Interpretacja indywidualna z dnia 3 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.305.2024.2.EC

Możliwość rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

· prawidłowe – w części dotyczącej możliwości rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko za rok 2019, 2020 i 2021,

· nieprawidłowe – w części dotyczącej możliwości rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko za rok 2022 i 2023.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 marca 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 20 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób w zakresie możliwości skorzystania z rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dzieci. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 maja 2024 r. (wpływ 29 maja 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni jest matką dwójki dzieci: ... urodzonego 15 listopada 2006 r. ze związku z byłym mężem ... i ... urodzonego 21 stycznia 2017 r. ze związku partnerskiego z jego ojcem ....

Starszy syn jest uczniem Technikum (...), młodszy chodzi do przedszkola. Z byłym mężem Wnioskodawczyni rozwiodła się  10 grudnia 2009 r., wyrok rozwodowy Sądu Okręgowego w (...) bez orzekania o winie uprawomocnił się 25 stycznia 2010 r.

Wyrokiem Sądu to Wnioskodawczyni powierzono wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim synem, równocześnie ograniczając władzę rodzicielską ... do prawa współdecydowania w istotnych sprawach dziecka dotyczących leczenia, nauki, wychowania. Sąd ustanowił miejsce zamieszkana syna w miejscu zamieszkania Wnioskodawczyni.

Były mąż ma zasądzone alimenty w kwocie 600 zł na miesiąc, z obowiązku alimentacyjnego nie wywiązywał się dlatego Wnioskodawczyni zmuszona była starać się o alimenty  z funduszu alimentacyjnego. Alimenty z funduszu otrzymywała przez kilka lat. Od kilku lat były mąż płaci na syna po 600 zł na miesiąc, zgodnie z wyrokiem rozwodowym.

Od dnia rozwodu Wnioskodawczyni mieszka z byłym mężem osobno, nigdy nie utrudniała mu kontaktu z synem, ale spotkania są sporadyczne, kilka razy w roku. Liczba spotkań zmniejszała się z każdym rokiem. Od 2012 r. były mąż mieszka za granicą i z synem widzi się 1, 2 razy w roku i tak od wielu lat, nigdy nie zabierał go na wakacje, weekendy itp., nie utrzymują też kontaktu telefonicznego, czy za pomocą komunikatorów internetowych. Były mąż od kiedy zamieszkał osobno nie wychowuje syna, nie podejmuje żadnych działań mających na celu jego rozwój i wychowanie.

Starszy syn mieszka z Wnioskodawczynią, pozostaje pod Jej stałą, codzienną opieką, troszczy się o jego byt materialny, zdrowie, rozwój emocjonalny, wykształcenie. Wnioskodawczyni wychowuje go samodzielnie bez żadnej pomocy osób trzecich i stara się zapewnić mu bezpieczeństwo i prawidłowy rozwój.

Aktualnie Wnioskodawczyni jest w związku partnerskim z ojcem drugiego dziecka. Mieszka  z nim od 2018 r. Obecny partner nie ingeruje w proces wychowywania, a także nie łoży na utrzymanie dziecka, którego nie jest biologicznym ojcem, tj. starszego syna Wnioskodawczyni. Wspólnie z obecnym partnerem, biologicznym ojcem ..., Wnioskodawczyni wychowuje wyłącznie młodszego syna.

Ponieważ stan faktyczny jest taki, Wnioskodawczyni uważa, że spełnia warunki do posiadania statusu samotnej matki, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 6 ust. 4c i tym samym może się rozliczyć wspólnie ze starszym synem jako samotna matka.

Wnioskodawczyni jest podatniczką podatku dochodowego od osób fizycznych podlegającą obowiązkowi podatkowemu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Uzyskuje dochody z umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. W odniesieniu do Wnioskodawczyni i dzieci nie mają zastosowania przepisy: art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (opodatkowanie dochodów  z działalności gospodarczej, działów specjalnych produkcji rolnej podatkiem liniowym)  lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy - w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń. Wnioskodawczyni nigdy nie podlegała, ani Jej dzieci, opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym ani ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Na co dzień Wnioskodawczyni samodzielnie podejmuje wszystkie decyzje dotyczące zdrowia, opieki, edukacji i innych kwestii związanych z opieką nad starszym synem, z uwagi na fakt, że ojciec dziecka mieszka zagranicą.

Ze względu na fakt zamieszkania z partnerem w nieformalnym związku od 2018 r. Wnioskodawczyni rozliczała się samodzielnie, ale ostatnio pojawiły się u Niej wątpliwości czy postąpiła prawidłowo.

Zgodnie z art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ze wspólnego rozliczenia z dzieckiem może skorzystać rodzic bądź opiekun prawny (polski rezydent podatkowy), będący panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem, osobą, w stosunku do której orzeczono separację lub osobą, której małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli samotnie wychowuje dzieci:

-małoletnie,

-pełnoletnie, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

-pełnoletnie do ukończenia 25. roku życia, uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w innym państwie.

W interpretacji indywidualnej z 27 października 2022 r., nr 0115-KDIT2.4011.543.2022.2.MD, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej poinformował, że: „W przypadku, gdy żadne  z rodziców nie jest pozbawione władzy rodzicielskiej, rodzic który faktycznie w roku podatkowym dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim ciągłą opiekę, stale troszczy się  o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, ma prawo do przedmiotowej preferencji podatkowej. W sytuacji, gdy dziecko pozostaje pod stałą, codzienną opieką jednego rodzica, a drugi rodzic jest zobowiązany do płacenia alimentów oraz zajmowania się dzieckiem doraźnie (np. według uzgodnienia stron), status samotnego rodzica ma ten, który wykonuje wszystkie obowiązki, dzięki którym dziecko będzie wychowywane w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój. Rodzic, który jest stanu cywilnego, o którym mowa w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i w pojedynkę troszczy się  o zaspokojenie bieżących potrzeb dziecka, nie traci statusu osoby samotnie wychowującej dziecko z racji utrzymywania sporadycznych kontaktów z dzieckiem przez drugiego rodzica lub płacenia przez niego alimentów.”

Ojciec dziecka praktycznie nie utrzymuje z nim kontaktu, a obecny partner Wnioskodawczyni w żaden sposób nie uczestniczy w wychowaniu starszego syna i nie łoży na jego utrzymanie, więc Wnioskodawczyni uważa, że spełnia warunki do wspólnego rozliczenia ze starszym synem.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni nadmienia, że Sąd nie ustalił opieki naprzemiennej nad starszym synem , wyłącznie Wnioskodawczyni powierzając nad nim opiekę, w związku z tym Wnioskodawczyni otrzymuje świadczenie wychowawcze, zgodnie  z art. 5 ust. 2a ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci w pełnej wysokości początkowo 500 zł, a obecnie 800 zł.

Starszy syn mieszka z Wnioskodawczynią, pozostaje pod Jej stałą, codzienną opieką, troszczy się o jego byt materialny, zdrowie, rozwój emocjonalny, wykształcenie, wychowuje go samodzielnie bez żadnej pomocy osób trzecich i stara się zapewnić mu bezpieczeństwo  i prawidłowy rozwój. Syn nigdy nie był w żadnej instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie. Wnioskodawczyni ponosi samodzielnie koszty jego wykształcenia, nauki, nauki języków obcych, wypoczynku wakacyjnego. Od dnia rozwodu Wnioskodawczyni mieszka  z byłym mężem osobno, nigdy nie utrudniała mu kontaktu z synem, ale spotkania są sporadyczne, kilka razy w roku. Liczba spotkań zmniejszała się z każdym rokiem, od 2012 r. były mąż mieszka za granicą i z synem widzi się 1, 2 razy w roku i tak od wielu lat. Nigdy nie zabierał go na wakacje, weekendy itp. Nie utrzymują też kontaktu telefonicznego, czy za pomocą komunikatorów internetowych. Były mąż od kiedy zamieszkał osobno nie wychowuje syna, nie podejmuje żadnych działań mających na celu jego rozwój i wychowanie.

Od 25 stycznia 2010 r., a więc od czasu uprawomocnienia wyroku sądu o rozwodzie, Wnioskodawczyni jest rozwiedziona. Aktualnie jest w związku partnerskim z ojcem drugiego dziecka. Mieszka z nim od 2018 r. Obecny partner nie ingeruje w proces wychowywania, a także nie łoży na utrzymanie dziecka, którego nie jest biologicznym ojcem, tj. starszego syna. Wspólnie z obecnym partnerem biologicznym, ojcem ..., Wnioskodawczyni wychowuje wyłącznie młodszego syna. Na co dzień samodzielnie podejmuje wszystkie decyzje dotyczące zdrowia, opieki, edukacji i innych kwestii związanych z opieką nad starszym synem, z uwagi na fakt, że ojciec dziecka mieszka zagranicą.

