Interpretacja indywidualna z dnia 7 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.177.2024.2.MW

Ustalenie, czy należności płacone przez Spółkę z tytułu nabycia wyżej wymienionych usług od podmiotów określonych w art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT, mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 2a tej ustawy i w związku z tym będą podlegać obowiązkowi pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych wynikającego z art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT (WHT).

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia czy należności płacone przez Spółkę z tytułu nabycia wyżej wymienionych usług od podmiotów określonych w art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT, mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 2a tej ustawy i w związku z tym będą podlegać obowiązkowi pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych wynikającego z art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT (WHT) jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 22 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy nabywane usługi audytu i kontrolingu od podmiotów, o których mowa w art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT, mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 2a tej ustawy i w związku z tym będą podlegać obowiązkowi pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych wynikającego z art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT.

Uzupełnili go Państwo – na wezwanie – pismem z 5 czerwca 2024 r. (data wpływu tego samego dnia).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A sp. z o.o. z siedzibą w (...) (dalej: „Wnioskodawca” albo „Spółka”) jest podatnikiem posiadającym w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „Ustawa o CIT” ).

Wnioskodawca prowadzi w Polsce działalność w zakresie (…). W ramach prowadzonej działalności Spółka, wraz z podmiotami zależnymi, zajmuje się (…). Projekty realizowane są przez Spółkę kompleksowo (...).

Spółka współpracuje z dostawcami w kraju i za granicą (zarówno na terenie UE, jak i poza UE). Część kontrahentów Spółki posiada własne fabryki zlokalizowane poza Polską. Z uwagi na chęć ograniczenia ryzyk oraz konieczność kontroli i dbałości o najwyższą jakość nabywanych i oferowanych produktów, Spółka nabywa usługi audytu i kontrolingu świadczone przez wyspecjalizowane firmy będące podmiotami, o których mowa w art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT. Usługi te polegają na:

• audycie dostawców Spółki w zakresie (…);
• ocenie (…) w całym cyklu produkcji;
• mapowaniu łańcucha dostaw i audycie identyfikowalności (...);
• technicznym audycie fabryki dostawcy (...);
• niezależnych testach na próbie produkowanych przez dostawców modułów (…);
• audycie pakowania produktów i załadunku kontenerów.

Produkty, które nie przejdą pozytywnie niezależnych testów jakościowych w trakcie audytu, zostaną oznaczone przez audytorów i następnie usunięte przez producenta z partii zamówienia kierowanego do Spółki, o czym Wnioskodawca zostanie poinformowany.

Audytorzy nie mają żadnego wpływu na pracę badanych firm ani nie zarządzają i nie ingerują w ich proces produkcji. Rolą audytorów jest dostarczenie obiektywnych i wiarygodnych informacji na temat dostawcy oraz oferowanych produktów, co pozwoli Spółce uniknąć ryzyka współpracy z nierzetelnymi kontrahentami.

Wszystkie ustalenia dokonane w trakcie audytu znajdują odzwierciedlenie w raporcie podsumowującym, który jest dostarczany Spółce po zakończeniu prac.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

W piśmie uzupełniającym wskazali Państwo dane podmiotu zagranicznego od którego nabywają Państwo usługi audytu i kontrolingu, tj. (…).

Pytanie

Czy należności płacone przez Spółkę z tytułu nabycia wyżej wymienionych usług od podmiotów określonych w art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT, mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 2a tej ustawy i w związku z tym będą podlegać obowiązkowi pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych wynikającego z art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT (WHT)?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że uiszczając należności na rzecz podmiotów zagranicznych, o których mowa w art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT, nie jest zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od płatności dokonywanych na rzecz ww. podmiotów, na podstawie art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT.

Obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, wynikający z art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT, dotyczy wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ww. ustawy. Wobec powyższego, nie obejmuje on swoją dyspozycją Wnioskodawcy, gdyż należności uiszczane przez Spółkę na rzecz podmiotów zagranicznych, o których mowa we wniosku, nie zostały wymienione jako podlegające opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT.

Zgodnie z wyżej wymienionym przepisem, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Z treści art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT, wynika, że przychody z tytułu nabywanych przez Spółkę usług wchodzących w skład całego procesu audytu, nie zostały literalnie wymienione jako podlegające opodatkowaniu "u źródła", jak również nie sposób je uznać za przychody ze świadczeń o charakterze podobnym do świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń. Tym samym, przychody uzyskane od Wnioskodawcy przez podmioty zagraniczne z tytułu tych usług nie są objęte zakresem przedmiotowym powyższego przepisu.

Choć katalog usług wskazanych w komentowanym przepisie Ustawy o CIT jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie "(...) oraz świadczeń o podobnym charakterze", to w ramach tego katalogu, za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać jedynie świadczenia równorzędne do wymienionych w ustawie. Powyższe oznacza, że dane świadczenie może zostać zakwalifikowane jako świadczenie o podobnym charakterze jedynie w sytuacji, gdy spełnia ono takie same przesłanki lub gdy wynikają z niego takie same prawa i obowiązki dla stron, jak w przypadku świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT. Różnica w tym wypadku może polegać na stosowaniu odmiennej nomenklatury, co nie zmienia jednakże zbieżnego przedmiotu danego świadczenia.

Powyższe podkreślone zostało również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS”) z 7 stycznia 2019 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.533.2018.2.BM.

Jednocześnie, decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia, czy dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem u źródła, ma charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń oraz treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym (por. DKIS w interpretacji indywidualnej z 5 czerwca 2020 r., sygn. 0111- KDIB1-2.4010.150.2020.1.MS).

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, usługi polegające na monitoringu oraz audycie i sporządzeniu raportu nie stanowią usług podlegających podatkowi u źródła.

Analogiczne podejście do usług audytu (i podobnych) znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych, tj. np. w interpretacji z 5 października 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.385.2023.1.AW, w której DKIS zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, iż usługi audytu mające na celu uzyskanie odpowiedniego poświadczenia, że procesy produkcyjne spełniają właściwe kryteria jakościowe, co znajduje potwierdzenie w odpowiednich certyfikatach wydanych przez audytorów, nie są usługami o podobnym charakterze do świadczeń/usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT. Podobnie stwierdzono w innych interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego, w tym m.in. w:

• interpretacjach indywidualnych DKIS z 29 lipca 2020 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.255.2020.1.BJ oraz z 5 czerwca 2020 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.97.2020.1.BKD, gdzie, w odniesieniu do usług polegających w szczególności na walidacji oraz przeprowadzaniu centralnych audytów w celu sprawdzenia jakości komponentów dostawców spółki na potrzeby wykorzystywania tych komponentów przy wytwarzaniu produktów przez spółkę, odstępując od uzasadnienia podzielono stanowisko podatnika, zgodnie z którym: „Biorąc pod uwagę wszystkie zebrane powyżej argumenty należy stwierdzić, że Płatności nie stanowią świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, a tym samym dokonując ich wypłaty na rzecz nierezydentów, Spółka nie jest obowiązana do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego (podatku u źródła)”;
• interpretacji indywidualnej DKIS z 5 czerwca 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.150.2020.1.MS, z której wynika, że: „Z treści wyżej przytoczonych przepisów art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. wynika, że przychody z tytułu usług wchodzących w skład całego procesu certyfikacji wyrobów, o którym mowa we wniosku nie zostały w nim literalnie wymienione jako podlegające opodatkowaniu "u źródła", jak również nie sposób uznać je za przychody ze świadczeń o charakterze podobnym do świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.”;
• interpretacji indywidualnej DKIS z 21 lutego 2019 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.526.3.BKD, w której wskazano, że „W odniesieniu do kwalifikacji Usług Certyfikacyjnych, w tym usług badania biegłości, audytów wewnętrznych i zewnętrznych zakończonych wydaniem wszelkich potrzebnych lub pożądanych w branży usług bioanalitycznych uprawnień i certyfikatów potwierdzających jakość świadczonych przez Wnioskodawcę usług oraz jego potencjał należy zauważyć, że również te usługi nie zostały literalnie wymienione w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. jako podlegające opodatkowaniu "u źródła". [...] W świetle powyższych wyjaśnień, usługi badania biegłości nie sposób uznać za usługę czy też świadczenie ujęte w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. Nie są to również, jak i pozostałe usługi certyfikacyjne usługi o charakterze podobnym do usług objętych zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. Zatem również w odniesieniu do płatności dokonywanych przez Wnioskodawcę z tytułu Usług Certyfikacyjnych Wnioskodawca nie jest/nie będzie zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego na rzecz podmiotów zagranicznych na podstawie art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. zarówno w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. jak również w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. w związku z art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p.”;
• interpretacji indywidualnej DKIS z 7 stycznia 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.533.2018.2.BM, gdzie przedmiotem nabycia były usługi m.in. w zakresie tzw. audytów jakościowych, spawalniczych czy dotyczących procesów zarządzania jakością: „Mając na uwadze wyżej wymienione przepisy prawa oraz przestawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że uzyskiwane przez podmioty zagraniczne przychody osiągane z tytułu opisanych we wniosku usług nie zostały literalnie wymienione jako podlegające opodatkowaniu "podatkiem u źródła", jak również nie sposób uznać ich za przychody ze świadczeń o charakterze podobnym do świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń. W świetle powyższego należy stwierdzić, że należności płacone przez Wnioskodawcę z tytułu świadczenia ww. usług nie mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p., i w związku z tym nie podlegają obowiązkowi zapłaty podatku dochodowego w wysokości 20%. W konsekwencji, Wnioskodawca nie ma obowiązku posiadania certyfikatu rezydencji podmiotu zagranicznego.”

Mając na uwadze powyższe rozważania, zdaniem Wnioskodawcy, należności płacone przez Spółkę z tytułu nabycia usług audytu i kontrolingu, objętych niniejszym wnioskiem, od podmiotów określonych w art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT, nie mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 2a tej ustawy i w związku z tym nie podlegają obowiązkowi pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych wynikającego z art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”):

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT:

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT:

W art. 21 ustawy o CIT, wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Jeżeli polski podatnik (płatnik) dokonuje wypłat należności z tytułu świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT na rzecz nierezydenta, mającego siedzibę lub zarząd w kraju, z którym Polska zawarła umowę w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, pierwszeństwo mają przepisy tej umowy międzynarodowej. Natomiast w przypadku państw, z którymi Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zastosowanie będą miały wprost przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Należy pamiętać, że podatnik zawsze ma obowiązek prawidłowego klasyfikowania dokonywanych czynności. Na gruncie prawa podatkowego zasadą jest, że o rodzaju czynności decyduje nie nazwa nadana przez strony, lecz rzeczywisty charakter czynności. W rezultacie o zakwalifikowaniu do konkretnego rodzaju usług decyduje treść czynności.

Katalog usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „świadczeń o podobnym charakterze”. Sformułowanie to uprawnia do twierdzenia, że za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane (nazwane). Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane świadczenie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko jego nazwa. Treść ww. przepisu jednoznacznie bowiem wskazuje, że oprócz usług wymienionych w tym przepisie ustawodawca objął obowiązkiem podatkowym także inne usługi niewymienione w tym przepisie o charakterze podobnym do świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

W celu określenia, czy Spółka jest obowiązana jako płatnik pobrać podatek u źródła z tytułu płatności za usługi audytu i kontrolingu, zgodnie z art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, należy w pierwszej kolejności ustalić, czy należności płacone przez Spółkę na rzecz podmiotu zagranicznego z tytułu świadczenia usług audytu i kontrolingu mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT (tj. w katalogu świadczeń/usług podlegających obowiązkowi poboru podatku u źródła).

Jak w skazano w przedstawionym powyżej opisie stanu faktycznego z uwagi na chęć ograniczenia ryzyk oraz konieczność kontroli i dbałości o najwyższą jakość nabywanych i oferowanych produktów, Spółka nabywa usługi audytu i kontrolingu świadczone przez wyspecjalizowane firmy będące podmiotami, o których mowa w art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT.

Usługi te polegają na:

• audycie dostawców Spółki w zakresie (…);
• ocenie (…) w całym cyklu produkcji;
• mapowaniu łańcucha dostaw i audycie identyfikowalności (...);
• technicznym audycie fabryki dostawcy (...);
• niezależnych testach na próbie produkowanych przez dostawców modułów (...);
• audycie pakowania produktów i załadunku kontenerów.

Produkty, które nie przejdą pozytywnie niezależnych testów jakościowych w trakcie audytu, zostaną oznaczone przez audytorów i następnie usunięte przez producenta z partii zamówienia kierowanego do Spółki, o czym Spółka zostanie poinformowana. Audytorzy nie mają żadnego wpływu na pracę badanych firm ani nie zarządzają i nie ingerują w ich proces produkcji. Rolą audytorów jest dostarczenie obiektywnych i wiarygodnych informacji na temat dostawcy oraz oferowanych produktów, co pozwoli Spółce uniknąć ryzyka współpracy z nierzetelnymi kontrahentami. Wszystkie ustalenia dokonane w trakcie audytu znajdują odzwierciedlenie w raporcie podsumowującym, który jest dostarczany Spółce po zakończeniu prac.

Zakresem przedmiotowym, wyżej powołanego art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych objęte są: usług doradcze, usługi księgowe, badanie rynku, usługi prawne, usługi reklamowe, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usługi rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczenia o podobnym charakterze. Pojęcia ww. usług nie zostały zdefiniowane w powołanej ustawie. Wobec braku w ustawie powyższych definicji należy, zdaniem Organu podatkowego, posiłkowo odwołać się do wykładni językowej tych pojęć.

W przedmiotowej sprawie istotne będzie wyjaśnienie znaczenia pojęć:

Świadczenia doradcze

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN „doradztwo” oznacza udzielanie fachowych porad, natomiast termin „doradzać” znaczy udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Użyty w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych termin „usługi doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Odwołując się do powszechnego języka polskiego można stwierdzić, że przez doradztwo rozumie się udzielanie fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza prawnych, ekonomicznych czy finansowych. Stosownie do definicji podanej w ww. słowniku, poradnictwo to „zorganizowana forma udzielania porad w jakimś zakresie”. Doradca to ten kto udziela fachowych zaleceń czy porad, wskazówek, to ktoś, kto posiadaną wiedzę wykorzystuje na wskazywanie najlepszych, najbardziej optymalnych rozwiązań, nakłaniając odbiorcę takiej usługi do zastosowania się do rady, porady, wskazówki, dyrektywy postępowania. Zdaniem sądów administracyjnych, świadczenie usługi doradztwa należy postrzegać jako wykorzystanie swojej wiedzy, znajomości rzeczy poprzez wskazywanie najlepszych, najskuteczniejszych rozwiązań do ich zastosowania do danego problemu.

Usługi badania rynku

Przez usługi badania rynku należy rozumieć zespół czynności polegających na gromadzeniu informacji o zjawiskach i procesach na rynku, ich przyczynach, stanie aktualnym i tendencjach rozwojowych. Usługi te mają przyczynić się m.in. do zwiększenia sprzedaży. Celem badań rynku jest zdobycie informacji o kształtowaniu się mechanizmów rynkowych takich, jak popyt, podaż, ceny, potencjału, zachowania, zwyczaje, preferencje, lojalność oraz wrażliwość cenowa konsumentów, działania konkurencji, funkcjonowanie systemu dystrybucji, sprzedaży itp. Usługi badania rynku mają dostarczyć informacji nieodzownych w procesie podejmowania decyzji. Mimo, iż badania te nie wykluczają w sposób całkowity ryzyka, to jednak ich zastosowanie wyraźnie ogranicza ryzyko wpisane w działalność biznesową i przyczynia się do tego, że podejmowane decyzje będą w mniejszym zakresie obarczone błędami.

Usługi zarządzania i kontroli

Według Słownika języka polskiego PWN „zarządzać”, oznacza kierować, administrować czymś” (E. Sobol, Słownik języka polskiego PWN, Warszawa 1996). W tym kontekście, za zarządzanie należy uznać władcze uprawnienie w stosunku do realizowanego projektu lub działalności gospodarczej. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, „kierować” oznacza „stać na czele czegoś, wskazywać sposób postępowania”.

Z kolei kontrola, to:

1.porównanie stanu faktycznego ze stanem wymaganym i ustalanie ewentualnych odstępstw, sprawdzanie, czy coś jest zgodne z obowiązującymi przepisami,

2.nadzór nad czymś albo nad kimś, czuwanie nad prawidłowym przebiegiem czegoś, wpływ na rozwój wydarzeń.

Zarządzanie jest to celowe podejmowanie, przez odpowiednie osoby (kadrę), decyzji i działań prowadzących – dzięki wykorzystaniu posiadanych zasobów – do osiągnięcia złożonych celów w sposób skuteczny i sprawny (racjonalny) lub celowe dysponowanie tymi zasobami.

Pojęcie „zarządzania”, musi być rozumiane szeroko jako zbiór różnorodnych czynności i działań zmierzających do osiągnięcia określonego celu związanego z interesem (potrzebą) danego przedmiotu zarządzania. Jest to zestaw metod i technik opartych na akceptowanych zasadach zarządzania (administrowania) używanych do planowania, oceny i kontrolowania pożądanych rezultatów.

Pojęcie „zarządzania i kontroli”, musi być zatem rozumiane szeroko jako zbiór różnorodnych czynności i działań zmierzających do osiągnięcia określonego celu związanego z interesem (potrzebą) danego przedmiotu zarządzania i kontroli.

Usługi przetwarzania danych

W odniesieniu do definicji obejmującej przetwarzanie danych wskazać należy, że zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl) „przetworzyć” oznacza «przekształcić coś twórczo»; «opracować zebrane dane, informacje itp., wykorzystując technikę komputerową». Przetwarzanie danych polega zatem na przekształcaniu treści i postaci danych wejściowych; usługi przetwarzania danych mają zatem charakter odtwórczy obejmują elementy takie jak: porządkowanie, archiwizowanie, zabezpieczenie oraz udostępnianie zbiorów danych.

Przetwarzanie danych związane jest zatem z opracowywaniem określonych danych przy wykorzystywaniu mocy obliczeniowej i zasobów pamięci infrastruktury komputerowej (hardware i software).

Usługi o podobnym charakterze

Zgodnie z SJP „charakter” to inaczej „zespół cech właściwych danemu przedmiotowi lub zjawisku, odróżniających je od innych przedmiotów i zjawisk tego samego rodzaju” (https://sjp.pwn.pl/szukaj/charakter.html). W związku z tym, aby uznać, że dane usługi mają charakter podobny do wskazanych powyżej, należy przyjąć, iż wspomniany „właściwy zespół cech odróżniających” powinien stanowić główny element danej usługi oraz przeważać nad odmiennymi cechami usług wymienionych w 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Wskazuje się również, iż świadczenie takie powinno spełniać takie same przesłanki albo winny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron jak ze świadczeń wymienionych w cytowanym przepisie. Innymi słowy, lista ta obejmuje również świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane.

Innymi słowy, dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w art. art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT po każdorazowej analizie treści samej umowy oraz po osiągnięciu jednoznacznego wniosku, że zawiera istotne elementy świadczeń wymienionych w tym przepisie.

Z analizy charakteru, opisanych we wniosku usług audytu i kontrolingu wynika, że należności z tego tytułu nie mieszczą się w kategorii przychodów (dochodów) wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy. Zauważyć bowiem należy, że cel i zakres tych usług jest odmienny od usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Zatem, wobec opisanych we wniosku usług audytu i kontrolingu, nie znajdzie zastosowania art. 26 ust. 1 ustawy o CIT. Obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, dotyczy bowiem wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. W przedstawionym stanie faktycznym nie obejmuje on swoją dyspozycją wyżej wymienionych usług audytu i kontrolingu, gdyż usługi te nie zostały wymienione jako podlegające opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, na podstawie ww. art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Zatem, dokonując wypłaty wynagrodzenia na rzecz podmiotu zagranicznego za ww. usługę, nie są Państwo zobowiązani do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od płatności na rzecz ww. podmiotu zagranicznego na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Tym samym, Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Ponadto, niniejsza interpretacja dotyczy tylko transakcji z podmiotem wskazanym w uzupełnieniu wniosku.

Końcowo odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatnika. Zostały wydane w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Nie mogą one zatem przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Każdą sprawę Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).