Interpretacja indywidualna z dnia 1 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.215.2024.2.PC

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Wnioskodawca powinien za lata podatkowe 2020 – 2023 dokonać kalkulacji podatku CIT według zasad ogólnych wynikających z ustawy o CIT, tj. bez obowiązku wydzielenia dochodu z tytułu działalności opodatkowanej oraz zwolnionej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 kwietnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek (przesłany zgodnie z właściwością (…)), o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie, ustalenia czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Wnioskodawca powinien za lata podatkowe 2020 – 2023 dokonać kalkulacji podatku CIT według zasad ogólnych wynikających z ustawy o CIT, tj. bez obowiązku wydzielenia dochodu z tytułu działalności opodatkowanej oraz zwolnionej.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – w dniu 21 czerwca 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej „Wnioskodawca”) jest osobą prawną, spółką kapitałową z siedzibą i miejscem zarządu w Polsce oraz podlegającą w Polsce  tzw. nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Wnioskodawca działa w (...) i prowadzi szeroko zakrojoną działalność badawczo-rozwojową (…).

W dniu 2020 r. Wnioskodawca otrzymał decyzję o wsparciu nr (…) na inwestycję w nowe centrum badawczo-rozwojowe (dalej: „Decyzja”). Decyzja uprawnia Wnioskodawcę do korzystania ze zwolnienia z podatku CIT dla dochodów generowanych w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Decyzja została wydana na okres 10 lat, co oznacza, że Wnioskodawca był uprawniony do korzystania ze zwolnienia z CIT w latach 2020-2030.

Spółka nabyła prawo do korzystania ze zwolnienia podatkowego w 2020 r., tj. odpowiednio po poniesieniu pierwszych wydatków związanych z inwestycją.

W związku z tym, począwszy od 2020 r., Wnioskodawca ustalał wynik podatkowy, obliczając wynik podatkowy oddzielnie dla działalności badawczo – rozwojowej (dla celów stosowania zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT) i dla działalności opodatkowanej podatkiem CIT na zasadach ogólnych (pozostałe dochody generowane przez Spółkę).

Niemniej jednak, pomimo posiadanej Decyzji oraz uprawnienia do korzystania ze zwolnienia podatkowego w ramach Decyzji, Wnioskodawca nie korzystał z pomocy publicznej (zwolnienia z CIT) wynikającej z Decyzji, jako że w latach 2020 – 2022 Wnioskodawca generował straty podatkowe w ramach działalności badawczo – rozwojowej (podlegającej zwolnieniu podatkowemu na podstawie Decyzji). Jednocześnie, Spółka osiągała dochód z działalności pozostałej, podlegającej opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Z kolei w odniesieniu do roku podatkowego 2023, Spółka uzyskała dochód z prowadzonej działalności.

W dniu 22 stycznia 2024 r. Wnioskodawca złożył Wniosek o wygaśnięcie Decyzji (dalej: „Wniosek o Wygaśnięcie”) na podstawie art. 17 ust. 5 - 7 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2023 r. poz. 74 ze zm., dalej: „ustawa o wspieraniu nowych inwestycji”). Jednocześnie, Spółka złożyła wymagane oświadczenie o braku skorzystania z pomocy publicznej udzielonej na podstawie Decyzji.

Spółka uzyskała Decyzję nr (…) ze (...) 2024 r. (dalej: „Decyzja o Wygaśnięciu”), która stwierdza wygaśnięcie Decyzji oraz potwierdza spełnienie przesłanek warunkujących niniejsze wygaśnięcie Decyzji.

Na skutek uzyskanej Decyzji o Wygaśnięciu, Spółka nie ma faktycznej możliwości skorzystania z pomocy publicznej w odniesieniu do dochodu wygenerowanego w roku podatkowym 2023.

Tym samym, Spółka nie skorzystała w żaden sposób z pomocy publicznej w ramach uzyskanej Decyzji łącznie za lata podatkowe 2020 – 2023.

W związku z uzyskaniem Decyzji o Wygaśnięciu oraz efektywnym brakiem korzystania ze zwolnienia z CIT (brak korzystania z pomocy publicznej), Wnioskodawca powziął wątpliwość co do prawidłowości zastosowanego wydzielenia wyniku podatkowego dla działalności opodatkowanej i zwolnionej za lata 2020 – 2023 oraz co do możliwości zastosowania ulgi B+R za ten okres.

Wnioskodawca wskazuje, że kwestia prowadzenia działalności B+R przez Spółkę nie stanowi dodatkowego pytania dla celów niniejszego wniosku.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Wnioskodawca powinien za lata podatkowe 2020 – 2023 dokonać kalkulacji podatku CIT według zasad ogólnych wynikających z ustawy o CIT, tj. bez obowiązku wydzielenia dochodu z tytułu działalności opodatkowanej oraz zwolnionej? (pytanie oznaczone nr 1)

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym:

1) Wnioskodawca powinien za lata podatkowe 2020 – 2023 dokonać kalkulacji podatku CIT według zasad ogólnych wynikających z ustawy o CIT, tj. bez obowiązku wydzielenia dochodu z tytułu działalności opodatkowanej oraz zwolnionej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

a. Jak stanowi art. 3 ust. 1 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji, wsparcie na realizację nowej inwestycji jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego na zasadach określonych w przepisach o podatku CIT. Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji, wsparcie udzielane jest przedsiębiorcy realizującemu nową inwestycję, w drodze decyzji.

b. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, wolne od podatku CIT są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Natomiast art. 17 ust. 4 ustawy o CIT stanowi, że ww. zwolnienie podatkowe przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

c. Definicja dochodu znajduje się w art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, zgodnie z którym, dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym.

d. Jednocześnie jednak, na podstawie art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o CIT, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się m.in. przychodów oraz kosztów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku.

e. Z kolei, na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych.

f. Powyższe przepisy wskazują zatem, że podatnicy korzystający ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT są zobowiązani do odpowiedniego prowadzenia ewidencji zapewniającej określenie wysokości dochodu (straty), która pozwala na odrębne ujęcie dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach ogólnych, jak również dochodów wolnych od podatku, w tym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT.

g. Mając na uwadze powyższe, Spółka dokonała odpowiedniego wydzielenia księgowego, które miało na celu odrębne ujmowanie dochodu generowanego z działalności opodatkowanej i zwolnionej. Niniejsze wydzielenie było stosowane już od 2020 r., kiedy to Spółka uzyskała Decyzję oraz poniosła pierwsze wydatki inwestycyjne uprawniające ją do rozpoczęcia korzystania ze zwolnienia podatkowego.

h. Niemniej jednak, jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, w latach podatkowych 2020 – 2022 Spółka generowała stratę podatkową w ramach działalności zwolnionej. Z kolei, z uwagi na Decyzję o Wygaśnięciu Spółka efektywnie nie ma możliwości skorzystania ze zwolnienia podatkowego w odniesieniu do roku podatkowego 2023.

i. W tym kontekście należy bowiem mieć na uwadze, że zgodnie z § 10 ust. 4 pkt 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji, dniem uzyskania ulgi podatkowej jest dzień, w którym zgodnie z przepisami o podatku dochodowym upływa termin złożenia zeznania rocznego.

j. A zatem, Spółka nie ma możliwości skorzystania ze zwolnienia podatkowego z uwagi na wygaśnięcie Decyzji i brak jej obowiązywania na dzień terminu złożenia zeznania rocznego, tj. na dzień 31 marca 2024 r.

k. Tym samym, należy stwierdzić, że cel, w związku z którym wydana została Decyzja nigdy się nie zmaterializował jako że pomoc publiczna przyznana w tej Decyzji nie została w żaden sposób wykorzystana.

l. W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, że bezzasadne jest również stosowanie wydzielenia księgowego, które zostało wprowadzone przez Spółkę dla celów odpowiedniego wyodrębnienia dochodu z działalności opodatkowanej i zwolnionej. Skoro bowiem Spółka nie skorzystała ze zwolnienia podatkowego oraz efektywnie nie istnieją żadne możliwości prawne w tym zakresie, prowadzenie niniejszego wydzielenia w latach 2020 – 2023 jest bezzasadne.

m. Jednocześnie, dalsze utrzymywanie wydzielenia księgowego bez faktycznych podstaw prawnych w tym zakresie stoi w sprzeczności z zasadami poprawnego określania wyniku podatkowego na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o CIT. Przepis ten wskazuje bowiem, że podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Tym samym, mając na uwadze Decyzję o Wygaśnięciu, prawidłowe określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za lata podatkowe 2020 – 2023 wymaga powtórnej weryfikacji rozliczeń oraz dokonanie kalkulacji bez uwzględnienia podziału na działalność opodatkowaną i zwolnioną.

n. Tym samym, mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że wynik podatkowy za lata 2020 – 2023 należy ujmować w sposób jednolity, a więc bez podziału na poszczególne rodzaje działalności.

o. Mając na uwadze powyższe argumenty, Wnioskodawca stwierdza, że za lata 2020 - 2023 nie powinien rozpoznawać żadnych skutków podatkowych związanych z Decyzją, w tym w szczególności Spółka nie powinna stosować wydzielenia księgowego dla działalności opodatkowanej i zwolnionej. W związku z tym Wnioskodawca powinien za lata 2020 - 2023 dokonać kalkulacji podatku CIT według ogólnych zasad wynikających z ustawy o CIT, tj. bez dzielenia wyniku podatkowego na działalność opodatkowaną i zwolnioną.

t. Ponadto, mając na uwadze wskazaną wcześniej argumentację, Spółka nie powinna dokonywać wyodrębnienia działalności opodatkowanej i zwolnionej. W tym zakresie, dla celów zachowania poprawności zasad ogólnych ustanowionych w art. 9 ust. 1 ustawy o CIT, Spółka powinna ujmować wynik podatkowy w sposób jednorodny dla całości prowadzonej działalności.

v. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym:

-Wnioskodawca powinien za lata podatkowe 2020 – 2023 dokonać kalkulacji podatku CIT według zasad ogólnych wynikających z ustawy o CIT, tj. bez obowiązku wydzielenia dochodu z tytułu działalności opodatkowanej oraz zwolnionej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”, „updop”),

Stosownie natomiast do art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 updop, przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:

W myśl art. 9 ust. 1 updop,

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a updop,

Na podstawie art. 17 ust. 4 ustawy CIT:

Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (t. j. Dz.U. z 2024 r., poz. 459, dalej: „ustawa o WNI”), został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

Podstawą do skorzystania ze zwolnienia jest prowadzenie działalności gospodarczej określonej decyzją o wsparciu. Decyzja o wsparciu określa okres jej obowiązywania, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić (art. 15 ustawy o WNI).

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 17 ust. 1, 5 i 6 ww. ustawy,

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że przedsiębiorca, który realizuje Nową Inwestycje w związku z otrzymaną decyzją o wsparciu, dochód z nowej inwestycji prowadzonej na terenie wskazanym w wydanej decyzji, winien wyłączyć z dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania. Elementy odpowiednio kształtujące dochód zwolniony (przychody oraz koszty uzyskania tego przychodu) nie są elementem podstawy opodatkowania. Prowadzona przez podatnika ewidencja księgowa powinna umożliwić ustalenie tych wartości.

Podkreślić należy, że „zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 34a ustawy o CIT jest zwolnieniem wynikającym z mocy prawa i ma charakter obligatoryjny. Gdyby ustawodawca dopuszczał możliwość wyboru, tj. skorzystania lub nieskorzystania ze zwolnienia, dałby temu wyraźny wyraz w treści ustawy, poprzez posłużenie się stwierdzeniem: „wolne od podatku mogą być” w miejsce stwierdzenia: „wolne od podatku są”. Zatem sformułowanie użyte przez ustawodawcę w art. 17 ust. 1 ustawy o CIT „wolne od podatku dochodowego są: (…)”, jest wyrażone w sposób rozkazujący (imperatywny), czyli przyznający zwolnienie bezdyskusyjnie i obligatoryjnie. Podatnik nie ma wyboru, czy skorzysta, czy też nie skorzysta ze zwolnienia przedmiotowego, jeżeli posiada ważną decyzję o wsparciu.”

Spełnienie zatem przez podatnika warunków wymienionych w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, tj. posiadanie decyzji o wsparciu nowej inwestycji oznacza, że korzysta on ze zwolnienia z opodatkowania dochodów osiągniętych z realizacji nowej inwestycji określonej w tej decyzji. Brak osiągnięcia przez wnioskodawcę przychodów z działalności objętej decyzją o wsparciu oraz nieskorzystanie z pomocy publicznej nie uprawnia do stwierdzenia, że podatnik nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie przepisy ustawy o CIT jasno precyzują przesłankę utraty prawa do zwolnienia z opodatkowania dochodów osiągniętych z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu oraz konsekwencje utraty tego prawa na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych. Zgodnie z art. 17 ust. 5 ustawy o CIT, w razie uchylenia decyzji o wsparciu, o której mowa w ust. 1 pkt 34a, podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku na zasadach określonych w ust. 6. Przy czym przepis ten odnosi się wyłącznie do uchylenia decyzji o wsparciu, a nie do wygaśnięcia takiej decyzji. Oznacza to, że w przypadku, gdy na wniosek przedsiębiorcy zostanie stwierdzone wygaśnięcie decyzji o wsparciu nowej inwestycji, to podatnik nie traci prawa do zwolnienia.

Stosownie zaś do art. 17 ust. 5 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji, Minister właściwy do spraw gospodarki stwierdza wygaśnięcie decyzji o wsparciu na wniosek przedsiębiorcy, który nie skorzystał z pomocy publicznej w ramach tej decyzji, albo przedsiębiorcy, który skorzystał z pomocy publicznej i spełnił wszystkie warunki określone w tej decyzji o wsparciu oraz warunki udzielania pomocy publicznej, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 3.

Wygaszenie decyzji nie wpływa zatem na wcześniejsze uprawnienie wnioskodawcy – w okresie jej obowiązywania – do zwolnienia dochodów na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT. Obligatoryjny charakter zwolnienia wynikającego z tego przepisu powoduje, że podatnik pomimo złożenia wniosku o wygaszenie decyzji o wsparciu oraz pomimo nieosiągnięcia dochodów podlega zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT.

Skoro więc przepisy art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o CIT wyraźnie wskazują, że przy ustalaniu dochodu opodatkowanego należy wyłączyć przychody i koszty ich uzyskania, jeżeli źródłem uzyskania są dochody wolne od podatku, a za takie uznaje się m.in. te, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a, to nie można za prawidłowe uznać stanowiska, że wskutek wygaśnięcia decyzji o wsparciu nowej inwestycji, przychody oraz koszty ponoszone w związku z tą inwestycją mogą zostać uwzględnione przez podatnika w wyniku podatkowym, bez obowiązku wydzielenia dochodu z tytułu działalności opodatkowanej oraz zwolnionej.

Zatem, przychody oraz koszty uzyskania przychodów powstałe w okresie obowiązywania Decyzji o wsparciu w związku z działalnością prowadzoną w ramach nowej inwestycji nie mogą być wliczane do kalkulacji dochodu/straty osiągniętego z innych źródeł, o których mowa w art. 7 ust. 1 i 2 updop. Powyższego nie zmienia fakt uzyskania Decyzji Wygaszającej.

Resumując, nie można zgodzić się z Państwa stanowiskiem z którego wynika, że Wnioskodawca powinien za lata podatkowe 2020 – 2023 dokonać kalkulacji podatku CIT według zasad ogólnych wynikających z ustawy o CIT, tj. bez obowiązku wydzielenia dochodu z tytułu działalności opodatkowanej oraz zwolnionej.

W rezultacie Państwa stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Mając na uwadze, że stanowisko odnośnie pytania numer 1 uznano za nieprawidłowe, bezzasadna stała się odpowiedź na pytanie numer 2.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).