Interpretacja indywidualna z dnia 24 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.240.2024.1.DK

Podatek u źródła od należności licencyjnych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej 

13 maja 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z dnia 8 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• na Spółce jako płatniku ciąży obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła od płatności dokonanych na rzecz francuskiego Kontrahenta w związku z opłatami uiszczonymi za licencję do korzystania z opisanego w stanie faktycznym oprogramowania (…) – jest prawidłowe
• Spółka ma obowiązek sporządzenia i przesłania podatnikowi (Kontrahentowi) i organowi podatkowemu informacji podatkowej IFT-2R i IFT-2 – jest prawidłowe
• opłaty licencyjne z tytułu opisanych w stanie faktycznym licencji do oprogramowania (…) uwzględnia się przy obliczaniu limitu 2 mln zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e pkt 1-2 ustawy o CIT – jest prawidłowe

Treść wniosku jest następująca :

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

1. A. Spółka Akcyjna (dalej: "Spółka") jest polskim rezydentem podatkowym, zaś jej głównym przedmiotem działalności jest świadczenie usług w zakresie (…).

2.W celu prawidłowego prowadzenia działalności gospodarczej Spółka nabywa od szeregu podmiotów – zarówno powiązanych jak i niepowiązanych – licencje na programy komputerowe, które wykorzystywane są w działalności Spółki. Jednym z podmiotów, od których Spółka nabywa licencje do oprogramowania jest podmiot zależny, którego dane są następujące: firma: (...).

3.Kontrahent jest rezydentem podatkowym Francji, nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby ani zarządu, jak również według wiedzy Spółki nie prowadzi działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poprzez położony na terytorium Polski zagraniczny zakład w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o CIT. Kontrahent licencjonuje program komputerowe i udziela Spółce sublicencji do tego programu na zasadach opisanych poniżej.

4. Spółka nabywa od podmiotu francuskiego licencje na oprogramowanie pod nazwą (…), które służy do obsługi usług świadczonych na rzecz (…), w tym rejestracji (…), ewidencjonowania zamówionych przez nich (…), ewidencjonowania udostępnionego im sprzętu, ewidencjonowania i rozliczania opłat (…), kar umownych, odszkodowań, weryfikacji płatności tych świadczeń, etc. Wcześniej w tym samym celu Spółka korzystała z innego oprogramowania – (…) – jednak z uwagi na rozwój rynku usług (…), a także potrzeby Spółki związane z potrzebą zapewniani nowych funkcjonalności, spółka zdecydowała się na zmianę oprogramowania i obecnie korzysta ze wspomnianego programu (…).

5.Spółka korzysta z niewyłącznej i nieprzenoszalnej licencji do korzystania z tego oprogramowania. Licencja obejmuje prawo do korzystania z oprogramowania zgodnie z jego przeznaczeniem oraz na własne, wewnętrzne potrzeby Spółki. Ponadto, spółka nie ma prawa kopiować, drukować, przesyłać, przesyłać, modyfikować lub wyświetlać oprogramowania lub jakiejkolwiek jego część, jak również Spółka nie ma prawa kompilować, dekompilować, tłumaczyć, analizować, odtwarzać kodu źródłowego ani próbować tego robić, z wyjątkiem przypadków dozwolonych przez prawo. Spółka nie ma również prawa samodzielnie korygować (naprawiać) żadnych nieprawidłowości.

6.Oprócz udzielenia licencji na używanie oprogramowania Kontrahent będzie świadczył na rzecz Spółki również usługi utrzymania tego oprogramowania, w tym naprawy i konserwacji.

7.Oprogramowanie (…) wykorzystywane jest również do rejestracji umów przez dystrybutorów Spółki. Mianowicie, Spółka posiada nieznaczną liczbę własnych punktów sprzedaży, w związku z czym większość sprzedaż realizuje poprzez zewnętrznych dystrybutorów (niezależne podmioty gospodarcze), którzy zawierają umowy z (…) działając w imieniu i na rzecz Spółki. Innymi słowy, umowa o świadczenie usług (…) zawierana jest bezpośrednio pomiędzy Spółką a (…), przy czym Spółkę w tym zakresie reprezentuje dystrybutor. Jednocześnie dystrybutor ma dostęp do oprogramowania (…) w celu rejestracji zawieranej w imieniu Spółki umowy. Dostęp do oprogramowania jest wyłącznie on-line, a więc dystrybutor nawet nie instaluje tego oprogramowania na swoim komputerze. Celem takiego działania jest automatyzacja procesu zawierania umów z (…) i tym samym jak najszybsza rejestracja umowy, a w konsekwencji jak najszybsze aktywowanie usługi (…) klientowi. Jednocześnie, dystrybutor ma ograniczony dostęp do oprogramowania (…). Dystrybutor nie ma jakichkolwiek możliwości ingerencji w oprogramowanie, wykorzystanie oprogramowania do innych celów niż wskazany powyżej, czy też modyfikacji oprogramowania. Co więcej, z uwagi na fakt, iż oprogramowanie wykorzystywane jest w celu świadczenia usług dystrybucyjnych na rzecz Spółki, dystrybutor nie płaci Spółce żadnego wynagrodzenia za możliwość rejestracji umów za pośrednictwem tego oprogramowania, gdyż takie działanie jest w interesie Spółki a nie dystrybutora.

8. W związku z nabywanymi licencjami Spółka ponosi opłaty licencyjne na rzecz Kontrahenta. W ramach takich opłat znajdują się również opłaty za utrzymanie oprogramowania oraz usuwanie błędów związanych z działaniem tego oprogramowania.

Pytanie

1.Czy w stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) na Spółce jako płatniku ciąży obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła od płatności dokonanych na rzecz francuskiego Kontrahenta w związku z opłatami uiszczonymi za licencję do korzystania z opisanego w stanie faktycznym oprogramowania (…)?

2.Czy w stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) opisanym we wniosku Spółka ma obowiązek sporządzenia i przesłania podatnikowi (Kontrahentowi) i organowi podatkowemu informacji podatkowej IFT-2R i IFT-2?

3.Czy w stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) opisanym we wniosku opłaty licencyjne z tytułu opisanych w stanie faktycznym licencji do oprogramowania (…) uwzględnia się przy obliczaniu limitu 2 mln zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e pkt 1-2 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

STANOWISKO SPÓŁKI

1. W ocenie Spółki:

a)na Spółce jako płatniku nie ciąży obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła od płatności dokonanych na rzecz francuskiego kontrahenta w związku z opłatami uiszczonymi za licencję do korzystania z opisanego w stanie faktycznym oprogramowania (…),

b)w stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) opisanym we wniosku Spółka nie ma obowiązku sporządzenia i przesłania podatnikowi (kontrahentowi) i organowi podatkowemu informacji podatkowej IFT-2R i IFT-2,

c)w stanie faktycznym opisanym we wniosku opłaty licencyjne z tytułu opisanych w stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) licencji do oprogramowania (…) nie uwzględnia się przy obliczaniu limitu 2 mln zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e pkt 1-2 ustawy o CIT.

Stanowisko Spółki wynika z następujących okoliczności.

BRAK OPODATKOWANIA WYPŁACANYCH NALEŻNOŚCI ZA PRAWO DO KORZYSTANIA Z OPROGRAMOWANIA

2.Artykuł 26 ust. 1 ustawy o CIT stanowi, że osoby prawne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, są obowiązane jako płatnicy pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Z kolei zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy i CIT, „podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

• z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych,
• z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw,
• z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego,
• za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego,
• za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how)”.

3.Kwestie związane z licencjami i przenoszeniem praw autorskich regulują przepisy dotyczące własności intelektualnej. Co do zasady możliwe jest zbycie praw do programu komputerowego lub udzielenie licencji do niego. Przedmiotem umowy pomiędzy Spółką a Kontrahentem nie jest zbycie na rzecz Spółki praw do programów komputerowych, lecz – w ocenie Spółki – udzielenie licencji o wąskim zakresie.

4.Zgodnie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) udzielona Spółce licencja jest licencją niewyłączną i nieprzenoszalną (niezbywalną). Spółka ma prawo do używania oprogramowania (…) wyłącznie zgodnie z jego przeznaczeniem na własne, wewnętrzne potrzeby Spółki. Ponadto, Spółka nie ma prawa kopiować, drukować, przesyłać, przesyłać, modyfikować lub wyświetlać oprogramowania lub jakiejkolwiek jego część, jak również Spółka nie ma prawa kompilować, dekompilować, tłumaczyć, analizować odtwarzać kodu źródłowego ani próbować tego robić, z wyjątkiem przypadków dozwolonych przez prawo. Spółka nie ma również prawa samodzielnie korygować żadnych nieprawidłowości, a więc Spółka nie ma prawa modyfikować oprogramowania.

5.Tak więc, w ocenie Spółki oprogramowanie (…) wykorzystywane jest przez Spółkę na własne potrzeby i nie zmienia tego fakt, iż dystrybutorzy Spółki mogą również połączyć się z oprogramowaniem on-line w celu rejestracji zawieranych umów w imieniu i na rzecz Spółki. Dostęp dla dystrybutorów jest bardzo ograniczony, tzn. nie mogą oni w żaden sposób ingerować w oprogramowanie, w szczególności nie mogą modyfikować tego oprogramowania, ani nie mają dostępu do oprogramowania umożliwiającego jakiekolwiek zmiany, nie mogą wykorzystać oprogramowania na inne cele niż rejestracja umów z (…), jak również nie mogą zainstalować tego oprogramowania na własnych komputerach. W konsekwencji, skoro dostęp do oprogramowania ma wyłącznie Spółka, zaś dystrybutor może jedynie zarejestrować umowę zawartą w imieniu Spółki, to jedynie Spółka jest ostatecznym odbiorcą tego oprogramowania.

Takie stanowisko potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 19 października 2018 roku (nr 0114-KDIP2-1.4010.340.2018.1.JC), która dotyczyła oprogramowania nabytego przez polskiego podatnika od zagranicznego podmiotu, które to oprogramowanie służyło zbieraniu zamówień (rodzaj platformy do składania zamówień), za pośrednictwem której klienci mogli składać zamówienia, co przyspieszało proces ich rejestracji – sytuacja więc analogiczna jak w przypadku Spółki. Podobnie wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 3 stycznia 2024 roku (0114-KDIP2 1.4010.618.2023.1.DK) – jeżeli podmiot nie będzie miał prawa do rozporządzania licencjami, czy też dokonywania zmian w oprogramowaniu, to w konsekwencji opłaty za takie licencje, wykorzystywane na użytek własny, nie stanowią należności licencyjnych w myśl stosownych regulacji.

6.Biorąc pod uwagę zakres uprawnień, które będą Spółce przysługiwały w stosunku do oprogramowania, wynagrodzenie, które Spółka wypłaca za uprawnienia, które uzyskuje do oprogramowania na podstawie umowy zawartej z Kontrahentem w ocenie Spółki nie podlegają pod zakres art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a tym samym Spółka nie ma obowiązku potrącania podatku źródłowego, bez względu na to czy Spółka posiadałaby czy też nie posiadała certyfikat rezydencji podatkowej tego podmiotu.

7.Stanowisko Spółki potwierdza również Komentarz do Modelowej Konwencji OECD – który co prawda dotyczy wykładni umów międzynarodowych, ale również można się nim posłużyć interpretując przepisy polskiej ustawy o CIT – który wskazuje, że celem opodatkowania podatkiem źródłowym nie jest opodatkowanie należności za oprogramowanie używane na własne potrzeby, lecz za oprogramowanie wykorzystywane do generowania przychodów (przykładowo z tytułu udzielania sublicencji). W ocenie zaś Spółki na podstawie opisanej w stanie faktycznym umowy należy uznać, że licencja nabywana przez Spółkę od jej Kontrahenta jest licencją na własne potrzeby Spółki.

8.Ponadto, stanowisko przedstawione przez Spółkę potwierdzają znane Spółce interpretacje organów podatkowych, czego przykładem jest interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 czerwca 2018 roku (nr 0111-KDIB1-2.4010.225.2018.1.BG), w którym wskazano, że: W przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie będzie obejmował on Wnioskodawcy, gdyż wypłacane przez niego należności z tytułu nabycia programu komputerowego na własny użytek nie stanowią należności licencyjnych, na podstawie ww. art. 21 updop w związku z art. 12 umowy polsko-niemieckiej. W świetle powyższego Wnioskodawca nie ma obowiązku pobierania podatku u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz rezydenta z Niemiec, bez względu na to, czy jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji, czy też go nie posiada.

9.Podobne stanowisko w stosunku do dostawcy oprogramowania dla Spółki ze Szwajcarii zostało zaprezentowane w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 lutego 2020 r. (nr 0114- KDIP2-1.4010.522.2019.1.SP), w której wskazano, że:

Mając na uwadze powyższe, obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p., dotyczy wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. W przedstawionym stanie faktycznym nie będzie obejmował on Wnioskodawcy, gdyż wypłacane przez niego należności z tytułu korzystania z oprogramowania na własne potrzeby nie stanowią należności licencyjnych, na podstawie ww. art. 21 u.p.d.o.p. w związku z art. 12 umowy polsko-szwajcarskiej. W świetle powyższego Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobierania podatku u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz podmiotu ze Szwajcarii bez względu na to, czy Spółka będzie posiadała certyfikat rezydencji szwajcarskiego rezydenta, czy też nie.

10.Spółka pragnie wskazać, że wcześniej występowała z wnioskiem o potwierdzenie, że używane przez nią wcześniej oprogramowanie (...), które służyło Spółce w poprzednich latach do analogicznych celów jak obecnie programowanie (…)(Spółka zmieniła oprogramowanie na nowsze, bardziej zaawansowane i dające możliwość zastosowania większej liczby funkcjonalności). W interpretacji z dnia 29 września 2022 roku (nr 0114-KDIP2-1.4010.121.2022.1.KS), Dyrektor KIS potwierdził, że w przypadku tego oprogramowania Spółka nie była zobowiązana do pobierania podatku u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz podmiotu z Francji bez względu na to, czy Spółka będzie posiadała certyfikat rezydencji francuskiego rezydenta, czy też nie. Skoro więc Spółka od innego podmiotu nabywa obecnie podobne oprogramowanie jak oprogramowanie (…) , którego dotyczyła interpretacja z 2022 roku – to podatkowe konsekwencje korzystania z nowej licencji powinny być analogiczne jak potwierdzone wcześniej konsekwencje dla oprogramowania (…) .

IFT-2 ORAZ IFT-2R

a. Zgodnie z art. 26 ust. 3a ustawy o CIT płatnicy są obowiązani przesłać informację IFT-2R w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano wypłat należności wymienionych między innymi w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Dodatkowo, na pisemny wniosek podatnika będącego nierezydentem podatkowym Polski, płatnik (Spółka) w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, jest obowiązany do sporządzenia i przesłania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu wspomnianej informacji podatkowej.

b. Powyższe informacje – zgodnie z 26 ust. 3d ustawy o CIT – sporządzają i przekazują również podmioty, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku.

c. Z przytoczonych regulacji wynika więc, że w przypadku gdy Spółka nie pobierałaby podatku od wypłat na rzecz Kontrahenta z uwagi na zwolnienie wynikające z ustawy o CIT lub z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania – to nadal zobowiązana byłaby do sporządzenia i przesłania Kontrahentowi i organom podatkowym informacji IFT.

14. Inaczej jednak w ocenie Spółki wygląda sytuacja, gdy Spółka nie ma obowiązku poboru podatku źródłowego z uwagi na fakt, iż wypłacane przez nią należności – tak jak ma to miejsce w ocenie Spółki w opisanym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) – nie są objęte zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. W takim przypadku wypłacając należności na rzecz francuskiego kontrahenta Spółka nie ma obowiązku poboru podatku nie dlatego, że stosuje zwolnienie z opodatkowania, lecz dlatego, że wypłacane przez nią należności nie są wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. W konsekwencji oznacza to, że nie musi ona również sporządzać i przesyłać informacji podatkowej IFT.

LIMIT 2 MLN ZŁ WYNIKAJĄCY Z ART. 26 UST. 2E USTAWY O CIT

15. Zgodnie z art. 26 ust. 2e pkt 1-2 ustawy o CIT, jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT na rzecz podmiotu powiązanego przekroczyła w roku podatkowym łącznie kwotę 2 mln zł na rzecz tego samego podatnika, Spółka zobowiązana jest pobrać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowanego podatku od tych wypłat – podatek według stawki wynikającej z polskich przepisów (w tym przypadku 20% należności), od nadwyżki ponad kwotę 2 mln zł, bez możliwości zastosowania zwolnień czy też obniżonych stawek podatku źródłowego wynikających z ustawy o CIT, czy też umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

16. Z powyższej regulacji wynika, iż dla potrzeb ustalenia, czy wskazanego powyżej limitu 2 mln zł należy brać pod uwagę należności wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Skoro więc – jak wynika z przedstawionego powyżej stanowiska Spółki – należności za prawo do korzystania z opisanego w stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) oprogramowania (…) , które Spółka wykorzystuje do własnych potrzeb nie jest objęte zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, to w konsekwencji nie należy brać pod uwagę wartości tych należności przy ustalaniu, w którym momencie Spółka przekroczy limit 2 mln zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT.

KONKLUZJE

17. Reasumując powyższe należy stwierdzić, że:

a.z uwagi na fakt, iż oprogramowanie (…) będzie używane przez Spółkę wyłącznie na jej własne potrzeby – w sposób opisany we wniosku – bez prawa do sublicencji, przenoszenia, etc.

- to licencja ta nie jest objęta zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem źródłowym,

b. w konsekwencji uznania, że wynagrodzenie za udzielone Spółce licencje nie mieści się w zakresie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, Spółka nie ma również obowiązku sporządzenia informacji podatkowej IFT-2R,

c.ponadto, z uwagi na fakt, iż wynagrodzenie za udzieloną Spółce licencję nie mieści się w zakresie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, wynagrodzenie to nie wlicza się do limitu 2 mln zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2023 r., poz. 2805, dalej: „updop”)

W myśl art. 3 ust. 3 updop:

Zgodnie z art. 3 ust. 5 updop:

W przepisie tym, wyrażona została zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jego rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Tytuły należności których wypłata rodzi po stronie wypłacającego (polskiego rezydenta podatkowego) obowiązek poboru podatku (art. 26 ust. 1 ustawy o CIT) zostały wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym:

W myśl natomiast art. 26 ust. 1 updop

Na podstawie art. 26 ust. 3a updop:

Zgodnie z art. 26 ust. 3b updop:

Na podstawie art. 26 ust. 3d updop:

Należy mieć także na uwadze postanowienia art. 26 ust. 2e updop:

Z treści ww. przepisów wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 updop.

Stosownie do art. 21 ust. 2 updop

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym, zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Jak wynika z powołanego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 1 updop, podatek dochodowy w wysokości 10% ustala się m.in. od przychodów z praw autorskich uzyskanych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem analizując obowiązek pobrania podatku u źródła od licencji użytkownika końcowego, należy odnieść się do przepisów określających zakres praw autorskich.

W celu określenia zakresu praw autorskich wg polskich przepisów, należy odnieść się do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2022 r., poz. 2509 ze zm., dalej: „ustawa o prawie autorskim”), który stwierdza, że

Ponadto w art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim stwierdza się, że

W art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, zawarto ogólną normę, opisującą utwór, będący przedmiotem prawa autorskiego, natomiast ust. 2 tego artykułu ma charakter pomocniczy. Dla uznania danego dzieła za przedmiot prawa autorskiego nie wystarcza ustalenie, że mieści się ono w jednej z nazwanych ustawowo kategorii, podanych jako katalog otwarty. Ustawodawca, wyszczególniając przykładowe kategorie utworów, posłużył się porządkującym kryterium przedmiotu twórczości i użytych w niej środków wyrazu. Oznacza to, że niektóre dzieła chronione mogą być przyporządkowane do więcej niż jednego przedziału klasyfikacyjnego. Utwory wyrażone w sposób określony w art. 1 ust. 2 pkt 1 stanowią niejednorodną grupę utworów będących przedmiotem prawa autorskiego. Grupa ta została wyodrębniona ze względu na stosowane przez twórcę techniczne środki wyrazu, czyli utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi. W grupie tej wyodrębniono podkategorie wg przedmiotu twórczości, czyli literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe.

W myśl art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim:

Ponadto, zgodnie z art. 74 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o prawie autorskim:

Jak wskazuje powołany przepis, program komputerowy podlega ochronie niezależnie od formy (sposobu) wyrażenia, a więc w postaci „programu źródłowego” i „programu maszynowego”, „programu wpisanego do pamięci stałej komputera”, itd. Podlega on ochronie również wówczas, gdy jest utrwalony w odręcznie sporządzonych notatkach, w dokumentacji projektowej, wytwórczej i użytkowej.

Stosownie do treści art. 74 ust. 4 tej ustawy

Reasumując, należy stwierdzić, że w rozumieniu polskich przepisów o prawie autorskim, przedmiotem tego prawa są wszelkie przejawy działalności twórczej o indywidualnym charakterze bez względu na to, czy są to dzieła artystyczne, utwory naukowe lub literackie. Program komputerowy został wymieniony przez ustawodawcę jako przedmiot prawa autorskiego.

Łączna subsumcja art. 21 ust. 1 pkt 1 updop oraz powołanych przepisów prawa autorskiego nie pozostawia wątpliwości, że opłaty z tytułu licencji na oprogramowania komputerowego co do zasady podlegają w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym u źródła.

W tym stanie rzeczy, w myśl art. 21 ust. 2 updop należy przeanalizować, czy postanowienia umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie wyłączają lub nie ograniczają prawa Polski do opodatkowania przedmiotowych dochodów.

W związku z powyższym, w niniejszej sprawie zastosowanie będą miały postanowienia Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzonej w Warszawie dnia 20 czerwca 1975 r. (Dz.U. z 1977 r,. Nr 1, poz. 5, dalej: „upoFr”), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę oraz przez Francję dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz.U. z 2019 r., poz. 252);

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 upoFr,

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 2 upoFr,

Z kolei w myśl art. 12 ust. 4 upoFr,

Mając powyższe na uwadze oraz odnosząc się do definicji należności licencyjnych zawartej w ww. umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy podkreślić, że Państwa -Strony tej umowy posłużyły się sformułowaniami obejmującymi całość chronionych praw autorskich na gruncie polskiej ustawy. Fakt, że program komputerowy jest utworem stanowiącym przedmiot prawa autorskiego jest czynnikiem wystarczającym do włączenia oprogramowania do definicji należności licencyjnych odnoszących się do wszelkich praw autorskich dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego. Intencją Państw-Stron Umowy było objęcie zakresem dyspozycji artykułów odnoszących się do pojęcia „należności licencyjnych”, wszelkich dochodów uzyskiwanych w związku z korzystaniem z jakiegokolwiek dzieła czy utworu chronionego prawem autorskim na gruncie prawa krajowego. Dochód z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programów komputerowych należy traktować jako należności licencyjne, albowiem program komputerowy stanowi utwór będący przedmiotem prawa autorskiego.

Interpretując przepisy zawarte w umowie polsko-francuskiej należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienia Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zatem obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem. I tak, pkt 13.1 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD (należności licencyjne), wyraźnie stwierdza, że program komputerowy może być traktowany jako utwór literacki, artystyczny lub naukowy, przy czym, o ile ustawodawstwo krajowe nie stanowi inaczej, najbardziej uzasadnione jest traktowanie programów komputerowych jako dzieła naukowego. Zatem, w przypadku braku wymienienia dochodów z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programów komputerowych w definicji „należności licencyjnych”, należy uznać program komputerowy za utwór literacki, artystyczny lub naukowy i dochód uzyskiwany z tytułu użytkowania takich programów traktować dla celów podatkowych jak „należność licencyjną”, której opodatkowanie powinno być rozpatrywane na gruncie międzynarodowego prawa podatkowego. Natomiast w pkt 14 do art. 12 Komentarza Modelowej Konwencji wskazano, że prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych.

Według Komentarza do transakcji dotyczących wytworów cyfrowych, takich jak obrazy, dźwięki lub teksty, należy stosować odpowiednio konstrukcje przewidziane dla programów komputerowych. Zgodnie z punktem 14.2 Komentarza wykorzystywanie programów komputerowych wyłącznie dla własnych potrzeb, w tym powielanie w celu zapewnienia możliwości korzystania z programu, nie stanowi należności licencyjnej.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika m.in., że są Państwo polskim rezydentem podatkowym. Głównym przedmiotem Państwa działalności jest świadczenie usług w (…). W celu prawidłowego prowadzenia działalności gospodarczej nabywają Państwo od szeregu podmiotów – zarówno powiązanych jak i niepowiązanych – licencje na programy komputerowe, które wykorzystywane są w Państwa działalności. Jednym z podmiotów, od których nabywają Państwo licencje do oprogramowania jest Kontrahent, który jest rezydentem podatkowym Francji, nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby ani zarządu, jak również według wiedzy Spółki nie prowadzi działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poprzez położony na terytorium Polski zagraniczny zakład w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o CIT.

Jak Państwo wskazali Spółka nabywa od podmiotu francuskiego licencje na oprogramowanie pod nazwą (…) , które służy do obsługi usług świadczonych na rzecz (…), w tym rejestracji (…), ewidencjonowania zamówionych przez nich (…), ewidencjonowania udostępnionego im sprzętu, ewidencjonowania i rozliczania opłat (…), kar umownych, odszkodowań, weryfikacji płatności tych świadczeń, etc. Wcześniej w tym samym celu Spółka korzystała z innego oprogramowania – (…) – jednak z uwagi na rozwój rynku usług (…) , a także potrzeby Spółki związane z potrzebą zapewniani nowych funkcjonalności, spółka zdecydowała się na zmianę oprogramowania i obecnie korzysta ze wspomnianego programu (…) .

Spółka korzysta z niewyłącznej i nieprzenoszalnej licencji do korzystania z tego oprogramowania. Licencja obejmuje prawo do korzystania z oprogramowania zgodnie z jego przeznaczeniem oraz na własne, wewnętrzne potrzeby Spółki. Ponadto, spółka nie ma prawa kopiować, drukować, przesyłać, przesyłać, modyfikować lub wyświetlać oprogramowania lub jakiejkolwiek jego część, jak również Spółka nie ma prawa kompilować, dekompilować, tłumaczyć, analizować, odtwarzać kodu źródłowego ani próbować tego robić, z wyjątkiem przypadków dozwolonych przez prawo. Spółka nie ma również prawa samodzielnie korygować (naprawiać) żadnych nieprawidłowości.

Oprócz udzielenia licencji na używanie oprogramowania Kontrahent będzie świadczył na rzecz Spółki również usługi utrzymania tego oprogramowania, w tym naprawy i konserwacji.

Mając na uwadze powyższe, obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 26 ust. 1 updop, dotyczy wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 updop.

W przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie będzie obejmował on Państwa, gdyż wypłacane przez Państwa należności z tytułu korzystania z oprogramowania na własne potrzeby nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych. W świetle powyższego nie będą Państwo zobowiązani do pobierania podatku u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz podmiotu z Francji bez względu na to, czy Spółka będzie posiadała certyfikat rezydencji francuskiego rezydenta, czy też nie.

Na Spółce, w związku z dokonywanymi płatnościami wymienionymi w przedstawionym stanie faktycznym nie będą też ciążyły dodatkowe obowiązki płatnika, w tym nie musi Ona sporządzać i przesyłać informacji IFT-2R i IFT-2.

Dodatkowo, kwoty uiszczone przez Spółkę tytułem należności za nabycie licencji do ww. Programów nie powinny być uwzględnione w limicie 2.000.000 PLN, o którym mowa w art. 26 ust. 2 Ustawy o CIT, ponieważ na kwotę tę składają się jedynie należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT, a jak wskazano powyżej wypłacane należności za Programy nie należą do tych kategorii.

Państwa stanowisko w zakresie pytań nr 1, nr 2 i nr 3 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

• Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

• Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i/lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).