Interpretacja indywidualna z dnia 11 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.254.2024.1.AW

Spółka nie była/nie będzie zobowiązana do potrącenia zryczałtowanego podatku dochodowego w Polsce na podstawie art. 26 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 UPDOP od wypłacanych Agencji należności za wykorzystanie wizerunku

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 maja 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka nie była/nie będzie zobowiązana do potrącenia zryczałtowanego podatku dochodowego w Polsce na podstawie art. 26 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 UPDOP od wypłacanych Agencji należności. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Sp. z o.o. (dalej jako: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest podmiotem zajmującym się m.in. produkcją wyrobów (…), w tym również sprzedażą hurtową i detaliczną takich wyrobów. Spółka jest polskim rezydentem podatkowym.

W toku prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zawarła umowę z zagraniczną spółką – agencją marketingową (dalej jako „Agencja”), niebędącą polskim rezydentem podatkowym, z siedzibą w Guernsey. Przedmiotem zawartej umowy było podjęcie współpracy w celach marketingowych, polegającej na możliwości wykorzystania przez Spółkę wizerunku (…) (dalej jako: „Kierowca”) na specjalnej serii produktów Spółki. Agencja jest uprawniona do udzielenia praw do wykorzystania wizerunku Kierowcy. Zgodnie z umową wszelkie koszty dotyczące opracowania, zaprojektowania oraz wytworzenia materiałów marketingowych dotyczących specjalnej edycji produktów Spółki, w tym w szczególności projekt opakowań produktów, materiałów do kampanii reklamowych itp., są ponoszone przez Spółkę, przy czym podlegają akceptacji przez Agencję.

Zgodnie z umową Agencja akceptuje przygotowane przez Spółkę materiały, co wynika z konieczności zapewnienia zgodności wykorzystywania wizerunku Kierowcy przez Spółkę z innymi umowami i zobowiązaniami Kierowcy. Zgodnie z postanowieniami (w tym postanowieniami aneksu), umowa trwa do końca sezonu (…) w roku 2026 i odpowiednio do końca roku 2026. Określone w umowie wynagrodzenie ma charakter naliczonej prowizji od sprzedaży każdego produktu wykorzystującego wizerunek – jednego (…). Agencja otrzyma X euro (cena netto) za każdy sprzedany produkt (...).

Jak wskazano, Wnioskodawca pokrywa wszystkie koszty produkcji i marketingu (…) w specjalnej edycji z wizerunkiem Kierowcy (…) na etykietach.

Zgodnie z umową każda strona jest wyłącznie odpowiedzialna za swoje własne działania marketingowe. Obie Strony zobowiązały się do prezentowania produktów i pozytywnego promowania partnerstwa, przy czym ani Agencja, ani Kierowca nie są zobowiązani do realizacji określonych czynności/działań oraz kampanii, jak również nie są rozliczani z podjętych lub nie czynności/działań. W umowie zwarto ogólny zapis, zgodnie z którym Kierowca wykorzysta również swoje wybrane kanały mediów społecznościowych, aby według własnego uznania pomóc w promowaniu sprzedaży produktów z edycji specjalnej. Sformułowanie „według własnego uznania” również wskazuje na brak związania szczegółowymi wytycznymi. Za promowanie „według własnego uznania” (np. udostępnienie zdjęcia z produktem w mediach społecznościowych) nie ma przewidzianego żadnego dodatkowego wynagrodzenia. Jedynym wynagrodzeniem otrzymywanym przez Agencję jest opisany powyżej algorytm – X euro od sztuki sprzedanego przez Spółkę produktu opatrzonego wizerunkiem Kierowcy.

W związku z dokonaną płatnością po sezonie 2023, jak i z kolejnymi płatnościami w przyszłości, Spółka jest zainteresowana uzyskaniem potwierdzenia, iż nie była/nie będzie zobowiązana do potrącenia od wypłacanych należności zryczałtowanego podatku dochodowego w Polsce na podstawie art. 26 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805; dalej „UPDOP”).

Pytanie

Czy Spółka nie była/nie będzie zobowiązana do potrącenia od wypłacanych Agencji należności zryczałtowanego podatku dochodowego w Polsce na podstawie art. 26 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 UPDOP?

Państwa stanowisko w sprawie

Spółka stoi na stanowisku, iż nie była/nie będzie zobowiązana do potrącenia od wypłaconych Agencji należności zryczałtowanego podatku dochodowego w Polsce na podstawie art. 26 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 UPDOP.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 UPDOP podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych niemający w Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają opodatkowaniu tylko od dochodów, które zostały przez nich uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Równocześnie, zgodnie z art. 3 ust. 5 UPDOP, za dochody (przychody), o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 5 tej ustawy, a więc dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, którzy nie mają w Polsce siedziby lub zarządu, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 UPDOP, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1-4 tej ustawy.

Przepis art. 21 ust. 1 UPDOP stanowi, iż podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników niemających na jej terytorium siedziby lub zarządu, przychodów:

1.z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2.z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a.z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów;

3.z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,

4.uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera

- ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Jednocześnie zgodnie z art. 26 ust. 1 UPDOP osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Przepisy art. 26 UPDOP statuują zatem określone obowiązki dla polskich podmiotów, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w przytoczonym powyżej art. 21 ust. 1 UPDOP. Podmioty takie pełnią funkcje płatnika, tj. są zobowiązane m.in. do poboru podatku czy wypełnienia określonych obowiązków instrumentalnych, w szczególności zaś do poboru i wpłaty podatku, czy wypełnienia i złożenia zeznań czy informacji podatkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłata wynagrodzenia za prawo do korzystania z wizerunku nie stanowi jednak przychodu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 UPDOP, a w szczególności przychodu z tytułu praw autorskich lub praw pokrewnych bądź wynagrodzenia za usługi reklamowe, czy też świadczeń do nich podobnych.

Za użyte w katalogu usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a UPDOP określenie „świadczenia o podobnym charakterze” należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane. Niemniej jednak, sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być wyłącznym czynnikiem determinującym daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane świadczenie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko jego nazwa. Treść ww. przepisu jednoznacznie bowiem wskazuje, że oprócz usług wymienionych w tym przepisie ustawodawca objął obowiązkiem podatkowym także inne usługi niewymienione w tym przepisie o charakterze podobnym do świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie sposób uznać prowizji za wynagrodzenie za usługi reklamowe czy też świadczenia do nich podobne. Prowizja jest bowiem pochodną przeniesienia na Spółkę praw do wykorzystania wizerunku Kierowcy (…). Kierowca czy też Agencja, nie świadczą Spółce usług o charakterze reklamy za wynagrodzeniem. Wynagrodzenie w umowie jest określone jako naliczona prowizja od sprzedaży każdego produktu wykorzystującego ten wizerunek. Jak wspomniano, Agencja otrzyma X euro (cena netto) za każdy sprzedany produkt (ze specjalnej edycji (…) z wizerunkiem Kierowcy (…)). Tak określone wynagrodzenie wskazuje – w opinii Wnioskodawcy – iż umowna odpłatność odnosi się stricte do wykorzystania wizerunku Kierowcy (…) na etykietach. Dobrowolne działania promocyjne prowadzone przez Agencję i jej „podopiecznego" – Kierowcę są świadczeniem pobocznym i nie generują przychodu, bowiem istotą zawartej umowy jest odpłatność za prawo do wykorzystania wizerunku.

Zgodnie z art. 23 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.; dalej „KC”), wizerunek należy do dóbr osobistych człowieka i pozostaje pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach. O ochronie tego dobra oraz roszczeniach związanych z jego naruszeniem stanowi przepis art. 24 KC, w którym wprowadzono domniemanie, że każde naruszenie takiego dobra jest bezprawne, chyba że działanie powodujące zagrożenie tego dobra nie ma takiej cechy, co może nastąpić w sytuacji zgody na jego naruszenie.

Ochronę wizerunku przewidują również regulacje ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509). W myśl bowiem art. 81 tej ustawy, rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. W braku wyraźnego zastrzeżenia zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba ta otrzymała umówioną zapłatę za pozowanie. Zezwolenia nie wymaga natomiast rozpowszechnianie wizerunku:

- osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, w szczególności politycznych, społecznych, zawodowych;

- osoby stanowiącej jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza.

W odniesieniu do literatury, wizerunek jest konkretyzacją obrazu fizycznego zdatną do rozpowszechniania (S. Ritterman, Komentarz do ustawy o prawie autorskim, Kraków 1937, s. 120). W orzecznictwie przyjęto, że o wizerunku konkretnej osoby możemy mówić, jeżeli sposób prezentacji umożliwia rozpoznanie tej osoby (wyrok ETPCz z 19.02.2012 r. w sprawie Krone Verlag GmbH przeciwko Austrii, 27306/07; wyrok ETPCz z 7.02.2012 r. w sprawie Von Hannover przeciwko Niemcom, 40660/08). Uznaje się więc, że wizerunek będący przedstawieniem postaci ludzkiej wraz z twarzą pozwala z reguły na zidentyfikowanie osoby.

W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2016 r. o sygn. akt II FSK 802/16, sąd wyjaśniał następująco, iż „(...) wynagrodzenie za "korzystanie" z wizerunku danej osoby fizycznej, która nie jest jego twórcą, nie jest wynagrodzeniem z praw autorskich lub za rozporządzanie prawami autorskimi, gdyż wizerunek osoby fizycznej sam w sobie nie jest utworem w rozumieniu art. 1 ust. 1 PrAut i nie można wobec tego mówić o prawach autorskich związanych z wizerunkiem osoby fizycznej. Wizerunek danej osoby, o czym mowa wyżej, staje się utworem będącym przedmiotem prawa autorskiego, dopiero wówczas, gdy stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (art. 1 ust. 1 PrAut)”.

Między innymi Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 29 marca 2021 r. o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.596.2020.4.JKT, stwierdził, iż „wizerunek nie może być rezultatem pracy czy działalności twórczej i nie może być traktowany jako utwór w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych”. Organ ocenił, że wizerunek nie jest również prawem pokrewnym w rozumieniu ww. ustawy o prawie autorskim. W ramach wskazanej interpretacji, Organ stwierdził, iż dokonujący wypłaty wynagrodzenia za prawo do wykorzystania wizerunku osoby fizycznej nie jest/nie będzie zobowiązany do potrącenia od wypłaconych należności zryczałtowanego podatku dochodowego w Polsce na podstawie art. 26 ust. 1 UPDOP w związku z art. 21 ust. 1 niniejszej ustawy.

Również w interpretacji indywidualnej z dnia 17 marca 2023 r. o sygn. 0111-KDIB1-2.4010. 794.2022.2.AK, Organ ocenił analogicznie, że dokonujący wypłaty wynagrodzenia na rzecz agencji za prawo do wykorzystania wizerunku osoby fizycznej (influencera), nie jest/nie będzie zobowiązany do potrącenia od wypłaconych należności zryczałtowanego podatku dochodowego w Polsce na podstawie art. 26 ust. 1 UPDOP w związku z art. 21 ust. 1 UPDOP.

Ponadto – co prawda na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.), ale w ramach analogicznych przepisów w zakresie podatku u źródła – Organ stwierdził, że „wynagrodzenie za prawo do wykorzystania wizerunku modelki/modela nie będzie stanowiło przychodu z praw autorskich lub z praw pokrewnych (art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz nie będzie miało podstaw w świadczeniach usług wymienionych art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy” (interpretacja indywidualna z dnia 29 marca 2021 r. o sygn. 0112-KDIL2-1.4011.976.2020.4.MKA).

Kolejnym przykładem wartym przytoczenia jest natomiast interpretacja indywidualna z dnia 17 lipca 2018 r. o sygn. 0114-KDIP2-1.4010.173.2018.3.JC. W wydanej interpretacji Organ stanął na stanowisku, że wypłata wynagrodzenia na rzecz spółki z tytułu prawa do wykorzystania wizerunku osoby publicznej (byłego sportowca), nie stanowi przychodu w rozumieniu art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 UPDOP.

Należy zatem wskazać, że w praktyce skarbowej nie uznaje się za płatności podlegające podatkowi u źródła wynagrodzenia wypłacanego z tytułu udostępnienia wizerunku.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie za prawo do wykorzystania wizerunku Kierowcy nie będzie dotyczyło świadczenia usług doradczych, księgowych, usługach reklamowych, prawnych, badania rynku, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz podobnych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a UPDOP. Wypłacane należności nie należą także do kategorii opłat z tytułu usług świadczonych w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, a organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium RP (art. 21 ust. 1 pkt 2 UPDOP). Z treści tego przepisu wynika bowiem jasno, że opodatkowanie ryczałtowe ma miejsce, jeśli występuje w danym stanie faktycznym zagraniczna osoba prawna oraz pośrednik, zajmujący się organizowaniem na terytorium Polski działalności artystycznej, rozrywkowej lub sportowej. Opodatkowanie będzie więc miało miejsce, tylko wówczas gdy działalność wykonywana jest przez osobę prawną mającą siedzibę za granicą, a organizator pobierze ryczałtowy podatek dochodowy u źródła tylko wówczas, gdy faktycznym wykonawcą usługi będzie zagraniczna osoba prawna. Natomiast w niniejszej sprawie ani Agencja, ani Kierowca nie wykonują usługi organizacji działalności artystycznej, widowiskowej lub sportowej. Brak zatem podstaw do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego przez Wnioskodawcę także na tej podstawie.

W opinii Wnioskodawcy (popartej ww. interpretacjami indywidualnymi), wypłata wynagrodzenia za korzystanie z wizerunku Kierowcy nie stanowi także przychodu z tytułu praw autorskich lub praw pokrewnych, a tym bardziej z innych świadczeń wskazanych w treści art. 21 ust. 1 pkt 1 UPDOP. Z oczywistych względów, nie stanowi też przychodu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 i 4 UPDOP.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie był/nie będzie zobligowany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od należności wypłacanych na rzecz Agencji. Wykorzystanie cudzego wizerunku nie wymaga bowiem potrącenia podatku u źródła, a właśnie z tego tytułu występuje wypłata należności na rzecz Agencji, o czym świadczą zapisy umowne w zakresie wynagrodzenia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków zaznaczyć należy, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Jednocześnie organ podkreśla, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie transakcji z podmiotem wymienionym we wniosku, dla którego dane w zakresie realizacji wymiany informacji podatkowych z innymi państwami zostały przez Państwa wskazane.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.