Wyrok NSA z dnia 26 stycznia 2024 r., sygn. I FSK 1965/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Marek Olejnik, Sędzia NSA Izabela Najda–Ossowska, Sędzia WSA (del.) Dominik Mączyński (sprawozdawca), Protokolant Asystent Sędziego Łukasz Trzpiot, po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 22 maja 2019 r., sygn. akt I SA/Gd 468/19 w sprawie ze skargi M. O. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 3 grudnia 2018 r., nr 2201-IOV-4.4103.124-131.2018/10.06 w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od kwietnia do sierpnia 2012 r. od października do listopada 2012 r. oraz za styczeń 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. O. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku kwotę 3.600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Skarga kasacyjna.

1.1. M.O., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, pismem z dnia 29 lipca 2019 r., wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 22 maja 2019 r., I SA/Gd 468/19. Wyrokiem tym Sąd oddalił skargę M.O. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 3 grudnia 2018 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od kwietnia do sierpnia 2012 r., od października do listopada 2012 r. i za styczeń 2013 r.

1.2. Wyrok Sądu pierwszej instancji zaskarżono w całości, zarzucając mu:

I. Naruszenie przepisów postępowania mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy:

1. Naruszenie art. 141 § 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej: p.p.s.a.) poprzez brak zawarcia w uzasadnieniu Wyroku stanowiska Sądu co do stanu faktycznego przyjętego za podstawę rozstrzygnięcia, tj. poprzez brak wskazania przez Sąd, czy przyjął on iż faktycznie dostawa paliwa pomiędzy M. a Skarżącym nie została zrealizowana czy też przyjął, że dostawa ta została faktycznie zrealizowana, jednak brak prawa Skarżącego do odliczenia VAT wynika z faktu niezweryfikowania kontrahenta (brak dobrej wiary), czego skutkiem jest brak możliwości poddania Wyroku kontroli instancyjnej, jak również uniemożliwienie Skarżącemu prowadzenia realnej polemiki kasacyjnej z Wyrokiem;