Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 5 czerwca 2024 r., sygn. IV SA/Wr 48/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Kamieniecka, Sędziowie: Sędzia WSA Marta Pająkiewicz-Kremis (sprawozdawca), Sędzia WSA Gabriel Węgrzyn, po rozpoznaniu w Wydziale IV na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 5 czerwca 2024 r. sprawy ze skargi P. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu z dnia 24 października 2023 r. nr SKO 4532.311.2023 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego oddala skalę w całości.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi P. K. (dalej: wnioskodawca, strona, skarżący) jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu z dnia 24 października 2023 r. (nr SKO 4532.311.2023) wydana w przedmiocie odmowy ustalenia stronie świadczenia pielęgnacyjnego, o jakim mowa w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 390, dalej: u.ś.r.).

Z ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę wydania tej decyzji wynika, że w dnu 16 maja 2023 r. wnioskodawca wystąpił o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z rezygnacją lub niepodejmowaniem zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu opieki nad niepełnosprawną w stopniu znacznym matką (B. K.), uznaną na mocy orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 25 listopada 2019 r. za osobę trwale niezdolną do samodzielnej egzystencji.

Decyzją z dnia 3 sierpnia 2023 r. (nr DZSW/SP/007362/22023), wydaną na podstawie art. 17, art. 20, art. 24 i art. 32 ust. 1d u.ś.r. Prezydent Wrocławia (dalej: organ pierwszej instancji) odmówił stronie prawa do wnioskowanego świadczenia pielęgnacyjnego.

W ramach przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego organ pierwszej instancji ustalił (na podstawie wywiadu środowiskowego oraz informacji uzyskanych od pracownika Działu Usług Opiekuńczych), że B. K. prowadzi oddzielne gospodarstwo domowe ze względu na nadużywanie alkoholu przez wnioskodawcę i jego żonę. Matka strona od 2016 r. korzysta ze specjalistycznych usług opiekuńczych w wymiarze 3 godzin w ramach 5 dni roboczych w tygodniu oraz usług pielęgniarki środowiskowej 1 raz w tygodniu. Zakres tych usług to: uczenie i rozwijanie umiejętności niezbędnych do samodzielnego życia, pielęgnacja jako wspieranie procesu leczenia oraz pomoc mieszkaniowa, rehabilitacja i usprawnienie zaburzonych funkcji organizmu. W toku wywiadu środowiskowego pracownik socjalny stwierdził, że mimo oświadczeń strony o sprzątaniu, w mieszkaniu panuje nieporządek, podłoga lepi się od brudu, w kuchni znajdują się nieumyte naczynia, w łazience brudne ubrania oraz nieświeża toaleta (unosi się fetor moczu). Strona przyznała, że wraz z żoną spożywają w weekend piwo. Organ pierwszej instancji odnotował, że we wrześniu 2022 r. wnioskodawca zobowiązał się do przeprowadzenia remontu i posprzątania mieszkania, ale na dzień 14 czerwca 2023 r. czynności te nie zostały przez niego wykonane. B. K. została uznana na mocy orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 25 listopada 2019 r. za osobę trwale niezdolną do samodzielnej egzystencji W przeszłości, w rodzinie prowadzona była Procedura Niebieskiej Karty, ponieważ istniało podejrzenie stosowania przez wnioskodawcę przemocy w stosunku do matki. Obecnie, sąsiedzi zgłaszają skargi i wnioski o eksmisję wnioskodawcy i jego żony z uwagi na nadużywanie przez małżonków alkoholu, nieprzestrzeganie ciszy nocnej, ani norm społecznych (z tych powodów częste są interwencje policji). W ocenie pracownika socjalnego, wątpliwe jest aby B. K. otrzymywała ze strony syna faktyczną, bezpośrednią opiekę o charakterze stałym. Wątpliwym jest również, aby strona była w ciągłej gotowości do niesienia opieki i pomocy. Zgodnie z tym co odnotował pracownik socjalny, jakkolwiek niewątpliwym jest, że matka strony wymaga pomocy opieki osób trzecich, to taką pomoc otrzymuje od pracowników Działu Usług Opiekuńczych.