Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 czerwca 2024 r., sygn. II SAB/Po 63/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Danuta Rzyminiak – Owczarczak (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Asesor WSA Paweł Daniel po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 6 czerwca 2024 r. w sprawie ze skargi D. B. na przewlekłość Wojewody w przedmiocie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy oddala skargę

Uzasadnienie

D. B., reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na przewlekłość Wojewody w przedmiocie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy. Skargę wniesiono drogą elektroniczną w dniu 19 marca 2024 r. Skarżący wniósł o:

1) zobowiązanie organu do wydania decyzji w sprawie w ciągu dwóch tygodni od dnia otrzymania akt sprawy wraz z prawomocnym wyrokiem,

2) stwierdzenie, że organ dopuścił się przewlekłości w postępowaniu,

3) przyznanie od organu na rzecz skarżącego sumy pieniężnej do wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (p.p.s.a.),

4) zasądzenie od organu na rzecz skarżącego kosztów postępowania.

5) na podstawie art. 8 ust. 2 oraz art. 45 ust. 1 oraz art. 77 ust. 2 oraz art. 91 ust. 2 Konstytucji RP w związku z art. 6 ust. 1 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (Dz.U. 1993 nr 61, poz. 284), aby Sąd nie stosował art. 100d ustawy z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (Dz.U. z 2024r. poz. 167, z późn. zm., dalej jako: u.p.o.U.), albowiem przepis ustawy krajowej odbierają skarżącemu prawo do sądu oraz prawo do bycia wolnym od ingerencji władzy publicznej w prawo Skarżącego do poszanowania życia rodzinnego i prywatnego, które są normami konstytucyjnymi i normami prawa międzynarodowego i prawo to nie może zostać ani ograniczone, ani odebrane postanowieniem ustawy.

Uzasadniając skargę wskazano, że w dniu 17 stycznia 2024 r. do [...] Urzędu Wojewódzkiego w P. wpłynęły dwa wnioski skarżącego o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy. Oba podania zostały połączone w jedną sprawę. Wniosek zawierał braki formalne (wniosek nie został złożony osobiście, a wymagane jest osobiste stawiennictwo), od cudzoziemca nie pobrano odcisków linii papilarnych (co również jest wymogiem formalnym podania). Organ nie wezwał skarżącego do uzupełnienia braków, a przez dwa pierwsze miesiące, czyli tyle, ile powinno w ogóle trwać załatwienie sprawy, organ nie podjął żadnej czynności.