Interpretacja indywidualna z dnia 14 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.387.2024.2.JM

Możliwość rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko - opieka naprzemienna.

Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 kwietnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

Uzupełnił go Pan - na wezwanie - pismem z 23 maja 2024 r. (data wpływu 27 maja 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

W dniu 7 lipca 2007 roku został zawarty związek małżeński, a dzieckiem z tego związku jest (…), urodzona 3 listopada 2008 roku.

W dniu 20 grudnia 2016 roku został orzeczony rozwód, przyznając władzę rodzicielską obojgu rodzicom. Władza rodzicielska została przyznana na zasadzie opieki naprzemiennej, a koszty utrzymania dziecka sąd obciążył oboje rodziców.

Pana źródło dochodów w latach 2022 i 2023 pochodzi z umowy o pracę. Matka dziecka nie rozliczała się w latach 2022 i 2023 wspólnie z dzieckiem. Nie uzyskuje Pan dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Odnosząc się precyzyjnie do lat, których dotyczy zapytanie o interpretacje, czyli 2022 oraz 2023 wyjaśnił Pan co następuje.

Córka jest zameldowana od urodzenia w miejscu zamieszkania ojca (Pana), sytuacja nie uległa zmianie po ogłoszeniu wyroku rozwodowego w roku 2016, co skutkuje tym, że w latach objętych powyższym zapytaniem, czyli w latach 2022 i 2023, córka była i nadal jest zameldowana w miejscu zamieszkania ojca. Córka w latach 2022 i 2023 zamieszkiwała u ojca przez większą część roku, pomiędzy 6 a 7 miesięcy, gdzie ma własny pokój, który właśnie został gruntownie wyremontowany, malowany, zakupiono nowe meble, łóżko, materac, szafę, aby zapewnić dziecku komfortowe warunki do nauki i codziennego życia. W trakcie sprawowania opieki nad dzieckiem ojciec nie otrzymuje żadnej pomocy z zewnątrz, sam podejmuje decyzje związane z rozwojem fizycznym i psychicznym córki. Spędza z nią każdą wolną chwilę, gotuje, pierze, prasuje, pomaga w nauce i wspiera na każdym etapie życia. Dziecko jest utrzymywane ze środków własnych oraz oszczędności. Stara się rekompensować dziecku rozłąkę w każdej sytuacji, w której ma możliwość. Dbając o wyposażenie szkolne, wygląd oraz stan psychiczny dziecka w zakresie środków, którymi dysponuje. W latach 2022‐2023, oprócz standardowych kosztów związanych z codziennym życiem, ponosił Pan znaczące koszty zakupując komputer typu laptop służący do nauki dziecka oraz telefon komórkowy, które zostały pokryte ze środków własnych. Ojciec utrzymuje stały kontakt z nauczycielami oraz wychowawcą dziecka poprzez obecność na zebraniach klasowych oraz dniach otwartych w szkole. W roku 2022 córka została skierowana na leczenie ortodontyczne, koszty aparatu ortodontycznego oraz leczenia, które nadal trwa, są pokrywane z własnych środków i oszczędności ojca. Ojciec ponosi wszystkie koszty utrzymania dziecka związane z wydatkami szkolnymi, książkami do nauki w liceum ogólnokształcącym w klasie pierwszej oraz drugiej, przyborami szkolnymi, wycieczkami. Ponosi Pan koszty korepetycji językowych z angielskiego i hiszpańskiego oraz dodatkowych zajęć z matematyki. W każdym miesiącu pokrywa koszty biletów miesięcznych na transport publiczny. Powyższe koszty pokrywane są przez ojca niezależnie od tego, czy w danym momencie dziecko przebywa pod opieką ojca, czy też matki dziecka. Dodatkowe koszty utrzymania to kieszonkowe na osobiste wydatki córki oraz zakup odzieży. Ojciec w każdym roku spędza z córką wakacje, koszty wspólnych wyjazdów wakacyjne są pokrywane z oszczędności ojca. Przedstawiony stan faktyczny odnoszący się do sfery finansowej wskazuje, że koszty nie są pokrywane zgodnie z założeniem opieki naprzemiennej, to jest po równo przez oboje rodziców.

Odnosząc się do kwestii pobierania świadczenia wychowawczego, ojciec dostosowuje się do możliwości regulowanych przepisami z uwagi na to, że nie istnieje możliwość kierowania się stanem faktyczny. Ustawodawca nie dostosował przepisów dotyczących poboru świadczenia wychowawczego 500/800 plus do dynamicznej sytuacji wynikającej z wychowywaniem dziecka w rodzinie po rozwodzie rodziców. Aktualnie istnieje tylko jedna forma pobierania świadczenia przez ojca, a mianowicie pobieranie połowy świadczenia z uwagi na to, że wyrok rozwodowy jest jedynym dokumentem honorowanym w tej kwestii. Nie istnieje również żadna możliwość uregulowania świadczenia na bazie oświadczenia, a przez instytucje ZUS honorowany jest tylko wyrok sądowy, który, jak wiemy, nie jest w stanie sprawować swojej funkcji przez okres 10‐15 lat wychowania dziecka po rozwodzie z uwagi na zmiany zachodzące w różnych aspektach życia, takie jak zmiana szkoły, uczelni, choroba, pandemia, realizacja pasji dziecka, itd., co ma bezpośredni wpływ na kwestię miejsca zamieszkania. To samo dotyczy pokrywania kosztów związanych z życiem codziennym przy dynamicznie zmieniającym się funkcjonowaniu w nowych okolicznościach, takich jak zmiana pracy/brak pracy czy też brak woli ponoszenia kosztów wspólnie i równomiernie lub też wola jednego z rodziców na całościowe ich pokrywanie. Każda z wymienionych kwestii wiąże się z natychmiastowym dostosowaniem do życia codziennego oraz zapewnieniem spokojnego emocjonalnego wychowania dziecka, ponieważ dobro dziecka zawsze powinno być na pierwszym miejscu. Wszystkie te wspomniane aspekty życia w niepełnej rodzinie definiują stan faktyczny w danym roku, w przeciwieństwie do suchego zapisu sprzed lat na kartce wyroku sądowego. Znamienny jest również fakt, którego ustawodawca nie przewidział, a mianowicie kto powinien pobierać świadczenie 500/800 plus w sytuacji, gdy w danym roku z uwagi na osobiste okoliczności rodzinne dziecko przebywa z jednym z rodziców przez okres 10 miesięcy, a z drugim przez okres 2 miesięcy, czy też podział jest 8 miesięcy na 4 miesiące albo 7 do 5. Co więcej, ustawodawca nie przewiduje żadnej możliwości rozliczenia świadczenia wychowawczego na podstawie rzeczywistych poniesionych kosztów związanych z wychowaniem dziecka w danym roku kalendarzowym, pomimo że świadczenie wychowawcze ma na celu pokrycie wydatków związanych z rozwojem czy też opieką nad dzieckiem. W przypadku podziału kosztów utrzymania dziecka w proporcjach 70%/30%, 80%/20% czy też 95%/5%, ustawodawca nadal daje możliwość pobierania świadczenia tylko i wyłącznie przez obydwoje rodziców po połowie, a decyduje o tym tylko treść wyroku rozwodowego sprzed wielu lat. Czyli jak nadmienione powyżej stan faktyczny życia codziennego często odbiega od wyroku sądowego, który został wydany kilka lat wcześniej. Jeśli przyjąć, że za każdym razem wyrok sądowy jest kwestią decydującą w sprawach możliwości wspólnego rozliczania się z dzieckiem, jak również dzielenia świadczenia wychowawczego, oznacza to, że po pierwsze ustawodawca kieruje dobrze funkcjonujące rodziny po rozwodach z ułożonym już życiem prywatnym oraz emocjonalnym na kolejne drogi sądowe, co z szybkością orzekania sądów znaczy również, że przed zakończeniem jednej sprawy sytuacja może już ulegać zmianie w kwestii ponoszenia kosztów czy też zamieszkiwania dziecka w danym miejscu z uwagi chociażby na zmianę szkoły podstawowej, liceum czy też studia wyższe. Jak również wprowadza niepotrzebne koszty emocjonalne oraz finansowe w rodzinach o już ustabilizowanej współpracy. Zamiast doprowadzenia do sytuacji nastawienia się na politykę prorodzinną oraz ochronę emocjonalną dziecka jak również relacji jego rodziców po rozwodzie, ustawodawca powinien przewidzieć, że wychowanie dziecka po rozwodzie rodziców to nie jeden rok kalendarzowy, natomiast często 10 czy 20 lat (gdy w grę wchodzą studia wyższe do 25 roku życia), dlatego też w kwestii interpretacji istotny jest stan faktyczny na dany rok który w przedstawionym przypadku ukazuje, że koszty były ponoszone w znacznie większym stopniu przez ojca dziecka.

