Interpretacja indywidualna z dnia 11 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.202.2024.2.SM

Zwolnienie od podatku świadczonych usług w zakresie wystawiania spektakli teatralnych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 marca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 18 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług w zakresie wystawiania spektakli teatralnych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 3 czerwca 2024 r. (wpływ 3 czerwca 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (z uwzględnieniem uzupełnienia wniosku).

Wnioskodawca prosi o interpretację czy prowadząc działalność artystyczną (jednoosobowa działalność gospodarcza) Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia z podatku VAT, a jeśli nie może to jaką stawkę powinien opłacać.

Wnioskodawca wystawia dla publiczności (w przedszkolach, domach kultury, szkołach, DPS-ach, bibliotekach, ochronkach, na imprezach prywatnych - okolicznościowych, festynach, rekolekcjach, koloniach) autorskie, interaktywne spektakle teatralne. Scenariusze oraz scenografię opracowuje samodzielnie co pozwala tworzyć unikatowe doświadczenia dla widowni Wnioskodawcy.

Wnioskodawca podaje przykład spektaklu pt.: „…”. Jest to przedstawienie inspirowane ... i dopasowywane do możliwości odbioru przez widownię, którą akurat ma przed sobą (Wnioskodawca ma na myśli, że: posługuje się na przykład innym tempem akcji i językiem wobec dzieci 9-cio miesięcznych, innym wobec ludzi chorych w DPS i innym w szkołach). Spektakle są improwizowane co sprawia, że nie ma dwóch takich samych spektakli. Improwizacja widzów polega na doradzaniu jaką decyzję powinien podjąć bohater, szukaniu możliwych rozwiązań, udziału w tańcach, śpiewie, nadawaniu imion bohaterom oraz odpowiedzi na pytania lub sugestie widzów. Aktorzy proszą widzów o udział w zadaniach i grach. Aktorzy dodają w razie potrzeby nowe postacie, wątki poboczne lub elementy humorystyczne, które sprawiają, że każde przedstawienie jest świeże, pełne niespodzianek i aktualne tylko w danym miejscu wobec danej widowni. Improwizacja polega na wykorzystaniu elementów otoczenia jako części przedstawienia (aktorzy reagują na przypadkowe dźwięki, obiekty lub sytuacje, które pojawiają się wokół nich co dodaje spontaniczności i autentyczności każdemu spektaklowi). W żłobku Wnioskodawca rezygnuje z trudnych dialogów, więcej tańczy i animuje postaci pluszowe - na rekolekcjach skupia się głównie na problemach moralnych, jeżeli klient życzy sobie by uwzględnić wybrany temat na przykład ekologii i segregacji śmieci lub ochrony zwierząt - robi to na bieżąco dopasowując spektakl do widowni i oczekiwań danego klienta. (dopasowuje oczekiwany temat oraz poziom spektaklu do widowni). Również na życzenie klienta dopasowuje zabarwienie etyczne spektaklu - jeżeli klient życzy sobie chrześcijański wymiar odwołuje się do Boga, jeżeli nie - zachowuje pełną świeckość i nie wspomina o Bogu wcale. W swojej pracy Wnioskodawca posługuje się głównie improwizacją z widzem, spektakle teatralne opierają się na interaktywnym podejściu które umożliwia dzieciom aktywny udział w tworzeniu historii. Każde przedstawienie jest kształtowane na podstawie sugestii i pomysłów dzieci co prowadzi do unikalnych i niepowtarzalnych doświadczeń w każdym występie. Choć Wnioskodawca ma ogólny plan i temat każdego spektaklu, scenariusz jest elastyczny i dopasowany do reakcji publiczności oraz aktualnej atmosfery. Każde dziecko wnosi własną energię i pomysły co sprawia, że każde przedstawienie jest wyjątkowe. Ponadto każdy spektakl obejmuje udział różnych widzów, którzy różnią się swoimi osobowościami, pomysłami i reakcjami - ta różnorodność uczestników wpływa na dynamiczność i unikalność każdego przedstawienia. Teatr Wnioskodawcy stale eksploruje nowe techniki i elementy improwizacji aby zachować świeżość i oryginalność każdego spektaklu. Każda improwizacja i nowy element wprowadzany na scenie sprawiają, że przedstawienie jest wyjątkowe i niepowtarzalne. Praca nad scenariuszem pozwala Wnioskodawcy na indywidualne podejście do różnych tematów i problemów poruszanych w spektaklach - każdy występ dotyka innych aspektów życia i wartości co sprawia, że każde przedstawienie ma unikalny przekaz i emocjonalne oddziaływanie na widzów. Wyżej wymienione argumenty pokazują dlaczego każde przedstawienie jest unikatowe i różni się od innych co podkreśla wartość i oryginalność działalności Wnioskodawcy. W celu realizacji przedstawienia Wnioskodawca wraz z Aktorami przyjeżdża we wskazane przez klienta miejsce, organizuje sobie scenę (dopasowując się do możliwości lokalowych klienta - może grać na hali sportowej, w sali widowiskowej ale i w 15 metrowym salonie lub sali przedszkolnej lub w plenerze) - rozkłada stojak, na którym rozwiesza malowane ręcznie kurtyny, za kurtyną przygotowuje stroje i rekwizyty, których będzie używać podczas danego spektaklu.

Wnioskodawca wskazuje, że nie posiada wykształcenia prawniczego i prawnik, z którym się konsultował nie jest gotów wziąć odpowiedzialności przed DKIS za to, czy Wnioskodawca jest twórcą w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r o prawie autorskim i prawach pokrewnych - urząd skarbowy również stwierdził, że jedyną wiążącą oceną będzie opinia Organu. Wobec powyższego Wnioskodawca prosi o interpretację. Jeśli chodzi o opinię Wnioskodawcy, to Wnioskodawca uważa, że tak - jest twórcą, tworzy i wystawia autorskie przedstawienia. Na ten moment Wnioskodawca przekroczył granice zwolnienia podmiotowego (przychód 200 tys. zł) w związku z czym za radą księgowej opłaca 23% VAT za każdą wystawioną fakturę. Zwolnienie z podatku VAT byłoby dla Wnioskodawcy działalności kluczowym wsparciem, ponieważ 23% VAT jest obciążeniem finansowym trudnym do udźwignięcia.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca na zadane w wezwaniu pytania odpowiednio wskazał, że:

1)Czy jest Pan czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?

„Tak, w momencie utracenia prawa do zwolnienia podmiotowego Wnioskodawca zarejestrował się jako podatnik VAT. Jednakże od kolegi prowadzącego podobną działalność, który jest zwolniony z VAT dowiedział się o takiej możliwości i po konsultacji z księgową oraz Urzędem Skarbowym postanowił napisać do DKIS prośbę o interpretację, czy może skorzystać ze zwolnienia z VAT”.

2)Proszę o szczegółowe wskazanie:

a)Czy ww. spektakle teatralne, o których mowa we wniosku wystawia Pan samodzielnie, czy wraz z innymi aktorami?

b)Jeśli ww. spektakle wystawia Pan wraz z aktorami, to proszę opisać okoliczności i zasady współpracy między Panem a aktorami, między Panem a zleceniodawcami oraz między aktorami i zleceniodawcami? Należy przede wszystkim wskazać:

‒czy aktorzy są zatrudniani przez Pana,

‒czy aktorzy są zatrudniani bezpośrednio przez zleceniodawców,

‒czy Pan jest zatrudniany przez aktorów, oraz

‒na podstawie jakiego stosunku prawnego, (np. na podstawie umowy o pracę, czy umowy zlecenie, o dzieło, innej – jakiej?) odbywa się współpraca między Panem a aktorami, między Panem a zleceniodawcami oraz między aktorami a zleceniodawcami,

‒czy w związku z wykonywaniem spektakli teatralnych, o których mowa we wniosku przysługuje Panu wynagrodzenie w formie honorarium?

