Wyrok NSA z dnia 22 lutego 2024 r., sygn. II GSK 1274/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marcin Kamiński Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska Sędzia del. WSA Jacek Boratyn (spr.) Protokolant Justyna Mordwiłko-Osajda po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2024 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 12 sierpnia 2020 r. sygn. akt II SA/Ke 419/20 w sprawie ze skargi M. B. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 10 lutego 2020 r. nr BP.501.1443.2019.0164.KI13.1567 w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od M. B. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego 2 700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 12 sierpnia 2020 r., sygn. II SA/Ke 419/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach (dalej WSA w Kielcach), po rozpoznaniu sprawy ze skargi M. B. (dalej zwanego skarżącym lub skarżącym kasacyjnie) na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego w Warszawie (GITD) z dnia 10 lutego 2020 r., nr BP.501.1443.2019.0164.KI13.1567, w przedmiocie nałożenia na skarżącego kary pieniężnej w wysokości 12 000 zł, za naruszenie przepisów dotyczących transportu drogowego, oddalił skargę.

W stanie faktycznym sprawy w trakcie przeprowadzonej w dniu 17 maja 2019 r. kontroli pojazdu marki Renault o nr rej. [...], którym kierował skarżący, odpłatnie przewożąc pasażera z ul. [...] na ul. [...] w K., stwierdzono:

- wykonywanie transportu drogowego bez wymaganego zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika lub bez wymaganej licencji,

- wykonywanie przewozu okazjonalnego samochodem niespełniającym kryterium konstrukcyjnego określonego w art. 18 ust. 4b ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 2140 ze zm., zwanej dalej "u.d.t.").

Mając na uwadze powyższe Świętokrzyski Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego, decyzją 12 lipca 2019 r. nr WITD.DI.0152.XIII0475/43/19, nałożył na skarżącego karę pieniężną w wysokości 12 000 złotych.