Wyrok WSA w Krakowie z dnia 11 kwietnia 2024 r., sygn. III SA/Kr 1861/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Kasprzycki Sędziowie Sędzia WSA Tadeusz Kiełkowski Asesor WSA Ewelina Dziuban (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 11 kwietnia 2024 r. sprawy ze skargi G. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 4 października 2023 r., nr SKO.Śr/4111/552/2023 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego skargę oddala.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie w decyzji z dnia 4 października 2023 r., nr SKO.ŚR/4111/552/2023 utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji z dnia 6 kwietnia 2023 r., nr SO-04.8252.234.2022-2/23 o odmowie przyznania G. K. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.

W podstawie prawnej wskazano art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2022 r. poz. 2000) oraz 17 i art. 24 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r. poz. 390 ze zm.).

Powyższa decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Organ I instancji odmówił przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z uwagi na przepis art. 17 ust. 1b u.ś.r., gdyż niepełnosprawność matki skarżącej powstała w wieku 86 lat.

W odwołaniu od tej decyzji, G. K., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika adw. M. Ż., wniosła o jej uchylenie w całości i przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego ewentualnie po uchyleniu przekazanie sprawy organowi I instancji do ponownego rozpoznania. Odwołująca zarzuciła organowi I instancji naruszenie prawa materialnego poprzez zastosowanie normy z art. 17 ust. 1b u.ś.r. bez uwzględnienia okoliczności, że na skutek wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21.10.2014 r., sygn. K 38/13 doszło do uznania niekonstytucyjności tej normy prawnej w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną ze względu na datę powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki, a przez to naruszenie art. 190 ust. 1 Konstytucji RP. Nadto wskazano na naruszenie art. 17 ust. 1 u.ś.r. poprzez przyjęcie, że w sprawie nie zachodzi związek przyczynowo - skutkowy między rezygnacją z zatrudnienia a sprawowaniem opieki nad osobą niepełnosprawną oraz art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a u.ś.r. poprzez jego zastosowanie - pomimo, że strona pobiera rentę rodzinną z tytułu śmierci małżonka i nie zostało wykazane, że pozostaje ona w zbiegu z innym świadczeniem emerytalno - rentowym bądź bez takiego zbiegu.