Interpretacja indywidualna z dnia 27 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-1.4012.195.2024.2.AK

Uznanie za odpłatne świadczenie usług czynności przekazania prawa do pozyskania i sprzedaży świadectw efektywności energetycznej wynikających ze zrealizowanego projektu i obowiązku udokumentowania fakturą ww. usługi.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jestprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 kwietnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania za odpłatne świadczenie usług czynności przekazania prawa do pozyskania i sprzedaży świadectw efektywności energetycznej wynikających ze zrealizowanego projektu i obowiązku udokumentowania fakturą ww. usługi. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 maja 2024 r. (wpływ 20 maja 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Gmina (...) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina (...) rozlicza podatek VAT wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi na podstawie ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1454).

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji, których zostały one powołane. Z tego wynika, że jednostka samorządu terytorialnego jest podatnikiem VAT jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny tzn. są przez nią realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych m.in. czynności sprzedaży, zamiany nieruchomości i ruchomości, wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego - tylko w tym zakresie jej czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wówczas wykonując te czynności Gmina miałaby możliwość odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towarów i usług w całości lub w części.

Gmina (...) realizowała projekt pn. „(...)”. Projekt współfinansowany był ze środków Programu Rządowego Funduszu „Polski Ład”: Program Inwestycji Strategicznych.

Realizując ten projekt, zgodnie z art. 18 pkt 1 ust. 3 ustawy Prawo energetyczne Dz. U. (...) t. j., Gmina wykonuje określone zadania w zakresie zaopatrzenia w energię elektryczną, ciepło i paliwa gazowe finansując oświetlenie znajdujące się na terenie Gminy (...). Gmina wychodziła z założenia, że nie miała prawa do odliczenia podatku VAT, gdyż przedmiotowa inwestycja służy przede wszystkim do wypełnienia zadań publicznych Gminy, a efekty realizacji zadania nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Gmina (...) nie prowadziła sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT związanej z przedmiotową inwestycją, a zatem nie miała prawnej możliwości odzyskania podatku VAT, na co wskazywał art. 86 ust. 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze Ustawę z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej Gmina (...) w dniu (...) 2022 r. zawarła z podmiotem gospodarczym umowę upoważniającą przedmiotowy podmiot gospodarczy do pozyskania, a następnie sprzedaży świadectw efektywności energetycznej. Gmina upoważniła wspomniany podmiot gospodarczy do pozyskania, a następnie sprzedaży świadectw efektywności energetycznej na (...).

Czynności związane z pozyskaniem i sprzedażą świadectw efektywności energetycznej wykonywane były przez podmiot upoważniony przez Gminę. Podpisana została umowa cywilno-prawna z podmiotem gospodarczym, który zobowiązał się do wykonania wszystkich czynności związanych z pozyskaniem i sprzedażą świadectw efektywności energetycznej. Gmina upoważniła podmiot gospodarczy do poszczególnych etapów związanych z uzyskaniem świadectwa efektywności energetycznej i pozyskaniem środków finansowych z jego sprzedaży, w tym do wystąpienia w jego imieniu z wnioskiem o wydanie świadectwa efektywności energetycznej do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. Za zrealizowanie umowy podmiot gospodarczy - Wykonawca otrzymał wynagrodzenie w postaci procentowej od ceny otrzymanej ze sprzedaży świadectw efektywności energetycznej w wysokości (...) kwoty netto ceny uzyskanej ze sprzedaży świadectwa energetycznej uzyskanej na (...) S.A. Wykonawca w dniu (...) 2024 r. wystawił na Gminę (...) fakturę VAT za wynagrodzenie za pozyskanie białych certyfikatów w kwocie netto powiększoną o stawkę VAT 23%.

Po uzyskaniu od Wykonawcy informacji o wartości pozyskanych środków ze sprzedaży świadectw efektowności energetycznej Zamawiający – Gmina (...) w dniu (...) 2024 r. wystawiła fakturę VAT w wysokości kwoty uzyskanej ze sprzedaży świadectw efektywności energetycznej powiększoną o wartość VAT 23%.

Działania podmiotu gospodarczego upoważnionego przez Gminę do pozyskania, a następnie sprzedaży świadectw efektywności energetycznej były wykonywane przez ten podmiot gospodarczy we własnym imieniu, na rzecz i na rachunek Wykonawcy, która finalnie stała się beneficjentem środków pozyskanych ze sprzedaży. Certyfikaty stały się własnością podmiotu upoważnionego, tj. Wykonawcy, na bazie udzielonego upoważnienia, zapisując się na rejestrze Wykonawcy prowadzonym na (...).

Dokonując sprzedaży upoważniony przez Gminę (...) podmiot sprzedawał je jako własne.

W przedmiotowej sprawie upoważniony przez Gminę podmiot nie występował w ramach stosunku powiernictwa. O sprzedaży świadectw efektywności decydował podmiot upoważniony.

Pytanie

W związku z upoważnieniem podmiotu gospodarczego, czyli przeniesieniem na niego praw do pozyskania i zbycia białych certyfikatów kwotę uzyskaną przez podmiot gospodarczy należało uznać za odpłatne świadczenie usług i czy Gmina (...) była zobowiązana wystawić fakturę VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przeniesienie praw do pozyskania białych certyfikatów na podmiot upoważniony należy uznać za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Powoduje to, że zbycie świadectw efektywności energetycznej należy udokumentować fakturą VAT.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 361): opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy: przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W art. 2 pkt 6 ustawy, wskazano, że: ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zauważyć należy, że w definicji towarów określonej w art. 2 pkt 6 ustawy, nie wymieniono świadectw pochodzenia energii. Uwzględniając powyższe, przeniesienie praw majątkowych wynikających z tych świadectw, niebędące dostawą towarów, należy uznać za świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy: przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z powołanych regulacji wynika, że usługą jest każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach działalności, które nie jest dostawą towarów, w tym m.in. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Zatem na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). W przypadku uznania danego świadczenia za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, winien istnieć bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia, odnoszący wymierną korzyść.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem, opodatkowanym świadczeniem usług jest każda transakcja podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, która nie została wymieniona jako dostawa towarów, przy czym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi.

Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem, pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy: podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Wnioskodawca uważa, że kwota wypłacona przez Wykonawcę na rzecz Gminy stanowiła wynagrodzenie za usługę wykonaną przez Gminę na rzecz Wykonawcy, polegającą na przekazaniu prawa do pozyskania i sprzedaży świadectw efektywności energetycznej wynikających ze zrealizowanej przez Gminę inwestycji, która to usługa podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 8 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Bezpośrednim nabywcą tego świadczenia był Wykonawca, który wystawił Gminie (...) fakturę VAT.

Tym samym Gmina (...) zobowiązana była do wystawienia Wykonawcy fakturę VAT za wykonane usługi według właściwej stawki podatku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej ustawą:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Usługą jest każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach działalności, które nie jest dostawą towarów, w tym m.in. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). W przypadku uznania danego świadczenia za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, powinien istnieć bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia, odnoszący wymierną korzyść.

Aby uznać dane świadczenie za świadczenie odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem, opodatkowanym świadczeniem usług jest każda transakcja podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, która nie została wymieniona jako dostawa towarów, przy czym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi.

Usługą będzie jednak tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Czynność podlega więc opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie w art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy:

Organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter czynności wykonywanych przez organy władzy publicznej:

• czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników,
• czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Zasady nabywania, zbywania i umarzania świadectw efektywności energetycznej określa ustawa z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2166 ze zm.).

W myśl art. 20 ust. 3 ustawy o efektywności energetycznej:

Zgodnie z art. 30 ust. 1 - 3 ustawy o efektywności energetycznej:

Wskazali Państwo, że realizowali Państwo projekt pn. „(...)”.

Zawarli Państwo z podmiotem gospodarczym umowę upoważniającą ten podmiot do pozyskania, a następnie sprzedaży świadectw efektywności energetycznej na (...).

