Interpretacja indywidualna z dnia 25 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.232.2024.4.KO

Opodatkowanie sprzedaży środków trwałych i prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z nabyciem środków trwałych na zasadach ogólnych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 kwietnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług m.in. w zakresie opodatkowania sprzedaży środków trwałych na rzecz Państwa i prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z nabyciem środków trwałych na zasadach ogólnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej również jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka.”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „ustawa o CIT”). Od dnia 1 stycznia 2023 r. Spółka stosuje opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek (dalej jako: „Ryczałt” lub „estoński CIT”). Na moment objęcia estońskim CIT oraz w trakcie tego opodatkowania Spółka z o.o. spełnia warunki do skorzystania z ryczałtu. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

Kapitał zakładowy Spółki wynosi 2 500 000 zł. Zasadniczym przedmiotem jej działalności gospodarczej pozostaje budownictwo, w tym roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych (PKD 41.20.Z). Jako firma ogólnobudowlana Spółka działa od 2007 roku. Obecnie jej wspólnikami są osoby fizyczne: P. B. oraz M. M.. Druga z wymienionych osób jest prezesem zarządu Spółki.

P. B. oraz M. M. prowadzą równolegle działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej pod firmą Y s.c. (dalej: „Wspólnicy s.c.”, „Spółka cywilna”). Działalność ta jest prowadzona od 2006 roku i ma za przedmiot roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych (PKD 41.20.Z), jak również wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD 68.20.Z). Spółka cywilna również jest czynnym podatnikiem VAT.

Spółka z o.o. oraz jej wspólnicy są podmiotami powiązanymi w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dotychczas współpraca gospodarcza między Wnioskodawcą a Spółką cywilną polegała na tym, że Spółka cywilna była generalnym wykonawcą robót budowlanych na inwestycjach deweloperskich Wnioskodawcy.

Wspólnicy s.c. są współwłaścicielami samochodów, maszyn oraz sprzętu budowlanego wykorzystywanego w prowadzeniu działalności Spółki cywilnej, m.in.:

- dźwig (...),

- samochód ciężarowy pow. 3,5 t - (...) nr rej. (...),

- koparko-ładowarka (...)- samochód ciężarowy do 3,5 t - (...) nr rej. (...) -100% VAT,

- samochód ciężarowy do 3,5 t - (...) nr rej. (...) - 100% VAT,

- samochód ciężarowy do 3,5 t - (...) nr rej. (...) - 100% VAT,

- samochód ciężarowy do 3,5 t - (...) nr rej. (...) - 100% VAT,

- sprzęt budowlany typu: szalunki, stemple, płyty stropowe, rusztowania itp.,

(dalej: „Środki trwałe”).

Wspólnicy s.c. są również współwłaścicielami (wspólność łączna wspólników spółki cywilnej) nieruchomości położonych w S., a mianowicie:

 a) Nieruchomość zlokalizowana przy ul. …, o łącznej powierzchni 7361 m², wpisana do księgi wieczystej pod numerami KW … (dalej: „Nieruchomość 1”). Nieruchomość jest zabudowana budynkiem handlowo- usługowym, w którym znajdują się między innymi lokale do wynajęcia na rzecz innych podmiotów. Jednym z najemców jest Wnioskodawca - Spółka z o.o., która wynajmuje lokal na prowadzenie biura, stanowiącego adres siedziby działalności Spółki.

 b) Nieruchomość położona przy ul. …, działka nr … o powierzchni (...) m², wpisana do księgi wieczystej pod numerem KW …, (dalej: „Nieruchomość 2”). Nieruchomość aktualnie służy Spółce cywilnej jako „baza” dla działalności budowlanej. Działka jest niezabudowana i wykorzystywana jako miejsce składowania materiałów, sprzętu budowlanego oraz parking pojazdów oraz maszyn. Na terenie znajdują się również dwa kontenery budowlane.

Obecnie planowane jest całkowite zaniechanie prowadzenia działalności budowlanej w Spółce cywilnej, w tym świadczenia robót budowlanych na rzecz Wnioskodawcy. Pracownicy aktualnie zatrudnieni w Spółce cywilnej (tj. około (...) osób), po rozwiązaniu stosunków pracy, najprawdopodobniej zawrą umowy o pracę z Wnioskodawcą. W przeszłości, tj. do sierpnia 2020 r., skład osobowy Spółki z o.o. oraz Spółki cywilnej nie był tożsamy, gdyż wspólnikiem Wnioskodawcy pozostawał również F. G.. Po wystąpieniu tego wspólnika ze Spółki z o.o., ukończono w dotychczasowej formie współpracy ze Spółką cywilną prowadzone inwestycje deweloperskie. Aktualnie skład osobowy obu form prowadzenia działalności gospodarczej jest tożsamy, w związku z czym wspólnicy nie widzą uzasadnienia ekonomicznego dla dalszego prowadzenia działalności budowlanej w dotychczasowym kształcie, w tym świadczenia usług budowlanych pomiędzy spółkami. Działalność w formie Spółki cywilnej miałaby być kontynuowana głównie dla działalności w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami.

W związku z zaniechaniem działalności budowlanej w Spółce cywilnej, obecnie rozważana jest sprzedaż Środków trwałych na rzecz Wnioskodawcy. Sprzedaż zostanie poprzedzona wyceną samochodów, maszyn i sprzętu (Środków trwałych) przez biegłego rzeczoznawcę. Przy czym przedmiotowe składniki majątku z całą pewnością będą przekraczać łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej wg średniego kursu euro ogłaszanego przez NBP w pierwszym dniu roboczym miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym nastąpi zbycie. Umowa sprzedaży zostanie zawarta na warunkach, jakie ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane (w szczególności dotyczy to ceny sprzedaży, która będzie wynikać z wyceny biegłego rzeczoznawcy). Środki trwałe będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT, będą potrzebne do działalności gospodarczej Wnioskodawcy, m.in. w związku z zaprzestaniem świadczenia usług budowlanych na rzecz Wnioskodawcy przez Spółkę cywilną. Podkreślenia jednakże wymaga, że Wnioskodawca posiada kapitał zakładowy w wysokości 2 500 000 zł, odpowiednie dla prowadzonej działalności wyposażenie, własne zaplecze organizacyjne i administracyjne.

Na dzień planowanej transakcji Środki trwałe nie będą wyodrębnione w przedsiębiorstwie Spółki cywilnej finansowo, organizacyjnie, ani funkcjonalnie. Nabycie środków trwałych nie będzie wiązało się z przejściem zakładu pracy w rozumieniu art. 23 (1) ustawy z dnia 26 czerwca 1974 Kodeks pracy.

Równolegle wspólnicy spółki cywilnej nadal będą wynajmować Wnioskodawcy lokal w Nieruchomości 1 na prowadzenie biura, jak również rozszerzą przedmiot najmu o plac na Nieruchomości 2, na którym Spółka z o.o. będzie mogła przechowywać zakupione Środki trwałe.

Powiązanie podmiotów uczestniczących w planowanej transakcji sprzedaży oraz najmie nie będzie miało jakiegokolwiek wpływu na warunki zawarcia tej transakcji. Warunki będą analogiczne jak w przypadku, gdyby umowa została zawarta z podmiotem niepowiązanym.

Planowane transakcje będą efektem uzasadnionej gospodarczo i biznesowo decyzji, tak po stronie Spółki z o.o., jak i wspólników Spółki cywilnej. Nastąpi uproszczenie modelu prowadzenia biznesu, w tym wyeliminowanie większości usług świadczonych wzajemnie pomiędzy podmiotami, racjonalizacja rozliczeń.

Pismem z 13 czerwca 2024 r. uzupełniono opis sprawy następująco:

1.W zakresie pytanie 1:

Czy wspólnicy zadbali o wyposażenie Spółki w aktywa niezbędne do prowadzonej działalności gospodarczej Spółki (w przedmiocie budownictwo, w tym roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych)? W co konkretnie Spółka została wyposażona? W jaki sposób te aktywa są wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej? Czy pozwoliłyby one na prowadzenie działalności gospodarczej?

- Wnioskodawca wskazuje:

Wspólnicy zadbali o wyposażenie Spółki w aktywa niezbędne do prowadzonej działalności gospodarczej Spółki. Ponieważ od początku działalności Spółki (tj. od 2007 roku) działa ona jako deweloper korzystający z generalnego podwykonawstwa innych podmiotów gospodarczych, co mieści się w PKD 41.20.Z (budownictwo, w tym roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych), wspólnicy wyposażyli Spółkę przede wszystkim w odpowiedni wkład pieniężny wniesiony na kapitał zakładowy Spółki. Na dzień dzisiejszy stanowi on kwotę 2.500.000 zł, natomiast w różnych okresach działalności Spółki wynosił on najmniej 1.500.000 zł, a najwięcej 4.500.000 zł. Obniżenie kapitału zakładowego początkiem 2021 r. z wartości 4.500.000 zł do kwoty 2.500.000 zł związane było wyłącznie z wycofaniem się ze Spółki trzeciego wspólnika.

Kapitał zakładowy w pełni umożliwiał Spółce od początku działalności realizować inwestycje deweloperskie, stanowiąc podstawę majątkową Spółki, która była wykorzystywana do pokrycia zobowiązań wobec wierzycieli Spółki z tytułu kupowanych usług czy realizowanych dostaw. Odpowiednio wysoki kapitał zakładowy pokryty wkładem pieniężnym skutecznie umożliwił wejście Spółce na rynek deweloperski, stanowiąc gwarancję wypłacalności Spółki wobec kontrahentów, czy też źródło zaufania dla podmiotów kupujących od Spółki lokale deweloperskie. Wniesione do Spółki środki pieniężne wspólników stanowiły podstawę majątkową Spółki i główne źródło finansowania jej działalności gospodarczej, w pełni umożliwiając Spółce funkcjonowanie na rynku jako deweloper.

Aktualnie planowana transakcja sprzedaży środków trwałych z podmiotu Y s.c. do Spółki nie wynika z braku dostatecznego doposażenia Spółki, a jedynie uzasadniona jest okolicznościami opisanymi we wniosku, w pełni racjonalnymi ekonomicznie, wynikającymi ze zmiany modelu biznesowego, w tym rezygnacji z dalszego świadczenia na rzecz Spółki podwykonawczych usług budowlanych przez Y s.c.

2.W zakresie pytania 2:

Czy Nieruchomości które są/będą wynajmowane od wspólników kiedykolwiek wcześniej stanowiły własność Spółki?

- Wnioskodawca wskazuje:

Nieruchomości, które są/będą wynajmowane od wspólników nie stanowiły kiedykolwiek wcześniej własności Spółki.

3.W zakresie pytania 3:

Czy Spółka wynajmuje/wydzierżawia inne nieruchomości? Jeżeli tak, to czy od podmiotów powiązanych czy niepowiązanych?

- Wnioskodawca wskazuje:

Spółka nie wynajmuje/nie wydzierżawia innych nieruchomości. Wynajmowany od Y s.c. lokal na prowadzenie biura w Nieruchomości 1 (w budynku handlowo-usługowym) stanowi adres siedziby Spółki od 2014 roku i z tym adresem Spółka jest utożsamiana i rozpoznawalna jako deweloper o ugruntowanej na rynku pozycji.

4.W zakresie pytania 4:

Czy wspólnicy wynajmują lub wydzierżawiają nieruchomości także innym podmiotom, w tym niepowiązanym?

- Wnioskodawca wskazuje:

Wspólnicy, działając w ramach spółki cywilnej pod firmą Y s.c., wynajmują także nieruchomości innym podmiotom niepowiązanym. Jak wskazano we wniosku, przedmiotem działalności spółki cywilnej jest wynajem i zarządzenie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi (PKD 68.20.Z).

Y s.c. od roku 2012, tj. momentu wybudowania i oddania do użytkowania pawilonu handlowo-usługowego w …, wynajmuje lokale w tym budynku różnym podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą, rokrocznie minimum jest to osiem różnych podmiotów. Poniżej zestawiono przychody z najmu Spółki cywilnej w poszczególnych latach, ze wskazaniem procentowym wartości udziału przychodu z tytułu najmu na rzecz Spółki w globalnej wartości przychodów z najmu.

Przychód firmy Y s.c. tylko z najmu lokali

LP. ROK PRZYCHÓD W TYM X

NETTO PLN %

1.2012zł 0,00%

2. 2013    zł 0,00%

3. 2014     zł  zł 5,55%

4. 2015     zł  zł 5,89%

5. 2016     zł  zł 5,72%

6. 2017     zł  zł 6,00%

7. 2018        zł   zł 3,46%

8. 2019       zł   zł 3,31%

9.  2020      zł    zł 3,51%

10.  2021      zł    zł 3,33%

11.  2022     zł     zł 3,61%

12. 2023 zł      zł 4,62%

13. 2024  zł      zł 5,09%

15. RAZEM     zł       zł 3,97%

Od roku 2018 Spółka cywilna wynajmowała podmiotom niepowiązanym również inne zakupione nieruchomości - do czasu sprzedaży tych nieruchomości, zgodnie z poniższym zestawieniem:

1. Budynek jednorodzinny: ul. .

2. Budynek jednorodzinny: ., ul. . (sprzedany (...) 2023 r.)

3. Lokal mieszkalny: (sprzedany (...) 2020 r.)

4. Lokal mieszkalny. (sprzedany (...) 2021 r.)

5. Lokal mieszkalny:(sprzedany (...) (...) 2022 r.)

5. W zakresie pytania 5:

Czy wspólnicy będą prowadzili działalność gospodarczą? Jeśli tak, to w jakim zakresie?

- Wnioskodawca wskazuje:

Wspólnicy będą nadal prowadzili działalność gospodarczą w ramach Y s.c., kontynuując prowadzoną od 2012 r. działalność w przedmiocie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi (PKD 68.20.Z).

6. W zakresie pytania 6:

Czy środki trwałe:

- dźwig (...),

- samochód ciężarowy pow. 3,5 t - (...) nr rej. (...),

- koparko-ładowarka (...)- samochód ciężarowy do 3,5 t - (...) nr rej. (...),

- samochód ciężarowy do 3,5 t - (...) nr rej. (...),

- samochód ciężarowy do 3,5 t - (...) nr rej. (...)

- samochód ciężarowy do 3,5 t - (...) nr rej. (...),

- sprzęt budowlany typu: szalunki, stemple, płyty stropowe, rusztowania itp.

były/są wykorzystywane przez Y s.c. wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku? Jeżeli środki trwałe były/są wykorzystywane przez Y s.c. wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, to proszę wymienić te środki trwałe.

- Wnioskodawca wskazuje:

Wymienione w pytaniu środki trwałe nie były/nie są wykorzystywane przez Y s.c. wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

7. W zakresie pytania 7:

Czy z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia wyżej wymienionych środków trwałych przysługiwało Y s.c prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego? Jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia środków trwałych nie przysługiwało Y s.c prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, to proszę wymienić te środki trwałe.

- Wnioskodawca wskazuje:

Z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia wyżej wymienionych środków trwałych przysługiwało Y s.c prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Pytania w zakresie podatku od towarów i usług oznaczone jak we wniosku

3. Czy opisana wyżej sprzedaż Środków trwałych na rzecz Wnioskodawcy, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT?

4. Czy Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z nabyciem Środków trwałych na zasadach ogólnych, w szczególności na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług

3. Opisana wyżej sprzedaż Środków trwałych na rzecz Wnioskodawcy będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

4. Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z nabyciem Środków trwałych na zasadach ogólnych, w szczególności na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania nr 3 i 4

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, ilekroć w przepisach ustawy o VAT jest mowa o towarach rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie Środków trwałych traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w cyt. przepisie sformułowanie „transakcje zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy. Przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55 (1) ustawy dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.

Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

 1) oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

 2) własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

 3) prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

 4) wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

 5) koncesje, licencje i zezwolenia;

 6) patenty i inne prawa własności przemysłowej;

 7) majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

 8) tajemnice przedsiębiorstwa;

 9) księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Natomiast definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta jest w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, pod którym to pojęciem rozumie się:

Organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Powtarzając za stanowiskiem Dyrektora KIS prezentowanym w wydawanych interpretacjach indywidualnych (tak na przykład w interpretacji z dnia 25.03.2024 r. nr 0111-KDIB3- 3.4012.40.2024.1.AM):

Podstawowym wymogiem wynikającym z powyższego przepisu jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić Nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

- istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;

- zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

- składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

- zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy natomiast zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

W świetle powyższej wykładni przepisów przyjąć należy, że o tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

W analizowanym zdarzeniu przyszłym, przedmiotem transakcji będzie prawo własności Środków trwałych - dojdzie do ich sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy za określoną cenę. Biorąc pod uwagę powyżej wskazane przepisy oraz opis sprawy, należy uznać, że dostawa Środków trwałych nie będzie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa ze względu na fakt niespełnienia przesłanek umożliwiających uznanie przedmiotu transakcji za przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. Transakcja nie będzie również stanowiła zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, bowiem Środki trwałe będące przedmiotem sprzedaży nie będą na dzień transakcji wyodrębnione w przedsiębiorstwie Spółki cywilnej finansowo, organizacyjnie i funkcjonalnie, co oznacza, że przedmiot sprzedaży nie spełnia warunków ustawowych uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Nie zmienia tej oceny okoliczność, że sprzedaży Środków trwałych będzie towarzyszyć przeniesienie pracowników Spółki cywilnej do Wnioskodawcy (rozwiązanie stosunków pracy w Spółce cywilnej, a następnie zawarcie nowych stosunków pracy w Spółce z o.o.).

W konsekwencji, sprzedaż Środków trwałych na rzecz Wnioskodawcy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem również Wnioskodawcy, będzie on miał prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z nabyciem Środków trwałych.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:

Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że strony transakcji przystąpią do sprzedaży Środków trwałych jako zarejestrowani czynni podatnicy podatku VAT. Ponadto Wnioskodawca będzie wykorzystywał Środki trwałe do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W konsekwencji, Wnioskodawca będzie mieć prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem Środków trwałych.

Ocena stanowiska

Stanowisko Państwa w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Ponadto należy zauważyć, że na mocy art. 6 pkt 1 ustawy:

Przepisy art. 6 wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1610 ze zm.), zwanej dalej „Kodeks cywilny”. Zgodnie z tym przepisem:

Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

 1) oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

 2) własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

 3) prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

 4) wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

 5) koncesje, licencje i zezwolenia;

 6) patenty i inne prawa własności przemysłowej;

 7) majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

 8) tajemnice przedsiębiorstwa;

 9) księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. 

Natomiast definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta jest w art. 2 pkt 27e ustawy, pod którym to pojęciem rozumie się:

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych. Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1)istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań;

2)zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

3)składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

4)zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Tę ostatnią przesłankę rozumie się zazwyczaj jako potencjalną zdolność (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielnego podmiotu gospodarczego i to jeszcze w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Zorganizowana część przedsiębiorstwa winna mieć również zdolność zaistnienia jako niezależne przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ k.c.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy natomiast zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Zatem należy wskazać, że fakt wyłączenia niektórych składników materialnych i niematerialnych może pozostawać bez wpływu na kwalifikację zbywanych składników jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie - nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu - do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Schriever „przekazanie całości lub części aktywów” należy interpretować w taki sposób, że obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą. Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych (wyroki NSA: z 25 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 955/12 oraz z 21 listopada 2016 r. sygn. akt I FSK 1316/15).

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że przedmiotem sprzedaży na rzecz Państwa będą środki trwałe:

- dźwig (...),

- samochód ciężarowy pow. 3,5 t - (...) nr rej. (...),

- koparko-ładowarka (...)- samochód ciężarowy do 3,5 t - (...) nr rej. (...) -100% VAT,

- samochód ciężarowy do 3,5 t -(...) nr rej. (...) - 100% VAT,

- samochód ciężarowy do 3,5 t - (...) nr rej. (...) - 100% VAT,

- samochód ciężarowy do 3,5 t - (...) nr rej. (...) - 100% VAT,

- sprzęt budowlany typu: szalunki, stemple, płyty stropowe, rusztowania itp.,

Na dzień planowanej transakcji Środki trwałe nie będą wyodrębnione w przedsiębiorstwie Spółki cywilnej finansowo, organizacyjnie, ani funkcjonalnie. Nabycie środków trwałych nie będzie wiązało się z przejściem zakładu pracy w rozumieniu art. 23 (1) ustawy z dnia 26 czerwca 1974 Kodeks pracy.

W sytuacji przedstawionej we wniosku przedmiot transakcji nie będzie stanowić przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym sprzedaż środków trwałych nie będzie stanowiła transakcji wyłączonej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów, zarówno nieruchomości jak i ruchomości, przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu), których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że środki trwałe nie były/nie są wykorzystywane przez spółkę cywilną wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia wyżej wymienionych środków trwałych przysługiwało spółce cywilnej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym dostawa środków trwałych tj.:

- dźwigu (...),

- samochodu ciężarowego pow. 3,5 t - (...) nr rej. (...),

- koparko-ładowarki (...) - samochodu ciężarowego do 3,5 t - (...) nr rej. (...),

- samochodu ciężarowego do 3,5 t - (...) nr rej. (...),

- samochodu ciężarowego do 3,5 t - (..) nr rej. (...),

- samochodu ciężarowego do 3,5 t - (...) nr rej. (...),

- sprzętu budowlanego typu: szalunki, stemple, płyty stropowe, rusztowania itp.,

nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż nie zostały spełnione warunki, o których mowa w tym przepisie. Dostawa środków trwałych będzie podlegała opodatkowaniu, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, właściwą stawką podatku.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Przechodząc do kwestii prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z nabyciem ww. środków trwałych, wskazać należy, że:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Należy również podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:

W kwestii prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków dotyczących zakupu pojazdów samochodowych ustawa o VAT zawiera szczególne uwarunkowania zawarte w art. 86a ustawy.

Z wniosku wynika, że są Państwo czynnym podatnikiem VAT. Środki trwałe będą wykorzystywane przez Państwa do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT, będą potrzebne do działalności gospodarczej Państwa.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołany stan prawny, należy stwierdzić, że będą mieli Państwo prawo do odliczenia podatku VAT związanego z nabyciem środków trwałych w postaci:

- dźwigu (...),

- samochodu ciężarowego pow. 3,5 t - (...) nr rej. (...),

- koparko-ładowarki (...) - samochodu ciężarowego do 3,5 t - (...) nr rej. (...),

- samochodu ciężarowego do 3,5 t - (...) nr rej. (...),

- samochodu ciężarowego do 3,5 t - (...) nr rej. (...),

- samochodu ciężarowego do 3,5 t - (...) nr rej. (...),

- sprzętu budowlanego typu: szalunki, stemple, płyty stropowe, rusztowania itp., z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 86a i art. 88 ustawy.

Stanowisko w zakresie pytania nr 4 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja rozstrzyga tylko w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie nr 3 i 4). Ocena prawna stanowiska Państwa w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Ze względu na autonomiczność prawa podatkowego i odrębność uregulowań prawnych w zakresie podatku dochodowego i podatku VAT rozstrzygnięcie przyjęte w niniejszej interpretacji dotyczące opodatkowania sprzedaży środków trwałych i prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z nabyciem środków trwałych na zasadach ogólnych, pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie przyjęte w tym zakresie na gruncie przepisów dotyczących podatku dochodowego.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. W związku z tym inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie są przedmiotem niniejszej interpretacji, w szczególności interpretacja nie rozstrzyga o wysokości odliczenia podatku naliczonego od zakupu pojazdów samochodowych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U z 2023 r., poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji