Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 13 czerwca 2024 r., sygn. III SAB/Wr 486/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sędziowie Sędzia WSA Kamila Paszowska – Wojnar, Magdalena Jankowska – Szostak (sprawozdawca), Sędzia WSA Barbara Ciołek, , po rozpoznaniu w Wydziale III w dniu 13 czerwca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi V.S. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę Dolnośląskiego w przedmiocie wydania zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej I. stwierdza, że Wojewoda Dolnośląski przewlekle prowadzi postępowanie w sprawie z wniosku strony skarżącej; II. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę Dolnośląskiego nie ma miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. zobowiązuje organ do załatwienia sprawy w terminie 60 dni od otrzymania odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; IV. dalej idącą skargę oddala; V. zasądza od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz strony skarżącej kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

V. S. (dalej: skarżący, strona skarżąca) pismem z dnia 2 marca 2023 r., złożył do Wojewody Dolnośląskiego (dalej: organ, Wojewoda) wniosek o udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej.

Z uwagi na brak załatwienia przez organ sprawy strona skarżąca pismem z dnia 13 czerwca 2023 r. wniosła ponaglenie na działanie Wojewody, a następnie pismem z dnia 7 listopada 2023 r. wystosowała skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania. W skardze tej strona wniosła o:

1) zobowiązanie organu do wydania decyzji w terminie 14 dni od daty doręczenia akt organowi,

2) dokonanie kontroli przewlekłości postępowania administracyjnego, którego dotyczy skarga,

3) przyznanie od organu na rzecz strony skarżącej sumy pieniężnej na podstawie art. 149 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.), w maksymalnej wysokości określonej w art. 154 § 7 ww. ustawy,