Wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 września 2023 r., sygn. VII SA/Wa 590/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Mirosław Montowski Sędziowie sędzia WSA Artur Kuś (spr.) asesor WSA Anna Pośpiech-Kłak po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 6 września 2023 r. sprawy ze skargi S. sp. z o.o. z siedzibą w W., S. sp. z o.o. z siedzibą w W. i A. sp. z o.o. z siedzibą w W. na uchwałę Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 14 czerwca 2007 r. nr XI/318/2007 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego I. stwierdza nieważność § 2 ust. 10 i § 2 ust. 11 zaskarżonej uchwały, II. zasądza od Miasta Stołecznego Warszawy solidarnie na rzecz S. sp. z o.o. z siedzibą w W., S. sp. z o.o. z siedzibą w W. i A. sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 1431 (tysiąc czterysta trzydzieści jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Trzy spółki: [..], [..] oraz [..] (dalej: "skarżący"), reprezentowane przez adw. M. S. pismem z 7 lutego 2023 r., wniosły skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na uchwałę Rady Miasta [..] nr [..]z dnia [..] roku w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Osady Siekierki (dalej: "MPZP").

Rada Miasta w dniu [..] podjęła uchwałę nr [..] w sprawie uchwalenia MPZP, obejmując procedurą sporządzenia planu również obszar, na którym są położone działki, których właścicielami są skarżące spółki.

Strony skarżące wezwały Radę Miasta 13 stycznia 2023 r. w oparciu o art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (w brzmieniu na dzień 4 kwietnia 2016 r.; tj. Dz. U. z 2016 r. 446; dalej: "u.s.g.") do usunięcia naruszenia prawa polegającego na utrzymaniu w MPZP definicji zawartych w § 2 ust. 10 MPZP oraz § 2 ust. 11 MPZP. Zdaniem skarżących definicje te są sprzeczne z aktualnie obowiązującą definicją "terenów biologicznie czynnych" zawartą w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (tj. Dz. U. z 2022 r. poz. 1225, dalej: "r.w.t."). Skarżący złożyli skargę do sądu administracyjnego zaskarżając MPZP w części, tj. w zakresie definicji: a) powierzchni biologicznie czynnej (§ 2 ust. 10 MPZP) oraz b) procentowego wskaźnika terenów biologicznie czynnych (§ 2 ust. 11 MPZP). Zaskarżonym postanowieniom MPZP zarzucono naruszenie art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (w brzmieniu na dzień 14 czerwca 2007 roku, tj. Dz. II. Nr 80, poz. 717 z późn. zm., dalej: "u.p.z.p.") w zw. z § 3 pkt 22 r.w.t. w zw. z art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.; dalej: "k.c.") w zw. z art. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. 1994 Nr 89 poz. 414, ze zm., dalej: "p.b.") w zw. z art. 7, art. 67, art. 87 i art. 94 Konstytucji w zw. § 147 ust. 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie Zasad techniki prawodawczej (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 283; dalej: "z.p.t.") poprzez: