując odpłatnie na rzecz klienta całość autorskich praw majątkowych do wytworzonego oprogramowania, otrzymując za to wynagrodzenie. W ramach zawieranych umów przenosi na rzecz kontrahentów całość majątkowych praw autorskich na wskazanych w umowie polach eksploatacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, pozwala to uznać jego dochód za dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT).

Ad 4

Zdaniem Wnioskodawcy, wypunktowane we wniosku koszty są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (vide art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT).

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru (a+b)*1,3/(a+b+c+d), w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W świetle art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym IP, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Jednocześnie zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT.

Wnioskodawca prowadząc opisywaną działalność programistyczną ponosi następujące wydatki:

1)zakup sprzętu elektronicznego, tj. komputery i części do niego przeznaczone;

2)dostęp do narzędzi cyfrowych, tj. chmury obliczeniowe, serwery, odrębne oprogramowanie;

3)dostęp do usług telekomunikacyjnych, tj. abonament za Internet i telefon;

4)źródła wykorzystanej wiedzy, tj. książki, szkolenia, poradniki.

Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że wskazał wydatki już poniesione oraz takie, które w przyszłości zamierza ponieść na wytwarzane oprogramowanie. To czy dany wydatek zostanie faktycznie poniesiony w przyszłości zależy od konkretnych wymagać stawianych w danym projekcie. Przy czym, Wnioskodawca nie nabywa prac badawczo-rozwojowych ani praw autorskich od innych podmiotów.

W ocenie Wnioskodawcy, każdy z wypunktowanych wydatków spełnia przesłanki do uznania za koszt uzyskania przychodów oraz odpowiada w sposób bezpośredni za efekty (tj. programy komputerowe) świadczonych przez niego usług programistycznych, gdyż Wnioskodawca musi ponosić wydatki pod postacią zakupu sprzętu elektronicznego, który powinien być wymieniany cyklicznie, celem zapewnienie najwydajniejszej i sprawnej pracy nad tworzonym oprogramowaniem. Przedsiębiorca ponosi również wydatki na narzędzia informatyczne i technologie niezbędne do tworzenia i przetwarzania oprogramowania, przy czym, Wnioskodawca nie mógłby prowadzić tego rodzaju działalności bez dostępu do podstawowych usług telekomunikacyjnych, na które składają się dostęp do sieci internetowej i komórkowej. Ponadto, warunkiem sine qua non wytarzania oprogramowania jest posługiwanie się specjalistyczną wiedzą, którą Wnioskodawca pozyskuje z książek, szkoleń czy poradników. Wszystko to determinuje związek przyczynowy pomiędzy wskazanymi wydatkami, a wytwarzanym oprogramowaniem i związanymi z tym autorskimi prawami majątkowymi.

Wypunktowane koszty są zatem bezpośrednio związane z przedmiotowym kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (tj. autorskim prawem do programów komputerowych), a co za tym idzie koszty te powinny być zaliczane do lit. „a” w zmiennych wskaźnika Nexus.

Postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia

•25 marca 2022 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia, znak 0115-KDWT.4011.474.2021.2.MR.

•4 kwietnia 2022 r. wniósł Pan zażalenie na to postanowienie.

•11 maja 2022 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał postanowienie, znak 0115-KDWT.4011.474.2021.4.KB, o utrzymaniu w mocy ww. postanowienia.

Skarga na postanowienie

9 czerwca 2022 r. do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wpłynęła skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, w której zaskarżył Pan postanowienie 11 maja 2022 r. utrzymujące w mocy postanowienie z 25 marca 2022 r. o pozostawieniu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej bez rozpatrzenia.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

•Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił zaskarżone postanowienie – wyrokiem z 30 listopada 2022 r., sygn. akt I SA/Gl 824/22.

•Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wniósł skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

•Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej pismem z 20 września 2023 r. wycofał skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 30 listopada 2022 r., sygn. akt I SA/Gl 824/22.

•Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 25 października 2023 r. sygn. akt II FSK 482/23 umorzył postępowanie kasacyjne.

•Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wpłynął do organu 29 kwietnia 2024 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Postanowieniem z dnia 20 maja 2024 r. znak 0115-KDWT.4011.474.2021.12.KB Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uchylił postanowienie z 25 marca 2022 r., znak 0115-KDWT. 4011.474.2021.2.MR o pozostawieniu bez rozpatrzenia wniosku z 27 grudnia 2021 r.

Zgodnie z art. 153 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wykonuje obowiązek, który wynika z ww. przepisu, tj.:

•uwzględnia ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyżej wskazanym wyroku,

•ponownie rozpatruje Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdza, że stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 5a pkt 6 tej ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 wskazanej wyżej ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Na podstawie art. 5a pkt 39 wskazanej ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast zgodnie art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W wyniku świadczonych przez Pana usług programistycznych:

a)powstają programy komputerowe, które są rezultatem Pana twórczej i indywidualnej działalności intelektualnej, co sprawia, że należy kwalifikować je jako utwór w myśl art. 1 ust. 1-2 pkt 1 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych; w związku z tym podlegają ochronie prawnej jak utwory literackie na podstawie art. 74 u.p.a.p.p.;

b)są twórczo rozwijane i ulepszane programy komputerowe, w taki sposób, że powstają nowe utwory w rozumieniu art. 1 ust. 1-2 u.p.a.p.p.; pod pojęciem rozwijania i ulepszenia oprogramowania należy rozmieć podejmowanie przez Pana czynności zmierzających do poprawy lub poszerzenia użyteczności albo funkcjonalności oprogramowania. Ulepszanie lub rozwinięcie istniejącego oprogramowanie poprzez dopełnienie go o nowy komponent (np. nowy kod źródłowy) w istocie stanowi stworzenie nowego programu komputerowego. Innymi słowy jest to uzupełnienie istniejącego programu o nowy, zintegrowany z nim program komputerowy. Rozumiany w ten sposób program komputerowy stanowi nowe prawo własności intelektualnej, także podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 u.p.a.p.p.

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena czy prowadzone przez Pana prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Pana efektów tych prac.

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje Słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś).

W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że wykonując działalność, w wyniku której powstają programy komputerowe (zarówno w ramach ich tworzenia, jak i rozwijania i ulepszania), zdobywa, poszerza i łączy Pan w drodze własnych doświadczeń lub testów umiejętności oraz wiedzę dotyczącą nauk podstawowych (matematyka, statystyka), jak i stosowanych (informatyka), w tym w zakresie narzędzi informatycznych, bądź oprogramowania, aby móc tę wiedzę i umiejętności wykorzystywać do tworzenia oprogramowania komputerowego. W praktyce Pana praca sprowadza się do opracowywania i wytwarzania kodu przy użyciu języków programowania, spełniając wymagania postawione przez kontrahentów. Jednocześnie, usługi te nie stanowią rutynowych ani okresowych zmian wprowadzanych do oprogramowania, gdyż każdorazowo jest Pan twórcą nowych programów komputerowych oraz ponosi ryzyko związane ze swoją twórczością. Pracą nad projektami oprogramowania zajmuje się Pan osobiście bądź współpracując z innymi specjalistami, jednak wówczas Pana praca także jest samodzielna. Stara się stosować kreatywne pomysły i nowatorskie rozwiązania, w wyniku których powstaje innowacyjna technologia. Czynności związane z realizowaniem ww. usług tworzenia oprogramowania konsekwentnie Pan planuje, a następnie realizuje w sposób systematyczny, przy użyciu obranej metodologii pracy.

Zatem prowadzona przez Pana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów komputerowych ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo‑rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

W ramach swojej działalności, oferuje Pan usługi programistyczne świadczone na rzecz podmiotów trzecich. Usługi te polegały, polegają i będą polegać na projektowaniu i wytwarzaniu oprogramowania komputerowego dostosowanego do potrzeb i wytycznych kontrahentów, do którego autorskie prawa majątkowe finalnie przechodzą na zlecający podmiot na podstawie umów cywilnoprawnych.

W opisie sprawy wskazał Pan, że w czynności związane z realizowaniem wskazanych w opisie sprawy usług tworzenia oprogramowania konsekwentnie planuje, a następnie realizuje Pan w sposób systematyczny, przy użyciu obranej metodologii pracy.

