Wyrok NSA z dnia 25 kwietnia 2024 r., sygn. II GSK 133/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Cezary Pryca Sędzia NSA Andrzej Skoczylas (spr.) Sędzia del. WSA Krzysztof Sobieralski Protokolant asystent sędziego Klaudia Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2024 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. Sp. z o.o. w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 8 października 2020 r. sygn. akt II SA/Sz 1199/19 w sprawie ze skargi A. Sp. z o.o. w S. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 11 października 2019 r. nr BP.500.162.2019.0165.SZ16.8222 w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od A. Sp. z o.o. w S. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego 1350 (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 8 października 2020 r., sygn. akt II SA/Sz 1199/19, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1634 ze zm.; powoływanej dalej jako: p.p.s.a.), oddalił skargę A. Sp. z o.o. w S. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 11 października 2019 r., w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła A. Sp. z o.o. w S., zaskarżając orzeczenie w całości oraz domagając się jego uchylenia w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji, a także zasądzenia kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Zrzeczono się przeprowadzenia rozprawy.

Na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 p.p.s.a. zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie:

1. prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 92c ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2019 r., poz. 2140 ze zm.; powoływanej dalej jako: u.t.d.) w aspekcie art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (zasada proporcjonalności) w związku z art. 19 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 561/2006 (WE) w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. U. UE. L. 2006.102.1 z dnia 11 kwietnia 2006 r.; powoływanego dalej jako: rozporządzenie nr 561/2006) oraz działu III ust. 4 pkt 041W oraz 042W załącznika 1B do rozporządzenia 3821/85 w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym, poprzez błędne uznanie, że za wszelkie, nawet najdrobniejsze odstępstwa od norm przewidzianych w art. 6-9 rozporządzenia nr 561/2006, łącznie z naruszeniami powstałymi wyłącznie w wyniku niedoskonałości urządzenia kontrolno-pomiarowego (tachografu) lub wynikającymi z okoliczności losowych, odpowiedzialność spoczywa automatycznie na podmiocie realizującym przewóz;