Czynności związane z pozyskaniem i sprzedażą świadectw efektywności energetycznej wykonywane były przez podmiot upoważniony przez Państwa. Podpisana została umowa cywilno-prawna z podmiotem gospodarczym, który zobowiązał się do wykonania wszystkich czynności związanych z pozyskaniem i sprzedażą świadectw efektywności energetycznej. Upoważnili Państwo podmiot gospodarczy do poszczególnych etapów związanych z uzyskaniem świadectwa efektywności energetycznej i pozyskaniem środków finansowych z jego sprzedaży, w tym do wystąpienia w jego imieniu z wnioskiem o wydanie świadectwa efektywności energetycznej do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.

Działania podmiotu gospodarczego upoważnionego przez Państwa do pozyskania, a następnie sprzedaży świadectw efektywności energetycznej były wykonywane przez ten podmiot gospodarczy we własnym imieniu, na rzecz i na rachunek Wykonawcy, który finalnie stał się beneficjentem środków pozyskanych ze sprzedaży. Certyfikaty stały się własnością podmiotu upoważnionego, tj. Wykonawcy, na bazie udzielonego upoważnienia, zapisując się na rejestrze Wykonawcy prowadzonym na (...). Dokonując sprzedaży upoważniony przez Państwa podmiot sprzedawał je jako własne. W przedmiotowej sprawie upoważniony przez Państwa podmiot nie występował w ramach stosunku powiernictwa. O sprzedaży świadectw efektywności decydował podmiot upoważniony.

Za zrealizowanie umowy podmiot gospodarczy - Wykonawca otrzymał wynagrodzenie w postaci procentowej od ceny otrzymanej ze sprzedaży świadectw efektywności energetycznej w wysokości (...) kwoty netto ceny uzyskanej ze sprzedaży świadectwa efektywności energetycznej uzyskanej na (...) S.A. Wykonawca wystawił na Państwa fakturę za wynagrodzenie za pozyskanie białych certyfikatów w kwocie netto powiększoną o stawkę VAT 23%.

Po uzyskaniu od Wykonawcy informacji o wartości pozyskanych środków ze sprzedaży świadectw efektowności energetycznej wystawili Państwo fakturę w wysokości kwoty uzyskanej ze sprzedaży świadectw efektywności energetycznej powiększoną o wartość VAT 23%.

Państwa wątpliwości dotyczą uznania za odpłatne świadczenie usług czynności przeniesienia prawa do pozyskania i zbycia świadectw efektywności energetycznej wynikających ze zrealizowanej inwestycji i obowiązku udokumentowania fakturą ww. usługi.

W przedstawionych przez Państwa okolicznościach mamy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usługi z Państwa strony na rzecz podmiotu gospodarczego (Wykonawcy) polegającym na przekazaniu przez Państwa w ramach umowy podmiotowi upoważnionemu (Wykonawcy) prawa do pozyskania i sprzedaży świadectw efektywności energetycznej wynikających ze zrealizowanej inwestycji. Bezpośrednim nabywcą tego świadczenia jest podmiot upoważniony (Wykonawca), zaś środki finansowe uzyskane ze sprzedaży stanowią wynagrodzenie za usługę wykonaną przez Państwa na rzecz podmiotu upoważnionego (Wykonawcy). Tym samym zostały spełnione łącznie warunki do uznania czynności przekazania prawa do pozyskania i zbycia świadectw efektywności energetycznej wynikających ze zrealizowanego projektu za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem otrzymywane przez Państwa od podmiotu upoważnionego (Wykonawcy) środki stanowią wynagrodzenie za usługę wykonaną przez Państwa na rzecz podmiotu upoważnionego (Wykonawcy), polegającą na przekazaniu prawa do pozyskania i sprzedaży świadectw efektywności energetycznej wynikających z realizowanego przez Państwa projektu. Usługa ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 8 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jednocześnie z przepisów ustawy o VAT ani z wydanych na jej podstawie rozporządzeń nie wynika zwolnienie z VAT dla czynności przekazania prawa do pozyskania i sprzedaży świadectw efektywności energetycznej. Zatem ww. czynności podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania tym podatkiem. Natomiast Państwo zobowiązani są do wystawienia faktury za wykonane usługi.

Zatem, Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).