Odpowiedź 2a)

„Różnie, zdarza się, że samodzielnie, ale najczęściej z innymi aktorami. Tak jak Wnioskodawca wspominał we wniosku - każdy spektakl jest indywidualny, dostosowany do potrzeb i oczekiwań klientów, ale też możliwości Wnioskodawcy - jeśli Wnioskodawca nie ma w dyspozycji aktora może spektakl wystawić samodzielnie, najczęściej jednak zespół tworzy dwóch aktorów. Wnioskodawca+aktor lub dwóch zatrudnionych aktorów.

Odpowiedź 2b)

„Aktorów Wnioskodawca zatrudnia na umowę zlecenie na konkretną ilość spektakli, w których zagrali. Umowy z klientami Wnioskodawca podpisuje niezwykle rzadko, zazwyczaj wystarcza umowa słowna - telefoniczna – ustala się termin, kwotę i zakres usługi (czy spektakl ma być ewangelizacyjny, czy świecki, czy ma zawierać jakieś konkretne tematy (np. podróże koleją, ekologia, troska o zwierzęta, środowisko). Jeśli Wnioskodawca podpisuje umowy z kontrahentami, to jest to umowa zlecenie na konkretny spektakl, w którym zawarte są data, miejsce, temat/tytuł spektaklu oraz warunki ewentualnego odwołania spektaklu.

Aktorów ze zleceniodawcami nie łączą umowy – Wnioskodawca i aktorzy przyjeżdżają jako osoby pracujące w Teatrze … (czy to właściciel, czy aktor). Wnioskodawca nie jest zatrudniany przez aktorów wystawiających spektakle Wnioskodawcy.

Za spektakle Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie na podstawie wystawionej przez Wnioskodawcę faktury. Wnioskodawca nie wie, czy można nazwać to honorarium wg definicji jaką Wnioskodawca znalazł w Internecie (Honorarium to wynagrodzenie za pracę wykonywaną jednorazowo lub nieregularnie), to tak – Wnioskodawca nie podejmuje stałej współpracy, nie zobowiązuje się do regularnego abonamentowego wystawiania spektakli, nierzadko zdarza się, że Wnioskodawca przedstawienie w danym przedszkolu gra raz, czy dwa razy - nieregularnie.

3)Czy spektakle teatralne, o których mowa we wniosku stanowią usługi kulturalne? Proszę wskazać czynniki, które decydują o kulturalnym charakterze tych usług.

„Wnioskodawca prowadzi działalność PKD 90.01 - usługi kulturalne i rozrywkowe, usługi artystów wykonawców - stąd uważa, że prowadzi działalność kulturalną. Wnioskodawca wystawia spektakle teatralne oparte na autorskich scenariuszach, stara się zarażać młode pokolenia miłością do teatru, spektakle poruszają problemy moralne, etyczne (wartość miłości, przyjaźni, wiara w Boga, bycie uczciwym), a także cywilizacyjne (np. troska o środowisko). Spektakle od scenariusza po opracowanie muzyki oraz przygotowanie strojów i rekwizytów są w pełni z pomysłu Wnioskodawcy”.

4)Czy spektakle teatralne, o których mowa we wniosku, świadczy Pan, jako indywidualny twórca, bądź artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509)?

„Tak, do każdego spektaklu jest wprowadzenie, które mówi, że autorem jest właściciel Teatru - imię i nazwisko Wnioskodawcy widnieje na pieczątkach, jeśli informacje o spektaklach są upubliczniane są podpisane, iż należą do Wnioskodawcy”.

5)Czy w wyniku wystawienia spektakli teatralnych, o których mowa we wniosku, powstanie „utwór” w rozumieniu art. 1 ust. 1 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych?

