Interpretacja indywidualna z dnia 20 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.843.2021.9.AP

Opodatkowanie przychodów z tytułu dzierżawy znaków towarowych .

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie:

1)ponownie rozpatruję sprawę Pana wniosku z 2 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej - uwzględniam przy tym prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnegow Łodzi z 20 kwietnia 2022 r. sygn. akt I SA/Łd 115/22 (data wpływu 22 marca 2024 r.) oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 lutego 2024 r. sygn. akt II FSK 796/22;

2)stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznychw zakresie opodatkowania przychodów z tytułu dzierżawy znaków towarowych - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 września 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 27 sierpnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 listopada 2021 r. (wpływ 9 listopada 2021 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Data rejestracji jako podatnika VAT to 1 sierpnia 2015 r. Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej zarejestrowanej w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEiDG).

Jest Pan wspólnikiem ... Spółka Jawna (w dalszej części zwana również jako: „Spółka”). Spółka jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie:

1)Sprzedaży hurtowej odzieży i obuwia PKD - 46.42.Z (działalność podstawowa);

2)Handlu hurtowego, z wyłączeniem handlu pojazdami samochodowymi PKD - 46;

3)Handlu detalicznego, z wyłączeniem handlu detalicznego pojazdami samochodowymi PKD - 47;

4)Transportu drogowego towarów oraz działalności usługowej związanej z przeprowadzkami PKD - 49.4;

5)Magazynowania i przechowywania towarów PKD - 52.1;

6)Działalności usługowej wspomagającej transport PKD - 52.2;

7)Działalności związanej z oprogramowaniem i doradztwem w zakresie informatyki oraz działalności powiązanej PKD - 62;

8)Pozostałej finansowej działalności usługowej, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych PKD - 64.9;

9)Reklamy, badania rynku i opinii publicznej PKD - 73;

10)Uprawy zbóż, roślin strączkowych i roślin oleistych na nasiona, z wyłączeniem ryżu PKD - 01.11.Z.

Umowa spółki jawnej została zawarta 28 maja 2001 r. Spółka jawna została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym 24 lipca 2001 r. Biorąc pod uwagę, że spółka jawna powstaje z chwilą wpisu do rejestru, to prowadzi Pan działalność gospodarczą w formie spółki jawnej od 24 lipca 2001 r. Posiada Pan udział w zyskach i stratach Spółki w wysokości 99,8%. Z tytułu udziału w Spółce jawnej wybrał Pan opodatkowanie dochodów na zasadach przewidzianych w art. 30c ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (19% podatkiem dochodowym). Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych Spółka prowadzi księgi rachunkowe, zgodnie z zasadami rachunkowości, określonymi w ustawie z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. 2019 r. poz. 351).

Jest Pan twórcą i wyłącznie Panu przysługują autorskie prawa osobiste i majątkowe do marki, logo i znaków towarowych (słownych oraz słowno-graficznych). Jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej uzyskał Pan ochronę prawną na słowne oraz słowno-graficzne znaki towarowe w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej.

Zawarł Pan umowę dzierżawy znaków towarowych ze Spółką jawną, w której jest wspólnikiem. W związku z zawartą umową otrzymuje Pan wynagrodzenie tytułem czynszu, które stanowi Pana przychód.

Znaki towarowe, będące przedmiotem umowy dzierżawy, stanowią Pana majątek prywatny. Znaki towarowe nie zostały wprowadzone do Spółki jawnej.

Umowa dzierżawy została zawarta na podstawie art. 162 § 1 ustawy Prawo własności przemysłowej (t. j. Dz. U. 2021 r. poz. 324) w związku z art. 709 ustawy Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740), który stanowi, że przepisy ustawy dotyczące dzierżawy stosuje się odpowiednio do dzierżawy praw. Umowa dzierżawy nie została zawarta w ramach działalności gospodarczej. Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej zarejestrowanej w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEiDG).

