Interpretacja indywidualna z dnia 10 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.175.2024.1.AP

Uznanie za koszt uzyskania przychodu wydatku poniesionego przez Spółkę na zapłatę zobowiązania w podatku VAT tytułem solidarnej odpowiedzialności Spółki, jako przedstawiciela podatkowego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 kwietnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie uznania za koszt uzyskania przychodu wydatku poniesionego przez Spółkę na zapłatę zobowiązania w podatku VAT tytułem solidarnej odpowiedzialności Spółki, jako przedstawiciela podatkowego.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. sp. z o.o. posiadająca siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej [Wnioskodawca, Spółka] jest przedstawicielem podatkowym w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Klientami Spółki, dla których Wnioskodawca jest przedstawicielem VAT, są w większości podmioty posiadające siedzibę w Chinach [Klienci].

W świetle art. 18a-18d ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług [VAT, Ustawa o VAT] przedstawiciel podatkowy co do zasady odpowiada solidarnie z podatnikiem za zobowiązanie podatkowe, które przedstawiciel podatkowy rozlicza w imieniu i na rzecz tego podatnika – art. 18c ust. 2 Ustawy o VAT. Spółka w praktyce na podstawie wskazanych przepisów Ustawy o VAT wpłaca do organu podatkowego kwoty należnego podatku VAT powstałe na skutek decyzji ustalających Klientom wysokość zobowiązania podatkowego w podatku VAT na podstawie art. 21 § 1 pkt 2 OP.

Spółka jednocześnie wskazuje, że mimo brzmienia art. 92 § 1 OP, zgodnie z którym jeżeli, zgodnie z ustawami podatkowymi, podatnicy ponoszą solidarną odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe, a zobowiązania te powstają w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 2, odpowiedzialnymi solidarnie są podatnicy, którym doręczono decyzję ustalającą wysokość zobowiązania podatkowego, Spółce nie została doręczona decyzja ustalająca wysokość zobowiązania podatkowego w podatku VAT do solidarnej zapłaty z Klientami.

Spółka uiszcza zaległość w VAT Klienta wyłącznie z własnych środków. Ewentualny zwrot środków przez Klienta jest praktycznie niemożliwy, gdyż siedziba Klienta znajduje się poza UE.

Wnioskodawca aktualnie rozlicza podatek CIT w ramach ryczałtu od przychodów spółek.

Pytanie

Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że wydatki poniesione przez Spółkę na zapłatę zobowiązania w podatku VAT tytułem solidarnej odpowiedzialności Spółki, jako przedstawiciela podatkowego, ustalonego wyłącznie na podstawie decyzji doręczonej temu Klientowi, stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu.

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione przez Spółkę na zapłatę zobowiązania w podatku VAT tytułem solidarnej odpowiedzialności Spółki, jako przedstawiciela podatkowego, ustalonego wyłącznie na podstawie decyzji doręczonej temu Klientowi, stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Spółki, wydatek będący przedmiotem niniejszego wniosku spełnia definicję kosztu uzyskania przychodu, na gruncie art. 15 ust. 1 Ustawy. Zgodnie z tym przepisem, aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu na gruncie podatku CIT konieczne jest łączne spełnienie następujących warunków:

1.wydatek musi mieć związek z przychodem tzn. musi zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku wydatki ponoszone przez Spółkę na zapłatę zobowiązania w podatku VAT tytułem solidarnej odpowiedzialności Spółki, jako przedstawiciela podatkowego mają związek z osiąganiem przychodów, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów biorąc pod uwagę rodzaj działalności prowadzonej przez Spółkę, czyli świadczenie usług przedstawiciela podatkowego. Poniesienie analizowanych wydatków pozwala Spółce na dalsze świadczenie usług przedstawiciela podatkowego, jak również otwiera możliwość do dochodzenia należnego podatki VAT zapłaconego solidarnie z Klientem, od tego Klienta np. na drodze sądowej.

2.wydatek musi być poniesiony w sposób definitywny, co oznacza, że musi on być dokonany z majątku podatnika i mieć ostateczny charakter. Spółka ponosi ten wydatek z własnych środków. Odzyskanie zapłaconej kwoty od Klienta jest trudne i wymaga od Spółki dodatkowego nakładu finansowego.

Spółka wskazuje, iż aby dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu na gruncie podatku CIT to nie może on należeć do tzw. katalogu kosztów zakazanych – wskazanych w art. 16 ust. 1 Ustawy.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46) Ustawy kosztem podatkowym nie jest podatek VAT należny za wyjątkiem przypadków wskazanych w Ustawie, które nie mają zastosowania w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku.

Spółka wskazuje, że jej sytuacji nie dotyczy również art. 16 ust. 1 pkt 46) Ustawy, gdyż podatek VAT uiszczany przez Spółkę nie jest podatkiem VAT należnym od Spółki, lecz od Klienta. Spółka uiszczając ten podatek nie działa w charakterze podatnika, gdyż wyłącznie technicznie dokonuje zapłaty podatku za inny podmiot.

Spółka jednocześnie wskazuje, że mimo brzmienia art. 92 § 1 OP, zgodnie z którym jeżeli, zgodnie z ustawami podatkowymi, podatnicy ponoszą solidarną odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe, a zobowiązania te powstają w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 2, odpowiedzialnymi solidarnie są podatnicy, którym doręczono decyzję ustalającą wysokość zobowiązania podatkowego, Spółce nie została doręczona decyzja ustalającą wysokość zobowiązania podatkowego w podatku VAT do solidarnej zapłaty z Klientami.

Status Spółki można porównać do instytucji wyręczyciela podatkowego, gdyż zapłata przez Spółkę zobowiązania podatkowego Klienta w VAT powoduje wygaśnięcie tegoż zobowiązania. Różnica jest jednak znaczna, gdyż wyręczyciel podatkowy uiszcza zobowiązanie podatkowe za inną osobę środkami finansowymi pochodzącymi od tej osoby. Inaczej zobowiązania podatkowe innej osoby nie wygasa.

Jako że zapłata dokonywana przez Spółkę z wykorzystaniem środków finansowych Klienta, lecz ze środków Spółki, Spółka nie może zostać podwójnie „ukarana”:

1.raz, ponosząc solidarną odpowiedzialność za podatek VAT należy Klienta, który nie jest podmiotem powiązanym ze Spółką a sama zaległość w VAT nie wynika ani z działania ani z zaniechania Spółki oraz Spółka jest pozbawiona prawa uczestniczenia na prawach strony w kontroli podatkowej oraz w postępowaniu podatkowym prowadzonym wobec Klienta;

2.drugi raz, poprzez brak możliwości zaliczenia wydatku na spłatę zaległości w VAT Klienta jako koszu uzyskania przychodu, mimo ponoszenie tego wydatku z własnych środków finansowych Spółki.

Spółka jeszcze raz podkreśla, że należny podatek VAT Klienta uiszczany przez Spółkę jest ekonomicznym kosztem związanym ze świadczonymi przez Spółkę usługami przedstawiciela podatkowego. Ten podatek jest ekonomicznym kosztem, bowiem musi zostać odprowadzony przez Spółkę do polskiego organu podatkowego a środki finansowe pochodzą wyłączenie od Spółki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że są Państwo przedstawicielem podatkowym dla Klientów posiadających w większości siedzibę w Chinach. Uiszczają Państwo zaległość w VAT Klienta wyłącznie z własnych środków. Ewentualny zwrot środków przez Klienta jest praktycznie niemożliwy, gdyż siedziba Klienta znajduje się poza UE.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: ustawa o CIT):

W przedstawionym we wniosku opisie stanu faktycznego wskazali Państwo, że aktualnie rozliczają podatek CIT w ramach ryczałtu od przychodów spółek.

Państwa wątpliwości odnoszą się do ustalenia czy wydatki poniesione przez Spółkę na zapłatę zobowiązania w podatku VAT tytułem solidarnej odpowiedzialności Spółki, jako przedstawiciela podatkowego, ustalonego wyłącznie na podstawie decyzji doręczonej temu Klientowi, stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu.

Państwa zdaniem wydatki poniesione przez Spółkę na zapłatę zobowiązania w podatku VAT tytułem solidarnej odpowiedzialności Spółki, jako przedstawiciela podatkowego, ustalonego wyłącznie na podstawie decyzji doręczonej temu Klientowi, stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu.

Z powyższym stanowiskiem nie mogę się jednak zgodzić.

Ustawą z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r. poz. 2123, dalej: „ustawa zmieniająca”) wprowadzone zostały do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy regulujące nowe zasady opodatkowania, tj. ryczałt od dochodów spółek kapitałowych – stanowiący alternatywny w stosunku do dotychczasowego sposób opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Przepisy weszły w życie 1 stycznia 2021 r., następnie ustawą z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105), wprowadzono zmiany w ryczałcie od dochodów spółek, obowiązujące od 1 stycznia 2022 r.

Ten nowy sposób opodatkowania będący odejściem od dotychczasowych zasad podatkowych, ze względu na swoją specyfikę i odrębność został uregulowany w nowym rozdziale 6b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zatytułowanym od 1 stycznia 2022 r. „Ryczałt od dochodów spółek”, a także w przepisach ogólnych ale związanych z rozliczeniami dokonywanymi w ryczałcie.

Zgodnie z art. 28h ust. 1 ustawy o CIT:

Biorąc pod uwagę powyższe, należy zauważyć, że ryczałt jest alternatywnym sposobem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych w stosunku do klasycznego CIT. Przepis art. 28h ustawy o CIT wskazuje, że dla ustalenia podstawy opodatkowania w ryczałcie nie stosuje się innych przepisów ustawy o CIT regulujących analogiczne kwestie, tj. w zakresie ustalenia dochodu, podstawy opodatkowania, stawki podatkowej, a także podatku od przychodów z budynków czy podatku minimalnego, których rozliczenie jest bezpośrednio związane z podstawowymi (klasycznymi) zasadami rozliczania podatku CIT.

Jak wynika z rozdziału 7 Przewodnika do Ryczałtu od dochodów spółek, podatnik wybierając ryczałt stosuje regulacje dedykowane temu modelowi opodatkowania, które zostały określone w rozdziale 6b ustawy o CIT. Oznacza to pominięcie, co do zasady, normujących analogiczne kwestie przepisów ustawy o CIT, odnoszących się w szczególności do:

• ustalenia dochodu (art. 7 ustawy o CIT),
• przychodów podatkowych (art. 12 ustawy o CIT),
• kosztów uzyskania przychodów (art. 15 ustawy o CIT),
• zwolnień od podatku (art. 17 ustawy o CIT),
• podstawy opodatkowania i wysokości podatku (art. 18 oraz 19 ustawy o CIT),
• możliwych do zastosowania odliczeń (art. 18-18f ustawy o CIT).

Treść art. 28h ust. 1 ustawy o CIT wskazuje wprost, że dla ustalenia podstawy opodatkowania oraz stawki podatku z tytułu ryczałtu podatnik nie podlega zasadom określonym w art. 19, art. 24b, art. 24ca i art. 24d ustawy o CIT.

Podstawa opodatkowania ryczałtem oparta jest na wyniku obliczonym na podstawie przepisów o rachunkowości oraz na dochodach określonych ustawą (art. 28m ust. 1 pkt 2-6 ustawy o CIT). Dla określonych dochodów ustala się odrębne podstawy opodatkowania. Przepis art. 28n ust. 1 ustawy o CIT przewiduje pięć podstaw opodatkowania, zgodnie z jego treścią podstawę opodatkowania ryczałtem stanowi:

1.suma dochodu z tytułu podzielonego zysku i dochodu z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat ustalona w roku podatkowym, w którym podjęto uchwałę o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto;

2.suma dochodu z tytułu ukrytych zysków i dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą ustalona w miesiącu, w którym wykonano świadczenie lub dokonano wypłaty lub wydatku;

3.dochód z tytułu zmiany wartości składników majątku osiągnięty w miesiącu, w którym nastąpiło łączenie, podział, przekształcenie podmiotów lub wniesienie wkładu niepieniężnego;

4.dochód z tytułu zysku netto osiągnięty w roku podatkowym, w którym zakończył opodatkowanie ryczałtem;

5.dochód z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych osiągnięty w roku podatkowym.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych dla podatników opodatkowujących swoje dochody ryczałtem od dochodów spółek nie przewiduje możliwości uwzględniania kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ustawy o CIT. Podatnik dokonując wyboru ryczałtu od dochodów spółek, jako formy opodatkowania, zobowiązany jest do stosowania regulacji dedykowanych temu konkretnemu modelowi opodatkowania, który został określony w rozdziale 6b ustawy o CIT. Oznacza to brak możliwości stosowania przepisów odnoszących się m.in. do kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe, wybierając jako formę opodatkowania ryczałt od dochodów spółek, nie mają Państwo możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ustawy o CIT.

Tym samym Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).