Wyrok NSA z dnia 6 czerwca 2024 r., sygn. II FSK 1149/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia NSA Tomasz Kolanowski (spr.), Protokolant Katarzyna Kwaśniewska-Ciesielska, po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 lutego 2021 r., sygn. akt III SA/Wa 1912/20 w sprawie ze skargi P. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 31 lipca 2020 r., nr 1401-IOD-1.4100.2.2020.4.AP w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P. S.A. z siedzibą w W. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 15 000 (słownie: piętnaście tysięcy) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Przedmiotem skargi kasacyjnej jest wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 lutego 2021 r. sygn. akt III SA/Wa 1912/20, oddalający skargę P. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z 31 lipca 2020 r. uchylającą decyzję Naczelnika [...] Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w W. z 30 grudnia 2019 r. w części odmawiającej stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2013 r. oraz orzekającą w tym zakresie co do istoty sprawy oraz utrzymującą w mocy decyzję I instancji w pozostałym zakresie.
Powyższy wyrok dostępny jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie www.orzeczenia.nsa.gov.pl (CBOSA).
Spółka zarzuciła naruszenie prawa materialnego (art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., dalej: p.p.s.a.), które to naruszenie miało wpływ na wynik sprawy, tj.:
- art. 75 § 2a ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm., dalej: O.p.) w związku z art. 217 Konstytucji RP, w związku z art. 2 Konstytucji RP i art. 121 § 1 O.p., a także art. 17 i art. 52 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej (dalej: KPP) i art. 1 Protokołu nr 1 do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (dalej: Konwencja) poprzez ich błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, iż spółka nie jest uprawniona do otrzymania nadpłaty w kwocie przewyższającej wysokość podatku przypadającego na dochód wypracowany przez nią w trakcie trwania Podatkowej Grupy Kapitałowej (dalej: PGK), a w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie ww. przepisów;