Ze względu na fakt zamieszkania z partnerem w nieformalnym związku od 2018 r., Wnioskodawczyni rozliczała się samodzielnie, ale ostatnio pojawiły się u Niej wątpliwości  czy postąpiła prawidłowo.

Starszy syn nigdy nie otrzymywał zasiłku, dodatku pielęgnacyjnego ani też renty socjalnej. Starszy syn nigdy nie uzyskiwał dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych  i z art. 30b dochody ze zbycia papierów wartościowych, udziałów, akcji lub pochodnych instrumentów finansowych. Nie ma też przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 lub art. 21 ust. 1 pkt 152 ww. ustawy.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy w świetle wyżej przedstawionych faktów, Wnioskodawczyni ma prawo rozliczyć się jako osoba samotnie wychowująca dziecko - syna ...?

Pani stanowisko w sprawie (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

Stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie jest takie, że ma prawo rozliczyć się jako samotna matka starszego syna i ma prawo do złożenia korekty zeznań PIT-37 za lata 2019-2023.

Doprecyzowując Wnioskodawczyni stwierdza, że ponieważ stan faktyczny jest taki jak opisała, uważa, że spełnia warunki do posiadania statusu samotnej matki, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 6 ust. 4c) i tym samym może się rozliczyć wspólnie ze starszym synem jako samotna matka.

Wnioskodawczyni jest podatniczką podatku dochodowego od osób fizycznych, podlegającą obowiązkowi podatkowemu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Uzyskuje dochody z umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. W odniesieniu do Niej i dzieci nie mają zastosowania przepisy: art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (opodatkowanie dochodów z działalności gospodarczej, działów specjalnych produkcji rolnej podatkiem liniowym) lub ustawy  o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy - w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń.

Wnioskodawczyni nigdy nie podlegała, ani Jej dzieci, opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym ani ustawy  z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

W myśl art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym do 31 lipca 2019 r.:

Na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym od 1 sierpnia 2019 r. do 31 grudnia 2021 r.:

Według art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dodanego przez art. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2022 r. poz. 1265) który to przepis stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2022 r.:

Z art. 6 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dodanego przez art. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw i mającego zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2022 r., wynika, że:

Art. 6 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dodany przez art. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw i mający zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2022 r., stanowi, że:

W świetle art. 6 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dodanego przez art. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw i mającego zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2022 r.:

Zgodnie z art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Na mocy art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Z art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 2 lit. d ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.) – wynika, że:

Wyjaśnić przy tym należy, że na gruncie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, dodanego przez art. 9 pkt 7 ustawy z dnia 9 grudnia 2021 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2427):

Art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw, stanowi, że:

Natomiast z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw wynika, że:

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dziecko (dzieci) od spełnienia łącznie następujących warunków:

·posiadania przez rodzica lub opiekuna prawnego statusu osoby samotnie wychowującej dziecko (dzieci);

·wychowywania przez rodzica lub opiekuna prawnego samotnie w roku podatkowym dziecka (dzieci);

·nieuzyskiwania przez rodzica lub opiekuna prawnego i dziecko (dzieci) przychodów/dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem najmu prywatnego – w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń;

·niepodlegania przez rodzica lub opiekuna prawnego i dziecko (dzieci) opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W tym miejscu należy jednoznacznie podkreślić, że wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78 poz. 483 ze zm.), stanowiącego, że:

Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Co więcej, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy.

Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

W konsekwencji, aby skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów, na zasadach przewidzianych w art. 6 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy mieć ściśle określony stan cywilny oraz wychowywać samotnie dziecko (dzieci).

Jednocześnie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają prawa podatnika do preferencyjnego opodatkowania jego dochodów od tego, czy przez cały rok był osobą samotnie wychowującą dziecko. Wystarczające jest zatem, aby taki stan zaistniał w ciągu roku, a nie trwał przez cały rok.

Jak wynika z przedstawionego przez Panią opisu sprawy, jest Pani rozwódką. Jest Pani matką dwójki dzieci: starszego syna ... ze związku z byłym mężem oraz młodszego syna ze związku partnerskiego z Pani obecnym partnerem. Od dnia rozwodu nie mieszka Pani z byłym mężem, nigdy nie utrudniała mu kontaktu z synem, ale spotkania są sporadyczne, kilka razy w roku. Sąd nie ustalił opieki naprzemiennej, powierzając nad nim opiekę wyłącznie Pani i to Pani otrzymuje świadczenie wychowawcze w pełnej wysokości początkowo 500 zł, a obecnie 800 zł. Były mąż ma zasądzone alimenty w kwocie 600 zł na miesiąc, z obowiązku alimentacyjnego nie wywiązywał się dlatego zmuszona była Pani starać się o alimenty z funduszu alimentacyjnego. Alimenty z funduszu otrzymywała przez kilka lat. Od kilku lat były mąż płaci na syna po 600 zł na miesiąc, zgodnie z wyrokiem rozwodowym. Były mąż od kiedy zamieszkał osobno nie wychowuje syna, nie podejmuje żadnych działań mających na celu jego rozwój i wychowanie. Liczba spotkań zmniejszała się z każdym rokiem, od 2012 r. były mąż mieszka za granicą i z synem widzi się 1, 2 razy w roku i tak od wielu lat. Nigdy nie zabierał go na wakacje, weekendy itp. Nie utrzymują też kontaktu telefonicznego, czy za pomocą komunikatorów internetowych. Były mąż od kiedy zamieszkał osobno nie wychowuje syna, nie podejmuje żadnych działań mających na celu jego rozwój i wychowanie. Syn mieszka z Panią, pozostaje pod Pani stałą, codzienną opieką, troszczy się o jego byt materialny, zdrowie, rozwój emocjonalny, wykształcenie. Wychowuje go Pani samodzielnie bez żadnej pomocy osób trzecich i stara się zapewnić mu bezpieczeństwo i prawidłowy rozwój. Ponosi Pani samodzielnie koszty jego wykształcenia, nauki, nauki języków obcych, wypoczynku wakacyjnego.

Aktualnie jest Pani w związku partnerskim z ojcem drugiego dziecka i mieszka z nim od 2018 r. Obecny partner nie ingeruje w proces wychowywania Pani starszego syna, a także nie łoży na utrzymanie tego dziecka, którego nie jest biologicznym ojcem. Wspólnie z obecnym partnerem, biologicznym ojcem, wychowuje Pani wyłącznie młodszego syna urodzonego 21 stycznia 2017 r. Pani starszy syn jest uczniem, młodszy chodzi do przedszkola.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i powołane przepisy prawa wskazać należy, że skoro jest Pani rozwódką i samotnie wychowuje Pani i sprawuje opiekę nad starszym synem, ojciec dziecka praktycznie nie ma kontaktu z dzieckiem i nie uczestniczy w wychowaniu syna oraz nie zawarła Pani związku małżeńskiego z obecnym partnerem, który nie jest ojcem Pani syna ... i nie współuczestniczy on w wychowaniu tego dziecka – spełniła Pani warunki określone w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ma Pani prawo rozliczenia podatku w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko za lata 2019-2021.

Zatem, w tej części Pani stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie natomiast rozliczenia za 2022 r. i 2023 r. w sposób preferencyjny, o którym mowa powyżej, podkreślić należy, że w art. 6 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dodanym przez art. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw i mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2022 r., ustawodawca zastrzegł, że ww. preferencyjne opodatkowanie dochodów nie ma zastosowania do osoby, która wychowuje wspólnie z drugim rodzicem albo opiekunem prawnym co najmniej jedno dziecko, w tym również gdy dziecko jest pod opieką naprzemienną, w związku z którą obydwojgu rodzicom zostało ustalone świadczenie wychowawcze zgodnie z art. 5 ust. 2a ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci. Przepis ten stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2022 r.

Zatem osoba, która wspólnie z drugim rodzicem wychowuje co najmniej jedno dziecko, nie może skorzystać z rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko, począwszy od zeznania podatkowego składanego za 2022 r.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że – w związku z wychowywaniem w 2022 r. i w 2023 r. z obecnym partnerem wspólnego dziecka urodzonego w 2017 r. (młodszego syna E.) – nie spełnia Pani warunków określonych w art. 6 ust. 4c w związku z art. 6 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji, nie może zostać Pani uznana za osobę samotnie wychowującą starszego syna z poprzedniego związku (J.) za 2022 r.  i za 2023 r.

Wobec powyższego, jako matka sprawująca opiekę nad Pani starszym synem z poprzedniego związku, mimo że nie zawarła Pani związku małżeńskiego z obecnym partnerem, który nie ingeruje w proces wychowywania Pani starszego syna, a także partner nie łoży na jego utrzymanie, nie może Pani rozliczyć swoich dochodów za 2022 r. i za 2023 r. na zasadach określonych w art. 6 ust. 4c i ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tej części Pani stanowisko uznano za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.), opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu interpretacji Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Pani w zakresie przedstawionego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej ocenyco do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).