Interpretacja indywidualna z dnia 12 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-2.4012.222.2024.2.ASZ

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług pakietów ubezpieczenia na życie pracownika, pakietów dodatkowych oraz pakietów dla osób bliskich pracowników.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 kwietnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 25 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania podatkiem od towarów i usług pakietów ubezpieczenia na życie pracownika, pakietów dodatkowych oraz pakietów dla osób bliskich pracowników.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 czerwca 2024 r. (wpływ 12 czerwca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu zaistniałego faktycznego (uzupełniony pismem z 7 czerwca 2024 r.)

Wnioskodawca - P. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w W. jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja oraz sprzedaż hurtowa wyrobów stalowych (...). W ramach swojej działalności Wnioskodawca dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług np. sprzedaż towarów opisanych w zdaniu poprzednim. Spółka rozlicza podatek od towarów i usług miesięcznie. Wnioskodawca zatrudnia pracowników (obecnie ponad (...)) w oparciu o umowę o pracę. U Wnioskodawcy funkcjonuje regulamin wynagradzania, o którym mowa w art. 77(2) ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy. Wnioskodawca dba o środowisko pracy jak również dobre relacje z pracownikami. Spółka podejmuje różne działania aby być postrzeganą jako rzetelny i atrakcyjny pracodawca. Z tego względu Wnioskodawca zawarł z podmiotem trzecim (firmą zewnętrzną) umowę o ubezpieczenie grupowe na życie i zdrowie, opiekę medyczną w której jest ubezpieczającym, w ramach której zamierza umożliwić swoim pracownikom zakup usług ubezpieczenia na życie, zdrowie, opiekę medyczną. Wnioskodawca ponadto, kierując się brzmieniem art. 93 §7 k.p. finansuje pracownikom składkę na ubezpieczenie grupowe w części obejmującej ubezpieczenie na życie uwzględniające: ryzyko śmierci pracownika, ryzyko śmierci pracownika wskutek nieszczęśliwego wypadku, ryzyko wystąpienia trwałego uszczerbku na zdrowiu, śmierci ubezpieczonego w wyniku wypadku przy pracy, ciężką chorobę ubezpieczonego.

W ramach ubezpieczenia grupowego pracownicy mogą nabywać pakiety ubezpieczenia.

W podstawowym pakiecie nazwanym ubezpieczeniem Standard wysokość składki wynosi 25 zł. W tym wariancie Pracodawca (Wnioskodawca) będzie finansował składkę w kwocie 24 zł, pracownik będzie ponosił składkę w wysokości 1 zł miesięcznie.

Każdy pracownik może dodatkowo ubezpieczyć swoją rodzinę a także poszerzyć zakres świadczeń kupując rozszerzone pakiety oferowanych. W wariantach rozszerzonych pracownik będzie opłacał składkę w swojej części w wyższej kwocie zależnej od wariantu ubezpieczenia. Ubezpieczonymi są więc poszczególne osoby, które przystąpiły do ubezpieczenia grupowego: pracownicy, ich małżonkowie, dzieci i to im należą się ewentualne świadczenia z tytułu ubezpieczenia. Spółka jako ubezpieczający opłaca na konto ubezpieczyciela składki za wszystkich ubezpieczonych z częstotliwością miesięczną, częściowo sama te składki finansując (o czym była mowa powyżej).

Tym samym uwzględniając różne pakiety ich dofinansowanie będzie kształtowało się następująco:

1)w ramach podstawowego pakietu ubezpieczenia nazwanego pakietem x pracodawca będzie opłacał składkę w kwocie 24 zł, a pracownik w kwocie 1 zł,

2)w ramach pakietu y pracodawca będzie opłacał składkę w kwocie 24 zł, a pracownik w kwocie 25 zł,

3)w pakiecie z pracodawca będzie uiszczał składkę w kwocie 24 zł a pracownik 55 zł,

4)w ramach pakietu o pracodawca będzie opłacał składkę w kwocie 24 zł, a pracownik w kwocie 83 zł.

Pracownik może ubezpieczyć dodatkowo swojego małżonka, partnera życiowego i pełnoletnie dziecko samodzielnie pokrywając te koszty. Składka na ubezpieczenie, o której mowa powyżej, niezależnie od wybranego wariantu, w części finansowanej przez Wnioskodawcę stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do programu mogą przystąpić wszyscy pracownicy oraz ich współmałżonkowie, partnerzy, małoletnie dzieci. Program daje możliwość rozszerzenie zakresu ochrony o dodatkowe pakiety, co pozwala na lepsze dopasowanie ubezpieczenia do indywidualnych potrzeb pracowników. Część składki finansowanej przez pracowników jest płacona na rzecz ubezpieczyciela w drodze potrącenia z pensji pracownika. Wnioskodawca odebrał od każdego ubezpieczonego oświadczenie o wyrażeniu zgody na dokonywanie potrącenia składki na ubezpieczenie z miesięcznej pensji pracownika. Płatność składki za polisę odbywa się na podstawie umowy zawartej z ubezpieczycielem, złożonych przez pracowników deklaracji zgłoszeniowych i naliczeń do listy płac. Poprawność wysokości odprowadzonych składek jest weryfikowana przez Wnioskodawcę i Ubezpieczyciela. Przelew składki na ubezpieczenie odbywa się według zasad ustalonych w umowie o ubezpieczenie grupowe pomiędzy Wnioskodawcą a firmą ubezpieczeniową. Spółka wprowadziła do regulaminu wynagradzania zapisy w oparciu, o które pracownicy nabywają ubezpieczenie po cenach niższych niż detaliczne (uwzględniając dofinansowanie pracodawcy) i wysokość składki na ubezpieczenie finansowanej przez pracodawcę nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Podsumowując:

1.W ramach pakietu x pracownicy będą partycypowali w kosztach ubezpieczenia w kwocie 1 zł, w pozostałej części to ubezpieczenie zostanie sfinansowane przez pracodawcę (24 zł).

2.W ramach pakietu ramach pakietu y pracodawca będzie opłacał składkę w kwocie 24 zł, a pracownik w kwocie 25 zł.

3.W pakiecie z pracodawca będzie uiszczał składkę w kwocie 24 zł a pracownik 55 zł.

4.W ramach pakietu o pracodawca będzie opłacał składkę w kwocie 24 zł, a pracownik w kwocie 83 zł.

Pracownik może ubezpieczyć dodatkowo swojego małżonka, partnera życiowego i pełnoletnie dziecko samodzielnie pokrywając te koszty.

Dodać należy jeszcze, że pracownicy przebywający na urlopach bezpłatnych, wychowawczych lub z innych przyczyn nieotrzymujący wynagrodzenia, którzy przystąpili do ubezpieczenia grupowego samodzielnie będą obowiązani do opłacenia składki na ubezpieczenie w kasie pracodawcy, który przekaże tę składkę ubezpieczycielowi. W ostatnim przypadku pracodawca bowiem nie będzie miał możliwości dokonania potrącenia z wynagrodzenia pracowników.

Na zadane w wezwaniu pytania Organu odpowiedzieli Państwo w następujący sposób:

Na pytanie: „Proszę dokładnie opisać warunki umowy zawartej przez Państwa z podmiotem trzecim (firmą zewnętrzną). Do czego, w świetle zawartej umowy zobowiązana jest ta firma zewnętrzna oraz do czego zobowiązany są Państwo? Jakie prawa przysługują tej firmie, a jakie prawa przysługują Państwu?”

Odpowiedzieli Państwo: „Umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a podmiotem trzecim (Ubezpieczycielem) jest umową ubezpieczenia osobowego, o której mowa w art. 805 i następne kodeksu cywilnego. Przez tą umową Ubezpieczyciel zobowiązał się w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa spełnić określone w umowie ubezpieczenia świadczenie (wypłacić świadczenie pieniężne) w razie zajścia przewidzianych w umowie ubezpieczenia wypadków w życiu osoby ubezpieczonej (pracownika lub członka jego rodziny): śmierci ubezpieczonego, śmierci małżonka ubezpieczonego, trwałego uszczerbku na zdrowiu, zachorowania na ciężką chorobę, leczenia szpitalnego, etc. Z kolei do obowiązków Wnioskodawcy należy zgłoszenie ubezpieczonych (swoich pracowników, członków ich rodzin) do ubezpieczenia i zapłata składki za osoby ubezpieczone w części, w której ta składka jest finansowana przez Wnioskodawcę lub przekazanie składki potrąconej z wynagrodzenia pracownika za jego zgodą w sytuacji, gdy składka ta jest finansowana z wynagrodzenia pracownika. Przedmiotem ubezpieczenia jest życie i zdrowie ubezpieczonego.”

Na pytanie: „Czy wysokość składek ubezpieczeniowych, które pobierają Państwo od ubezpieczonych, jest powiększona przez Państwa o jakiekolwiek opłaty dodatkowe, marże, prowizje itp. (jeśli tak, to prosimy wskazać jakie)?”

Odpowiedzieli Państwo: „Wysokość składek ubezpieczeniowych, które Wnioskodawca pobiera od ubezpieczonych nie jest powiększona o jakiekolwiek opłaty lub prowizje. Wnioskodawca potrąca składkę finansowaną przez pracownika (ubezpieczonego) z jego wynagrodzenia i przekazuje ją ubezpieczycielowi w terminie wskazanym w umowie.”

Pytania

1.Czy Wnioskodawca powinien traktować pakiety ubezpieczenia na życie pracownika, finansowane w części przez siebie, a w pozostałym zakresie przez pracownika jako odpłatne świadczenie usługi dla pracownika (odsprzedaż usługi ubezpieczenia) i uwzględniać je w swoich rozliczeniach podatku od towarów i usług?

2.Czy Spółka powinna uznać, że w zakresie pakietów dodatkowych oraz pakietów dla osób bliskich pracowników, w całości finansowanych przez pracowników, świadczy odpłatne usługi ubezpieczenia (odsprzedaż usług) i odpowiednio uwzględniać to w swoich rozliczeniach podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Spółki, w zaistniałym stanie faktycznym, w zakresie żadnego pakietu świadczeń ubezpieczeniowych, nie może ona zostać uznana za podatnika podatku od towarów i usług (VAT), ponieważ jako ubezpieczający nie świadczy na czyjąkolwiek rzecz usługi ubezpieczeniowej, w szczególności nie odsprzedaje pracownikom i ich bliskim (ubezpieczeni) usługi ubezpieczeniowej świadczonej przez ubezpieczyciela.

Wyjaśnienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie zaś usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również: przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1.użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

2.nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z kolei jak stanowi art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z brzmieniem art. 29a ust. 1 ustawy VAT, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Powołany przepis art. 8 wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie się podatnika - nie będące dostawą towarów - na rzecz innego podmiotu. Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług lub dostawy towarów, to - co do zasady - niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT jest spełnienie przesłanki odpłatności. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść ekonomiczna na rzecz świadczącego usługę.

W konsekwencji, opodatkowaniu podatkiem VAT będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa) w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści związane z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem VAT transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

W przypadku tzw. refakturowania usług (art. 8 ust. 2a ustawy VAT), podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Należy przyjąć, że nawet jeśli podmiot faktycznie nie świadczy usługi (osobiście nie wykonuje czynności), jednakże pośrednio bierze udział w jej świadczeniu, to dla potrzeb podatku VAT takie zachowanie jest traktowane na równi ze świadczeniem konkretnej usługi. Podmiot ten staje się zatem podatnikiem ze wszystkimi wynikającymi z tego konsekwencjami, tj. w szczególności powinien opodatkować i udokumentować tę usługę według zasad dla niej przewidzianych.

Mając na uwadze przedstawią treść wniosku i przywołane przepisy należy stwierdzić, że kwoty pobranych przez Wnioskodawcę od pracowników (potrąconych z wynagrodzenia) i zapłaconych z własnych środków składek ubezpieczeniowych, dotyczą kosztów ubezpieczenia pracowników i ich bliskich w związku z podpisaną przez Spółkę umową pracowniczego grupowego ubezpieczenia na życie oraz zdrowie pracowników i przystąpieniem pracowników (osób bliskich) do tego ubezpieczenia poprzez wypełnienie odpowiedniej deklaracji. W szczególności, wysokość potrącanych składek ubezpieczeniowych odpowiada wysokości składki ubezpieczeniowej dla wybranego przez pracownika (osobę bliską) wariantu ubezpieczenia. Tak więc w rzeczywistości to pracownik (osoba bliska), a nie Spółka jest podmiotem będącym stroną umowy ubezpieczenia (pracownik zawiera z zakładem ubezpieczeń umowę ubezpieczeniową). Tym samym, to pracownik (a nie Spółka) jest podmiotem zobowiązanym do zapłaty składki ubezpieczeniowej do ubezpieczyciela. Nie ma więc wątpliwości, że kwota składki ubezpieczeniowej stanowi wynagrodzenie należne ubezpieczycielowi od ubezpieczonego, czyli korzystającego z usługi ubezpieczenia. Składki te należne są ubezpieczycielowi w zamian za nabywane przez pracowników usługi ubezpieczeniowe. Dlatego też kwoty wynikające z sumy potrącanych z wynagrodzenia i wpłacanych bezpośrednio przez Spółkę środków finansowych, przekazywane są do ubezpieczyciela jako zapłata za jego usługi. Spółka uiszcza składkę ubezpieczeniową do ubezpieczyciela w imieniu i na rzecz pracownika korzystającego z ubezpieczenia. Skoro więc kwoty potrącanych i płaconych „zamiast” pracownika składek ubezpieczeniowych, odpowiadające wysokości składki ubezpieczeniowej dla wybranego przez pracownika wariantu ubezpieczenia, są zapłatą dla ubezpieczyciela, to suma potrąconych składek ubezpieczeniowych nie może stanowić równocześnie należności Wnioskodawcy. Spółka nie dysponuje wartością pobranych składek ubezpieczeniowych, ponieważ są one wynagrodzeniem należnym ubezpieczycielowi. Nie jest to również płatność za jakiekolwiek usługi odsprzedawane przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca w analizowanych okolicznościach jest podmiotem zawierającym umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Spółka zawarła we własnym imieniu umowę grupowego ubezpieczenia na życie oraz zdrowie swoich pracowników i ich osób bliskich. W umowie tej występuje jako ubezpieczający. Uprawnionymi do odbioru świadczeń, czyli ubezpieczonymi są pracownicy Spółki, którzy poprzez wypełnienie odpowiedniej deklaracji (wybranie jednego z wariantów ubezpieczenia, określenie zakresu i sumy ubezpieczenia oraz wysokości miesięcznie płaconej składki ubezpieczeniowej) przystępują do grupowego ubezpieczenia pracowniczego. Ubezpieczenie na cudzy rachunek jest specyficzną formą ubezpieczenia, odmienną od innych form.