„Tak, w wyniku wystawienia spektaklu występuje przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze - w przypadku Wnioskodawcy jest to improwizowany, unikatowy spektakl wystawiony w takiej formie tylko ten jeden raz. Wnioskodawca nie da rady dwa razy wystawić identycznego spektaklu - ponieważ, tak jak wspominał we wniosku oczekiwania każdego klienta są różne i możliwości percepcyjne publiczności także - Wnioskodawca nie da rady zagrać spektaklu dla dzieci żłobkowych (9-12 miesięcy) tak samo jak dla podopiecznych fundacji dzieci z autyzmem, czy DPS, czy grupy starszaków czy zerówkowiczów (dzieci zdrowych 6-lenich). Każdy z tych spektakli jest inny, unikatowy i nie do powtórzenia”.

6)Czy Pan sam organizuje swoją pracę w zakresie świadczenia usług objętych zakresem pytań zadanych we wniosku, występuje jako podmiot w pełni samodzielny działający w swoim imieniu i na własny rachunek?

„Tak, Wnioskodawca występuje jako jednoosobowa działalność - właściciel teatru, sam organizuje prace i działa na własny rachunek”.

7)Czy w wyniku wystawienia spektakli teatralnych, o których mowa we wniosku, wykonuje Pan usługi, wymienione w art. 43 ust. 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361)? Jeżeli tak, to prosimy wskazać jakie konkretnie usługi wskazane w art. 43 ust. 19 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, Pan świadczy?

„Wnioskodawca nie jest pewien czy dobrze rozumiem pytanie, ale wydaje się Wnioskodawcy, że żaden z tych podpunktów nie dotyczy Wnioskodawcy. Wnioskodawca powołał się raczej na art. 43 ust. 1 pkt 33b - indywidualny twórca i artysta wykonawca. Wnioskodawca nie jest jednak prawnikiem, więc nie ma pewności czy dobrze interpretuje treść ustawy. Jeśli opinia prawnika będzie dla Państwa wiążąca Wnioskodawca może poprosić o konsultację. Jednak w urzędzie skarbowym dostał informację, że decyzja Organu jest ponad opiniami prawników - stąd prośba Wnioskodawcy o interpretację” .

Pytanie (ostatecznie wskazane w uzupełnieniu wniosku)

Czy Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia z VAT?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

W ocenie Wnioskodawcy, tak.

Wnioskodawca uważa, że działalność Wnioskodawcy kwalifikuję się do zwolnienia z VAT jako działalność artystyczna, twórcza i autorska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Ustawodawca zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku. Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy:

Z kolei na podstawie art. 43 ust. 19 ustawy:

Warunkiem zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy jest zatem spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy.

W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy stanowi implementację do polskiego porządku prawnego art. 132 ust. 1 lit. n) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlega świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji usług kulturalnych, jednak należy uznać, że usługą taką będzie usługa związana z kulturą, a z uwagi na brak definicji kultury w prawie podatkowym odnieść się trzeba do znaczenia słownikowego, mając na uwadze charakter, jaki ma spełniać ta definicja w tym przypadku. Tym samym wskazać należy, że kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”, zaś usługa to „pomoc okazana komuś”, „działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi”. Natomiast określenie „kulturalny” oznacza „odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik”. Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym).

W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, posłużyć się należy wykładnią literalną, odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć.

Zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury, itp. Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982).

Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

W sytuacji, gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgnięcie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, np. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 87):

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, należy wskazać, że art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509 ze zm.), do której odwołuje się ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy stanowi, że:

W myśl art. 1 ust. 2 pkt 7-9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Według art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Ustawodawca posłużył się syntetyczną definicją utworu, określając w sposób generalny cechy konieczne wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka.

Aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

•mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),

•stanowić przejaw działalności twórczej,

•posiadać indywidualny charakter.

