Zakres wydatków pracowniczych kwalifikujących się do kosztów B+R - Wyrok NSA z dnia 9 lipca 2024 r., sygn. II FSK 1313/21

W kontekście w art. 26e ust. 2 pkt 1 o podatku dochodowym od osób fizycznych przy ustalaniu kosztów kwalifikowanych, w odniesieniu do wydatków pracowniczych, należy mieć na względzie wszystkie wydatki poniesione w tym zakresie na różne składniki wynagrodzenia pracownika B+R, w tym także te, obejmujące koszty wynagrodzeń i ubezpieczeń pracowników wypłacane za czas przebywania na urlopie czy zwolnieniu lekarskim.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tomasz Kolanowski Sędziowie Sędzia NSA Antoni Hanusz Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (spr.) Protokolant Wojciech Zagórski po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 9 czerwca 2021 r. sygn. akt I SA/Po 319/21 w sprawie ze skargi A.M. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 lutego 2021 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz A.M. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 9 czerwca 2012 r., sygn. akt I SA/Po 319/21, w sprawie ze skargi A. M. (dalej: "Skarżący") na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: "DKIS") z dnia 8 lutego 2021 r. w przedmiocie podatku dochodowym od osób fizycznych, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu na podstawie art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej: "p.p.s.a.") uchylił zaskarżoną interpretację. Wyrok ten jest dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych (na stronie www.orzeczenia.nsa.gov.pl, dalej: "CBOSA).

2.1. Pełnomocnik DKIS wniósł skargę kasacyjną i zaskarżył powyższy wyrok w całości zarzucając mu naruszenie przepisów prawa materialnego (art. 174 pkt 1 p.p.s.a.), tj. art. 26e ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j.: Dz.U. z 2020 r., poz. 1426 ze zm., dalej: "u.p.d.o.f.") przez błędną wykładnię a w konsekwencji uznanie na tle stanu sprawy, że należności, o których mowa w treści art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu ww. należności, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 266 ze zm.; dalej: "u.s.u.s.") za czas, w którym pracownicy faktycznie nie wykonywali prac badawczo-rozwojowych (dalej: "B+R") z uwagi na urlop, stanowią koszty kwalifikowane uprawniające do skorzystania z ulgi badawczo-rozwojowej, podczas gdy prawidłowa wykładnia prowadzi do konkluzji zgodnie z którą to faktyczne wykonywanie określonych czynności w zakresie działalności badawczo-rozwojowej przesądza o tym, czy to wynagrodzenie oraz składki od wynagrodzenia (w całości lub w części) stanowią koszt kwalifikowany.