UZASADNIENIE:

• Wyrok WSA we Wrocławiu sygn. I SA/Wr 126/23 - Wyrok WSA we Wrocławiu https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/99A6C2A0EF - NSA stwierdza, że osoba sprawująca opiekę naprzemienną jest osobą samotnie wychowującą dziecko, a co za tym idzie, jest osobą uprawnioną do wspólnego rozliczenia z dzieckiem.
• Wyrok WSA w Krakowie sygn. I SA/Kr 570/23 - Wyrok WSA w Krakowie https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/FA50EE8FEA ‐ NSA stwierdza, że pomimo wyroku rozwodowego przyznającego zamieszkanie dziecka matce i wychowanie dziecka ojcu przez 38% roku, ojciec jest uznany za rodzica samotnie wychowującego dziecko, co oznacza, że jest osobą uprawnioną do wspólnego rozliczenia z dzieckiem.
• Wyrok WSA w Łódź sygn. I SA/Łd 530/23 ‐ Wyrok WSA w Łodzi https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/460C60CD8F ‐ Z wyroku sądowego wynika, że dziecko zamieszkuje z matką. Natomiast stan faktyczny za rok 2022 przedstawiony jest taki, że pod opieką matki dziecko przebywało tylko w okresach od 16 lipca 2022 r. do 27 sierpnia 2022 r. oraz od 18 grudnia 2022 r. do 6 stycznia 2023 r., czyli poniżej 2 miesięcy. Resztę czasu dziecko spędzało z ojcem w Anglii, uczęszczając tam do szkoły. Matka pobiera świadczenie 500 plus. NSA stwierdza, że matka jest osobą samotnie wychowującą dziecko zgodnie z obowiązującymi przepisami, co oznacza, że jest uprawniona do wspólnego rozliczenia z dzieckiem.
• Wyrok WSA we Wrocławiu sygn. I SA/Wr 561/23 ‐ Wyrok WSA we Wrocławiu https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/2531B1F64D ‐ Z wyroku sądowego wynika, że dzieci zamieszkują z matką, a ojciec ma prawo do kontaktu z nimi popołudniami oraz w weekendy. NSA stwierdza, że pomimo tego, że dzieci nie mieszkają z ojcem na co dzień, jest on osobą samotnie wychowującą dzieci, co daje mu prawo do wspólnego rozliczania się z nimi.
• Pismo z 26 czerwca 2023 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej Nr 0114‐KDIP3‐2.4011.446.2023.2.AC Preferencyjne rozliczenie PIT przez osobę samotnie wychowującą dziecko. https://sip.lex.pl/orzeczenia‐i‐pisma‐urzedowe/pisma‐urzedowe/0114‐KDIP3‐2‐4011‐446‐2023‐2‐ac‐preferencyjne‐rozliczenie‐185228544 ‐ DKIS przyznaje możliwość wspólnego rozliczenia osobie z wyrokiem sądowym z opieki naprzemiennej w oparciu o stan faktyczny wychowania dzieci.
• Wyroki wydane przez NSA, które NSA w kolejnych orzeczeniach traktuje jako zapadłe na gruncie przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2021 r., jednakże zdaniem Sądu znajdują one również zastosowanie do regulacji obowiązujących od 1 stycznia 2022 r. Naczelny Sąd Administracyjny (m.in. w wyrokach z 5 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 573/15; z 20 maja 2020 r. sygn. akt II FSK 383/20; z 6 maja 2021 r., sygn. akt II FSK 412/19 z 14 lipca 2021 r., sygn. akt II FSK 3083/19 z 17 sierpnia 2021 r., sygn. akt II FSK 775/19 z 2 grudnia 2021 r., sygn. akt II FSK 1513/19 z 3 lutego 2022 r. wyrok z 20 kwietnia 2022 r. o sygn. akt II FSK 2030/19 oraz wojewódzkie sądy administracyjne (m.in. w wyroku WSA w Gdańsku z 12 lipca 2022 r. sygn. akt I SA/Gd 320/22 oraz wyroku WSA w Krakowie z 30 stycznia 2023 r., sygn. akt I SA/Kr 1036/22) - Orzeczenia NSA wskazujące definiują, kto jest uznawany za osobę samotnie wychowującą dziecko.
• UCHWAŁA SENATU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z 8 czerwca 2022 r. w sprawie ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw
• Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 1997 roku.

Odnosząc się do treści powyższych orzeczeń Najwyższego Sądu Administracyjnego, jasno widać, że definicja osoby samotnie wychowującej dziecko została zdefiniowana bardzo szeroko, co zostało potwierdzone we wcześniejszych wyrokach definiujących ten stan. Mianowicie, osoba samotnie wychowująca dziecko, a co za tym idzie osoba, która zgodnie z obowiązującym stanem prawnym ma możliwość wspólnego rozliczenia z dzieckiem, nawet jeśli sprawuje opiekę nad dzieckiem przez znacznie krótszy okres czasu niż w przypadku opieki naprzemiennej, nawet przez okres 2 miesięcy w roku. Dochodzi w tym momencie do sytuacji, w której zgodnie z wyrokiem WSA w Łodzi sygn. I SA/Łd 530/23, rodzic spędza z dzieckiem 2 miesiące w roku i dodatkowo pobiera świadczenie 500 plus to taki rodzic ma prawo wspólnego rozliczenia natomiast rodzic sprawujący opieka przez 6 miesięcy w roku i pobierający połowę świadczenia, według ustawy o podatku dochodowym takiej możliwości nie ma. Idąc dalej tworzy to sytuację sprzeczną z uwagi na to, że zgodnie z orzeczeniami NSA, każda osoba sprawująca opiekę naprzemienną jest osobą samotnie wychowującą dziecko. A według ustawy tak naprawdę za samotnie wychowującego rodzica można również uznać rodzica sprawującego w trakcie roku 1 dzień opieki nad dzieckiem. Idąc dalej występuje podwójna sprzeczność intencji ustawodawcy, z uwagi na to że rodzic sprawujący opiekę przez 2 miesiące otrzymuje 6000 zł a rodzic sprawujący opiekę przez 6 miesięcy otrzymuje 3000 zł świadczenia. Pomimo mniejszego świadczenia wychowawczego oraz sprawowania opieki przez dłuższy czas wraz z koniecznością zapewnienia warunków bytowych typu osobny pokój/odzież/książki itd. taki rodzic nie ma możliwości rozliczenia wspólnie dzieckiem.

Odnosząc się do wyroków sądowych. W praktyce sądów administracyjnych przyjmuje się, że zgodnie z art. 71 ust. 1 Konstytucji RP, Państwo w swojej polityce społecznej i gospodarczej uwzględnia dobro rodziny. Rodziny znajdujące się w trudnej sytuacji materialnej i społecznej, zwłaszcza wielodzietne i niepełne, mają prawo do szczególnej pomocy ze strony władz publicznych. Co prawda wychowywanie dzieci w rodzinach niepełnych nie jest stanem pożądanym, jednak w zmieniających się realiach społecznych, należy uwzględnić szczególną ochronę i pomoc Państwa wobec takich rodzin, np. poprzez umożliwienie rodzicom samotnie wychowującym dzieci skorzystanie z ulgi podatkowej. Nie jest przy tym konieczne, aby drugi z rodziców był w tym czasie wyeliminowany z opieki i wychowania dzieci, taki bowiem warunek przeczyłby polityce prorodzinnej Państwa zmierzającej do systemowego wsparcia rodziców w wychowaniu dzieci, zwłaszcza w samotnym wychowaniu dzieci.

Mając na uwadze powyższe cele, samotne wychowywanie dzieci przez cały rok podatkowy mogłoby być zrealizowane jedynie w odniesieniu do wdów, wdowców i osób rozwiedzionych, którym przyznano wyłączną władzę rodzicielską.

Tym niemniej należy podkreślić, że art. 6 ust. 4c u.p.d.o.f. (poprzednio art. 6 ust. 4 u.p.d.o.f.), na równi przyznaje ulgę wszystkim rodzicom i opiekunom prawnym wychowującym dzieci samotnie, niezależnie od przyczyny pozostawania cywilnie w stanie wolnym.

Wbrew twierdzeniom DKIS samotnie wychowującą dziecko jest osoba, która w oznaczonym czasie sama zajmuje się dzieckiem i faktycznie wychowuje dziecko bez udziału drugiego z rodziców, niezależnie od tego, że w pewnych okolicznościach dzieckiem może opiekować się również drugi z rodziców, którego opieka nie została ograniczona. Istotne jest jednak to, kto sprawuje faktyczną pieczę nad dzieckiem.

Jeżeli zatem rozwiedziony rodzic nie wykonuje, w tym samym czasie i w tym samym miejscu czynności, przy współudziale drugiego rodzica, składających się na proces jego czynności wychowawczych nad dzieckiem, to nieuzasadnione jest twierdzenie, że dany rodzic czyni to wspólnie z drugim rodzicem i tym samym nie może korzystać z przedmiotowej preferencji rozliczenia dochodów na gruncie regulacji u.p.d.o.f.

