Wyrok SN z dnia 24 kwietnia 2024 r., sygn. II USKP 230/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Bohdan Bieniek (przewodniczący)
‎SSN Maciej Pacuda (sprawozdawca)
‎SSN Krzysztof Rączka

w sprawie z wniosku E. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Słupsku
‎o składki na ubezpieczenie wypadkowe,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 24 kwietnia 2024 r.,
‎skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku
‎z dnia 21 listopada 2019 r., sygn. akt III AUa 1505/18,

1. oddala skargę kasacyjną;

2. zasądza od odwołującej się (wnioskodawcy) na rzecz organu rentowego kwotę 2700 (dwa tysiące siedemset) złotych z ustawowymi odsetkami liczonymi od upływu tygodnia od doręczenia zobowiązanemu orzeczenia do dnia zapłaty tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Słupsku wyrokiem z dnia 10 sierpnia 2018 r. oddalił odwołania wniesione przez Firmę „E.” sp. z o.o. z siedzibą w W. od dwóch decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Słupsku z dnia 24 kwietnia 2018 r. stwierdzających, że w roku składkowym obejmującym okres rozliczeniowy od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 31 marca 2012 r. stopa procentowa składki na ubezpieczenie wypadkowe obowiązująca u odwołującej się wynosi 3,92 % podstawy jej wymiaru, a w roku składkowym obejmującym okres rozliczeniowy od dnia 1 kwietnia 2009 r. do dnia 31 marca 2010 r. - 4,20 % podstawy jej wymiaru.

Sąd Okręgowy ustalił, że organ rentowy wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia prawidłowej stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe obowiązującej u odwołującej się w okresie od dnia 1 kwietnia 2009 r. do dnia 31 marca 2010 r. oraz od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 31 marca 2012 r. W dniu 27 lutego 2017 r. odwołująca się złożyła korekty informacji danych do ustalenia składki na ubezpieczenie wypadkowe ZUS IWA za wymienione wyżej okresy, w których zmniejszyła („wyzerowała”) podane uprzednio przez siebie w informacjach ZUS IWA wartości dotyczące liczby pracowników zatrudnionych w warunkach zagrożenia. Przyczyną złożenia korekty były niezgodności między danymi przekazywanymi w informacjach ZUS IWA a stanem faktycznym ujawnionym po audycie dokonanym przez spółkę Y.. W ocenie audytora, nie uznaje się bowiem za zatrudnionych w warunkach zagrożenia pracowników, którzy zostali wyposażeni w środki ochrony indywidualnej. Pogląd ten odwołująca się oparła na stanowisku wyrażonym przez Urząd Statystyczny w G. w piśmie z dnia 9 grudnia 2014 r., zgodnie z którym w Dziale 1, rubryce 5 „liczba pracowników zatrudnionych w warunkach zagrożenia - stan na 31 grudnia” sprawozdania statystycznego Z-10 pracodawca nie powinien przekazywać danych o pracownikach zatrudnionych na stanowiskach pracy, na których występuje działanie czynników szkodliwych w stężeniu lub natężeniu przekraczającym najwyższe dopuszczalne wartości, jeżeli wpływ czynników szkodliwych został obniżony do dopuszczalnego poziomu przez zastosowanie środków ochrony indywidualnej. Organ rentowy nie uwzględnił danych zmienionych w sporządzonych korektach i zaskarżonymi decyzjami ustalił płatnikowi składek stopę procentową składki na ubezpieczenie wypadkowe w poszczególnych okresach rozliczeniowych, tak jak w zawiadomieniach o wysokości stopy procentowej składek na poszczególne okresy, przesłanych odwołującej się na podstawie pierwotnych informacji ZUS IWA.