Wyrok WSA w Krakowie z dnia 28 maja 2024 r., sygn. III SA/Kr 474/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Makuch Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Czarny-Drożdżejko Asesor WSA Ewelina Dziuban (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 28 maja 2024 r. sprawy ze skargi B. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnowie z dnia 12 lutego 2024 r., nr SKO.NP/4115/20/2024 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Tarnowie w decyzji z 12 lutego 2024 r., nr SKO.NP/4115/20/2024 utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji z 1 grudnia 2023 r. o odmowie przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.

W podstawie prawnej decyzji wskazano m.in. art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 390, dalej też jako u.ś.r.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz.775).

Powyższa decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

W ww. decyzji z 1 grudnia 2023 r. wskazano, że nie został spełniony warunek z art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych.

W odwołaniu od powyższej decyzji profesjonalny pełnomocnik B. T. zarzucił organowi I instancji: 1) naruszenie przepisów prawa materialnego, mające wpływ na wynik sprawy poprzez zastosowanie art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych i pominięcie okoliczności, że w następstwie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21.10.2014r. sygn. akt K 38/13 doszło do uznania niekonstytucyjności części wskazanej normy prawnej w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną ze względu na datę powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki, co determinuje naruszenie art. 190 ust. 1 Konstytucji RP; 2) naruszenie przepisów art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy o świadczeniach rodzinnych polegające na pominięciu celów tej ustawy i przyjęciu, że pobieranie zasiłku dla opiekuna stanowi negatywną przesłankę do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego; 3) niezastosowanie art. 27 ust. 5 w zw. z art. 17 ust. 1 lit. b ustawy o świadczeniach rodzinnych i przez to nieuwzględnienie, że w przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i zasiłku dla opiekuna osoba ma prawo wyboru jednego ze świadczeń.