Wyrok NSA z dnia 25 kwietnia 2024 r., sygn. I FSK 112/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Danuta Oleś (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Adam Nita, Protokolant Małgorzata Bojarska, po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 19 czerwca 2019 r., sygn. akt I SA/Gd 527/19 w sprawie ze skargi A.P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 10 grudnia 2018 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń 2013 r. 1. uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku, 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku na rzecz A.P. kwotę 1.167 (słownie: jeden tysiąc sto sześćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 19 czerwca 2019 r., sygn. akt I SA/Gd 527/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę A.P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z 10 grudnia 2018 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń 2013 r.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kościerzynie decyzją z 2 lipca 2018 r. określił A.P. (dalej: "strona" lub "skarżący"), prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą P. w przedmiocie podatku od towarów i usług, kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za styczeń 2013 r. w wysokości 19.992 zł, w miejsce deklarowanej kwoty zwrotu 28.316 zł.

Powodem dokonania odmiennego od zadeklarowanego przez skarżącego rozliczenia podatku od towarów i usług było zakwestionowanie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT, w której jako sprzedawcę stali żebrowanej wskazano O. M.Z, z uwagi na uznanie, iż nie odzwierciedlała ona rzeczywistego obrotu gospodarczego, bowiem jej wystawca nie był faktycznym dostawcą towaru i skarżący w ustalonych okolicznościach powinien być tego świadomy. Działając na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, dalej: "ustawa o VAT"), organ pierwszej instancji stwierdził, iż przedłożona faktura VAT nie stanowiła podstawy do obniżenia kwoty podatku należnego.