Odmienność ubezpieczenia na cudzy rachunek polega przede wszystkim na tym, że w ramach takiego ubezpieczenia ubezpieczający pełni szczególną rolę, gdyż zawarta umowa ubezpieczenia ma na celu ochronę nie jego interesów, a osób trzecich. Zatem Wnioskodawca, pomimo zawarcia umowy ubezpieczenia we własnym imieniu, nie jest odbiorcą usługi oferowanej przez ubezpieczyciela.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli jako pracodawca zawarł umowę grupowego ubezpieczenia na życie pracowników, ale kwotę składki na to ubezpieczenie finansowaną przez pracownika potrąca z wynagrodzenia pracowników oraz w pozostałym zakresie płaci „za pracownika” i odprowadza bezpośrednio na konto ubezpieczyciela, to działa jedynie jako swego rodzaju posłaniec, a niejako podmiot, który „odsprzedaje” usługę ubezpieczyciela pracownikowi. W konsekwencji, kwoty składki ubezpieczeniowej, w żadnej części, nie powinien wykazywać w swoim rejestrze sprzedaży, w składanych deklaracjach VAT ani w JPK. W rzeczywistości bowiem to pracownik (a nie Spółka) jest podmiotem będącym stroną umowy ubezpieczenia (pracownik zawiera z zakładem ubezpieczeń „za pośrednictwem” pracodawcy umowę ubezpieczeniową) i to on (pracownik) jest zobowiązany do zapłaty składki ubezpieczeniowej do ubezpieczyciela za siebie i za swoich bliskich. Potrącone przez Spółkę kwoty składki ubezpieczeniowej z wynagrodzenia pracownika nie stanowią jej należności, lecz są od razu należne ubezpieczycielowi - pracodawca tylko je przekazuje.

Mając na uwadze powyższe, nie można uznać, iż Wnioskodawca kupuje i „odsprzedaje” usługę pracownikom w sytuacji, gdy pracownik wnosi za określony pakiet odpłatność pełną czy częściową. Usługa ubezpieczeniowa nie jest bowiem przez Spółkę nabywana we własnym imieniu i na własny rachunek (umowa zawarta jest na rachunek pracowników). W konsekwencji nie może jej odsprzedać w tym samym, nabytym od ubezpieczyciela zakresie. Spółka zawierając umowę ubezpieczenia grupowego, wystąpiła w roli ubezpieczającego jedynie po to, aby możliwe było otrzymanie przez pracowników (jako grupy) korzystniejszych warunków ubezpieczenia na życie i zdrowie. Efektywnie składki płacone są w całości przez pracowników Spółki, czyli osoby trzecie. Pracownicy (ewentualnie osoby bliskie pracowników) są również uprawnionymi z umowy ubezpieczenia, a nie Spółka. Zatem w analizowanej sprawie w przypadku zawieranych przez Wnioskodawcę umów ubezpieczenia na cudzy rachunek (pracownika), nie ma w szczególności zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy VAT.

W przedstawionych okolicznościach sprawy, nie będzie również mieć zastosowania art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT w odniesieniu do pakietu podstawowego wariant I, gdyż jak wskazano wyżej, Wnioskodawca nie uczestniczy w świadczeniu przedmiotowych usług ubezpieczeniowych, tj. nie nabywa ich od Ubezpieczyciela, ani też ich nie świadczy. Fakt, że Spółka płaci składkę zamiast pracownika (ubezpieczonego), nie może mieć tego skutku, że Wnioskodawca w zakresie tej składki staje się podmiotem świadczącym usługę pracownikowi. Zachodzi tutaj tylko taka sytuacja, że odpłatność za usługę ubezpieczeniową, zamiast usługobiorcy (czyli pracownika) uiszcza osoba trzecia. Usługa zaś pozostaje jedna, jej stronami są nadal ubezpieczyciel i ubezpieczony (pracownik). Przypominając, Wnioskodawca nie nabywa we własnym imieniu i na rzecz osób trzecich świadczeń od towarzystwa ubezpieczeniowego. Wnioskodawca jedynie umożliwia pracownikom i członkom ich rodzin przystąpienie do grupowego ubezpieczenia, które oferuje towarzystwo ubezpieczeniowe. Wnioskodawca nie świadczy zatem żadnych usług na rzecz pracowników, niezależnie od tego, czy pracownik płaci składkę z własnych środków, czy też finansuje ją pracodawca. Samo pobieranie i przekazywanie przez pracodawcę (Spółkę) składek ubezpieczeniowych nie mieści się w definicji dostawy towaru bądź świadczenia usług, a tym samym nie podlega u Wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy VAT.

Tym samym, brak jest podstaw do wykazywania w rejestrach sprzedaży, JPK i deklaracjach podatkowych dla podatku VAT, wartości pracowniczych pakietów ubezpieczeń i to niezależnie od tego w jakiej części te pakiety są finansowane przez pracodawcę.