Zatem kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej, tj. prowadzenie działalności w sposób systematyczny, w odniesieniu do tworzonych przez Pana programów komputerowych jest spełnione.

Przytoczone powyżej kryteria działalności badawczo-rozwojowej odnoszą się do charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności. Ostatnie – trzecie kryterium – dotyczy natomiast rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych – zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Pracą nad projektami oprogramowania zajmuje się Pan osobiście bądź współpracując z innymi specjalistami, jednak wówczas Pana praca także jest samodzielna. Stara się stosować kreatywne pomysły i nowatorskie rozwiązania, w wyniku których powstaje innowacyjna technologia.

Zatem powyższe pozwala uznać, że wykorzystuje Pan istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

W definicji działalności badawczo-rozwojowej kluczowe jest rozróżnienie, że działalność badawczo-rozwojowa obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

‒badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, oraz

‒prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

‒nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności,

‒łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności,

‒kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności,

‒wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

‒nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej,

‒łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badan rozwojowych,

‒kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych,

‒wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość wyżej wskazanych czynności służy:

‒planowaniu produkcji oraz

‒projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Dotyczą one konkretnych produktów, konkretnych procesów lub konkretnych usług albo konkretnych rodzajów produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie, ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

Ponadto z podanych przez Pana informacji wynika, że w wyniku świadczonych przez Pana usług programistycznych powstają programy komputerowe, które są rezultatem Pana twórczej i indywidualnej działalności intelektualnej, co sprawia, że należy kwalifikować je jako utwór w myśl art. 1 ust. 1-2 pkt 1 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W związku z tym podlegają ochronie prawnej jak utwory literackie na podstawie art. 74 ww. ustawy. Jak Pan wskazał, ulepszanie lub rozwinięcie istniejącego oprogramowanie poprzez dopełnienie go o nowy komponent (np. nowy kod źródłowy) w istocie stanowi stworzenie nowego programu komputerowego. Innymi słowy jest to uzupełnienie istniejącego programu o nowy, zintegrowany z nim program komputerowy. Rozumiany w ten sposób program komputerowy stanowi nowe prawo własności intelektualnej, także podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Pracą nad projektami oprogramowania zajmuje się Pan osobiście bądź współpracując z innymi specjalistami, jednak wówczas Pana praca także jest samodzielna. Stara się stosować kreatywne pomysły i nowatorskie rozwiązania, w wyniku których powstaje innowacyjna technologia. Czynności związane z realizowaniem ww. usług tworzenia oprogramowania konsekwentnie planuje, a następnie realizuje Pan w sposób systematyczny, przy użyciu obranej metodologii pracy.

Zatem powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana ani też całość prowadzonej przez Pana działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu, tj. programy komputerowe podlegające ochronie prawno-autorskiej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, będące rezultatem Pana twórczej i indywidualnej działalności intelektualnej.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz.U. z 2018 r. poz. 432),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

–podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Stosownie do art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

a+b*1,3a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a.prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b.nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c.nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d.nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Stosownie do art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

a)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

b)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

c)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

d)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do kwalifikowanego dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Jak wcześniej rozstrzygnięto, Pana działalność w zakresie tworzenia programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści opisu sprawy wynika, że w ramach swojej działalności, oferuje Pan usługi programistyczne świadczone na rzecz podmiotów trzecich. Usługi te polegały, polegają i będą polegać na projektowaniu i wytwarzaniu oprogramowania komputerowego dostosowanego do potrzeb i wytycznych kontrahentów, do którego autorskie prawa majątkowe finalnie przechodzą na zlecający podmiot na podstawie umów cywilnoprawnych. W wyniku świadczonych przez Pana usług programistycznych powstają programy komputerowe (zarówno w ramach ich tworzenia, jak i rozwijania i ulepszania), które są rezultatem Pana twórczej i indywidualnej działalności intelektualnej.

