Wyrok NSA z dnia 5 czerwca 2024 r., sygn. II FSK 1123/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Anna Dumas (sprawozdawca), Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia WSA - delegowany Krzysztof Kandut, , Protokolant Karolina Zarzycka-Ciołkiewicz, po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 2 czerwca 2021 r. sygn. akt I SA/Po 89/21 w sprawie ze skargi S.sp. z o.o. z siedzibą w C. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 listopada 2020 r. nr 0111-KDIB1-2.4010.398.2020.3.SK w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz S. sp. z o.o. z siedzibą w C. kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z 2 czerwca 2021 r. (sygn. akt I SA/Po 89/21) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uwzględnił skargę S. Sp. z o. o. w C. – nazywanej dalej "Spółką", i uchylił interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 listopada 2020 r. (nr 0111-KDIB1-2.4010.398.2020.3.SK) w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.

2.1. W skardze kasacyjnej na powyższy wyrok pełnomocnik organu sformułował zarzuty naruszenia:

- art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm.; dalej jako "u.p.d.o.p.") w zw. z art. 12 ust. 3 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r., Nr 12, poz. 90) przez błędną wykładnię polegającą na nieprawidłowym przyjęciu przez Sąd pierwszej instancji, że w przedstawionym we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym zewnętrzne serwery komputerowe służące do przechowywania i gromadzenia danych, aplikacji i innych zasobów informatycznych nie stanowią "urządzenia przemysłowego" w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., bowiem nie są przeznaczone do procesu produkcji Spółki, a usługa dostępu do chmury internetowej nie podlega kwalifikacji jako korzystanie z urządzeń przemysłowych (tj. usługa udostępniania miejsca oraz zasobów serwera w postaci wirtualnej przestrzeni pamięci komputerowej nie stanowi oddania do użytkowania urządzenia przemysłowego), o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., gdyż nie dochodzi do wykorzystywania przez Spółkę urządzenia przemysłowego w procesie produkcji drewnopodobnych prefabrykatow budowlanych, co oznacza że pojęcie "urządzenia przemysłowego" należy interpretować sensu stricte, zgodnie z definicją potoczną, według znaczenia słownikowego, przy uwzględnieniu aspektu funkcjonalnego, w sytuacji gdy prawidłowa - według Organu – wykładnia pojęcia "urządzenia przemysłowego" nakazuje przyjąć, że należy je rozumieć sensu largo, tj. szerzej niż wynikałoby to ze znaczenia potocznego, a więc jako wszelkie urządzenia wykorzystywane w profesjonalnym obrocie, związane z działalnością danego podmiotu, które nie muszą być wykorzystywane bezpośrednio w produkcji, a w konsekwencji należności z tytułu usługi dostępu do chmury powinny zostać zakwalifikowane jako należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego;