Interpretacja indywidualna z dnia 15 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-2.4014.87.2024.2.MM

Skutki podatkowe zawarcia umowy sprzedaży wierzytelności poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Interpretacja indywidualna  – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od czynności cywilnoprawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy sprzedaży wierzytelności. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 21 i 25 czerwca 2024 r. (data wpływu 25 czerwca 2024 r. i 1 lipca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej również jako: „Cesjonariusz”) jest spółką prawa belgijskiego.

Wnioskodawca nabył od spółki zagranicznej (dalej jako: „Cedent”) wierzytelności z tytułu zawartych umów pożyczek (zwane dalej: „Wierzytelnościami”). Zarówno Cedent jak i Cesjonariusz nie są polskimi rezydentami podatkowymi oraz nie posiadają siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Dłużnikami z tytułu Wierzytelności są podmioty mające siedzibę w Polsce (dalej jako: „Dłużnicy”), będący polskimi rezydentami podatkowymi.

Wierzytelności mają charakter wierzytelności pieniężnych, tj. obejmują one należności o zapłatę przez Dłużników na rzecz wierzyciela określonej kwoty pieniężnej tytułem zwrotu pożyczki wraz z odsetkami. Umowy dotyczące Wierzytelności zostały zawarte w oparciu o prawo polskie.

Cesja Wierzytelności nastąpiła w drodze umowy sprzedaży i została zawarta poza granicami Polski (zwana dalej jako: „Umowa cesji”). Umowa cesji została zawarta w oparciu o prawo belgijskie.

Do momentu zawarcia Umowy cesji, zgodnie z zawartymi umowami pożyczek, Dłużnicy zobowiązani byli do dokonywania spłat na zagraniczny rachunek bankowy Cedenta.

Zapłata wynagrodzenia z tytułu Umowy cesji Wierzytelności została dokonana na zagraniczny rachunek bankowy Cedenta z zagranicznego rachunku bankowego Cesjonariusza.

Poprzez kontrasygnatę Umowy cesji, Dłużnicy cedowanych Wierzytelności oświadczyli, że uznają cesję oraz akceptują Wnioskodawcę jako swojego nowego wierzyciela.

W wyniku dokonania cesji Wierzytelności, Wnioskodawcy przysługują Wierzytelności wobec Dłużników. Spłata Wierzytelności przez Dłużników na rzecz Wnioskodawcy będzie odbywać się na zagraniczny rachunek bankowy Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że umowy zawarte między Dłużnikami a Cedentem nie wskazują miejsca wykonywania praw majątkowych.

Zawarte umowy pożyczek nie wskazują wprost, że miejsce wykonywania praw majątkowych jest poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast fragment „Do momentu zawarcia Umowy cesji, zgodnie z zawartymi umowami pożyczek, dłużnicy zobowiązani byli do dokonywania spłat na zagraniczny rachunek bankowy Cedenta” oznacza, że spłaty te były dokonywane na zagraniczny rachunek cedenta.

Jednocześnie, zgodnie z art. 454 § 1 k.c., jeżeli miejsce spełnienia świadczenia nie jest oznaczone ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione w miejscu, gdzie w chwili powstania zobowiązania dłużnik miał zamieszkanie lub siedzibę. Jednakże świadczenie pieniężne powinno być spełnione w miejscu zamieszkania lub w siedzibie wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia; jeżeli wierzyciel zmienił miejsce zamieszkania lub siedzibę po powstaniu zobowiązania, ponosi spowodowaną przez tę zmianę nadwyżkę kosztów przesłania. Zgodnie z orzecznictwem sądów powszechnych, miejscem spełnienia świadczenia pieniężnego za pomocą rozliczeń bezgotówkowych jest siedziba banku (oddziału banku) prowadzącego rachunek wierzyciela. Siedziba banku, według tego stanowiska, jest niejako odpowiednikiem miejsca zamieszkania lub siedziby wierzyciela. Jeżeli więc strony nie postanowiły co innego, zapłata w drodze rozliczeń bezgotówkowych powinna nastąpić w miejscu ulokowania przez wierzyciela rachunku bankowego (tak Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 14 lutego 2002 r., sygn. akt III CZP 91/01).

Biorąc pod uwagę powyższe, miejsce spełnienia świadczenia z tytułu umów pożyczek stanowiących przedmiot Umowy cesji, znajdowało się poza terytorium Polski.

Pytanie

Czy zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Cedentem Umowa cesji Wierzytelności podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Cedentem Umowa cesji Wierzytelności nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. 2023 poz. 170, z późn. zm., zwanej dalej: „ustawą o PCC”), podatkowi temu podlegają m.in. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Umowa cesji wierzytelności uregulowana została w art. 509 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. 2023 poz. 1610 z późn. zm., dalej: „Kodeks cywilny”). Zgodnie z treścią tego przepisu wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego przelew wierzytelności może odbywać się na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności. Oznacza to, że umowa taka może należeć do kategorii umów, które podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 w związku z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o PCC, umowa sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych może podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jeżeli ich przedmiotem są:

 1) rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

 2) rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że umowa sprzedaży podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot (np. prawo majątkowe) podlega wykonywaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostaje zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

W przypadku gdy przedmiotem czynności są rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, podlega ona opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile nabywca ma siedzibę na terytorium Polski oraz umowa została zawarta na terytorium Polski. Z uwagi na konstrukcje art. 1 ust. 4 należy przyjąć, że warunki te muszą zostać spełnione kumulatywnie. W sytuacji, gdy jeden z warunków nie zostanie spełniony, czynność ta będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Umowa cesji Wierzytelności zawarta zostanie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawca - będący nabywcą Wierzytelności - posiada siedzibę poza terytorium Polski.

Istotna pozostaje zatem kwestia, czy prawa majątkowe w postaci Wierzytelności będące przedmiotem Umowy cesji podlegają wykonaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ustawa o PCC nie zawiera definicji „miejsca wykonywania praw majątkowych”, a zatem konieczne jest odwołanie się do terminu „miejsce spełnienia świadczenia” zawartego w Kodeksie cywilnym.

Zgodnie z art. 454 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli miejsce spełnienia świadczenia nie jest oznaczone, ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione w miejscu, gdzie w chwili powstania zobowiązania dłużnik miał zamieszkanie lub siedzibę. Jednakże świadczenie pieniężne powinno być spełnione w miejscu zamieszkania lub w siedzibie wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia; jeżeli wierzyciel zmienił miejsce zamieszkania lub siedzibę po powstaniu zobowiązania, ponosi spowodowaną przez tę zmianę nadwyżkę kosztów przesłania.

Zatem w przypadku, gdy w umowie nie zostało oznaczone miejsce spełnienia świadczenia wynikającego z wierzytelności pieniężnej lub nie wynika ono z właściwości zobowiązania, miejscem wykonywania praw majątkowych w rozumieniu art. 1 ust. 4 ustawy o PCC będzie miejsce zamieszkania lub siedziba wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia.

Powyższe znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 listopada 2011 r., sygn. akt II FSK 850/10, odnoszącego się do czynności cywilnoprawnych, których opodatkowanie podatkiem od czynności cywilnoprawnych uzależnione było od miejsca wykonywania prawa majątkowego: „W ocenie Sądu umowa pożyczki pieniędzy podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jeżeli prawo majątkowe, które jest jej przedmiotem, wykonywane jest na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W takim przypadku dla oceny zaistnienia obowiązku podatkowego konieczne jest bowiem zastosowanie art. 1 ust. 4 punkt 1 in fine ustawy - przedmiotem umowy pożyczki pieniędzy jest prawo majątkowe. (...) Zgodnie z art. 454 § 1 zdanie 2 Kodeksu cywilnego, miejscem wykonania świadczenia pieniężnego, w braku innych postanowień umownych, jest miejsce zamieszkania (siedziby) wierzyciela. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego wierzyciel ma siedzibę za granicą wobec czego umowy pożyczki nie będą podlegały obowiązkowi podatkowemu z art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy o p.c.c.”.

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z zapisami umów pożyczek, Dłużnicy zobowiązani byli do dokonywania spłat Wierzytelności na zagraniczny rachunek Cedenta. Umowy pożyczek zostały zawarte w oparciu o prawo polskie, a zatem do umów tych zastosowanie znajdował art. 454 § 1 zdanie 2 Kodeksu cywilnego, tj. miejscem wykonania świadczenia pieniężnego było miejsce siedziby Cedenta. W konsekwencji należy stwierdzić, że umowa pożyczki wykonywana była zagranicą.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca, posiadający siedzibę poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, w drodze Umowy cesji Wierzytelności, która została zawarta poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, nabył w drodze sprzedaży Wierzytelność, co do której miejscem spełnienia świadczenia w dalszym ciągu będzie zagraniczny rachunek bankowy Wnioskodawcy. W świetle powyższego, jako że świadczenie pieniężne wynikające ze zbywanej Wierzytelności będzie spełnione przez Dłużnika na rzecz wierzyciela - Wnioskodawcy, mającego siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej, na rachunek bankowy prowadzony poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zdaniem Wnioskodawcy prawa majątkowe wynikające z tejże Wierzytelności są prawami wykonywanymi poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Należy zatem przyjąć, że w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego nie znajdzie zastosowania art. 1 ust. 4 ustawy o PCC. Miejscem wykonywania praw majątkowych, będących przedmiotem Umowy cesji Wierzytelności nie będzie bowiem terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz Umowa cesji Wierzytelności została zawarta poza terytorium Polski, a nabywca Wierzytelności posiada siedzibę poza terytorium Polski.

W rezultacie, Umowa cesji Wierzytelności nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 295):

Podatkowi podlegają:

1) następujące czynności cywilnoprawne:

a) umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

b) umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

c) (uchylona)

d) umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

e) umowy dożywocia,

 f) umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,

g) (uchylona)

h) ustanowienie hipoteki,

 i) ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,

 j) umowy depozytu nieprawidłowego,

k) umowy spółki;

2) zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4;

3) orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.

Na podstawie powyższych przepisów należy stwierdzić, że ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Szczegółowe określenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Innymi słowy, opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają tylko czynności ściśle określone w katalogu art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Instytucję przelewu (cesji) wierzytelności regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.).

Zgodnie z art. 509 § 1 ww. ustawy:

Natomiast w myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego:

Przelew wierzytelności jest swoistą konstrukcją prawną, przewidzianą w ogólnych zasadach zobowiązań, prowadzącą do zmiany osoby wierzyciela podczas, gdy przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam. Umowy cesji wierzytelności należą do czynności prawnych rozporządzających o skutkach zbliżonych do umowy przenoszącej własność. Dodać należy, że cesja nie ma formy samoistnej umowy, dlatego też dla jej realizacji musi być dokonana czynność cywilnoprawna, na podstawie której nastąpi przeniesienie wierzytelności.

Z powyższego przepisu wynika, że przelew wierzytelności może odbywać się na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, a zatem umowa taka może należeć do kategorii umów, które podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Jeśli więc umowa cesji wierzytelności przybierze postać umowy sprzedaży, to wówczas podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku – zgodnie z art. 4 pkt 1 tej ustawy – ciąży na kupującym.

Zgodnie bowiem z art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Stosownie natomiast do art. 1 ust. 4 cyt. ustawy:

Czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

 1) rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

 2) rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że umowa sprzedaży podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych jeżeli prawa majątkowe będące jej przedmiotem są wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie została zawarta umowa i gdzie mają miejsca zamieszkania strony umowy. Umowa sprzedaży podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych również wtedy, gdy prawo majątkowe będące przedmiotem umowy sprzedaży wykonywane jest za granicą pod warunkiem, że kupujący ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz czynność została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W kontekście powołanych przepisów oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego istotnym jest określenie miejsca wykonywania prawa majątkowego.

W przypadku sprzedaży wierzytelności, jako miejsce wykonania prawa majątkowego przyjąć należy miejsce określone w umowie, z której wynika nabywana wierzytelność lub ustalić je zgodnie z prawem, któremu ona podlega.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca (Cesjonariusz) na podstawie cesji wierzytelności nabył od zagranicznej spółki wierzytelności z tytułu zawartych umów pożyczek. Cesja wierzytelności nastąpiła w drodze umowy sprzedaży, która została zawarta poza granicami Polski. Zarówno Cedent jak i Cesjonariusz nie są polskimi rezydentami podatkowymi oraz nie posiadają siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Dłużnikami z tytułu wierzytelności są podmioty mające siedzibę w Polsce, będący polskimi rezydentami podatkowymi. Wierzytelności, które nabył Wnioskodawca mają charakter wierzytelności pieniężnych, tj. obejmują one należności o zapłatę przez dłużników na rzecz wierzyciela określonej kwoty pieniężnej tytułem zwrotu pożyczki wraz z odsetkami. Umowy dotyczące wierzytelności (umowy pożyczki) zostały zawarte w oparciu o prawo polskie. Zgodnie z zawartymi umowami pożyczek, dłużnicy zobowiązani byli do dokonywania spłat na zagraniczny rachunek bankowy Cedenta. W umowach pożyczek między dłużnikami a Cedentem nie wskazano miejsca wykonywania praw majątkowych.

Skoro zatem w umowach pożyczek nie wskazano miejsca wykonywania praw majątkowych oraz umowy te zostały zawarte w oparciu o prawo polskie, to miejsce wykonywania praw majątkowych będących przedmiotem umowy cesji należy ustalić zgodnie z art. 454 § 1 Kodeksu cywilnego:

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, miejsce siedziby cedenta czyli pożyczkodawcy znajduje się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W związku z powyższym, należy stwierdzić, że prawa majątkowe wykonywane były zagranicą, ponieważ miejsce spełnienia świadczenia z tytułu umów pożyczek stanowiących przedmiot umowy cesji, znajdowało się poza terytorium Polski.

Wobec tego skoro prawa majątkowe będące przedmiotem umowy cesji (tj. wierzytelności wynikające z umów pożyczek) pierwotnie przysługujące Cedentowi były wykonywane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy stwierdzić, że opisana we wniosku umowa cesji wierzytelności nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na postawie art. 1 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy. W przypadku umowy sprzedaży wierzytelności jako miejsce wykonania praw majątkowych przyjąć bowiem należy miejsce ich wykonania jakie wynika ze stosunku zobowiązaniowego będącego źródłem sprzedawanej wierzytelności, czyli z umowy pożyczki.

Ponadto skoro umowa sprzedaży, na podstawie której Wnioskodawca nabył wierzytelności z tytułu zawartych umów pożyczek, została zawarta poza terytorium Polski, to nie znajdzie zastosowania także art. 1 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy.

Reasumując, skoro prawa majątkowe będące przedmiotem umów cesji wierzytelności (tj. wierzytelności wynikające z umów pożyczek) są wykonywane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz z uwagi na fakt, że umowa cesji wierzytelności została zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, to zawarta przez Wnioskodawcę umowa cesji wierzytelności nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).