Umowa dzierżawy znaków towarowych w sposób charakterystyczny dla umów dzierżawy kształtuje prawa i obowiązki stron. Zgodnie z umową dzierżawy, wydzierżawiający zobowiązał się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Dzierżawca powinien wykonywać swoje prawo zgodnie z wymaganiami prawidłowej gospodarki i nie może zmieniać przeznaczenia przedmiotu dzierżawy bez zgody wydzierżawiającego. Bez zgody wydzierżawiającego dzierżawca nie może oddawać przedmiotu dzierżawy osobie trzeciej do bezpłatnego używania, ani go poddzierżawiać. Zgodnie z umową, dzierżawca nie może skutecznie występować z roszczeniami z tytułu naruszenia prawa ochronnego, natomiast wydzierżawiający został zobowiązany do powstrzymania się od korzystania ze znaku towarowego, będącego przedmiotem umowy, w okresie jej trwania. Czynsz jest wypłacany Panu w pieniądzach.

W uzupełnieniu wniosku z 4 listopada 2021 r. wskazał Pan, że posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie zamierza Pan prowadzić działalności gospodarczej w zakresie najmu, bądź dzierżawy. Spółka jawna nie ma prawa do znaków towarowych. Przedmiotowe znaki towarowe określą towary z grupy artykułów BHP. Przedmiotowe znaki towarowe są przedmiotem prawa autorskiego i stanowią utwór w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Znaki towarowe nie spełniają definicji wartości niematerialnej i prawnej w rozumieniu art. 22b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Znaki towarowe zostały zarejestrowane w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej w latach 2018-2020. Umowy dzierżawy znaków towarowych między Panem, a Spółka jawną zostały zawarte w latach 2018-2020. Umowa dzierżawy znaków towarowych w sposób charakterystyczny dla umów dzierżawy kształtuje prawa i obowiązki stron.

Zgodnie z umową dzierżawy wydzierżawiający zobowiązał się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Dzierżawca powinien wykonywać swoje prawo zgodnie z wymaganiami prawidłowej gospodarki i nie może zmieniać przeznaczenia przedmiotu dzierżawy bez zgody wydzierżawiającego. Bez zgody wydzierżawiającego dzierżawca nie może oddawać przedmiotu dzierżawy osobie trzeciej do bezpłatnego używania, ani go poddzierżawiać. Zgodnie z umową, dzierżawca nie może skutecznie występować z roszczeniami z tytułu naruszenia prawa ochronnego, natomiast wydzierżawiający został zobowiązany do powstrzymania się od korzystania ze znaku towarowego, będącego przedmiotem umowy, w okresie jej trwania. Czynsz jest wypłacany wnioskodawcy w pieniądzach. Cała kwota wynikająca z umowy dzierżawy stanowi przychód z tytułu oddania Spółce jawnej znaków towarowych do używania. W celu ustalenia, czy kwota wynikająca z umowy dzierżawy znaku towarowego odpowiada wartości rynkowej zawarł Pan w październiku 2021 r. umowę zlecenia na wycenę znaków towarowych. Przychody uzyskane z tytułu dzierżawy znaków towarowych zalicza Pan do źródła przychodu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Pytanie

Czy czynsz otrzymywany na podstawie umowy dzierżawy znaków towarowych powinien Pan zaliczyć do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą?

Pana stanowisko w sprawie

Uważa Pan, że czynsz otrzymywany na podstawie umowy dzierżawy znaku towarowego należy zaliczyć do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm., dalej jako: „PIT”), tj. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Z art. 693 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 ze zm.) wynika, że przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do użycia i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Z kolei, § 2 tego artykułu stanowi, że czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków.

Przepis ten wyraźnie stanowi, że przedmiotem umowy dzierżawy może być rzecz, a więc rzecz nieruchoma, jak i ruchoma, w tym także ułamkowa część rzeczy, z tym jednak, że część ta powinna być w umowie oznaczona (wyrok SA w Szczecinie z 20 kwietnia 2016 r. sygn. akt I ACa 1063/15, LEX nr 2076778), wówczas udział ten, jeżeli miałby być przedmiotem dzierżawy, byłby nie rzeczą, a prawem. To prawo do udziału w rzeczy byłoby przedmiotem umowy dzierżawy (wyrok SN z 20 września 2000 r. sygn. akt I CKN 729/99, LEX nr 51640).

Natomiast z art. 709 Kodeksu cywilnego wynika, że przepisy o dzierżawie rzeczy stosuje się odpowiednio do dzierżawy praw. Zatem przedmiotem dzierżawy mogą być zgodnie z powyższym przepisem poza rzeczami (a także przedsiębiorstwem i gospodarstwem rolnym) również prawa majątkowe (oraz ich zespoły) i niemajątkowe, jeżeli ze względu na właściwości nadają się do używania i pobierania pożytków oraz można nimi rozporządzać w tym zakresie (tak też K. Zaradkiewicz (w:) System prawa prywatnego, t. III, cz. 2, s. 353; A. Lichorowicz (w:) System prawa prywatnego, t. 8, s. 166-167; podobnie W. Czachórski, Zobowiązania, Warszawa 2007, s. 496; inaczej H. Ciepła (w:) J. Gudowski, Kodeks cywilny. Komentarz, t. III, cz. 2, Warszawa 2013, uwagi do art. 706 k.c; J. Nadler (w:) E. Gniewek, P. Machnikowski, Kodeks cywilny. Komentarz, Warszawa 2013, s. 1226, których zdaniem przedmiotem dzierżawy mogą być tylko prawa majątkowe, które przynoszą pożytki).

W przepisie art. 709 Kodeksu cywilnego, ustawodawca nie określił normatywnie bezpośrednio dzierżawy praw, odwołując się w tym zakresie do odpowiednio stosowanych przepisów o dzierżawie rzeczy (art. 693 - 707 Kodeksu cywilnego). W wypadku dzierżawy praw przedmiotem dzierżawy jest prawo, a nie rzecz (np. majątkowe prawo polowania, majątkowe prawo autorskie, prawo do patentu, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego). Na podstawie umowy dzierżawy prawa nie dochodzi, jak z mocy umowy dzierżawy rzeczy, do „wydania prawa”, w związku z czym nie można przyjmować, że wydzierżawiający przestaje być jego „dzierżycielem”. W wypadku dzierżawy prawa ma miejsce udostępnienie na warunkach umowy tego prawa (np. w ściśle określonych terminach, czy okresach). Dzierżawca ma możliwość osiągania ściśle określonych pożytków nie w związku ze oddziaływaniem na przedmiot dzierżawy, ale ze względu na inne okoliczności (np. przy dzierżawie prawa polowania, z ekosystemu, czy wzajemnego funkcjonowania zespołu organizmów i ich siedlisk). Poza tym osiąganie pożytków z prawa ma często znaczenie wtórne (tak też S. Grzybowski (w:) System prawa cywilnego, 1.1, s. 435; T. Dybowski, Zagadnienia cywilistyczne prawa wodnego, Warszawa 1957, s. 126 i nast.; J. Szachułowicz, Problematyka prawna dzierżawy obwodów łowieckich, PS 2002, nr 4, s. 47-63, a także glosa tegoż do wyroku SN z dnia 21 marca 2001 r. sygn. akt III CKN 497/00, OSP 2001, z. 11, poz. 163). W wypadku dzierżawy praw stanowiących wynik wysiłku intelektualnego człowieka, które podlegają ochronie jako przedmiot własności intelektualnej lub przemysłowej (np. autorskich praw majątkowych, praw do patentów, wzorów użytkowych, czy przemysłowych), nie występuje nawet materialny substrat przedmiotu praw (tak J. Szachułowicz (w:) K. Pietrzykowski, Kodeks cywilny, Komentarz, t. II, Warszawa 2005, s. 491; B. Baliga, Korzystanie z praw autorskich, Użytkowanie i dzierżawa a licencje, TPP 2008, nr 2, s. 5 i nast.: wyrok SN z 26 stycznia 2011 r., IV CSK 274/10, OSNC-ZD 2011, nr 4, s. 81). Zauważyć też należy pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w wyroku z 26 stycznia 2011 r. sygn. akt IV CSK 274/10, LEX nr 738126, OSNC-ZD 2011, Nr 4, poz. 81 o treści: „Unormowanie w prawie autorskim umów mających za przedmiot prawa autorskie nie eliminuje stosowania przepisów kodeksu cywilnego, w tym jego części szczególnej. Nie jest więc wykluczone zawieranie umów innych, aniżeli przewidziane w prawie autorskim umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych albo umowy o korzystanie z utworu (licencyjne), przy uwzględnieniu specyfiki praw autorskich. Nie ma też więc podstaw do wyłączenia - z zasady - dopuszczalności ustanowienia dzierżawy na prawach autorskich, oczywiście przy spełnieniu przesłanek określonych w art. 709 K.c. Dzierżawa musiałaby obejmować przynajmniej jedno pole eksploatacji i związaną z nim możliwość uzyskiwania pożytków, na przykład dawać dzierżawcy prawo odpłatnego wystawiania utworu”. Pogląd ten odnosi się wprawdzie do dzierżawy autorskich praw majątkowych, ale nie sprzeciwia się, by odnieść go także do prawa do znaku towarowego.