Sąd podkreśla, że wyżej wskazane stanowisko znajduje potwierdzenie w ocenie prawnej wyrażonej w analogicznych stanach faktycznych przez Naczelny Sąd Administracyjny (m.in. w wyrokach z 5 kwietnia 2017 r. sygn. akt II FSK 573/15; z 20 maja 2020 r. sygn. akt II FSK 383/20; z 6 maja 2021 r., sygn. akt II FSK 412/19 z 14 lipca 2021 r., sygn. akt II FSK 3083/19 z 17 sierpnia 2021 r., sygn. akt II FSK 775/19 z 2 grudnia 2021 r., sygn. akt II FSK 1513/19 z 3 lutego 2022 r. wyrok z 20 kwietnia 2022 r. o sygn. akt II FSK 2030/19 oraz wojewódzkie sądy administracyjne (m.in. w wyroku WSA w Gdańsku z 12 lipca 2022 r. sygn. akt I SA/Gd 320/22 oraz wyroku WSA w Krakowie z dnia 30 stycznia 2023 r., sygn. akt I SA/Kr 1036/22) zapadłe na gruncie przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2021 r., jednakże zdaniem Sądu znajdują one również zastosowanie do regulacji obowiązujących od 1 stycznia 2022 roku.

Poniższy cytat pochodzi z uchwały Senatu Rzeczypospolitej Polskiej z 8 czerwca 2022 r. w sprawie zmiany ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw. Senat w swojej opinii wskazuje na dyskryminację osób znajdujących się w takiej sytuacji.

„W przedmiotowym zakresie ustawa - wbrew treści uzasadnienia (str. 3 i 4) - nie tylko nie „powraca do sprawdzonych już rozwiązań”, lecz także nie uwzględnia konstytucyjnego prawa rodzin niepełnych do szczególnej pomocy ze strony władz publicznych opartej na zasadzie równości - w tym stanie rzeczy Senat uchwalił poprawkę nr 1. 2. Po drugie, w ocenie Senatu dodawany przez art. 1 pkt 1 lit. a ustawy art. 6 ust. 4f ustawy o PIT jest niezgodny z art. 71 ust. 1 zdanie drugie w związku z art. 32 ust. 1 Konstytucji przez to, że wyłącza prawo osoby samotnie wychowującej dziecko do wspólnego opodatkowania się z tym dzieckiem z uwagi na okoliczność, że wychowuje ona wraz z drugim rodzicem albo opiekunem prawnym co najmniej jedno dziecko, w tym również gdy dziecko jest pod opieką naprzemienną, w związku z którą obydwojgu rodzicom zostało ustalone świadczenie wychowawcze. Powołany przepis ma charakter dyskryminacyjny, gdyż eliminuje omawiane prawo wyłącznie na podstawie arbitralnego uznania, że przypadki objęte jego hipotezą wykraczają poza zakres pojęcia „samotne wychowywanie dziecka. Tymczasem w świetle orzecznictwa sądów administracyjnych „Leksykalne znaczenie wyrazu „samotny” („samotność”) ukierunkowuje na odkodowanie sformułowania „rodzic samotnie wychowujący dzieci”, jako rodzica wychowującego dzieci (dziecko) w odosobnieniu od drugiego rodzica dzieci (dziecka) i bez jego udziału, przebywającego z dziećmi (dzieckiem) w innym miejscu niż drugi rodzic. Bezsprzecznie kryterium „samotności” wyklucza się z kryterium „wspólności”. (…) Jeśli zatem rozwiedziony rodzic nie wykonuje w tym samym czasie i w tym samym miejscu, przy współudziale drugiego rodzica, składających się na proces jego czynności wychowawczych, to wręcz nielogiczne jest twierdzenie, że czyni to wspólnie z drugim rodzicem. (…) Wprawdzie wychowywanie dzieci w rodzinach niepełnych nie jest co do zasady stanem pożądanym, jednak w zmieniających się realiach społecznych, należy uwzględnić szczególną ochronę i pomoc Państwa wobec takich rodzin, np. poprzez umożliwienie rodzicom samotnie wychowującym dzieci skorzystanie z ulgi podatkowej. Nie jest przy tym konieczne, aby drugi z rodziców był w tym czasie całkowicie wyeliminowany z opieki i wychowania dzieci, taki bowiem warunek przeczyłby polityce prorodzinnej Państwa, zmierzającej do systemowego wsparcia rodziców w wychowaniu dzieci, zwłaszcza w samotnym ich wychowaniu. Samotne wychowywanie dzieci przez cały rok podatkowy w rozumieniu, jakie nadaje temu pojęciu organ podatkowy mogłoby być wyłącznie zrealizowane jedynie w odniesieniu do wdów, wdowców i osób rozwiedzionych, którym przyznano wyłączną władzę rodzicielską.”

