Wyrok NSA z dnia 8 grudnia 2023 r., sygn. I FSK 260/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Łoboda, Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska, Sędzia WSA del. Dominik Mączyński (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej O. sp. z o.o. z siedzibą w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 18 października 2022 r., sygn. akt I SA/Bd 452/22 w sprawie ze skargi O. sp. z o.o. z siedzibą w O. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 22 listopada 2017 r. nr 0401-IOV.603.11.2017 w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od O. sp. z o.o. z siedzibą w O. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Skarga kasacyjna.

1.1. O. sp. z o.o., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, pismem z dnia 28 grudnia 2022 r., wniosła skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 18 października 2022r., I SA/Bd 452/22. Wyrokiem tym Sąd oddalił skargę O. Sp. z o.o. z siedzibą w O. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 22 listopada 2017 r. w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej.

1.2. Wyrok Sądu pierwszej instancji zaskarżono w całości, zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

1) art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2022 r., poz. 329 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) w zw. z art. 245 § 1 pkt 2 w zw. z art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa poprzez oddalenie skargi mimo nieprawidłowego zastosowania przez organ podatkowy powołanych wyżej przepisów Ordynacji podatkowej i nieuzasadnionej odmowy uchylenia decyzji ostatecznej z uwagi na błędne uznanie, że wskazane we wniosku okoliczności faktyczne nie wyszły na jaw dopiero po wydaniu decyzji ostatecznej, ale były już znane Spółce w momencie orzekania, lecz nie zostały przez nią świadomie ujawnione organowi prowadzącemu postępowanie;