Możliwość zawarcia umowy dzierżawy prawa majątkowego potwierdził także Sąd Najwyższy w wyroku z 26 stycznia 2011 r. sygn. akt IV CSK 274/10. Unormowanie w prawie autorskim umów mających za przedmiot prawa autorskie nie eliminuje stosowania przepisów Kodeksu cywilnego, w tym jego części szczególnej. Nie jest więc wykluczone zawieranie umów innych, aniżeli przewidziane w prawie autorskim umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych albo umowy o korzystanie z utworu (licencyjne), przy uwzględnieniu specyfiki praw autorskich. Nie ma też więc podstaw do wyłączenia - z zasady - dopuszczalności ustanowienia dzierżawy na prawach autorskich, oczywiście przy spełnieniu przesłanek określonych w art. 709 K.c. Dzierżawa musiałaby obejmować przynajmniej jedno pole eksploatacji i związaną z nim możliwość uzyskiwania pożytków, na przykład dawać dzierżawcy prawo odpłatnego wystawiania utworu. „W przypadku, kiedy prawo majątkowe jest przedmiotem dzierżawy, to przychód jest uzyskiwany bezpośrednio na podstawie umowy dzierżawy i nie ma bezpośredniego znaczenia, co jest przedmiotem dzierżawy: rzecz, czy prawo. W przypadku dzierżawy prawa majątkowego przychód, jego warunki, określa treść umowy dzierżawy, nie zaś treść prawa majątkowego. Jest to istotna różnica, która decyduje o tym, że źródła przychodu w przypadku dzierżawy prawa majątkowego należy upatrywać bezpośrednio w tej dzierżawie, nie zaś w prawie majątkowym. Ten wymóg bezpośredniości między źródłem przychodu, a przychodem jest wyraźnie widoczny, kiedy przychody z praw autorskich, czy praw własności przemysłowej, uzyskiwane są w ramach stosunku pracy, działalności gospodarczej, czy działalności wykonywanej osobiście i wówczas podlegają kwalifikacji jako pochodzące odpowiednio ze źródeł przychodu wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 3, 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zaś z praw majątkowych.

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 24 września 2015 r. sygn. akt I SA/Łd 657/15: „Wskazane przepisy art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f. i art. 16a u.p.d.o.f. należy wykładać we wzajemnym powiązaniu, co oznacza, że art. 16a u.p.d.o.f. stanowi dopełnienie art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., przy poszukiwaniu prawidłowej odpowiedzi na pytanie, czy umowa dzierżawy albo umowa o podobnym charakterze, jako źródło przychodu, dotyczy tylko rzeczy, czy też także praw majątkowych. Z zestawienia tych dwóch przepisów wynika niewątpliwie, że ustawodawca uznaje za źródło przychodu zarówno dzierżawę (czy umowę o podobnym charakterze), która ma za przedmiot rzeczy, jak też prawa majątkowe. Kiedy przychód z dzierżawy prawa majątkowego jest przychodem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f. w powiązaniu z art. 16a u.p.d.o.f., to nabiera znaczenia treść art. 9a ust. 6 u.p.d.o.f., który stanowi, że dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie z 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. W takiej sytuacji podatnik, jako objęty zakresem art. 2 ust. 1 a u.z.p.d.o.f., uzyskuje prawo do przejścia na zasady opodatkowania przewidziane w ustawie z 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.”

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 5 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Po 819/13: „Przychodem z praw majątkowych w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 7 i art. 18 u.p.d.o.f. jest każdy przychód, którego bezpośrednim źródłem jest prawo majątkowe. W konsekwencji, kiedy prawo majątkowe jest przedmiotem dzierżawy, to przychód jest uzyskiwany bezpośrednio na podstawie umowy dzierżawy i nie ma bezpośredniego znaczenia co jest przedmiotem dzierżawy, rzecz czy prawo.”