Komercjalizuje Pan programy komputerowe, które powstały w ramach świadczonych usług programistycznych, przekazując odpłatnie całość autorskich praw majątkowych do wytworzonych programów komputerowych. Z tego tytułu uzyskuje Pan wynagrodzenie w umownie ustalonej wysokości. W ramach zawieranych umów przenosi na rzecz kontrahentów całość majątkowych praw autorskich do rezultatów swojej pracy (tj. programów komputerowych), na wskazanych w umowie polach eksploatacji. Wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich do programów komputerowych zawiera się w należnościach z tytułu świadczonych przez Pana usług. Sposób przenoszenia autorskich praw do programu komputerowego każdorazowo spełnia warunki przewidziane w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności następuje z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Ponadto z treści wniosku wynika, że na bieżąco prowadzi Pan dodatkową ewidencję rachunkową w sporządzoną techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego, obejmującą comiesięczne zastawienie dokumentów. Ewidencja ta zawiera przychody i poniesione wydatki w ramach poszczególnych projektów tworzenia oprogramowania na koniec danego miesięcznego okresu. Na koniec każdego miesięcznego okresu rozliczeniowego ustala Pan dochód przypadający na każdy projekt tworzenia oprogramowania, a także iloczyn tego dochodu oraz wskaźnika obliczonego według wzoru zawartego w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, w którym uwzględnia wartość wypunktowanych we wniosku wydatków na działalność gospodarczą, co uznaje za „potencjalnie kwalifikowane” dochody ze świadczenia opisanych usług programistycznych.

Pana wniosek dotyczy dochodów od roku 2019, a także lat kolejnych, aż do momentu istotnej zmiany stanu faktycznego lub prawnego.

Wskazał Pan, że w latach następnych działalność gospodarcza będzie prowadzona przez na dotychczasowych zasadach, tj. zdarzenia przyszłe będą odpowiadały przedstawionym we wniosku stanom faktycznym.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1191 ze zm., dalej: „ustawa o PAIPP”).

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o PAIPP:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, jeśli faktycznie – na co wskazują okoliczności sprawy – w wyniku świadczonych przez Pana usług programistycznych powstają programy komputerowe (zarówno w ramach ich tworzenia, jak i rozwijania i ulepszania), to autorskie prawa do tych programów komputerowych, wytwarzanych samodzielnie przez Pana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychody z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych na kontrahenta mieszczą się w kategorii przychodów ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, które są podstawą do ustalenia dochodu z kwalifikowanego IP (art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy).

Tym samym, skoro – jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy – uzyskuje Pan wynagrodzenie z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich do programów komputerowych na kontrahenta, zawierające się w należnościach z tytułu świadczonych przez Pana usług, to przychody z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich do programów komputerowych mieszczą się w kategorii przychodów ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, które są podstawą do ustalenia dochodu z kwalifikowanego IP (art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy).

Dochód w zakresie, w jakim został osiągnięty z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich do wytworzonych przez Pana programów komputerowych jest Pana dochodem z kwalifikowanego IP. Jest więc to rodzaj dochodu, który – przy zachowaniu zasad ustalenia podstawy opodatkowania określonych w art. 30ca ust. 3-5 ustawy oraz dopełnieniu obowiązków ewidencyjnych z art. 30cb ustawy – może podlegać opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku 5% (art. 30ca ust. 1 ustawy). Tylko w takim zakresie ma Pan więc prawo do zastosowania ulgi IP-Box, określonej w art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za okres objęty wnioskiem, tj. za rok 2019 oraz za lata kolejne, jeżeli przedstawione okoliczności sprawy oraz stan prawny nie ulegną zmianie.

Należy podkreślić, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

‒dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz

‒wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc do wątpliwości dotyczących uznania ponoszonych przez Pana wydatków za koszty konieczne do wyliczenia wskaźnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

‒wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

‒kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

‒dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym powinien Pan również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Przyjąć należy zatem, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, wydatki wskazane w opisie sprawy, przy zachowaniu właściwej proporcji, mogą stanowić koszty, o których mowa w literze „a” wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględnione przy wyliczaniu wskaźnika nexus dla poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej, w zakresie, w jakim służyły/będą służyć prowadzeniu działalności badawczo-rozwojowej, której efektem było/będzie powstanie kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

–stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

–zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wniesienia wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a,

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935); dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Ulgi podatkowe na innowacje i rozwój

Dane dokumentu

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 18 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDWT.4011.474.2021.14.MR