Czy po śmierci pracownika świadczenie urlopowe z ZFŚS należy wypłacić rodzinie

Prawa majątkowe ze stosunku pracy przechodzą po śmierci pracownika, w równych częściach, na małżonka oraz inne osoby spełniające warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej w myśl przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W razie braku takich osób prawa te wchodzą do spadku.

Świadczenie urlopowe wypłacane jest przez pracodawców zatrudniających w dniu 1 stycznia mniej niż 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Generalnie pracodawcy ci nie są zobowiązani do tworzenia ZFŚS i wypłacania świadczeń urlopowych. Mogą jednak tworzyć Fundusz na zasadach przewidzianych w ustawie o ZFŚS lub wypłacać świadczenie urlopowe. Jeżeli zaś tego nie czynią, to muszą poinformować o tym pracowników w ciągu pierwszego miesiąca roku kalendarzowego.

Świadczenie to wypłaca pracodawca raz w roku każdemu pracownikowi korzystającemu w danym roku kalendarzowym z urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 dni kalendarzowych (jednorazowo).

W przeciwieństwie do świadczeń z ZFŚS, których przyznanie jest zawsze uznaniowe i uzależnione od spełnienia wielu czynników, w przypadku świadczenia urlopowego pracownik ma roszczenie o jego wypłatę. Spełniając warunek wykorzystywania jednorazowo przynajmniej 14 dni kalendarzowych urlopu może domagać się od pracodawcy wypłacenia mu raz w roku kwoty świadczenia. 

Aby mówić o tym, że powstało przed śmiercią pracownika prawo do tego świadczenia pracownik musiałby wykorzystać urlop obejmujący 14 dni kalendarzowych i świadczenie nie zostałoby mu przed śmiercią wypłacone. Zauważmy, że ustawa o ZFŚS narzuca termin jego wypłaty – ma zostać wypłacone nie później, niż w ostatnim dniu poprzedzającym rozpoczęcie tego urlopu. 

Jeżeli pracodawca działał zgodnie z prawem, to świadczenie pracownik wykorzystujący urlop musiałby uzyskać (a zatem byłoby mu przekazane i nie można byłoby mówić o ponownym jego przekazaniu członkom rodziny).

Marek Rotkiewicz

prawnik specjalizujący się w prawie pracy