Wyrok WSA w Lublinie z dnia 29 maja 2024 r., sygn. I SA/Lu 125/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Kazubińska-Kręcisz (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Niezgoda Asesor sądowy Jakub Polanowski Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Woźny po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 maja 2024 r. sprawy ze skargi M. B. z udziałem A. B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 3 stycznia 2024 r. nr 0601-IOD-1.4102.23.2023.12 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2020 r. - oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 3 stycznia 2024 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania M. B. (skarżący, podatnik, strona) i A. B. od decyzji Naczelnika Lubelskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Białej Podlaskiej z 14 września 2023 r., określającej zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2020 rok w kwocie 30.934 zł, utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu wskazano, że podstawą wydania decyzji były ustalenia poczynione w trakcie kontroli celno-skarbowej, wskazujące na zaniżenie podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych za 2020 rok. Ustalono, że rozliczenia dokonano w oparciu o prowadzoną przez M. B. w 2020 r. podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz dochody A. B. uzyskane z tytułu wynagrodzenia ze stosunku pracy (których wysokość jest niesporna).

Zdaniem organu, podatnik zawyżył koszty uzyskania przychodu o kwoty:

- 150.103,78 zł – wynikającą z 69 faktur VAT, na których jako wystawcę wskazano L. spółkę z o. o. we Wrocławiu,

- 1.675,14 zł - stanowiącą składki na ubezpieczenie społeczne oraz zdrowotne finansowane przez pracownika, które nie zostały odprowadzone przez płatnika do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Stwierdzone nieprawidłowości, w ocenie organu, świadczą o nierzetelnym prowadzeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów w zakresie ewidencjonowania kosztów za 2020 rok. Jednak na podstawie art. 23 § 2 O.p. organ odstąpił od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania, gdyż dane wynikające z ksiąg podatkowych, uzupełnione dowodami uzyskanymi w toku postępowania, pozwoliły na określenie jej w prawidłowej wysokości.