W konsekwencji, działanie Wnioskodawcy jako ubezpieczającego w ramach umowy grupowego ubezpieczenia, pozostaje poza zakresem czynności opodatkowanych podatkiem VAT, a zatem potrąconych z wynagrodzenia pracowników kwot składek na ubezpieczenie grupowe, jak również kwot uiszczanych przez Spółkę za pracowników, nie wykazuje się w rejestrze sprzedaży, JPK i w składanych deklaracjach VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

Powołany przepis wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie się podatnika – niebędące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu. Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług lub dostawy towarów, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT jest spełnienie przesłanki odpłatności.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W konsekwencji, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści związane z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Podkreślić jednak należy, że w ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy:

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

- w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa – użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia – w całości lub w części – podatku naliczonego przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych (warunki te muszą być spełnione łącznie),

- w przypadku świadczenia usług – świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Niedopełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto jak stanowi art. 8 ust. 2a ustawy:

Z powyższego przepisu wynika, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. W świetle uregulowań art. 8 ust. 2a ustawy, należy przyjąć, że nawet jeśli podmiot faktycznie nie świadczy usługi (osobiście nie wykonuje czynności), jednakże pośrednio bierze udział w jej świadczeniu to dla potrzeb podatku od towarów i usług, takie zachowanie jest traktowane na równi ze świadczeniem konkretnej usługi. Podmiot ten staje się zatem podatnikiem ze wszystkimi, wynikającymi z tego, konsekwencjami, tj. w szczególności powinien opodatkować i udokumentować tę usługę według zasad dla niej przewidzianych.

Podkreślić także należy, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku dla niektórych czynności.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy:

Na gruncie niniejszej sprawy należy wskazać, że podstawowym elementem transakcji ubezpieczeniowej w ogólnym rozumieniu jest to, że ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zamian za uprzednią zapłatę składki, zapewnić ubezpieczonemu, w przypadku zmaterializowania się pokrywanego ryzyka, usługę uzgodnioną w chwili zawarcia umowy.

Z kolei „czynność ubezpieczeniowa”, w ogólnie przyjętym rozumieniu charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia okoliczności objętych umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-8/01 orzekł, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, że ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skandia C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie „transakcje ubezpieczeniowe” nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

W akapicie 41 sprawy Skandia, Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku, tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B(a) Szóstej Dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

W rozpatrywanej sprawie znaczenie ma ustalenie, czy Spółka jest podmiotem zawierającym umowy ubezpieczenia na cudzy rachunek, a zatem czy spełni kryterium podmiotowe wskazane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje, co należy rozumieć pod pojęciem umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, zatem w celu dokładnego zdefiniowania tego pojęcia należy sięgnąć do regulacji prawa cywilnego.

Co prawda prawo podatkowe stanowi osobną od prawa cywilnego gałąź prawa, jednak przy stosowaniu prawa podatkowego należy posiłkować się prawem cywilnym, o ile nie stoi w sprzeczności z przepisami prawa podatkowego, w szczególności w celu określenia natury stosunków cywilnoprawnych łączących podmioty cywilnoprawne (osoby fizyczne, prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej).

Ponadto, w przypadku gdy ustawy podatkowe posługują się pewnymi pojęciami bez ich zdefiniowania (jak np. własność, zdolność prawna), należy nadawać tym pojęciom znaczenie ustalone w prawie cywilnym, jako gałęzi prawa regulującej stosunki prywatne pomiędzy podmiotami cywilnoprawnymi. Inne stanowisko prowadziłoby do powstania niespójności w ramach systemu prawa, jak również do dowolności interpretacyjnej, umożliwiając różne rozumienie tych samych pojęć. Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w szczególności w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 6 marca 2002 r., sygn. akt P 7/00, w którym stwierdzone zostało, że „Uznając samodzielność regulacji Ordynacji podatkowej nie sposób zanegować faktu, iż prawo cywilne spełnia rolę tzw. prawa powszechnego, co usprawiedliwia odwołanie się do wykształconych w nim pojęć podstawowych”.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Natomiast zgodnie z art. 808 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

W takim przypadku ubezpieczający nie jest jednocześnie ubezpieczonym.

Z drugiej strony ubezpieczony jest uprawniony do żądania należnego świadczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Dodatkowo może żądać, by ubezpieczyciel udzielił mu informacji o postanowieniach zawartej umowy oraz ogólnych warunkach ubezpieczenia w zakresie, w jakim dotyczą jego praw i obowiązków.

Z treści ww. art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy jasno wynika, że zwolnieniem objęte są m.in. – co należy podkreślić – usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek. Z zapisu tego wynika zatem, że aby zwolnione były usługi świadczone przez ubezpieczającego, nie ma wymogu, aby ubezpieczającym był agent, pośrednik, czy też broker ubezpieczeniowy, w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek.

