Wyrok NSA z dnia 18 kwietnia 2024 r., sygn. II FSK 913/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Beata Cieloch Sędziowie Sędzia NSA Jan Grzęda Sędzia del. WSA Andrzej Melezini (spr.) Protokolant Mateusz Rumniak po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 grudnia 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 1305/20 w sprawie ze skargi A. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dawniej: B. sp. z o.o.) na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 maja 2020 r. nr 0111-KDIB1-2.4010.126.2020.2.MS UNP: 981967 w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz A. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dawniej: B. sp. z o.o.) kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 16 grudnia 2020 r., w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 1305/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę A. Sp. z o.o. w W., dawniej B Sp. z o.o. w W. (dalej jako: "Spółka", "Skarżąca", "Wnioskodawca") i uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej jako: "DKIS", "organ") z 29 maja 2020 r., nr 0111-KDIB1-2.4010.126.2020.2.MS UNP: 981967 w części uznającej za nieprawidłowe stanowisko Skarżącej oraz orzekł o kosztach postępowania.

Tekst wskazanego wyroku wraz z uzasadnieniem (a także innych orzeczeń sądów administracyjnych przywołanych poniżej) dostępny jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem: http://orzeczenia.nsa.gov.pl.

Zaskarżony wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Spółka wyjaśniła, że przedmiotem jej działalności gospodarczej jest świadczenie specjalistycznych usług transportowych, kurierskich i logistycznych, a zarazem podkreśliła, że w ramach działalności kurierskiej zawiera umowy z przedsiębiorcami będącymi dostawcami towarów, w tym świadczy usługi stałej obsługi przesyłek, w szczególności usługi pobraniowe tzw. "cash on delivery services" (w skrócie: "COD"), polegające na pobraniu należnych kwot, w gotówce lub w wyjątkowych sytuacjach także z wykorzystaniem karty płatniczej, od odbiorców przesyłek w momencie dostawy i w wysokości wskazanej w liście przewozowym, a następnie przekazaniu kwot należnych za pobraniem w ustalonym terminie i wyłącznie w formie przelewów bankowych na wskazane przez dostawców towarów rachunki bankowe. Ponadto stwierdziła, że zgodnie z oferowanym obecnie wariantem świadczenia usług COD ("Wariant I") kwoty należne za pobraniem Spółka przekazuje na rachunek bankowy dostawcy towarów w terminie 7 dni roboczych od daty doręczenia przesyłki, a zarazem maksymalna wartość kwoty pobieranej dziennie od jednego odbiorcy przesyłki nie może przekroczyć 6.000 zł. Natomiast w przyszłości Spółka planuje wdrożyć drugi wariant świadczonych usług COD ("Wariant II"), zgodnie z którym kwoty należne za pobraniem będą przekazywane przez Spółkę na rachunek bankowy dostawcy towarów w terminie 5 dni roboczych od daty doręczenia przesyłki, a jednocześnie maksymalna wartość kwoty pobieranej dziennie od jednego odbiorcy przesyłki nie będzie przekraczać 10.000 zł. Następnie przyznała, że realizując przelewy bankowe sumuje wartość wszystkich kwot pobrania za dany dzień należnych danemu dostawcy towarów, czyli pobranych łącznie od wszystkich jego odbiorców przesyłek i dlatego wartość przelewów zbiorczych ze wszystkich pobrań należnych danemu dostawcy towarów w danym dniu może przekroczyć kwotę 15.000 zł. Poza tym oświadczyła, że świadcząc przedmiotowe usługi nie posiada informacji o statusie odbiorcy przesyłek, a zatem nie wie czy jest on osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, czy też posiada status przedsiębiorcy, co w konsekwencji oznacza, że nie jest w stanie ustalić, czy towary są nabywane przez niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, czy też dla użytku osobistego. Skarżąca nie dysponuje również informacjami o warunkach transakcyjnych dostawy, w ramach której towar jest dostarczany, a także o relacji umownej łączącej dostawcę towarów z odbiorcą przesyłki. Jednocześnie wskazała, że w trakcie doręczenia przesyłki, ani zresztą w żadnym innym momencie, nie jest w posiadaniu dokumentu sprzedażowego związanego z doręczanym towarem np. faktury VAT wystawionej przez dostawcę towarów na rzecz odbiorcy przesyłki, a zarazem nie ma wiedzy, czy transakcja dokonywana pomiędzy tymi podmiotami w ogóle powinna być udokumentowana taką fakturą. Ostatecznie podniosła, że w jej ocenie kwoty pobrania, tj. kwoty pobierane przez Spółkę od odbiorców przesyłek i przekazywane dostawcom towarów nie stanowią i nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.