Interpretacja indywidualna z dnia 11 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.224.2024.1.AR

- Czy zapłacona przez Spółkę kwota wynikająca z noty obciążeniowej wystawionej przez kupującego (dotycząca kosztów poniesionych przez kontrahenta związanych z przepakowaniem towaru w nowe opakowania), stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów na gruncie przepisów ustawy o CIT, - Czy w przypadku uzyskania przez Spółkę twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1, zapłacona przez Spółkę kwota, stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów w momencie jej poniesienia tj. ujęcia w księgach noty debetowej.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 maja 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych- w zakresie ustalenia:

- Czy zapłacona przez Spółkę kwota wynikająca z noty obciążeniowej wystawionej przez kupującego (dotycząca kosztów poniesionych przez kontrahenta związanych z przepakowaniem towaru w nowe opakowania), stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów na gruncie przepisów ustawy o CIT,

- Czy w przypadku uzyskania przez Spółkę twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1, zapłacona przez Spółkę kwota, stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów w momencie jej poniesienia tj. ujęcia w księgach noty debetowej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X S.A. należy do (.). Spółka specjalizuje się w produkcji m.in. nawozów, (…). Spółka należy do Grupy Kapitałowej Y.

Na podstawie umowy handlowej zawartej z kontrahentem zagranicznym z siedzibą w Niemczech (Y), X S.A. 15 grudnia 2023 r. wystawił fakturę na sprzedaż nawozów (data sprzedaży 14 grudnia 2023 r., dostawa do klienta w dniach 18-19 grudnia 2023 r.).

Przedmiotem sprzedaży był nawóz pakowany w worki typu (…). Sprzedaży dokonano na bazie dostawy Z, miejsce przeznaczenia towaru - Dania. Zgodnie z zapisami kontraktu, kontrahentowi przysługuje prawo do reklamacji w zakresie braków ilościowych dostarczonego produktu lub uszkodzeń opakowań.

21 grudnia 2023 r. kontrahent zgłosił reklamację dotyczącą (…) w workach. Spółka otrzymała informację, iż polietylenowe worki (…) są uszkodzone. Statek z towarem został rozładowany, ale podczas załadunku z nabrzeża na ciężarówki wewnętrzne, worki BB pękają. Potwierdzili to również odbiorcy końcowi, którzy odebrali reklamowaną partię towaru.

3 stycznia 2024 r. zespół reklamacyjny X wizytował magazyn wynajmowany przez klienta A w miejscowości (…) w Danii. Klient wraz z przedstawicielem (…)(kontrahenta duńskiego świadczącego usługi logistyczne), udzielili wyjaśnień oraz zaprezentowali sposób rozładunku reklamowanych worków (…) oraz używanego do tego sprzętu, do czego nie było uwag. Podczas wykonywania ww. operacji logistycznych wkładki foliowe worków (…) ulegały uszkodzeniu w (...). Powstawały dziury powodujące odkrycie nawozu.

Procedowana z klientem Y reklamacja dotycząca opakowań dostarczonego produktu, tj. pękających (...) w workach (…), została uznana za zasadną. Na podstawie zgromadzonych materiałów, tj. opinii zespołu reklamacyjnego wizytującego osobiście u klienta, materiałów video, zdjęć oraz wewnętrznej analizy zgłoszenia stwierdzono, że powodem uszkodzeń (...) w reklamowanych opakowaniach jest wada jakościowa wewnętrznej (...) worka (…).

10 stycznia 2024 r., X zgłosił reklamację do producenta worków. W odpowiedzi producent opakowań wskazał nr swojej polisy ubezpieczeniowej, z której należy dochodzić roszczeń. 23 stycznia 2024 r. X S.A. dokonał zgłoszenia szkody z polisy OC wskazanej przez producenta worków - kontrahenta polskiego. Do dnia złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Spółka nie otrzymała odszkodowania.

W przypadku wypłaty świadczeń na rzecz X S.A przez ubezpieczyciela, otrzymana kwota zostanie ujęta dla celów podatku dochodowego jako przychody do opodatkowania.