Co więcej, warto nadmienić, że sytuacja w kontekście możliwości wspólnego rozliczenia z dzieckiem staje się paradoksalna. Ustawa, która ma służyć prorodzinnemu podejściu do wychowania oraz ma chronić dziecko poprzez umożliwienie rodzicowi dziecka będącego w trudnej sytuacji z punktu widzenia bycia samotnym bez wsparcia innych osób, aby mógł być wsparty przez Państwo w celu zapewnienia jak najlepszego wychowania i edukacji, paradoksalnie dyskryminuje rodziców oraz ich dzieci tylko i wyłącznie z uwagi na suchy zapis. Według powyższego cytatu dziecko oraz rodzice mają prawo czuć się dyskryminowani tylko i wyłącznie za to, że z uwagi na brak innej możliwości przez ustawodawcę nie pobierają jednorazowo 500/800 plus, a pobierają to świadczenie podzielone na dwie części 250/400 plus. Dodajmy, że mówimy o takiej samej wartości świadczenia, że 500 zł = 2 x 250 zł, czyli 500 zł = 500 zł, lub też 800 zł = 2 x 400 zł, czyli 800 zł = 800 zł. Nikt w tym przypadku nie pobiera kwoty wyższej, natomiast posiada znacznie wyższe koszty związane z dwoma pokojami dziecka, większą ilością potrzebnej odzieży, książek, przyborów higienicznych, koniecznością pokrycia kosztów spędzenia wakacji zarówno z jednym, jak i drugim rodzicem, itd. Wszystko to przy wypowiedzi Ministra Sprawiedliwości z 8 sierpnia 2022 r. w kwestii ustanowienia definicji opieki naprzemiennej do KRO oraz ustanowienia jej jako preferowaną formę sprawowania opieki nad dzieckiem po rozstaniu rodziców, ma charakter z jednej strony zachęcający rodziców do takiego rozwiązania, natomiast z drugiej strony karzący ich finansowo w momencie wprowadzenia takiego rozwiązania w życie.

Znamienne jest również fakt, że słowo „dyskryminacja” nie jest emocjonalną reakcją rodzica czy dziecka, a profesjonalną opinią prawną wydaną w uchwale Senatu Rzeczypospolitej Polskiej z 8 czerwca 2022 r. w sprawie ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (pełny cytat w tym piśmie, w części UZASADNIENIE). Porównać to można do sytuacji, w której rodzina, w której wychowuje się dziecko na podstawie wyroku sądowego wskazującego na podzielenie świadczenia na pół i pobierania go nadal w takiej samej kwocie jak pozostała część społeczeństwa, nie miałaby możliwości bezpłatnego korzystania z publicznej nauki czy też publicznej służby medycznej, ponieważ po prostu takiemu dziecku czy też jego rodzicom takie prawo nie przysługuje.

Uzupełnienie opisu sprawy

Zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) ma Pan nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Pana stan cywilny po orzeczeniu rozwodu nie uległ zmianie.

Nie jest Pan ojcem lub opiekunem prawnym innych dzieci i względem nich wykonywał Pan władzę rodzicielską.

W okresie podatkowym będącym przedmiotem zapytania Pana córka uczyła się w Szkole podstawowej, w Liceum Ogólnokształcącym.

W okresie podatkowym będącym przedmiotem zapytania, Pana córka nie osiągnęła dochodu.

Pana córka w okresie będącym przedmiotem zapytania nie otrzymywała zasiłku (dodatku) pielęgnacyjnego lub rentę socjalną.

W okresie podatkowym będącym przedmiotem zapytania w stosunku do Pana córki, nie miały zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Pana córka nie podlega opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Pytanie

Czy w rozliczeniu PIT za rok 2022 i kolejne (w przypadku braku zmiany stanu prawnego) może Pan wybrać sposób rozliczenia przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci (zgodnie z art. 6 ust. 4d u.p.d.o.f.), uwzględniając stan faktyczny związany ze sprawowaniem opieki nad córką, który przedstawiam w poniższym zapytaniu?

Pana stanowisko w sprawie

Dla celów podatkowych i preferencyjnego rozliczenia należy udowodnić stałą opiekę ze strony rodzica, prowadzącą w konsekwencji do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego dziecka (a zatem istotą jest z kim dziecko zamieszkuje i na czyim utrzymaniu pozostaje). Po wnikliwej analizie zapisów w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz odniesieniu tych zapisów do faktycznej sytuacji związanej z wychowaniem córki, mając na uwadze również wydane wyroki NSA przedstawiające różne sytuacje wychowawcze w Pana opinii w aktualnym stanie faktycznym posiada Pan możliwość wspólnego rozliczenia się z dzieckiem za lata 2022 oraz następne. Z uwagi na to, że zgodnie z zapisami ustawy jest Pan osobą samotnie wychowującą dziecko oraz nie istnieje możliwość innej formy pobierania świadczenia wychowawczego w oparciu o koszty utrzymania córki w całym procesie wychowawczym to znaczy w oparciu o stan faktyczny. Świadczenie wychowawcze jest pobierane po połowie tylko i wyłącznie z uwagi na brak dostosowania przepisów do innej formy jego pobierania w dynamicznie zmieniającym się stanie faktycznym jak zostało opisane we wniosku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 6 ust. 4c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Od dochodów jednego rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem, osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą, której małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1)małoletnie,

2)pełnoletnie, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

3)pełnoletnie do ukończenia 25. roku życia, uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w innym państwie

- podatek może być określony zgodnie z ust. 4d na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym.

Na podstawie art. 6 ust. 4d wskazanej ustawy:

W przypadku, o którym mowa w ust. 4c, podatek jest określany w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, przy czym do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

Jak wynika z art. 6 ust. 4e ustawy:

Przepisu ust. 4c pkt 3 nie stosuje się, jeżeli dziecko, o którym mowa w tym przepisie, uzyskało w roku podatkowym:

1)dochody, z wyjątkiem renty rodzinnej, podlegające opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub

2)przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 i 152

- w łącznej wysokości przekraczającej dwunastokrotność kwoty renty socjalne określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2023 r. poz. 2194), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego.

Stosownie do art. 6 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 4d, nie ma zastosowania do osoby, która wychowuje wspólnie z drugim rodzicem albo opiekunem prawnym co najmniej jedno dziecko, w tym również gdy dziecko jest pod opieką naprzemienną, w związku z którą obydwojgu rodzicom zostało ustalone świadczenie wychowawcze zgodnie z art. 5 ust. 2a ustawy z 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz.U. z 2023 r. poz. 810 i 1565).

W świetle art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4d, nie ma zastosowania, w przypadku gdy chociażby jeden z małżonków, osoba samotnie wychowująca dziecko lub jej dziecko:

1)stosuje przepisy:

a)art. 30c lub

b)ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy

- w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń;

2)podlega opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

• posiadania przez rodzica statusu osoby samotnie wychowującej dziecko (dzieci),
• wychowywania przez rodzica samotnie w roku podatkowym dzieci (dziecka),
• nie uzyskiwania przez rodzica i dziecko (dzieci) przychodów/dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń;
• nie podlegania przez rodzica i dziecko (dzieci) opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Należy jednak wskazać, że przepis art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być odczytywany w ten sposób, że każda osoba mająca dzieci i znajdująca się w stanie wolnym, określonym w tym przepisie, jest osobą samotnie wychowującą dziecko.

Z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby) zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny.

Przepis art. 6 ust. 4c ustawy wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. Jest to więc taka osoba, która stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, bez udziału (wsparcia) drugiej osoby.

Natomiast, kiedy każdy rodzic jest zaangażowany w proces wychowawczy dziecka oznacza, że w roku podatkowym dziecko wychowywane jest wspólnie przez oboje rodziców, a nie samotnie przez któregokolwiek z nich.

Przy wychowywaniu dziecka należy wziąć pod uwagę całokształt działań i czynności wykonywanych przez każdego z rodziców, w tym także tych o charakterze niewymiernym jak kształtowanie osobowości, światopoglądu, systemu wartości, postaw emocjonalnych. W sytuacji, gdy każdy z rodziców aktywnie oraz w porównywalnym stopniu uczestniczy w wychowywaniu dziecka - co przejawia się między innymi dzieleniem się wszelkimi obowiązkami związanymi z procesem wychowawczym dziecka, niezależnie od tego u kogo pod czyją w danym momencie roku podatkowego opieką dziecko przebywa - nie można mówić o samotnym wychowywaniu dziecka przez któregokolwiek z rodziców.

Przyjęcie odmiennej wykładni stałoby w sprzeczności z uzasadnieniem wprowadzenia tej ulgi, z którego jednoznacznie wynika, że ustawodawca kierował ją tylko do osób, które samotnie troszczą się o codzienne zaspokojenie potrzeb dzieci, posiadając ściśle określony status cywilny.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji pojęcia „wychowywać”, należy odwołać się zatem do jego definicji słownikowych. „Wychowywać” w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny. Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu, systemu wartości oraz postaw emocjonalnych.

Zatem prawo do omawianej preferencji podatkowej będzie przysługiwało jedynie temu z rodziców, czy opiekunów prawnych, który będąc osobą stanu wolnego faktycznie w roku podatkowym samotnie dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim samodzielnie ciągłą opiekę, bez udziału drugiego rodzica w procesie wychowawczym.

W tym miejscu należy jednoznacznie podkreślić, że wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78 poz. 483 ze zm.), stanowiącego, że:

Każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie.

Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Co więcej, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do preferencyjnego rozliczenia powinny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Dla zastosowania rozliczenia, o którym mowa w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych istotny jest m.in. warunek, że w trakcie roku podatkowego rzeczywiście samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców, wychowuje się dziecko, który wobec sytuacji przedstawionej we wniosku nie został spełniony. Preferencja ta uzależniona jest nie tylko od stanu cywilnego, ale przede wszystkim od faktycznego samotnego wychowywania dziecka. Jak już wskazano, wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu i systemu wartości oraz postaw emocjonalnych. Nie sposób uznać, że w przedstawionym przez Pana opisie sprawy - w tak zorganizowanym trybie wykonywania władzy rodzicielskiej i opieki przez obojga rodziców - zachodzą dwa odrębne procesy wychowania, tj. osobny samotny proces przeprowadza matka w swoim czasie, gdy dziecko u niej zamieszkuje i przebywa z nią, a zupełnie inny proces wychowywania zachodzi podczas, gdy dziecko przebywa z ojcem. Wychowania dziecka nie da się „podzielić”, bowiem jest to ciągły i długotrwały rozwój, na który w tym przypadku składa się wspólna praca obojga rodziców. Dlatego też, okoliczność, że dwie osoby wychowują to samo dziecko w systemie opieki naprzemiennej wyklucza możliwość uznania, że którakolwiek z tych osób wychowuje dziecko samotnie.

Ponadto, z literalnego brzmienia art. 6 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ww. preferencyjne opodatkowanie nie ma zastosowania do osoby, która wychowuje wspólnie z drugim rodzicem albo opiekunem prawnym co najmniej jedno dziecko, w tym również gdy dziecko jest pod opieką naprzemienną, w związku z którą obydwojgu rodzicom zostało ustalone świadczenie wychowawcze zgodnie z art. 5 ust. 2a ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

Zatem osoba, która wspólnie z drugim rodzicem wychowuje dziecko nie może skorzystać z rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko. Jedną z form wspólnego wychowywania dziecka jest tzw. opieka naprzemienna, w związku z którą kwotę świadczenia wychowawczego ustala się rodzicom dziecka w wysokości ustalonej w sposób wskazany w art. 5 ust. 2a ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

Nie można zgodzić się z Pana stanowiskiem, zgodnie z którym spełnia Pan kryteria określone w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako osoba samotnie wychowująca dziecko i jest uprawniony do skorzystania ze sposobu rozliczenia, przewidzianego w art. 6 ust. 4d ww. ustawy.

Samodzielna opieka nad dzieckiem nie jest równoznaczna z samotną opieką. Fakt, że każdy z rodziców zajmuje się dzieckiem w ustalonym czasie, czyli samodzielnie i w tym czasie drugi rodzic nie uczestniczy w wychowaniu tego dziecka, nie oznacza że mamy do czynienia z samotnym wychowaniem dziecka.

Rodzice nie wychowują dzieci równocześnie. Nie zawsze bowiem opiekują się dzieckiem w tym samym miejscu i czasie. Podczas sprawowania opieki przez rodziców może zachodzić taka sytuacja, że w którymś momencie dnia, tygodnia, miesiąca (a w szczególnych sytuacjach nawet w określonych dniach, tygodniach, miesiącach), jeden z rodziców pozostaje sam na sam z dzieckiem. Jednakże w takiej sytuacji nie ma mowy o samotnym wychowywaniu dziecka przez któregokolwiek z rodziców. Również fakt, że matka dziecka nie rozliczała się wspólnie z dzieckiem, nie oznacza, że taki sposób rozliczenia przysługuje Panu.

Tym samym, nie kwestionując zaangażowania Pana w proces wychowawczy córki nie można uznać Pana za osobę samotnie wychowującą dziecko w rozumieniu art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, nie przysługuje Panu prawo do skorzystania z preferencyjnej formy opodatkowania przewidzianej w art. 6 ust. 4c i ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako osoba samotnie wychowująca małoletnie dziecko w zeznaniu rocznym za 2022 r.

Uprawnienie do omawianego preferencyjnego rozliczania się nie będzie Panu przysługiwać także za lata kolejne, jeżeli nie zmieni się stan faktyczny lub nie ulegną zmianie przepisy prawa podatkowego w tym zakresie.

Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia
• zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Końcowo wskazuję, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, stwierdzam, że tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w tym postępowaniu.

W odniesieniu natomiast do powołanych przez Pana interpretacji stwierdzam, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację. Ponadto, wskazana przez Pana interpretacja nr 0114-KDIP3-2.4011.446. 2023.2.AC dotyczy innego stanu faktycznego. Pan nie wychowuje dziecka samotnie lecz z matką dziecka, natomiast we wskazanej interpretacji pomimo zasądzenia opieki naprzemiennej Wnioskodawca dziecko wychowuje samotnie bez udziału drugiego rodzica.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…)

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).