Interpretacja indywidualna z dnia 2 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.318.2024.1.MF

Dotyczy ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy wskazujące, że w stanie faktycznym Wniosku udzielona Spółce bezzwrotna pomoc publiczna na podstawie Umowy o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego stanowi przychód w podatku CIT objęty zakresem dyspozycji przepisu art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT i w konsekwencji kwota wsparcia otrzymana przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego podlega zwolnieniu od podatku CIT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 czerwca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy wskazujące, że w stanie faktycznym Wniosku udzielona Spółce bezzwrotna pomoc publiczna na podstawie Umowy o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego stanowi przychód w podatku CIT objęty zakresem dyspozycji przepisu art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT i w konsekwencji kwota wsparcia otrzymana przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego podlega zwolnieniu od podatku CIT.

Uzupełnili go Państwo pismem z 28 czerwca 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest:

i. spółką prawa handlowego,

 ii. mającą siedzibę i miejsce zarządu na terytorium Polski oraz

iii. podlegającą w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych („podatek CIT”).

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT czynnym.

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest (…).

Spółka zarządza (…).

Umowa o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego

Podczas procesu produkcyjnego prowadzonego w swoim zakładzie Wnioskodawca wykorzystuje m.in. energię elektryczną, a także gaz ziemny.

W dniu 13 października 2022 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 września 2022 r. o zasadach realizacji programów wsparcia przedsiębiorców w związku z sytuacją na rynku energii w latach 2022-2024 (Dz. U. z 2022 r. poz. 2088). Na podstawie tej ustawy w dniu 8 sierpnia 2023 r. Rada Ministrów przyjęła uchwałą nr 141/2023 program rządowy pod nazwą „Pomoc dla przemysłu energochłonnego związana z cenami gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2023 r.”

Wnioskodawca złożył wniosek do Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej o udzielenie mu pomocy publicznej w kwocie: (…) w ramach Programu rządowego pod nazwą „Pomoc dla przemysłu energochłonnego związana z cenami gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2023 r.” wraz z podpisanym przez siebie egzemplarzem umowy o udzielenie tej pomocy („Umowa o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego”). W treści Umowy o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego Wnioskodawca, oznaczony w niej jako „Beneficjent” oświadczył, m.in. że:

 1) wykonuje działalność gospodarczą na dzień złożenia wniosku i wykonywał ją przez cały okres wnioskowany i co najmniej jeden miesiąc roku 2021 na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

 2) poniósł koszty zakupu energii elektrycznej lub gazu ziemnego w roku 2021 stanowiące łącznie nie mniej niż 3% jego wartości produkcji sprzedanej;

 3) w ostatnim zamkniętym roku obrotowym prowadził przeważającą działalność, rozumianą jako osiągnięcie łącznie co najmniej 50% przychodu w jednej albo wielu podklasach PKD zawierających się w sekcjach B lub C określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD);

 4) nie jest w stanie likwidacji lub nie jest w stosunku do niej otwarte postępowanie upadłościowe;

 5) nie zalega z zapłatą podatków stanowiących dochód budżetu państwa;

 6) nie zalega z zapłatą należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne;

 7) nie jest objęty sankcjami przyjętymi na podstawie rozporządzenia Rady (UE) nr 269/2014 z dnia 17 marca 2014 r. w sprawie środków ograniczających w odniesieniu do działań podważających integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażających, rozporządzania Rady (UE) nr 833/2014 z dnia 31 lipca 2014 r. dotyczącej środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie, rozporządzania Rady (WE) nr 765/2006 z dnia 18 maja 2006 r. dotyczącego środków ograniczających w związku z sytuacją na Białorusi i udziałem Białorusi w agresji Rosji wobec Ukrainy, decyzji Rady 2012/642/WPZiB z dnia 15 października 2012 r. dotyczącej środków ograniczających w związku z sytuacją na Białorusi i udziałem Białorusi w agresji Rosji wobec Ukrainy, decyzji Rady 2014/145/WPZiB z dnia 17 marca 2014 r. w sprawie środków ograniczających w związku z działaniami podważającymi integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażającymi lub decyzji Rady 2014/512/WPZiB z dnia 31 lipca 2014 r. dotyczącej środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie;

 8) nie jest wpisany na listę, o której mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 kwietnia 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach w zakresie przeciwdziałania wspieraniu agresji na Ukrainę oraz służących ochronie bezpieczeństwa narodowego (Dz. U. z 2023 r. poz. 1497 ze zm.) oraz, że nie zostały nałożone na niego kary pieniężne, o których mowa w art. 6 ust. 1 lub w art. 12 ust. 1 ani nie została na niego nałożona kara pieniężna, o której mowa w art. 143d ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2023 r., poz. 615, z późn. zm).

W § 2 Umowy o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego określono, że Operator Programu udziela Wnioskodawcy Pomocy na warunkach określonych w Umowie o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego oraz w Programie. Wysokość przyznanej Pomocy wynika z kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę na zakup gazu lub energii elektrycznej w okresie wnioskowanym.

Koszty kwalifikowane stanowią część kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę na zakup gazu ziemnego, w tym skroplonego gazu ziemnego, lub energii elektrycznej w okresie wnioskowanym, obliczana według wskazanego w Umowie o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego wzoru. Łączna kwota Pomocy nie może przekroczyć 50% kosztów kwalifikowanych.

Kwota udzielonej Pomocy może być mniejsza niż kwota określona we wniosku. W Umowie o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego wskazano, że informacja o wysokości udzielonej Pomocy zostanie opublikowana na stronie Biuletynu Informacji Publicznej w części Operatora Programu i części Ministra w dniu następującym po zawarciu Umowy o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego.

W przypadku gdy wnioskowana przez Beneficjenta kwota pomocy jest wyższa niż pomoc udzielona, Operator Programu niezwłocznie informuje Beneficjenta o podstawach pomniejszenia przyznanej pomocy w stosunku do pomocy wnioskowanej. Beneficjent w terminie 4 dni od zawarcia Umowy o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego, może od niej odstąpić, składając oświadczenie w formie elektronicznej.

Zgodnie z Umową wypłata Pomocy nastąpi w terminie 14 dni po zawarciu Umowy o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego. Informacja o kwocie Pomocy przekazywana jest przez Operatora Programu do Ministra, który dokonuje płatności. Za dzień wypłaty Pomocy uznaje się dzień obciążenia rachunku bankowego Funduszu Rekompensat Pośrednich Kosztów Emisji, o którym mowa w ustawie z dnia 19 lipca 2019 r. o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1312, z późn. zm.). W przypadku, gdy wysokość udzielonej Pomocy jest niższa niż wnioskowana, Beneficjentowi nie przysługuje roszczenie o jej podwyższenie.

W § 3 Umowy wskazano, że Beneficjent zobowiązuje się do niezwłocznego zawiadomienia Operatora Programu o wszelkich okolicznościach mających wpływ na realizację zobowiązań wynikających z Umowy o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego, w szczególności o:

 a) zaprzestaniu lub zawieszeniu prowadzenia działalności gospodarczej;

 b) podjęciu czynności zmierzających do zakończenia prowadzenia działalności gospodarczej przez Beneficjenta lub rozpoczęcia postępowania upadłościowego lub likwidacyjnego;

 c) złożeniu przez inny podmiot niż Beneficjent wniosku o ogłoszenie upadłości Beneficjenta.

Ponadto, Beneficjent zobowiązuje się do udzielania Operatorowi Programu rzetelnych informacji i wyjaśnień oraz udostępnienia wszelkich dokumentów związanych z realizacją Umowy o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego.

Beneficjent zobowiązuje się współdziałać z Operatorem Programu w zakresie niezbędnym do prawidłowego rozliczenia Pomocy oraz na wniosek Operatora Programu zobowiązuje się do przekazania wszelkiej niezbędnej dokumentacji.

W § 4 Umowy o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego jest określone, że Operator Programu ma prawo przeprowadzenia kontroli w trybie określonym w procedurach Operatora Programu, w szczególności w przypadku podejrzenia przez Operatora Programu złożenia przez Beneficjenta nieprawdziwych informacji, które mogą skutkować stwierdzeniem, że pomoc została przyznana nienależnie albo w wysokości wyższej niż należna lub gdy wykonana usługa atestacyjna nie potwierdziła z racjonalną pewnością, że sprawozdanie Beneficjenta, o którym mowa w Umowie o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego zostało sporządzone kompletnie, zgodnie z procedurami, na podstawie dowodów, z wymaganą szczegółowością.

Beneficjent podpisując Umowę o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego wyraził zgodę na przeprowadzanie kontroli poza siedzibą Beneficjenta oraz na wszczęcie kontroli po 3 dniach od doręczenia zawiadomienia. Kontroli mogą podlegać dokumenty oraz zapisy księgowe związane z realizacją Umowy o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego.

Beneficjent zobowiązuje się udostępnić wszystkie wymagane dokumenty i zapewnić dostęp do ksiąg rachunkowych oraz udzielić wszelkich informacji związanych z realizacją Umowy o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego. Z przeprowadzonej kontroli zespół kontrolujący przygotowuje w formie pisemnej protokół kontroli zawierający ustalenia kontroli oraz wstępne zalecenia wraz z terminem ich wykonania przez Beneficjenta. Beneficjent może przedstawić na piśmie swoje zastrzeżenia w odniesieniu do protokołu z kontroli, w terminie 14 dni od dnia jej otrzymania. W przypadku braku zgłoszonych zastrzeżeń przekazany protokół z kontroli staje się ostateczny.

W przypadku zgłoszenia przez Beneficjenta zastrzeżeń w odniesieniu do protokołu z kontroli, zespół kontrolujący rozpatruje zgłoszone zastrzeżenia w terminie 14 dni od dnia ich otrzymania. W wyniku rozpatrzenia zastrzeżeń zespół kontrolujący przekazuje Beneficjentowi stanowisko wobec zgłoszonych zastrzeżeń i protokołu z kontroli, zmieniony lub niezmieniony w zakresie zgłoszonych zastrzeżeń, który staje się ostateczny.

Od ostatecznego protokołu z kontroli nie przysługuje możliwość złożenia zastrzeżeń.

W przypadku wydania zaleceń w wyniku przeprowadzonej kontroli Beneficjent jest zobowiązany w wyznaczonym terminie poinformować Operatora Programu o sposobie wykonania zaleceń pokontrolnych oraz podjętych działaniach lub przyczynach niepodjęcia tych działań. Kontrola może być wszczęta do 24 czerwca 2024 r.

W § 5 Umowy o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego wskazuje się, że w przypadku stwierdzenia przez Operatora Programu, że Pomoc została przyznana nienależnie lub w wysokości wyższej niż należna, Beneficjent w terminie 14 dni od doręczenia wezwania do zwrotu tych środków dokonuje zwrotu środków pobranych nienależnie albo w wysokości wyższej niż należna wraz z odsetkami obliczonymi na podstawie stopy oprocentowania stosowanej do celów zwrotu pomocy. W przypadku stwierdzenia przez Beneficjenta, że pomoc została przyznana w wysokości wyższej niż należna, Beneficjent dokonuje zwrotu środków otrzymanych w wysokości wyższej niż należna wraz z odsetkami.

Pomoc uznaje się za przyznaną nienależnie w przypadku, gdy Beneficjent nie spełniał kryteriów lub warunków do przyznania Pomocy; złożył przynajmniej jedno oświadczenie we Wniosku, niezgodne ze stanem faktycznym; nie złożył w wymaganym terminie formularza rozliczenia Pomocy wraz z wymaganymi załącznikami; nie poddał się kontroli lub uniemożliwił jej przeprowadzenie.

Pomoc uznaje się za przyznaną w wysokości wyższej niż należna, gdy Beneficjent przedstawił błędne wyliczenia kosztów kwalifikowanych. W każdej chwili Beneficjent jest uprawniony do zwrotu całości lub części Pomocy wraz należnymi odsetkami.

Wypłata pomocy

W (…) 2023 r. Wnioskodawca otrzymał z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska informację o pozytywnym rozpatrzeniu wniosku o przyznanie mu pomocy publicznej w ramach Programu rządowego pod nazwą „Pomoc dla sektorów energochłonnych związana z nagłymi wzrostami cen gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2023 r.”, oraz o podpisaniu w dniu 18 grudnia 2023 r., umowy o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego pomiędzy NFOŚiGW a Wnioskodawcą o udzielenie tej pomocy (Umowy o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego). Wnioskodawcy została udzielona pomoc publiczna w ramach programu „Pomoc dla sektorów energochłonnych związana z nagłymi wzrostami cen gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2023 r.”, w wysokości (…). Kwota ta została przekazana na rachunek bankowy Wnioskodawcy w (…) 2023 r.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy wskazujące, że w stanie faktycznym Wniosku udzielona Spółce bezzwrotna pomoc publiczna na podstawie Umowy o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego stanowi przychód w podatku CIT objęty zakresem dyspozycji przepisu art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT i w konsekwencji kwota wsparcia otrzymana przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego podlega zwolnieniu od podatku CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy wskazujące, że w stanie faktycznym Wniosku udzielona Spółce bezzwrotna pomoc publiczna na podstawie Umowy o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego stanowi przychód w podatku CIT objęty zakresem dyspozycji przepisu art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT i w konsekwencji kwota wsparcia otrzymana przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego podlega zwolnieniu od podatku CIT.

Podstawa udzielenia pomocy publicznej

W ustawie o zasadach realizacji programów wsparcia przedsiębiorców w związku z sytuacją na rynku energii w latach 2022-2024 wprowadzono możliwość przyjęcia przez Radę Ministrów programów pomocowych, mających na celu udzielenie wsparcia finansowego określonym grupom przedsiębiorców, w przypadku których prowadzenie działalności gospodarczej jest zagrożone z uwagi na wzrost kosztów prowadzenia działalności gospodarczej, wynikających z obecnej sytuacji na rynku energii.

Cel Programu

Podstawą przyjmowania programów pomocowych przez Radę Ministrów jest opublikowany w komunikat Komisji Europejskiej „Tymczasowe kryzysowe ramy środków pomocy państwa w celu wsparcia gospodarki po agresji Rosji wobec Ukrainy”, w którym dopuszczona została możliwość udzielania przez państwa członkowskie UE pomocy publicznej z tytułu zakłóceń w działalności gospodarki UE. Pomoc ta ma służyć przede wszystkim zapewnieniu płynności i dostępu do finansowania dla przedsiębiorstw zmagających się z wyzwaniami obecnego kryzysu, przy jednoczesnym zachowaniu warunków działania na jednolitym rynku UE. Wsparcie może być udzielone na pokrycie zwiększonych kosztów prowadzenia działalności gospodarczej związanych ze wzrostem cen energii elektrycznej oraz gazu ziemnego.

W konsekwencji uchwałą z 8 sierpnia 2023 r. (nr 141/2023) Rada Ministrów przyjęła program rządowy pod nazwą „Pomoc dla przemysłu energochłonnego związana z cenami gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2023 r.”

Operator programu (NFOŚiGW), działając w imieniu ministra właściwego do spraw gospodarki, na podstawie oceny wniosku zawiera umowę z przedsiębiorstwem, na mocy której, zostaje udzielona pomoc publiczna. Umowa określa przeznaczenie pomocy, jej wysokość, warunki udzielenia pomocy, termin i sposób jej rozliczenia (w tym zobowiązanie przedsiębiorcy do zwrotu pomocy w przypadku gdy pomoc przyznana zostałaby nienależnie albo w wysokości wyższej niż należna), a także tryb kontroli. Wypłata pomocy jest dokonywana na rachunek bankowy wskazany we wniosku składanym do Operatora Programu.

Celem programu jest udzielnie wsparcia finansowego przedsiębiorstwom energochłonnym, które ponoszą dodatkowe koszty wynikające z wysokich cen energii elektrycznej i gazu ziemnego w 2023 r. Ustawa wprowadzająca powyższe rozwiązanie nie określa przepisów szczególnych wyłączających/zwalniających z opodatkowania otrzymanej pomocy.

Przychód w podatku CIT

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:

 1) otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe,

 2) wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

W świetle ww. przepisu, otrzymane w sposób definitywny środki pieniężne (np. w postaci pomocy publicznej) stanowią, co do zasady, przychód dla celów podatku CIT.

Katalog przysporzeń nie stanowiących przychodów podatkowych został określony w art. 12 ust. 4 ustawy o CIT. Jest to katalog zamknięty, co oznacza, że jedynie w warunkach ściśle określonych w tym katalogu otrzymane przysporzenie przychodu podatkowego stanowić nie będzie.

Z art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o CIT wynika, że do przychodów nie zalicza się wartości otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartości innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów. Ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć pod pojęciem „świadczenie nieodpłatne”.

Zdaniem Wnioskodawcy, pojęcie „nieodpłatnego świadczenia”, na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (por. uchwała NSA z dnia 18 listopada 2002 r., o sygn. akt FPS 9/02, ONSA 2003, z. 2, poz. 47). Aby konkretne świadczenie można było uznać za nieodpłatne, stanowiące źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, musi dojść do zdarzenia prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody objęte opodatkowaniem (zob. wyrok NSA z dnia 17 czerwca 2004 r., o sygn. akt III SA 558/03). Nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT nie musi wynikać z zobowiązania cywilnoprawnego. Polega ono jedynie na uzyskaniu przez podatnika przychodu bez ekwiwalentnego świadczenia wzajemnego. Musi zatem nastąpić po stronie otrzymującego świadczenie korzyść majątkowa, która nie jest związana z jakimikolwiek kosztami lub inną formą ekwiwalentu na rzecz dającego świadczenie. Otrzymujący odnosi więc określoną korzyść pod tytułem darmym (wyrok NSA z dnia 15 stycznia 2008 r., o sygn. akt II FSK 1578/06). Majątek podatnika, który świadczenie to otrzymał, nie musi się zwiększyć bezpośrednio, korzyść majątkowa polega w tym przypadku głównie na tym, że podatnik nie ponosi wydatków, które by poniósł, gdyby nie nieodpłatne świadczenie. Jeżeli źródłem tej korzyści jest działanie innego podmiotu, to podmiot ten, spełniając nieodpłatne świadczenie nie doznaje uszczerbku majątkowego, ponieważ albo wykonuje na rzecz podatnika pewne usługi nieodpłatnie, albo pozwala mu nieodpłatnie korzystać ze swojego majątku (por. J. Grabarczyk, Opodatkowanie przychodów z nieodpłatnych świadczeń, W. 2009, s. 96 - 97). Podstawową cechą nieodpłatnego świadczenia jest to, że otrzymujący przysporzenie nie jest zobowiązany do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Aby zatem dane świadczenie mogło być uznane za świadczenie nieodpłatne, konieczne jest, by polegało ono wyłącznie na jednostronnym przysporzeniu po stronie podmiotu, który świadczenie to uzyskał (por. wyrok NSA z dnia 16 czerwca 2011 r., o sygn. akt II FSK 1007/11).

Wobec powyższego, aby uznać dane świadczenie za świadczenie nieodpłatne, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, musi wystąpić jednostronne przysporzenie po stronie podmiotu, uzyskującego świadczenie, przysporzenie musi mieć charakter majątkowy i jednocześnie nie może ono być powiązane z istnieniem żadnego zobowiązania o charakterze wzajemnym.

Przyznana pomoc jako nieodpłatne świadczenie

Biorąc pod uwagę powyższe, należy przeanalizować czy wartość otrzymanej przez Wnioskodawcę pomocy pieniężnej udzielonej w związku ze wzrostem cen prądu i gazu, która została wypłacona Wnioskodawcy w ramach Programu rządowego pod nazwą „Pomoc dla przemysłu energochłonnego związana z cenami gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2023 r.” stanowi wartości pieniężne, czy też wartość nieodpłatnych świadczeń.

W ocenie Wnioskodawcy, z powyższych przepisów wynika wprost, że wypłacona Wnioskodawca rekompensata finansowa (uzyskana na wniosek Wnioskodawcy, obliczona według odpowiednich przepisów) to wartości pieniężne.

Wskazać zatem należy, że zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o CIT do przychodów nie zalicza się wartości otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartości innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów. Przepis ten ustala zatem dwa łączne warunki wyłączenia z przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem CIT:

1) wartości rzeczy lub praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie oraz wartości innych świadczeń otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie,

2) finansowane lub współfinansowane ze środków publicznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, środki pieniężne przyznane nieodpłatnie Wnioskodawcy tytułem ww. pomocy pieniężnej pochodzą ze środków budżetu państwa wypłacanych w ramach programu rządowego, co spełnia drugi warunek z art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o CIT.

Dyspozycja tegoż przepisu zawiera jednak jeszcze jeden warunek, co do charakteru otrzymanych wartości. Przepis art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o CIT wskazuje bowiem, że są to rzeczy, prawa i inne świadczenia otrzymane nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, których wartość podlega wyłączeniu z przychodów podatkowych. Tymczasem otrzymane przez Wnioskodawcę środki, stanowią wartość pieniężną. Nie mogą zatem stanowić świadczenia nieodpłatnego (świadczenia otrzymanego nieodpłatnie) w rozumieniu analizowanego przepisu.

Skoro zatem ustawodawca wprost zakwalifikował otrzymane pieniądze i wartości pieniężne jako samoistną, odrębną od pozostałych kategorię przychodów to tym samym brak jest podstaw do uznania, że otrzymane przez podatników pieniądze i wartości pieniężne można równocześnie zakwalifikować do pozostałych kategorii przychodu, w tym świadczeń nieodpłatnych w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o CIT. Tym samym nieodpłatne świadczenia stanowią odrębną od środków pieniężnych kategorię przychodów wymienionych w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. W związku z tym, otrzymane przez Wnioskodawcę pieniądze stanowiące pomoc dla przemysłu energochłonnego związaną z cenami gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2023 r., nie mogą zostać objęte dyspozycją przepisu art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o CIT, jako że nie mogą stanowić nieodpłatnych świadczeń, o których stanowi ten przepis w zw. z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy otrzymana kwota środków pieniężnych stanowi przychód podatkowy w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Przyznana pomoc jako przychód podlegający zwolnieniu od podatku CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT

Zdaniem Wnioskodawcy, wsparcie pieniężne otrzymane na sfinansowanie części ceny zakupu energii elektrycznej oraz gazu ziemnego spełnia wymogi zwolnienia od podatku CIT z przepisu art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT, wolne od podatku CIT są dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach. Podlegający wykładni przepis art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT posługuje się pojęciem „dotacja”. Pojęcie to nie zostało zdefiniowane w ustawie o CIT ani w Ordynacji podatkowej. Tym samym należy odwołać się do reguł wykładni słownej (językowej, gramatycznej), która polega na ustaleniu sensu interpretowanego przepisu przez analizę jego strony językowej. W myśl Nowego Słownika Języka P. (red. nauk. B. Dunaj, W. 2005, s. 104) pod pojęciem „dotacja” należy rozumieć „bezzwrotną pomoc finansową udzielaną jakiejś instytucji na określony cel”. Słownik Współczesnego Języka P. (red. nauk. B. Dunaj, W. 1996, s. 195) podaje, że „dotacje” to „bezzwrotna pomoc finansowa udzielana jakiejś instytucji na określony cel; subwencja”. Słownik Języka P. PWN (publ.) pod pojęciem „dotacji” wskazuje „bezzwrotną pomoc finansową udzieloną przedsiębiorstwu, instytucji lub organizacji ze środków publicznych”.

Natomiast W. Słownik Języka P. (Instytut Języka P. PAN) wskazuje, że „dotacja” to „bezzwrotna pomoc finansowa udzielana jakiejś instytucji lub osobie, żeby wesprzeć jej działalność”.

Odczytując normę prawną w treści przepisu art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT należy uznać, że wolne od podatku CIT są dotacje rozumiane jako bezzwrotna pomoc finansowa udzielona podatnikom ze środków publicznych, w szczególności z budżetu państwa. Stanowisko takie wynika również z orzecznictwa. Przykładowo zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 7 grudnia 2021 r. (sygn. akt II FSK 1276/21): „Tym samym trafnie WSA posłużył się językiem potocznym. W myśl Nowego Słownika Języka Polskiego (red. nauk. B. Dunaj), Warszawa 2005, s. 104 pod pojęciem „dotacja” należy zaś rozumieć „bezzwrotną pomoc finansową udzielaną jakiejś instytucji na określony cel”. Słownik Języka Polskiego PWN pod pojęciem „dotacji” rozumie „bezzwrotną pomoc finansową udzieloną przedsiębiorstwu, instytucji lub organizacji ze środków publicznych” (www. https://sjp.pwn.pl/szukaj/dotacja.html (data dostępu: 16 czerwca 2021 r.]). Dekodując normę prawną z treści przepisu art. 17 ust. 1 pkt 47 (ustawy o CIT) należy zatem uznać, że wolne od podatku (dochodowego od osób prawnych) są dotacje rozumiane jako bezzwrotna pomoc finansowa udzielona m.in. przedsiębiorstwu ze środków publicznych - m.in. z budżetu państwa”.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego Wniosku należy stwierdzić, że środki pieniężne otrzymane przez Spółkę jako pomoc, której celem było sfinansowanie części ceny zakupu energii elektrycznej oraz gazu ziemnego, spełnia ww. warunki. Otrzymana przez Spółkę rekompensata ma bowiem bezspornie charakter bezzwrotnej pomocy finansowej (bezpośredniej dotacji, stanowiącą pomoc publiczną) i jest udzielana ze środków budżetu państwa.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w:

 1) nieprawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 kwietnia 2024 r. (sygn. akt I SA/Wr 939/23), zgodnie z którym: „Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że rekompensata otrzymana przez Spółkę w ramach Programu Rządowego pod nazwą „Pomoc dla sektorów energochłonnych związana z nagłymi wzrostami cen gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2022”, spełnia ww. warunki. Otrzymana przez Skarżącą rekompensata ma bowiem charakter bezzwrotnej pomocy finansowej (bezpośredniej dotacji, stanowiącej pomoc publiczną) i jest udzielana ze środków budżetu państwa. W ocenie Sądu, zarzut Skarżącej, że DKIS naruszył art. 17 ust. 1 pkt 47 (ustawy o CIT) przez jego błędną wykładnię jest zasadny (por. wyrok WSA w Kielcach z 21 grudnia 2023 r. sygn. akt I SA/Ke 488/23, CBOSA)”;

 2) nieprawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 22 marca 2024 r. (sygn. akt I SA/Op 186/24), zgodnie z którym: „Dekodując normę prawną z treści przepisu art. 17 ust. 1 pkt 47 (ustawy o CIT) należy uznać, że wolne od podatku (dochodowego od osób prawnych) są dotacje rozumiane jako bezzwrotna pomoc finansowa udzielona m.in. przedsiębiorstwu ze środków publicznych - m.in. z budżetu państwa. Tego rodzaju przesłanki spełnia natomiast rekompensata wypłacana przez Prezesa URE z tytułu przenoszenia kosztów zakupu uprawnień do emisji gazów cieplarnianych na ceny energii elektrycznej zużywanej do wytwarzania produktów w sektorze lub podsektorach energochłonnych spełnia ww. definicję”;

 3) nieprawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 7 marca 2024 r. (sygn. akt I SA/Po 720/23): zgodnie z którym: „Wsparcie pieniężne otrzymane na sfinansowanie części ceny zakupu energii elektrycznej oraz gazu ziemnego spełnia wymogi zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 47 (ustawy o CIT)”;

 4) nieprawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 8 lutego 2024 r. (sygn. akt I SA/Wr 771/23), zgodnie z którym: „Rekompensata dla przedsiębiorstw energochłonnych stanowi dotację w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 47 (ustawa o CIT)”;

 5) nieprawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 21 grudnia 2023 r. (sygn. akt I SA/Ke 488/23): „Podsumowując, przyznana skarżącej bezzwrotna pomoc publiczna na podstawie ustawy o zasadach realizacji programów wsparcia przedsiębiorców w związku z sytuacją na rynku energii w latach 2022-2024 oraz uchwały nr 1/2023 Rady Ministrów z dnia 3 stycznia 2023 r. w sprawie przyjęcia programu rządowego pod nazwą „Pomoc dla sektorów energochłonnych związana z nagłymi wzrostami cen gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2022 r.” oraz załącznika do tej uchwały, stanowi świadczenie publicznoprawne z budżetu państwa mające charakter dotacji, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 47 (ustawy o CIT), tym samym jest zwolniona z podatku dochodowego od osób prawnych.”

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Ustawa z 29 września 2022 r. o zasadach realizacji programów wsparcia przedsiębiorców w związku z sytuacją na rynku energii w latach 2022-2024 (Dz.U. poz. 2088) wprowadza możliwość przyjęcia przez Radę Ministrów programów pomocowych, mających na celu udzielenie wsparcia finansowego określonym grupom przedsiębiorców, w przypadku których prowadzenie działalności gospodarczej jest zagrożone z uwagi na dynamiczny wzrost kosztów prowadzenia działalności gospodarczej, wynikających z obecnej dynamicznej sytuacji na rynku energii.

Podstawą przyjmowania programów pomocowych przez Radę Ministrów jest opublikowany w marcu 2022 r. komunikat Komisji Europejskiej „Tymczasowe kryzysowe ramy środków pomocy państwa w celu wsparcia gospodarki po agresji Rosji wobec Ukrainy” (dalej: „Komunikat Komisji” lub „Tymczasowe Ramy Kryzysowe”), w którym dopuszczona została możliwość udzielania przez państwa członkowskie Unii Europejskiej pomocy publicznej z tytułu zakłóceń w działalności gospodarki Unii Europejskiej (UE). Pomoc ta ma służyć przede wszystkim zapewnieniu płynności i dostępu do finansowania dla przedsiębiorstw zmagających się z wyzwaniami obecnego kryzysu, przy jednoczesnym zachowaniu warunków działania na jednolitym rynku UE. Wsparcie może być udzielone na pokrycie zwiększonych kosztów prowadzenia działalności gospodarczej związanych ze wzrostem cen energii elektrycznej oraz gazu ziemnego.

Na podstawie powołanej na wstępie ustawy uchwałą z 8 sierpnia 2023 r. nr 141/2023 Rada Ministrów przyjęła program rządowy pod nazwą „Pomoc dla przemysłu energochłonnego związana z cenami gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2023 r.” Powyższa uchwała została zmieniona uchwałą z 13 października 2023 r. - Nr 190/2023.

Operator programu (Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej), działając w imieniu ministra właściwego do spraw gospodarki, na podstawie oceny wniosku zawiera umowę z przedsiębiorstwem, na mocy której, zostaje udzielona pomoc publiczna. Umowa określa przeznaczenie pomocy, jej wysokość, warunki udzielenia pomocy, termin i sposób jej rozliczenia (w tym zobowiązanie przedsiębiorcy do zwrotu pomocy w przypadku gdy pomoc przyznana zostałaby w wysokości wyższej niż należna), a także tryb kontroli. Wypłata pomocy jest dokonywana na rachunek bankowy wskazany we wniosku składanym do Operatora Programu. Udzielona w ramach programu pomoc ma rekompensować koszty związane ze wzrostem cen zakupu energii elektrycznej lub gazu.

Ustawa wprowadzająca powyższe rozwiązanie nie określa przepisów szczególnych wyłączających/zwalniających z opodatkowania otrzymanej pomocy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”):

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT:

Sposób ujęcia przedmiotu opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych nie jest przypadkowy i pozwala na wyprowadzenie wniosku o objęciu zakresem ustawy wszystkich zdarzeń, z którymi wiąże się dla podatnika konkretna korzyść o wymiarze finansowym powodująca zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów. Wystąpienie każdego zdarzenia powodującego wymierną korzyść po stronie podatnika skutkuje obowiązkiem opodatkowania osiągniętej nadwyżki ponad koszty jej uzyskania przez podatnika. Nie jest przy tym istotne źródło korzyści, chodzi bowiem o każdy przypadek powodujący wzrost wartości majątku lub zmniejszenie zobowiązań ciążących na podatniku. Przyjęte rozwiązanie legislacyjne pozwala na stosowanie przepisów ustawy niezależnie od specyfiki podmiotów podlegających opodatkowaniu, zmieniających się okoliczności i rzeczywistości gospodarczej, jak również ewolucji różnego rodzaju instrumentów wykorzystywanych w obrocie gospodarczym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji przychodu. Zwrócić należy uwagę, że katalog przychodów wymienionych w ustawie ma charakter otwarty i jedynie przykładowy.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o CIT:

Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:

 1)otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe;

 2) wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe i instytucje gospodarki budżetowej w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Należy zaznaczyć, że o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje jego definitywny charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa tej osoby prawnej.

Przychodem są zatem wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym, definitywnym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

W świetle ww. przepisu, otrzymane w sposób definitywny środki pieniężne (np. w postaci Pomocy publicznej) stanowią, co do zasady, przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Analizując charakter opisanej we wniosku pomocy publicznej, należy mieć na uwadze, że warunki i tryb udzielenia tego typu pomocy określone zostały w programie rządowym pod nazwą „Pomoc dla przemysłu energochłonnego związana z cenami gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2023 r.”, będącym załącznikiem do uchwały Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 2023 r. (dalej: „Program rządowy 2023 r.”), która przyjęła ww. program na podstawie art. 3 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 29 września 2022 r. o zasadach realizacji programów wsparcia przedsiębiorców w związku z sytuacją na rynku energii w latach 2022-2024 (Dz.U. z 2022 r., poz. 2088, dalej: „ustawa”).

Zgodnie z art. 1 ww. ustawy:

Natomiast, zgodnie z art. 2 ww. ustawy:

Z kolei w myśl art. 3 ust. 1-3 ww. ustawy:

 1. Rada Ministrów może przyjąć, w drodze uchwały, program rządowy udzielania przedsiębiorcom pomocy.

 2. Program rządowy, o którym mowa w ust. 1, określa w szczególności:

1) przedsiębiorców uprawnionych do otrzymania pomocy w ramach danego programu;

2) formy, kryteria, warunki i okres przyznania pomocy;

3) sposób obliczania wysokości pomocy;

4) maksymalną kwotę pomocy;

5) zakres wniosku o udzielenie pomocy;

6) termin i sposób składania wniosków o udzielenie pomocy;

7) zasady i terminy rozliczania przez przedsiębiorcę pomocy.

 3. Za realizację programu rządowego, o którym mowa w ust. 1, odpowiada minister właściwy do spraw gospodarki. W związku z realizacją tego programu minister właściwy do spraw gospodarki może w szczególności wydawać operatorowi programu rządowego, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, polecenia albo udzielać temu operatorowi rekomendacji, z zastrzeżeniem, że nie mogą one dotyczyć rozstrzygnięć co do istoty sprawy załatwianej w drodze decyzji administracyjnej.

Na podstawie art. 4 ust. 1 ww. ustawy:

Rada Ministrów, przyjmując program rządowy, o którym mowa w ust. 1:

 1) wyznacza operatora programu rządowego spośród jednostek nadzorowanych lub podległych członkom Rady Ministrów, centralnych organów administracji rządowej lub spółek realizujących misję publiczną w rozumieniu przepisów o zasadach zarządzania mieniem państwowym, zwanego dalej „operatorem programu”;

 2) wskazuje kwotę środków przeznaczonych na:

 a) finansowanie tego programu oraz źródło jego finansowania,

 b) pokrycie uzasadnionych kosztów poniesionych przez operatora programu związanych z wykonywaniem jego zadań oraz źródło pokrycia tych kosztów, w wysokości niezbędnej do prawidłowej realizacji programu, nie wyższej niż 1% wysokości środków przeznaczonych na finansowanie programu.

W myśl art. 7 ww. ustawy:

 1. Podstawą udzielenia pomocy jest umowa o udzielenie pomocy zawarta przez operatora programu, działającego w imieniu ministra właściwego do spraw gospodarki, z przedsiębiorcą.

 2. Umowa, o której mowa w ust. 1, określa w szczególności:

 1) szczegółowe przeznaczenie pomocy;

 2) wysokość udzielonej pomocy;

 3) warunki udzielenia, sposób i termin rozliczenia pomocy, w tym zobowiązanie przedsiębiorcy do zwrotu pomocy w przypadku stwierdzenia przez niego, że pomoc została przyznana w wysokości wyższej niż należna;

 4) tryb kontroli.

 3. Operator programu jest podmiotem udzielającym pomocy publicznej w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz.U. z 2021 r. poz. 743 oraz z 2022 r. poz. 807), w odniesieniu do pomocy udzielanej na podstawie programu rządowego, o którym mowa w art. 3 ust. 1.

W świetle powyższych regulacji zauważyć należy, że Pomoc publiczna ma charakter zindywidualizowanej pomocy publicznej.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT:

W tym miejscu zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia „dotacja”. Brak ustawowej definicji pojęcia „dotacja” nie uprawnia jednak do dowolnego określenia jego zakresu znaczeniowego.

Mając powyższe na względzie, uprawnionym jest odwołanie się do ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. 2023 r., poz. 1270 ze zm.), w zakresie rozumienia sformułowania „dotacja” zawartego w przepisach podatkowych.

I tak, stosownie do art. 126 ustawy o finansach publicznych:

Określone w ww. przepisie dotacje, to środki przeznaczone na cele służące dobru całego społeczeństwa lub jakiejś zbiorowości (na cel dostępny lub przeznaczony dla wszystkich). Uznanie otrzymanych środków za „dotację” w rozumieniu ww. ustawy warunkuje przeznaczenie tych środków na cele wartościowe, korzystne lub pożądane przez całe społeczeństwo lub jakąś jego zbiorowość.

Co do zasady, przyznanie dotacji skutkuje możliwością poniesienia w dalszej kolejności określonych wydatków na realizację zadania publicznego, które następuje po otrzymaniu takiej dotacji. Beneficjentem ww. dotacji może być m.in. osoba prawna, realizująca zadania, których celem jest ogólny interes publiczny, czy też Fundusz celowy, realizujący zadanie publiczne w postaci przyznawania rekompensat określonej grupie podmiotów.

Zwolnienie ustanowione w art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT, dotyczy wszelkich dotacji udzielanych ze środków budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego, z wyjątkiem jednej kategorii – dopłat do oprocentowania kredytów bankowych. Z zastrzeżeniem ww. dopłat, dla zakresu omawianego zwolnienia nie ma znaczenia rodzaj dotacji ani system jej przekazywania i rozliczania. Istotne pozostaje natomiast źródło pochodzenia środków, którym musi być budżet państwa lub budżet jednostki samorządu terytorialnego.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości dotyczących kwestii ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy wskazujące, że w stanie faktycznym Wniosku udzielona Spółce bezzwrotna pomoc publiczna na podstawie Umowy o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego stanowi przychód w podatku CIT objęty zakresem dyspozycji przepisu art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT i w konsekwencji kwota wsparcia otrzymana przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego podlega zwolnieniu od podatku CIT, w pierwszej kolejności należy wskazać, że w analizowanym stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, rekompensata pochodzi z Funduszu Rekompensat Pośrednich Kosztów Emisji, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1393 ze zm.), który jest państwowym funduszem celowym.

W analizowanym stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, wskazujecie Państwo, że w (…) 2023 r. Spółka otrzymała z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska informację o pozytywnym rozpatrzeniu wniosku o przyznanie jej pomocy publicznej w ramach Programu rządowego pod nazwą „Pomoc dla sektorów energochłonnych związana z nagłymi wzrostami cen gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2023 r.”, oraz o podpisaniu w dniu 18 grudnia 2023 r., umowy o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego pomiędzy NFOŚiGW a Spółką o udzielenie tej pomocy. Spółce została udzielona pomoc publiczna w ramach programu „Pomoc dla sektorów energochłonnych związana z nagłymi wzrostami cen gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2023 r.”, w wysokości (…). Kwota ta została przekazana na rachunek bankowy Spółki w (…) 2023 r.

Wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera pojęcia „rekompensata”, zatem zasadne jest posłużenie się wykładnią językową tego pojęcia. Jak wskazuje Słownik Języka Polskiego (PWN) „rekompensata”, to m.in. „zrównoważenie lub wyrównanie braku, niedoboru lub ujemnego charakteru czegoś”, „zlikwidowanie poniesionych przez kogoś strat lub doznanych krzywd”. Aby określone środki stanowiły „rekompensatę” musi zaistnieć zatem przyczyna (źródło) generująca stratę/niedobór/krzywdę. Niedostatki te następnie są „rekompensowane”.

Zauważyć przy tym należy, że ww. Fundusz jest funduszem celowym, a zatem w istocie, jest beneficjentem środków otrzymywanych w celu wypłaty rekompensat.

Otrzymana pomoc/rekompensata nie stanowi w istocie realizacji żadnego celu publicznego. Stanowi ona wyłącznie rekompensatę dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Ponadto, beneficjentem dotacji nie jest Wnioskodawca tylko Fundusz Rekompensat Pośrednich Kosztów Emisji, o którym mowa w art. 21 ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych realizujący zadanie publiczne w postaci rekompensaty dla podatnika, natomiast dysponentem jest minister właściwy do spraw gospodarki.

Ponadto, sam ustawodawca posługując się pojęciem „rekompensaty” jednoznacznie wskazuje, że otrzymana przez podatnika na jego wniosek kwota stanowi zrównoważenie lub wyrównanie braku, niedoboru lub ujemnego charakteru czegoś, co samo w sobie wyklucza objęcie jej definicją dotacji. Jeśli bowiem ustawodawca posługuje się pojęciem „rekompensaty”, a nie pojęciem „dotacja” należy przyjąć, że czyni to w sposób racjonalny. Brak określenia omawianej kwoty pojęciem „dotacja” stanowi dodatkowy argument przemawiający za wykluczeniem stosowania zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT, w opisanym przypadku.

Zauważyć przy tym należy, iż gdyby wolą ustawodawcy było uznanie, że środki określone w ustawie o zasadach realizacji programów wsparcia przedsiębiorców w związku z sytuacją na rynku energii w latach 2022-2024 stanowią dotację, to stosowałby właśnie takie pojęcie w cyt. ustawie. Ustawodawca posługując się pojęciem „pomoc” jednoznacznie przesądził, że otrzymana przez podatnika na jego wniosek kwota stanowi zrównoważenie lub wyrównanie braku, niedoboru lub ujemnego charakteru czegoś, co samo w sobie wyklucza objęcie jej definicją dotacji. Jeśli bowiem ustawodawca posługuje się pojęciem „pomoc”, a nie pojęciem „dotacja” należy przyjąć, że czyni to w sposób racjonalny.

Wskazanych powyżej pojęć nie można stosować zamiennie, albowiem warunki, w jakich dochodzi do ich przyznania, rodzą odmienne skutki na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 2 kwietnia 2014 r. sygn. akt II GSK 159/13 środki przyznane w ramach dotacji mają „znaczony” charakter i podmiot je otrzymujący nie ma swobody w ich wykorzystaniu, chyba że pozwalają mu na to przepisy szczególne. W uzasadnieniu wyroku NSA podkreślił: „Wskazać należy, że środki z dotacji przekazane na konto beneficjenta nie uzyskują przymiotu wartości prywatnej, co stwarzałoby możliwość swobodnego nimi dysponowania. Mają one nadal charakter publiczny i w konsekwencji można je wykorzystać jedynie w sposób ściśle określony przez dotującego. Także, w nauce prezentowany jest pogląd, że nie zachodzi zmiana statusu dotacji ze środków publicznych na wartość prywatną beneficjenta. Beneficjent nie włada bowiem dotacją, jak właściciel, bez ograniczeń - wręcz przeciwnie może ją wykorzystać jedynie w sposób ściśle określony przez dotującego. Także zwrot dotacji wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem następuje w drodze decyzji organu administracji, a nie w drodze procesu cywilnego”.

W przypadku wskazanej we wniosku Pomocy publicznej, bez znaczenia natomiast pozostaje na co przeznaczone zostaną otrzymane środki. Podmiot otrzymujący pomoc/rekompensatę, odmiennie niż w przypadku otrzymanej dotacji, może zatem przeznaczyć otrzymane środki na dowolny cel. Otrzymane środki stają się bowiem środkami prywatnymi tego podmiotu.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia, w rozpatrywanej sprawie stwierdzić należy, że przyznana Państwu Pomoc na podstawie ustawy o zasadach realizacji programów wsparcia przedsiębiorców w związku z sytuacją na rynku energii w latach 2022-2024 oraz uchwały nr 141/2023 Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 2023 r. w sprawie przyjęcia programu rządowego „Pomoc dla przemysłu energochłonnego związanego z cenami gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2023 r.” oraz załączniku do tej uchwały, choć będzie stanowiła świadczenie publicznoprawne z budżetu państwa, to nie będzie miała charakteru dotacji, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT.

Zatem, Państwa stanowisko, zgodnie z którym udzielona Spółce bezzwrotna pomoc publiczna na podstawie Umowy o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego stanowi przychód w podatku CIT objęty zakresem dyspozycji przepisu art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT i w konsekwencji kwota wsparcia otrzymana przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy o udzielenie pomocy publicznej w związku z cenami energii elektrycznej i gazu ziemnego podlega zwolnieniu od podatku CIT, należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych i wyroków sądów administracyjnych, stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).