Powołane regulacje wskazują, że umowa ubezpieczenia na cudzy rachunek jest konstrukcją prawną, w której ubezpieczający zawiera z ubezpieczycielem umowę w celu ochrony interesu osoby trzeciej – ubezpieczonego, przy czym ubezpieczyciel świadczy ochronę ubezpieczeniową bezpośrednio na rzecz ww. osoby trzeciej, na której rachunek została zawarta umowa. Osoba trzecia nie musi być jednoznacznie wskazana w zawartej z ubezpieczycielem umowie ubezpieczenia.

Zatem należy uznać, że ubezpieczenie na cudzy rachunek jest specyficzną formą ubezpieczenia odmienną od jego typowych form. Odmienność ubezpieczenia na cudzy rachunek polega przede wszystkim na tym, że w ramach takiego ubezpieczenia ubezpieczający pełni szczególną rolę, gdyż zawarta umowa ubezpieczenia ma na celu ochronę nie jego interesów, a osób trzecich.

Na mocy art. 99 ust. 1 ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy:

W myśl art. 109 ust. 8a ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zawarli Państwo z podmiotem trzecim (firmą zewnętrzną) umowę o ubezpieczenie grupowe na życie i zdrowie, opiekę medyczną w której są Państwo ubezpieczającym, w ramach której zamierzają Państwo umożliwić swoim pracownikom zakup usług ubezpieczenia na życie, zdrowie, opiekę medyczną. Ponadto, kierując się brzmieniem art. 93 §7 k.p. finansują Państwo pracownikom składkę na ubezpieczenie grupowe w części obejmującej ubezpieczenie na życie uwzględniające: ryzyko śmierci pracownika, ryzyko śmierci pracownika wskutek nieszczęśliwego wypadku, ryzyko wystąpienia trwałego uszczerbku na zdrowiu, śmierci ubezpieczonego w wyniku wypadku przy pracy, ciężką chorobę ubezpieczonego.

W ramach ubezpieczenia grupowego pracownicy mogą nabywać pakiety ubezpieczenia.

W podstawowym pakiecie nazwanym ubezpieczeniem x wysokość składki wynosi 25 zł. W tym wariancie Pracodawca (Państwo) będzie finansował składkę w kwocie 24 zł, pracownik będzie ponosił składkę w wysokości 1 zł miesięcznie.

Każdy pracownik może dodatkowo ubezpieczyć swoją rodzinę a także poszerzyć zakres świadczeń kupując rozszerzone pakiety oferowanych. W wariantach rozszerzonych pracownik będzie opłacał składkę w swojej części w wyższej kwocie zależnej od wariantu ubezpieczenia. Ubezpieczonymi są więc poszczególne osoby, które przystąpiły do ubezpieczenia grupowego: pracownicy, ich małżonkowie, dzieci i to im należą się ewentualne świadczenia z tytułu ubezpieczenia. Państwo jako ubezpieczający opłacają na konto ubezpieczyciela składki za wszystkich ubezpieczonych z częstotliwością miesięczną, częściowo sami te składki finansując.

Tym samym uwzględniając różne pakiety ich dofinansowanie będzie kształtowało się następująco:

1)w ramach podstawowego pakietu ubezpieczenia nazwanego pakietem x pracodawca będzie opłacał składkę w kwocie 24 zł, a pracownik w kwocie 1 zł,

2)w ramach pakietu y pracodawca będzie opłacał składkę w kwocie 24 zł, a pracownik w kwocie 25 zł,

3)w pakiecie z pracodawca będzie uiszczał składkę w kwocie 24 zł a pracownik 55 zł,

4)w ramach pakietu o pracodawca będzie opłacał składkę w kwocie 24 zł, a pracownik w kwocie 83 zł.

Pracownik może ubezpieczyć dodatkowo swojego małżonka, partnera życiowego i pełnoletnie dziecko samodzielnie pokrywając te koszty. Składka na ubezpieczenie, o której mowa powyżej, niezależnie od wybranego wariantu, w części finansowanej przez Państwa stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do programu mogą przystąpić wszyscy pracownicy oraz ich współmałżonkowie, partnerzy, małoletnie dzieci. Program daje możliwość rozszerzenie zakresu ochrony o dodatkowe pakiety, co pozwala na lepsze dopasowanie ubezpieczenia do indywidualnych potrzeb pracowników. Część składki finansowanej przez pracowników jest płacona na rzecz ubezpieczyciela w drodze potrącenia z pensji pracownika. Wnioskodawca odebrał od każdego ubezpieczonego oświadczenie o wyrażeniu zgody na dokonywanie potrącenia składki na ubezpieczenie z miesięcznej pensji pracownika. Płatność składki za polisę odbywa się na podstawie umowy zawartej z ubezpieczycielem, złożonych przez pracowników deklaracji zgłoszeniowych i naliczeń do listy płac. Poprawność wysokości odprowadzonych składek jest weryfikowana przez Państwa i Ubezpieczyciela. Przelew składki na ubezpieczenie odbywa się według zasad ustalonych w umowie o ubezpieczenie grupowe pomiędzy Państwem a firmą ubezpieczeniową. Spółka wprowadziła do regulaminu wynagradzania zapisy w oparciu, o które pracownicy nabywają ubezpieczenie po cenach niższych niż detaliczne (uwzględniając dofinansowanie pracodawcy) i wysokość składki na ubezpieczenie finansowanej przez pracodawcę nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Pracownicy przebywający na urlopach bezpłatnych, wychowawczych lub z innych przyczyn nieotrzymujący wynagrodzenia, którzy przystąpili do ubezpieczenia grupowego samodzielnie będą obowiązani do opłacenia składki na ubezpieczenie w kasie pracodawcy, który przekaże tę składkę ubezpieczycielowi. W ostatnim przypadku pracodawca bowiem nie będzie miał możliwości dokonania potrącenia z wynagrodzenia pracowników.

Wysokość składek ubezpieczeniowych, które pobierają Państwo od ubezpieczonych, nie jest powiększona o jakiekolwiek opłaty lub prowizje.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii, czy powinni Państwo traktować pakiety ubezpieczenia na życie pracownika, finansowane w części przez siebie, a w pozostałym zakresie przez pracownika jako odpłatne świadczenie usługi dla pracownika (odsprzedaż usługi ubezpieczenia) i uwzględniać je w swoich rozliczeniach podatku od towarów i usług, jak również, czy powinni Państwo uznać, że w zakresie pakietów dodatkowych oraz pakietów dla osób bliskich pracowników, w całości finansowanych przez pracowników, świadczą Państwo odpłatne usługi ubezpieczenia (odsprzedaż usług) i czy powinni Państwo odpowiednio uwzględniać to w swoich rozliczeniach podatku od towarów i usług.

W odniesieniu do Państwa wątpliwości stwierdzić należy, że kwota składki ubezpieczeniowej (na którą składa się część pobrana przez Państwa od pracowników – potrącona z wynagrodzenia, jak również część, która została dofinansowana przez Państwa, bądź całość opłacona przez pracowników) dotyczy kosztów ubezpieczenia pracowników (lub ich osób bliskich) w związku z zawartą umową ubezpieczeniową. W rzeczywistości pracownik (lub osoba bliska pracownika), a nie Państwo, są podmiotem będącym stroną umowy ubezpieczenia na życie. Tym samym, pracownik lub inne ww. osoby (a nie Państwo) są podmiotem zobowiązanym do zapłaty składki ubezpieczeniowej do ubezpieczyciela.

Nie ma więc wątpliwości, że kwota składki ubezpieczeniowej, we wszystkich wskazanych zakresach ubezpieczenia, stanowi wynagrodzenie należne ubezpieczycielowi od ubezpieczonego, czyli korzystającego z usługi ubezpieczenia. Składki te należne są ubezpieczycielowi w zamian za nabywane przez pracowników (lub ich osoby bliskie) usługi ubezpieczeniowe. Dlatego też kwoty wynikające z sumy przekazywanych ubezpieczycielowi środków finansowych przekazywane są do niego jako zapłata za jego usługi. Uiszczają Państwo składkę ubezpieczeniową do ubezpieczyciela w imieniu i na rzecz pracowników (lub osób bliskich pracowników) korzystających z ubezpieczenia. Skoro kwoty potrącanych składek ubezpieczeniowych odpowiadające wysokości składki ubezpieczeniowej dla wybranego przez pracownika (lub innych ww. osób) pakietu ubezpieczenia są zapłatą dla ubezpieczyciela, to suma potrąconych lub otrzymanych i następnie przekazanych składek ubezpieczeniowych nie stanowi Państwa należności. Nie dysponują Państwo wartością pobranych składek ubezpieczeniowych, ponieważ są one wynagrodzeniem należnym ubezpieczycielowi.

Nie jest to również płatność za usługi odsprzedawane przez Państwa. Zawarli Państwo we własnym imieniu umowę ubezpieczenia grupowego na życie i zdrowie, opiekę medyczną swoich pracowników. Poza pracownikami ubezpieczeniem mogą być także obejmowani osoby bliskie tych pracowników. Do Państwa obowiązków należy zgłoszenie ubezpieczonych (swoich pracowników, członków ich rodzin) do ubezpieczenia i zapłata składki za osoby ubezpieczone w części, w której ta składka jest finansowana przez Państwa lub przekazanie składki potrąconej z wynagrodzenia pracownika za jego zgodą w sytuacji, gdy składka ta jest finansowana z wynagrodzenia pracownika. Wysokość składek ubezpieczeniowych, które pobierają Państwo od ubezpieczonych nie jest powiększona o jakiekolwiek opłaty lub prowizje. Potrącają Państwo składkę finansowaną przez pracownika (ubezpieczonego) z jego wynagrodzenia i przekazują ją Państwo ubezpieczycielowi w terminie wskazanym w umowie.

Zatem w niniejszych okolicznościach, nie dokonują Państwo odsprzedaży usług, gdyż nie nabywają Państwo usług ubezpieczeniowych we własnym imieniu i na własny rachunek, które następnie odsprzedają w takim samym zakresie. Zawarli Państwo umowę grupowego ubezpieczenia na życie na rzecz swoich pracowników (lub bliskich pracowników). Tak więc wobec zawartej umowy ubezpieczenia na rzecz pracowników lub osób bliskich pracowników, nie korzystają Państwo z ochrony ubezpieczeniowej zapewnionej od ubezpieczyciela. Do odbioru świadczeń ubezpieczeniowych (korzystania z wybranych pakietów) od ubezpieczyciela uprawniony jest wyłącznie pracownik bądź bliski pracownika (ubezpieczony), który na mocy zawartej przez Państwa umowy grupowego ubezpieczenia może z nich skorzystać. Zatem Państwo, pomimo zawarcia umowy ubezpieczenia we własnym imieniu, nie są odbiorcą usługi oferowanej przez ubezpieczyciela. Skoro zawierając umowę ubezpieczenia wskazują Państwo swoich pracowników bądź bliskich pracownika, to należy uznać, że wskazane osoby są konsumentami usługi ubezpieczeniowej świadczonej przez ubezpieczyciela. Skoro nie są Państwo podmiotem, który nabywa usługę ubezpieczenia, to nie mogą Państwo dokonać odsprzedaży usługi ubezpieczeniowej w tym samym, nabytym od ubezpieczyciela, zakresie.

W konsekwencji, w rozpatrywanej sprawie nie dochodzi do nabywania usług ubezpieczeniowych we własnym imieniu i na własny rachunek, a następnie ich odsprzedaży na rzecz pracownika (lub innych osób wskazanych w umowie) jako konsumenta usługi ubezpieczeniowej. Zatem w przypadku zawartej przez Państwa umowy ubezpieczenia na życie w imieniu własnym, lecz na rzecz pracowników (lub osób bliskich pracowników), nie ma zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy.

W opisanych okolicznościach, w przypadku, w którym dofinansowują Państwo część składki ubezpieczeniowej, nie będzie również mieć zastosowania ww. wskazany art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, gdyż w niniejszej sytuacji nie uczestniczą Państwo, jak wyżej wskazano, w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, tj. nie nabywają ich od ubezpieczyciela, ani też ich nie świadczą. Umożliwiają Państwo jedynie pracownikom przystąpienie do ubezpieczenia oferowanego przez ubezpieczyciela, decydując się na dofinansowanie tej składki.

Podsumowując, w opisanym stanie sprawy, zawierając umowę ubezpieczenia grupowego dla pracowników bądź osób bliskich pracowników i następnie przekazując do ubezpieczyciela pobrane składki, nie dokonują Państwo świadczenia usług na rzecz pracowników (lub osób bliskich pracowników) z tytułu zawartej z ubezpieczycielem umowy grupowego ubezpieczenia na życie i zdrowie, opiekę medyczną, a także z tytułu przekazywania miesięcznych składek na rachunek ubezpieczyciela. Państwa rola jako ubezpieczającego – jak wynika z wniosku – sprowadza się jedynie się do pobrania składki od ubezpieczonych i przekazania jej na konto ubezpieczyciela, przy czym część składki należnej od pracowników jest przez Państwa finansowana. Składki należne są ubezpieczycielowi w zamian za nabywane przez pracowników (lub osób bliskich pracowników) usługi ubezpieczenia w zależności od wybranego wariantu. W związku z zawartą umową w sprawie grupowego ubezpieczenia na życie pracowników (lub osób bliskich pracowników) nie odnoszą Państwo żadnych bezpośrednich korzyści, wynikających z zawartej umowy.

Tym samym, w opisanej sytuacji nie świadczą Państwo żadnych usług na rzecz pracowników (lub osób bliskich pracowników), niezależnie czy pracownik płaci składkę w całości bądź w części z własnych środków, czy też w części finansują ją Państwo. Zatem samo pobranie i przekazywanie przez Państwa jako pracodawcę składek ubezpieczeniowych nie mieści się w definicji dostawy towaru bądź świadczenia usług, a tym samym nie podlega u Państwa opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, brak jest podstaw do uznania składek finansowanych w części przez Państwa, a w pozostałym zakresie przez pracownika za odpłatne świadczenie usług dla pracownika. Brak jest również podstaw – zakresie pakietów dodatkowych i pakietów dla osób bliskich pracowników w całości finansowanych przez pracowników – do uznania, że świadczą Państwo odpłatne usługi ubezpieczenia (odsprzedaż usług).

W konsekwencji nie mają Państwo obowiązku wykazywania kwot tych składek w rozliczeniach na potrzeby podatku od towarów i usług, które są Państwo obowiązani, zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, składać/prowadzić.

Zatem, Państwa stanowisko odnoszące się zarówno do pytania nr 1, jak i do pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.