W związku z tym, iż klient Y dokonał we własnym zakresie przepakowania towaru w nowe opakowania, wolne od wad jakościowych i poniósł z tego tytułu dodatkowe koszty, 1 marca 2024 r. wystawił notę debetową na X S.A. (data wpływu do spółki 11 marca 2024 r.). Dokument został ujęty w księgach rachunkowych w kwietniu 2024 r. Kwota wynikająca z noty debetowej została zapłacona przez X S.A. w kwietniu 2024 r.

Nota debetowa wystawiona na X S.A. na kwotę (...) odzwierciedla koszty wynikające z otrzymanej przez Y faktury za wykonane prace i usługi przez firmę duńską (…) (kwota ta jest tożsama z kwotą wynikającą z faktury wystawionej na Y).

Kontrahent na prośbę Spółki dostarczył fakturę wystawioną przez firmę duńską (…) za ww. usługi oraz szczegółową kalkulację kosztów odzwierciedlających wartości poszczególnych pozycji do faktury.

Koszty wynikające z kalkulacji przedstawionej przez kontrahenta duńskiego dotyczą:

1.operacji na składowanych w magazynie w miejscowości (…):

- transportu ww. big-bagów z nabrzeża do magazynu,

- czynszu za magazyn miesięcznie od 19 grudnia 2023 r.,

- ponownego pakowania big-bagów (w tym: obsługiwanie, cięcie i przeładunek na ciężarówkę);

2.obsługi dostarczonych do klientów końcowych worków big-bag:

- transportu zwrotnego reklamowanego towaru do Kolding,

- ponownego przepakowania big-bagów (rozładunek ciężarówek, transport do jednostki big-bagów oraz rozcięcie big-bagów i przeładunek),

- transportu z Kolding do klientów końcowych.

Y dokonał we własnym zakresie przepakowania towaru w nowe opakowania BB. Dotyczyło to zarówno nawozów, które już zostały dostarczone do odbiorców końcowych w wadliwych workach, a następnie przewiezione z powrotem do magazynu Kolding oraz towarów, które nie zostały jeszcze rozdysponowane do odbiorców końcowych.

Powyższe operacje zostały wykonane przez firmę duńską (…) na zlecenie Y.

Pytania

1)Czy zapłacona przez Spółkę kwota wynikająca z noty obciążeniowej wystawionej przez kupującego (dotycząca kosztów poniesionych przez kontrahenta związanych z przepakowaniem towaru w nowe opakowania), stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów na gruncie przepisów ustawy o CIT?

2)Czy w przypadku uzyskania przez Spółkę twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1, zapłacona przez Spółkę kwota, stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów w momencie jej poniesienia tj. ujęcia w księgach noty debetowej?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota zapłacona przez X S.A. wynikająca z noty obciążeniowej, wystawionej przez kontrahenta w związku z uznaną reklamacją stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodu, ponieważ nie jest wymieniona w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT. Nie można rozszerzać zakresu stosowania art. 16 ust.1 pkt 22 ustawy o CIT również na wadliwość opakowania samych towarów w sytuacji, gdy towary te wad były pozbawione.

Zwrot kosztów kontrahentowi, za to, że we własnym zakresie przepakował zakupiony towar w opakowania wolne od wad jakościowych, stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów w momencie jej poniesienia, tj. ujęcia w księgach noty debetowej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zdaniem X S.A., wydatki opisane w stanie faktycznym wniosku, przedstawione w kalkulacji do noty obciążeniowej dot. kosztów wad opakowań sprzedanych towarów, nie mieszczą się w katalogu kar umownych i odszkodowań wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów w świetle art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz art. 16 ustawy o CIT.

Dokonując kwalifikacji kar umownych w kontekście ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów należy zatem w pierwszej kolejności ocenić je w świetle wykładni normy zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, nakazującej uznanie za koszty uzyskania przychodów wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione oraz definitywnie poniesione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. W następnej kolejności należy dokonać oceny, czy kary umowne nie stanowią wydatku wymienionego w katalogu kosztów (wydatków) art. 16 ust. 1 ustawy o CIT podlegających wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika, X S.A. z siedzibą w (…),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W przedstawionym przez Spółkę opisie, wydatek został faktycznie poniesiony przez X S.A. i pozostaje w związku z jego działalnością gospodarczą (został poniesiony w toku tej działalności gospodarczej). Ponadto, z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Norma wyrażona w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT, stanowiąc wyjątek od zasady określonej w art. 15 ust. 1 tej ustawy, winna być interpretowana ściśle, to jest powinna być rozumiana jako przepis wyłączający możność uznania za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań wskazanych expressis verbis w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT. Nie chodzi bowiem o pozbawienie podatnika możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kar umownych, lecz jedynie tych związanych z wadami dostarczonych towarów, robót lub usług albo ze zwłoką w usunięciu wad.

Wymienione w treści ww. regulacji kary umowne i odszkodowania stanowią katalog zamknięty i wiążą się z nienależytym wykonaniem zobowiązań przez dostawców lub usługodawców. Celem tego przepisu jest zatem uniemożliwienie pomniejszenia podstawy opodatkowania o koszty poniesione w związku z nienależytym wykonaniem zobowiązania.

Zdaniem X S.A., zapłacona kwota wynikająca z noty obciążeniowej wystawionej przez kupującego, w ramach uznanej reklamacji, stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodu, ponieważ:

- w przedstawionym stanie faktycznym nie mamy do czynienia z wadą towaru, tylko wadą jakościową opakowania,

- wypłacona kontrahentowi kwota nie stanowi odszkodowania.

Poniesione przez Wnioskodawcę wydatki nie wynikają z nieracjonalnego działania, czy też z nienależytego wykonania zobowiązania. W przedstawionym stanie faktycznym nie mamy do czynienia z wadą dostarczonych nawozów, tylko z wadliwym opakowaniem towarów. Za wady jakościowe worków odpowiada ich producent.

Wydatki związane z uznaniem reklamacji przez X S.A. (na które odbiorca wystawił notę obciążeniową na X) służą zatem zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Kontrahent X poniósł koszty opisane w stanie faktycznym Wniosku, wynikające z kalkulacji przedstawionej przez wykonawcę usług: obejmujące wszystkie koszty dotyczące przepakowania towaru, zarówno operacji na big-bagach składowanych w magazynie w miejscowości Kolding, jak i obsługi dostarczonych już do klientów końcowych nawozów w wadliwych opakowaniach.

Reklamacja zgłoszona przez odbiorcę (kontrahenta Y) nie była rezultatem nieprawidłowego postępowania Spółki X S.A. w trakcie procesu produkcyjnego i swoim działaniem lub zaniechaniem nie przyczyniła się ona do powstania wskazanej we wniosku wady opakowania. W związku z powyższym, koszty związane z opisaną we wniosku reklamacją, które zostały zwrócone kontrahentowi, jako spełniające definicję kosztów wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a jednocześnie nie ujęte w katalogu wyłączeń wynikającym z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, mogą być w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w dacie ich poniesienia, na podstawie wystawionej przez kontrahenta z tego tytułu noty obciążeniowej, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zw. z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, uznać więc należy, że wydatki reklamacyjne poniesione w związku z wadliwością opakowania towaru nie mają charakteru ani kar umownych, ani odszkodowań wskazanych w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustawodawca nie ograniczył prawa producentów (sprzedawców) do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z usunięciem wad opakowań sprzedawanych towarów, które są nierozerwalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W konsekwencji, przy spełnieniu pozostałych warunków, należy uznać, że spełnia ona definicję kosztu wskazaną w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT i może ona stanowić koszt podatkowy.

Mając to na uwadze należy zauważyć, że warunkiem kwalifikowania określonego wydatku jako kosztu podatkowego, poza kwestią jego faktycznego poniesienia jest jego cel. Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Koszty wynikające z noty obciążeniowej poniesione przez Wnioskodawcę są efektem działań podjętych w celu zabezpieczenia jego źródła przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, że poniesione przez X S.A. koszty w ramach uznanej reklamacji za wady jakościowe opakowań towarów wolnych od wad, stanowić będą wydatek, który uznać można za koszt uzyskania przychodu, ponieważ:

- został poniesiony przez X S.A., tj. został zapłacony w 2024 r. z zasobów majątkowych Spółki,

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została Spółce w jakikolwiek sposób zwrócona. W przypadku otrzymania odszkodowania z polisy ubezpieczenia OC producenta worków, kwota zostanie ujęta dla celów podatku dochodowego jako przychody do opodatkowania,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą (reklamacja wadliwych opakowań sprzedanych towarów),

- poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

- został właściwie udokumentowany (została udokumentowana przez kontrahenta stosownym dowodem księgowym - nota obciążeniowa),

- nie został wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Podsumowując, art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT dotyczy zdarzeń spowodowanych wadliwością towaru, to znaczy, że wada towaru jest w tym przypadku podstawową przyczyną eliminacji kar umownych z kosztów podatkowych. Przepis ten nie obejmuje przypadków wadliwego opakowania, a tego dotyczą koszty będące przedmiotem wniosku.

Odnosząc się natomiast do momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, wskazać należy, iż podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami, tj. ustalić czy są to koszty uzyskania przychodu bezpośrednio związane z przychodami, czy też są to koszty uzyskania przychodu inne niż bezpośrednio związane przychodami.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodu bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, co do zasady są potrącalne w roku podatkowym, w którym został osiągnięty odpowiadający im przychód.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów (innego niż bezpośrednio związanego z przychodem) uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku).

W przedstawionym stanie faktycznym, koszty wynikające z noty obciążeniowej należy uznać za pośrednie koszty uzyskania przychodów. Tym samym, wydatek związany z uznaniem reklamacji z tytułu wad jakościowych opakowań podlega zaliczeniu do koszów uzyskania przychodów w dacie jego poniesienia, w rozumieniu cytowanego powyżej art. 15 ust. 4e ustawy o CIT.

Reasumując, zapłacona przez Spółkę kwota wynikająca z noty obciążeniowej wystawionej przez kupującego (dotycząca kosztów poniesionych przez kontrahenta związanych z przepakowaniem towaru w nowe opakowania, stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów na gruncie przepisów ustawy o CIT w momencie jej poniesienia (jako koszt pośredni).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie stanowiska

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

Z przepisu tego wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ustawy o CIT, zostaną ex lege uznane za koszty mające wpływ na podstawę opodatkowania.

Z kolei regulacje dotyczące potrącalności kosztów bezpośrednio związanych z przychodami zawarte zostały w art. 15 ust. 4, 4b i 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT,

Natomiast art. 15 ust. 4d oraz art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, regulują zasady potrącalności kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy o CIT,

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT,

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że na podstawie umowy handlowej zawartej z niemieckim kontrahentem dokonaliście Państwo 14 grudnia 2024 r. na jego rzecz sprzedaży nawozu (…), pakowanego w worki typu (…). Zgodnie z zapisami kontraktu, kontrahentowi przysługuje prawo do reklamacji w zakresie m.in. uszkodzeń opakowań. (...) grudnia 2023 r. kontrahent zgłosił reklamację dotyczącą (...) w workach. Potwierdzili to również odbiorcy końcowi, którzy odebrali reklamowaną partię towaru. Procedowana z klientem reklamacja dotycząca opakowań dostarczonego produktu uznana została za zasadną. Stwierdzono, że powodem uszkodzeń wkładek foliowych w reklamowanych opakowaniach jest wada jakościowa wewnętrznej (...) worka (…). Niemiecki kontrahent dokonał we własnym zakresie przepakowania towaru w nowe opakowania wolne od wad jakościowych i poniósł z tego tytułu dodatkowe koszty. 1 marca 2024 r. ww. kontrahent wystawił na Państwa notę debetową, która odzwierciedla koszty wynikające z otrzymanej przez Y faktury za wykonane prace i usługi przez firmę duńską (kwota ta jest tożsama z kwotą wynikającą z faktury wystawionej na niemieckiego kontrahenta).Wydatki uwzględnione na fakturze przez firmę duńską dotyczą usług związanych z przepakowaniem nawozu oraz związanych z nimi usług transportu oraz magazynowania ww. towaru. Jednocześnie 10 stycznia 2024 roku, zgłosili Państwo reklamację do producenta worków, który wskazał polisę z której należy dochodzić roszczeń. Do dnia złożenia wniosku nie otrzymali Państwo odszkodowania.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy zapłacona przez Spółkę kwota wynikająca z noty obciążeniowej wystawionej przez kupującego stanowi dla Państwa koszt uzyskania przychodu na gruncie przepisów ustawy o CIT, potrącalny w momencie jego poniesienia, tj. ujęcia w księgach rachunkowych.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości w pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 577 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm., dalej: „Kodeks cywilny”),

Stosownie do art. 577 § 3 Kodeksu cywilnego,

Z treści powołanych przepisów wynika, że w przypadku udzielenia gwarancji co do jakości rzeczy sprzedanej, gwarant jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, o ile wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w oświadczeniu gwarancyjnym. Zatem w przypadku, gdy przekazany towar okazuje się wadliwy, na sprzedawcy, w zakresie objętym gwarancją, ciąży obowiązek jego naprawy lub wymiany.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT,

Na podstawie powołanego przepisu, do kosztów uzyskania przychodów nie będą mogły zostać zaliczone kary umowne i odszkodowania z tytułu:

- wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług,

- zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad,

- zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Wszystkie wskazane wyżej kary umowne i odszkodowania wiążą się bowiem z nienależytym wykonaniem zobowiązań. Ustawodawca wyłącza je spod kosztów uzyskania przychodów, nie chcąc „premiować” przypadków nienależytego wykonania zobowiązania.

Co istotne w sprawie, obsługa gwarancyjna, polegająca na usunięciu wady fizycznej produktu/towaru lub dostarczeniu produktu/towaru wolnego od wad, nie podlega dyspozycji art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W opisanych we wniosku okolicznościach, w ramach zawartego kontraktu udzieliliście Państwo gwarancji na opakowania sprzedawanego nawozu. Kontrahentowi przysługuje bowiem prawo do reklamacji w zakresie uszkodzeń ww. opakowań.

Uwzględniają powołane wyżej uregulowania prawne, wskazać należy, że wydatki reklamacyjne poniesione w związku z wymianą wadliwego opakowania sprzedawanego przez Państwa nawozu, zostały poniesione w związku z obsługą gwarancyjną. Wydatki te nie mają zatem charakteru ani kar umownych, ani odszkodowań, wskazanych w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT.

Ustawodawca nie ograniczył bowiem prawa producentów (sprzedawców) do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z usunięciem wad sprzedawanych towarów lub innych zobowiązań gwarancyjnych, które są nierozerwalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli reklamacja zgłoszona przez odbiorcę (kontrahenta) nie była rezultatem nieprawidłowego postępowania Państwa w trakcie procesu produkcyjnego i swoim działaniem lub zaniechaniem nie przyczynili się Państwo do powstania wskazanej we wniosku wady, to koszty związane z ww. reklamacją (obejmujące wydatki związane z przepakowaniem sprzedawanego nawozu), które zwrócili Państwo kontrahentowi, mogą zostać zaliczone przez Państwa do kosztów podatkowych.

Objęte notą obciążeniową wydatki spełniają bowiem definicję kosztów, wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, a jednocześnie nie są ujęte w katalogu wyłączeń, zawartym w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Wydatki te, jako stanowiące dla Państwa koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (koszty pośrednie), mogą być zaliczone przez Państwa do kosztów uzyskania przychodów, w dacie ich poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, w zw. z art. 15 ust. 4e ww. ustawy, tj. w dacie ujęcia wystawionej przez kontrahenta noty debetowej w księgach rachunkowych Spółki.

Państwa stanowisko jest zatem prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).