Wyrok NSA z dnia 25 kwietnia 2024 r., sygn. I FSK 455/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Oleś (sprawozdawca), Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia WSA del. Maja Chodacka, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D.G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 23 października 2019 r., sygn. akt I SA/Gd 532/19 w sprawie ze skargi D.G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 21 grudnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2014 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 21 grudnia 2018 r. nr [...], 3) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku na rzecz D.G. kwotę 39617 (trzydzieści dziewięć tysięcy sześćset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania za obie instancje.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z 23 października 2019 r., sygn. akt I SA/Gd 532/19, oddalił skargę D.G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z 21 grudnia 2018 r., w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2014 r.

Z uzasadnienia powyższego wyroku wynika, iż decyzją z 29 maja 2017 r. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w G. określił D.G. (dalej: "strona" lub "skarżący") kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za styczeń i luty 2014 r. oraz zobowiązanie podatkowe za marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad i grudzień 2014 r.

Wobec skarżącego prowadzącego w 2014 r. działalność gospodarczą pod nazwą "P. D.G.", mającą za przedmiot produkcję wyrobów jubilerskich i podobnych, przeprowadzono postępowanie kontrolne, w wyniku którego nie stwierdzono nieprawidłowości po stronie podatku należnego. Natomiast ustalenia w zakresie podatku naliczonego wykazały, że podatnik bezpodstawnie odliczył podatek naliczony wynikający z faktur VAT, w których jako sprzedawców towarów i usług określono F. sp. z o.o., L. sp.k. oraz P.P.H.iU. A.M. Zdaniem organu pierwszej instancji, faktury te nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, do których miało dojść pomiędzy określonymi w nich jako sprzedawca i nabywca podmiotami, w związku z czym nie mogły stanowić podstawy do odliczenia podatku w nich naliczonego na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r. poz. 2174, dalej: "ustawa o VAT").