Wyrok NSA z dnia 5 marca 2024 r., sygn. II FSK 1473/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala (sprawozdawca), Sędzia WSA - delegowany Alicja Polańska, po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 kwietnia 2023 r. sygn. akt III SA/Wa 2214/22 w sprawie ze skargi C.sp. z o.o. z siedzibą w O. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 27 lipca 2022 r. nr [...] w przedmiocie nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2020 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie na rzecz C.sp. z o.o. z siedzibą w O. kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 17 kwietnia 2023 r., III SA/Wa 2214/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę C.sp. z o.o. z siedzibą w O. (dalej Skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 27 lipca 2022 r. w przedmiocie odmowy wypłaty oprocentowania nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2020 r.

2. Ze stanu sprawy przyjętego przez sąd pierwszej instancji wynika, że Skarżąca wystąpiła o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2020 r. i zaliczenie jej części wraz z oprocentowaniem na poczet zaległości podatkowych z tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych za miesiące od marca do października 2021 r. oraz o zwrot pozostałej części wraz z oprocentowaniem na rachunek bankowy. Za podstawę prawną wniosku w zakresie wypłaty oprocentowania wskazała art. 78 § 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm., dalej: O.p.). Wyjaśniła, że prowadzi działalność gospodarczą, a w latach 2009-2019 strategia biznesowa polegała na działalności produkcyjnej, w tym poprzez spółki zależne, na rozwoju portfela marek własnych oraz rozwoju portfela marek zagranicznych. W celu sfinansowania nabycia udziałów w zagranicznych spółkach w 2009 oraz w 2010 r. Skarżąca zaciągnęła od podmiotu powiązanego dwie pożyczki. W związku z wprowadzeniem w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych zmian - zmieniła strategię rozwoju. Pierwotnie, w zeznaniu podatkowym za 2020 r. przyjęła ostrożnościowe podejście i przypisała całość kosztów związanych ze spłatą odsetek do źródła przychodów z zysków kapitałowych. Powzięła wątpliwości i wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, w której wskazała własne stanowisko, zgodnie z którym odsetki powinny być uznane za koszt pośredni i alokowane poprzez zastosowanie klucza przychodowego, tj. zgodnie z art. 15 ust. 2b w związku z ust. 2 i 2a u.p.d.o.p. Gdy powyższe stanowisko uznane zostanie za błędne - zdaniem Spółki - koszty uzyskania przychodów z tytułu odsetek winny zostać przypisane do kosztów uzyskania przychodów z innych źródeł, stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy.