Wyrok NSA z dnia 6 czerwca 2024 r., sygn. II FSK 1150/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (spr.), Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Protokolant Katarzyna Kwaśniewska-Ciesielska, po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. inc. z siedzibą w Stanach Zjednoczonych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 marca 2021 r., sygn. akt III SA/Wa 1548/20 w sprawie ze skargi E. inc. z siedzibą w Stanach Zjednoczonych na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 26 czerwca 2020 r., nr [...] w przedmiocie nadpłat w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób prawnych za lata 2012-2016 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 26 czerwca 2020 r., nr [...], 3) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie na rzecz E. inc. z siedzibą w Stanach Zjednoczonych kwotę 12 550 (słownie: dwanaście tysięcy pięćset pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z 9 marca 2021 r., sygn. akt III SA/Wa 1548/20, w sprawie ze skargi E. Inc. z siedzibą w Stanach Zjednoczonych (dalej: "Fundusz", "Strona", "Skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie (dalej: "DIAS") z dnia 26 czerwca 2020 r. w przedmiocie orzeczenia o zwrocie nadpłaty oraz odmowy wypłaty oprocentowania nadpłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2012 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej: "p.p.s.a") oddalił skargę. Pełna treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia, jak i innych wyroków powołanych poniżej, dostępna jest na stronie internetowej https://orzeczenia.nsa.gov.pl (dalej: "CBOSA).

1.2. Sąd pierwszej instancji przytoczył następujący stan faktyczny. Decyzją z 26 czerwca 2020 r. DIAS, po rozpatrzeniu odwołania Funduszu od decyzji Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w W. (dalej: "NUS") z 17 stycznia 2020 r., w sprawie: 1. zwrotu nadpłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w łącznej kwocie 424.785,00 zł pobranego przez polskich płatników od dywidend wypłaconych na rzecz wnioskodawcy w latach 2012-2016, 2. stwierdzenia prawa do oprocentowania nadpłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych pobranego w okresie 7 maja 2012 r. – 10 lipca 2014 r., na podstawie art. 78 § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j.: Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm., dalej: "O.p."), tj. od dnia pobrania podatku do 30 dnia od dnia publikacji sentencji orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 10 kwietnia 2014 r. w sprawie C-190/12 w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, tj. do dnia 10 lipca 2014 r., 3. odmowy wypłaty oprocentowania nadpłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych za okres wskazany we wniosku, tj. do dnia zwrotu nadpłaty - orzekł o utrzymaniu w mocy zaskarżonej decyzji organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu decyzji DIAS przytoczył treść art. 72 § 1 pkt 2), art. 73 § 1 pkt 2), art. 75 § 1, a także art. 74, 77 oraz 78 § 1 O.p. Następnie wskazał, że w odniesieniu do nadpłat powstających w związku z orzeczeniem TSUE ustawodawca wprowadził dwie różne zasady naliczania odsetek. Pierwsza z nich przewiduje, że odsetki są naliczane od dnia powstania nadpłaty do dnia jej zwrotu - pod warunkiem złożenia przez podatnika wniosku o zwrot nadpłaty przed terminem albo w terminie 30 dni od dnia publikacji sentencji orzeczenia TSUE w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Druga przewiduje, iż od dnia powstania nadpłaty do 30 dnia od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego lub publikacji sentencji orzeczenia TSUE w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub od dnia, w którym uchylono lub zmieniono w całości lub w części akt normatywny - jeżeli wniosek o zwrot nadpłaty został złożony po upływie 30 dni od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego lub publikacji sentencji orzeczenia TSUE w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. W rozpatrywanej sprawie nadpłata w niniejszej sprawie powstała w wyniku orzeczenia TSUE z dnia 10 kwietnia 2014r. w sprawie C-190/12. W ocenie DIAS przepisy Ordynacji podatkowej jednoznacznie regulują tryb zwrotu oraz oprocentowania nadpłat powstałych w wyniku orzeczenia TSUE i potwierdzają prawidłowość stwierdzenia przez organ pierwszej instancji w zaskarżonej decyzji prawa do oprocentowania nadpłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych pobranego w okresie 7 maja 2012 r. – 10 lipca 2014 r., na podstawie art. 78 § 5 pkt 2 O.p. odmowy oprocentowania tej nadpłaty za okres wskazany we wniosku, tj. do dnia zwrotu nadpłaty. DIAS podkreślił, że z wnioskiem o stwierdzenie i zwrot nadpłaty oraz oprocentowania fundusz wystąpił 28 grudnia 2017 r., a więc po upływie blisko 3,5 roku od opublikowania ww. wyroku TSUE. W związku z powyższym zgodnie z art. 78 § 5 pkt 2 O.p. Fundusz był uprawniony do uzyskania oprocentowania nadpłaty podatku od dnia powstania tej nadpłaty do 30 dnia od dnia publikacji sentencji orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 10 kwietnia 2014 r. w sprawie C-190/12 w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, tj. do dnia 10 lipca 2014 roku. Dalej organ odwoławczy odniósł się do postawionego w odwołaniu zarzutu dotyczącego termin wskazanego w przepisie art. 78 § 5 pkt 2 O.p. i wskazał, że termin ten jest zastrzeżony jedynie na złożenie wniosku, zaś niezbędna dokumentacja może być przedkładana, uzupełniana już w toku postępowania w sprawie stwierdzenia nadpłaty. Po wszczęciu postępowania mogły być dostarczone dodatkowe dowody istotne dla sprawy. Zauważył również, że strona skarżąca z wnioskiem o stwierdzenie nadpłat wystąpiła dopiero po kilku latach od upływu ustawowego terminu na dokonanie tej czynności. Złożenie wniosku o zwrot nadpłaty i oprocentowania po tak długim okresie czasu nie może być usprawiedliwione wskazanymi w odwołaniu utrudnieniami. Zdaniem organu odwoławczego niezasadne okazały się sformułowane w odwołaniu zarzuty naruszenia wskazanych przepisów, poprzez pominięcie podstawowych zasad Unii Europejskiej, w szczególności zasady niedyskryminacji, zasady swobody przepływu kapitału i zasady lojalności. Organ odwoławczy nie podzielił również zarzutu naruszenia art. 120, art. 210 § 4 w zw. z art. 121 § 1 O.p. poprzez niezastosowanie w sprawie art. 78 § 5 pkt 1 O.p. w zw. z art. 4 ust. 3 TUE.