Podobne stanowisko zajął również WSA w Lublinie w wyroku z 4 grudnia 2013 r. sygn. akt I SA/Lu 711/13 oraz WSA w Warszawie w wyroku z 7 lipca 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 587/14.

W konsekwencji, czynsz otrzymywany na podstawie umowy dzierżawy znaku towarowego należy zaliczyć do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód z dzierżawy prawa majątkowego jest przychodem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 6. Natomiast, zgodnie z art. 16a u.p.d.o.f. przy określaniu przychodów z tytułu umowy najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych oraz umów o podobnym charakterze, których przedmiotem nie są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, przepis art. 14 ust. 2b stosuje się odpowiednio, z tym że opłaty ponoszone przez najemcę lub dzierżawcę na rzecz osoby trzeciej stanowią przychód wynajmującego lub wydzierżawiającego w dniu zapłaty.

W Pana ocenie, art. 10 ust. 1 pkt 6 i art. 16a u.p.d.o.f. nie powinny być odczytywane w oderwaniu od siebie. Nie można przy tym zapominać, że żaden przepis prawa nie jest oderwaną jednostką, lecz występuje w pewnym kontekście systemowym - jest częścią określonego aktu normatywnego, który z kolei jest częścią określonej gałęzi prawa przynależącej do systemu prawa polskiego. Wykładając dany przepis prawa, należy brać pod uwagę również jego relacje do innych przepisów danego aktu normatywnego (wykładnia systemowa wewnętrzna) oraz do przepisów zawartych w innych ustawach (wykładnia systemowa zewnętrzna).

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 listopada 2019 r. sygn. akt II FSK 3715/17: „W przypadku, gdy przedmiotem umowy dzierżawy (art. 693 Kodeksu cywilnego) będą prawa majątkowe (art. 54 Kodeksu cywilnego), to pożytki z tych praw będą przychodem ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.). Wykładnia językowa i systemowa art. 10 ust. 1 pkt 6 i pkt 7 u.p.d.of. wskazuje, że w przypadku, gdy przedmiotem umowy dzierżawy (art. 693 K.c.) są prawa majątkowe (art. 709 K.c.), to pożytki z tego prawa (art. 54 K.c.) będą przychodem ze źródła przychodów oznaczonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., a nie art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. Przychodami z praw własności przemysłowej określonych w art. 10 ust. 1 pkt 7 i art. 18 u.p.d.o.f. będą tylko te przychody, które bezpośrednio z tych praw są uzyskiwane a nie pośrednio, a więc takie, które są przedmiotem umów wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., o ile prawo majątkowe może być przedmiotem umowy tam określonej.”

Przedstawiony wyżej pogląd nie jest odosobnionym stanowiskiem w orzecznictwie sądów administracyjnych. Podobne stanowisko zajęły bowiem w prawomocnych wyrokach także wojewódzkie sądy administracyjne.

Dotychczasowy przebieg postępowania

7 grudnia 2021 r. wydałem interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu dzierżawy znaków towarowych Nr 0113-KDIPT2-1.4011.843.2021.2.AP, uznającą przedstawione stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Panu za pośrednictwem platformy e-PUAP 13 grudnia 2021 r.

11 stycznia 2022 r. za pośrednictwem platformy e-PUAP wniósł Pan na powyższą interpretację indywidualną skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. Skarga wpłynęła do mnie 11 stycznia 2022 r.

Wniósł Pan o uchylenie o uchylenie zaskarżonej interpretacji oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wyrokiem z 20 kwietnia 2022 r. sygn. akt I SA/Łd 115/22 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, uchylił interpretację indywidualną z 7 grudnia 2021 r. Nr 0113-KDIPT2-1.4011.843.2021.2.AP.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny - wyrokiem z 13 lutego 2024 r. sygn. akt II FSK 796/22 oddalił skargę kasacyjną.

22 marca 2024 r. do wpłynął do mnie odpis prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.

Wyrok, który uchylił ww. interpretację indywidualną stał się prawomocny od 13 lutego 2024 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

• uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;
• ponownie rozpatruję Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu dzierżawy znaków towarowych – jest prawidłowe.
• odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny na podstawie art. 14c § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu złożenia wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, który stanowi: