Interpretacja indywidualna z dnia 5 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.212.2024.2.AP

Uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu wniesienia aportu.

Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 kwietnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 16 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania Pana za podatnika podatku VAT z tytułu wniesienia aportu. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 6 czerwca 2024 r. (wpływ 7 czerwca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego:

W dniu (…) kwietnia 2022 r. Wnioskodawca nabył umową przeniesienia prawa użytkowania wieczystego w formie aktu notarialnego sporządzoną w (…) przed Notariuszem (...) (Repetytorium A Numer: (…)) prawo użytkowania wieczystego niezabudowanego gruntu położonego przy ulicy (…) w (…), gminy (…), powiatu (…), województwa (…) o powierzchni 0,2427 ha oraz numerze ewidencyjnym 1 (zgodnie z wypisem z rejestru gruntów grunt oznaczony symbolem Ba - tereny przemysłowe).

Wnioskodawca nabył przedmiotowe prawo użytkowania wieczystego od spółki pod nazwą A. Sp. z o.o. z siedzibą w (...). W dniu (…) kwietnia 2022 r. A. Sp. z o.o. wystawiła na rzecz Wnioskodawcy fakturę nr (…) dokumentującą transakcję przeniesienia prawa użytkowania wieczystego działki nr 1, na fakturze zostało zastosowane zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.

Wnioskodawca ma rozdzielność majątkową małżeńską, a wspomniane prawo użytkowania gruntu nabył do majątku osobistego. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Przeważające PKD działalności gospodarczej Wnioskodawcy to 42.21.Z - Roboty związane z budową rurociągów przesyłowych i sieci rozdzielczych.

Od momentu nabycia działka była wykorzystywana na potrzeby własne, nie służyła działalności opodatkowanej podatkiem VAT, nie była również udostępniania osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

W 2023 r. Wnioskodawca zaplanował przedsięwzięcie inwestycyjne polegające na budowie osiedla domów jednorodzinnych. W związku z tym w dniu (...) sierpnia 2023 r. Wnioskodawca złożył jako osoba fizyczna wniosek do (…) S.A. o wydanie oświadczenia o zapewnieniu dostaw energii dla obiektu budowlanego dla działki nr 1.

Wnioskodawca w dniu (…) lipca 2023 r. złożył również jako osoba fizyczna wniosek do (…) Sp. z o.o. o określenie możliwości przyłączenia do sieci gazowej dla zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej dla działki nr 1.

We wrześniu 2023 r. utworzona została B. Sp. z o.o. z siedzibą w (…) przy ulicy (…), (…) z kapitałem zakładowym 5.000,00 zł (100 udziałów o wartości nominalnej 50 zł każdy). Data wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego to (…) 2023 r., nr KRS (…). Wnioskodawca objął w spółce B. Sp. z o.o. 30 udziałów o łącznej wartości 1.500,00 zł. Wnioskodawca pokrył objęte udziały wkładem pieniężnym.

Wnioskodawca objął ponadto stanowisko prezesa zarządu spółki B. sp. z o.o. Przeważające PKD spółki to 68.10.Z - kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, w spółce planowana jest realizacja inwestycji deweloperskiej polegającej na budowie osiedla domów jednorodzinnych.

Dnia (...) września 2023 r. do Urzędu Miasta (…) został złożony przez B. Sp. z o.o. wniosek o ustalenie warunków zabudowy dla działek należących do prywatnego majątku Wspólników B. Sp. z o.o. w tym również dla działki nr 1 należącej do Wnioskodawcy. Zgodnie z ustawą o planowaniu przestrzennym wniosek o wydanie warunków zabudowy może złożyć każdy zainteresowany, nie jest konieczne posiadanie jakiegokolwiek tytułu do dysponowania nieruchomością.

W grudniu 2023 r. Wspólnicy podjęli decyzję o prawnym połączeniu do jednej księgi wieczystej wszystkich działek dla których złożyli wniosek o ustalenie warunków zabudowy, a następnie o scaleniu działek w jedną. W związku z tym w dniu (…) grudnia 2023 r. B. Sp. z o.o. złożyła do Urzędu Miasta (…) wniosek o zawieszenie postępowania administracyjnego w sprawie wydania decyzji o warunkach zabudowy.

Następnie w dniu (…) stycznia 2024 r. aktem notarialnym sporządzonym przed Notariuszem W.W. (Repetytorium A numer (…)) Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników B. sp. z o.o. uchwałą numer (…) podwyższono kapitał zakładowy spółki z kwoty 5.000,00 zł do kwoty 700.000,00 zł poprzez zwiększenie liczby udziałów ze 100 na 14100, przy zachowaniu jednostkowej wartości nominalnej udziału 50 zł.

W ramach uchwały Wnioskodawca objął 4200 nowoutworzonych udziałów o wartości nominalnej 210.000,00 zł, które zostały pokryte poprzez wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci prawa użytkowania wieczystego gruntu o numerze ewidencyjnym 1 o powierzchni 0,2427 ha, położonego przy ulicy (…) w (…), gminy (…), powiatu (…), województwa (…). Wartość aportu odpowiadała wartości rynkowej nieruchomości. Pozostałe udziały zostały objęte przez resztę Wspólników i również pokryte wkładem niepieniężnym w postaci praw użytkowania wieczystego gruntów.

Jednocześnie w dniu (…) stycznia 2024 r. został przesłany wniosek do sądu rejonowego w (…) o przyłączenie wszystkich działek objętych aportem do księgi wieczystej nr (…) należącej do jednej z działek będących przedmiotem aportu. Po ujawnieniu wszystkich działek w jednej księdze wieczystej B. Sp. z o.o. rozpoczęła procedurę geodezyjnego scalenia działek w jedną. Po scaleniu wszystkich działek w jedną działkę i nadaniu jej nowego numeru ewidencyjnego 2 w dniu (…) marca 2024 r. spółka odwiesiła postępowanie w sprawie wydania warunków zabudowy.

Na moment dokonania aportu, działka o numerze ewidencyjnym 1 należąca do Wnioskodawcy nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz nie była wydana dla niej decyzja o warunkach zabudowy.

Pytanie (oznaczone we wniosku nr 1)

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, w opisanym stanie faktycznym, Wnioskodawca dokonując przeniesienia prawa użytkowania wieczystego na rzecz spółki B. sp. z o.o. (w związku z objęciem udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym w zamian za wkład niepieniężny) nie działał w charakterze podatnika VAT?

Pana stanowisko w sprawie (w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy dokonując przeniesienia prawa użytkowania wieczystego działki nr 1 nie działał on w charakterze podatnika VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez odpłatną dostawę towarów rozumie się zgodnie z art. 7 ust. 1 przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Art. 2 pkt 6 ustawy o VAT definiuje towary jako rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Wniesienie wkładu wiąże się z przeniesieniem na spółkę wszelkich praw do przedmiotu wkładu, w tym prawa własności.

W sytuacji zatem, gdy przedmiotem aportu są towary i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W celu ustalenia czy aport przedmiotowego prawa użytkowania wieczystego gruntu będzie podlegał opodatkowaniu VAT istotne jest, czy w danym przypadku podjęte zostały czynności noszące znamiona działalności gospodarczej i czy dla tych czynności Wnioskodawca działał w charakterze podatnika. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny elementów majątku prywatnego wykluczone są z grona podatników VAT. Majątek prywatny to taki, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Wnioskodawca zakupił prawo użytkowania wieczystego gruntu do celów prywatnych, grunt nie był wykorzystywany do celów działalności gospodarczej, nie były również wydzierżawiony na rzecz osób trzecich.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, czynność aportu prawa wieczystego użytkowania gruntu dotyczącego działki nr 1 będzie pozostawała poza zakresem ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość zarówno gruntowa, jak i zabudowana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż, jak również oddanie gruntu w użytkowanie oraz zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem w rozumieniu ww. przepisu) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że w styczniu 2024 r. wniósł Pan do spółki z o.o. wkład niepieniężny w postaci prawa użytkowania wieczystego gruntu o numerze ewidencyjnym 1.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aport pieniężny), rzeczy lub prawa (aport rzeczowy) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Czynność wniesienia aportu (w zależności od jego przedmiotu) może zatem spełniać przesłanki uznania jej za dostawę towarów w myśl art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub za świadczenie usług w świetle art. 8 (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych).

Wniesienie aportu do spółki z o.o. stanowi więc czynność podlegającą na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednak nie każda czynność, która stanowi odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Jeśli zatem osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle przytoczonych przepisów należy zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania, aportu lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem istotne jest, czy zbywający w celu dokonania zbycia gruntów podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też zbycie nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - jak wyjaśnił Trybunał - w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, że (…) kwietnia 2022 r. nabył Pan od A. sp. z o.o. do majątku osobistego prawo użytkowania wieczystego niezabudowanego gruntu, położonego w gminie (…), o numerze ewidencyjnym 1. Na fakturze dokumentującej transakcję zostało zastosowane zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie PKD 42.21.Z - Roboty związane z budową rurociągów przesyłowych i sieci rozdzielczych oraz jest Pan czynnym podatnikiem podatku VAT. Od momentu nabycia działka była wykorzystywana na potrzeby własne, nie służyła działalności opodatkowanej podatkiem VAT, nie była również udostępniania osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

W 2023 r. zaplanował Pan przedsięwzięcie inwestycyjne polegające na budowie osiedla domów jednorodzinnych. W związku z tym (…) sierpnia 2023 r. złożył Pan wniosek do (…) S.A. o wydanie oświadczenia o zapewnieniu dostaw energii dla obiektu budowlanego dla działki nr 1. W dniu (…) lipca 2023 r. złożył Pan wniosek do (…) Sp. z o.o. o określenie możliwości przyłączenia do sieci gazowej dla zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej dla działki nr 1.

We wrześniu 2023 r. utworzona została B. Sp. z o.o. z siedzibą w (...), o PKD 68.10.Z - kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, w której objął Pan udziały pokryte wkładem pieniężnym. Ponadto objął Pan stanowisko prezesa zarządu B. sp. z o.o. W Spółce planowana jest realizacja inwestycji deweloperskiej polegająca na budowie osiedla domów jednorodzinnych.

Dnia (…) września 2023 r. do Urzędu Miasta (…) został złożony przez B. Sp. z o.o. wniosek o ustalenie warunków zabudowy dla działek należących do prywatnego majątku Wspólników B. Sp. z o.o. w tym również dla działki nr 1 należącej do Pana, gdyż zgodnie z ustawą o planowaniu przestrzennym wniosek o wydanie warunków zabudowy może złożyć każdy zainteresowany, nie jest konieczne posiadanie jakiegokolwiek tytułu do dysponowania nieruchomością.

W grudniu 2023 r. Wspólnicy podjęli decyzję o prawnym połączeniu do jednej księgi wieczystej wszystkich działek dla których złożyli wniosek o ustalenie warunków zabudowy, a następnie o scaleniu działek w jedną. W związku z tym w dniu (…) grudnia 2023 r. B. Sp. z o.o. złożyła do Urzędu Miasta (…) wniosek o zawieszenie postępowania administracyjnego w sprawie wydania decyzji o warunkach zabudowy.

Następnie w dniu (…) stycznia 2024 r. w ramach uchwały Spółki objął Pan dodatkowe udziały w Spółce, które zostały pokryte poprzez wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci prawa użytkowania wieczystego działki 1.

Po ujawnieniu wszystkich działek (w tym wniesionej przez Pana w ramach aportu działki nr 1) w jednej księdze wieczystej B. Sp. z o.o. rozpoczęła procedurę geodezyjnego scalenia działek w jedną. Po scaleniu wszystkich działek w jedną działkę i nadaniu jej nowego numeru ewidencyjnego 2 w dniu (…) marca 2024 r. Spółka odwiesiła postępowanie w sprawie wydania warunków zabudowy.

Na moment dokonania przez Pana aportu, działka 1 nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz nie była wydana dla niej decyzja o warunkach zabudowy.

Pana wątpliwości dotyczą tego, czy dokonując aportu prawa użytkowania wieczystegodziałki 1 na rzecz B. sp. z o.o., działał Pan w charakterze podatnika podatku VAT.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo.

Analiza opisanego we wniosku zdarzenia, powołanych regulacji oraz aktualnego orzecznictwa, prowadzi do wniosku, że w związku z wniesieniem do B. sp. z o.o. aportu prawa użytkowania wieczystego działki 1 występował Pana jako podatnik podatku od towarów i usług. Nie można bowiem uznać, że od momentu nabycia działki wykorzystywał ją Pan w sposób, któremu można przypisać znamiona wykorzystywania majątku w celach prywatnych. Świadczy o tym fakt, że w 2023 r. zaplanował Pan przedsięwzięcie inwestycyjne polegające na budowie osiedla domów jednorodzinnych. W związku z tym (…) sierpnia 2023 r. złożył Pan wniosek do (...) S.A. o wydanie oświadczenia o zapewnieniu dostaw energii dla obiektu budowlanego dla działki nr 1. W dniu (…) lipca 2023 r. złożył Pan wniosek do (…) Sp. z o.o. o określenie możliwości przyłączenia do sieci gazowej dla zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej dla działki nr 1. Ponadto we wrześniu 2023 r. utworzona została B. Sp. z o.o., w której objął Pan udziały i stanowisko prezesa. Spółka ta planuje realizację inwestycji deweloperskiej polegającej na budowie osiedla domów jednorodzinnych. W związku z tym (…) stycznia 2024 r. w ramach uchwały Spółki objął Pan dodatkowe udziały w Spółce, które zostały pokryte poprzez wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci prawa użytkowania wieczystego działki 1.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że aby nieruchomość stanowiła majątek prywatny, to podatnik musi w całym okresie jej posiadania wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości czy jej części, w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Ciąg opisanych powyżej czynności stanowi świadome podejmowanie przez Pana działań mających na celu wykorzystywanie działki nr 1 w celach gospodarczych (zarobkowych), których nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. A zatemmajątek ten nie był wykorzystywany wyłącznie w celach prywatnych w całym okresie jego posiadania.

Analiza przedstawionego opisu sprawy, dokonana w kontekście przywołanych wyżej przepisów prawa, prowadzi do wniosku, że Pana postępowanie jest charakterystyczne dla podmiotów występujących profesjonalnie w obrocie gospodarczym. Zatem nie cele osobiste - w Pana przypadku brak jest czynności charakteryzujących zarząd majątkiem osobistym - a cele gospodarcze leżą u podstaw Pana działania, wobec czego dokonanie aportu prawa użytkowania wieczystego działki 1 nie stanowi rozporządzania majątkiem osobistym. W związku z tym, skoro w niniejszej sprawie wystąpiły przesłanki stanowiące podstawę uznania Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, z tytułu aportu prawa użytkowania działki 1, transakcja ta stanowi dostawę dokonywaną w ramach działalności gospodarczej i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym Pana stanowisko, że nie działał Pan w charakterze podatnika podatku VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Niniejsze rozstrzygnięcie dotyczy uznania Pana za podatnika podatku VAT z tytułu wniesienia aportu, natomiast w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku VAT do transakcji aportu prawa użytkowania wieczystego działki nr 1 (pytanie oznaczone we wniosku nr 2), która nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz dla której nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).