Stosownie do art. 85 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

W myśl art. 86 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Jak wynika z opisu sprawy, wystawia Pan dla publiczności (w przedszkolach, domach kultury, szkołach, DPS-ach, bibliotekach, ochronkach, na imprezach prywatnych - okolicznościowych, festynach, rekolekcjach, koloniach) autorskie, interaktywne spektakle teatralne. Scenariusze oraz scenografię opracowuje Pan samodzielnie co pozwala tworzyć unikatowe doświadczenia dla widowni. Spektakle są improwizowane co sprawia, że nie ma dwóch takich samych spektakli. Improwizacja widzów polega na doradzaniu jaką decyzję powinien podjąć bohater, szukaniu możliwych rozwiązań, udziału w tańcach, śpiewie, nadawaniu imion bohaterom oraz odpowiedzi na pytania lub sugestie widzów. Aktorzy proszą widzów o udział w zadaniach i grach. Aktorzy dodają w razie potrzeby nowe postacie, wątki poboczne lub elementy humorystyczne, które sprawiają ze każde przedstawienie jest świeże, pełne niespodzianek i aktualne tylko w danym miejscu wobec danej widowni. Improwizacja polega na wykorzystaniu elementów otoczenia jako części przedstawienia (aktorzy reagują na przypadkowe dźwięki, obiekty lub sytuacje, które pojawiają się wokół nich co dodaje spontaniczności i autentyczności każdemu spektaklowi). W wyniku wystawienia spektaklu występuje przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze - w przypadku Pana jest to improwizowany, unikatowy spektakl wystawiony w takiej formie tylko ten jeden raz. Praca nad scenariuszem pozwala Panu na indywidualne podejście do różnych tematów i problemów poruszanych w spektaklach - każdy występ dotyka innych aspektów życia i wartości co sprawia, że każde przedstawienie ma unikalny przekaz i emocjonalne oddziaływanie na widzów. Do każdego spektaklu jest wprowadzenie, które mówi, że autorem jest właściciel Teatru – Pana imię i nazwisko widnieje na pieczątkach, jeśli informacje o spektaklach są upubliczniane są podpisane, że należą do Pana. Występuje Pan w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności jako właściciel Teatru, sam organizuje prace i działa na własny rachunek. Jak wynika z wniosku za spektakle otrzymuje Pan wynagrodzenie na podstawie wystawionej faktury, które stanowi honorarium.

W świetle zatem powyższego wskazać należy, że w okolicznościach niniejszej sprawy, w ramach świadczonych usług opisanych we wniosku podejmuje Pan szereg czynności, które prowadzą do realizacji jednego celu, tj. wystawiania przedstawień teatralnych, które stanowią usługi kulturalne.

Jednocześnie jak wynika z okoliczności sprawy, świadcząc ww. usługi w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności, działa Pan jako indywidualny twórca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a dodatkowo w wyniku świadczonych usług tworzy Pan utwór w postaci przedstawień teatralnych. Ponadto, za realizowane spektakle otrzymuje Pan wynagrodzenie w formie honorarium.

Tym samym, skoro świadczone przez Pana usługi polegające na wykonywaniu przedstawień teatralnych – jak wynika z opisu sprawy – stanowią usługi kulturalne, które świadczy Pan, jako indywidualny twórca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w wyniku których powstają utwory (przedstawienia teatralne), a usługi te są wynagradzane w formie honorarium, to ww. usługi będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

A zatem Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Informuję, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Wskazuję, że kwestia dotycząca uznania Pana za twórcę oraz analiza przepisów ustawy z dnia 2 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny, czy i kiedy faktycznie działa Pan jako indywidualny twórca. Interpretacja indywidualna została zatem wydana w oparciu o przedstawiony opis sprawy i potwierdzenie, że świadcząc wszystkie usługi, objęte zakresem pytań postawionych we wniosku, działa Pan jako twórca, bądź artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).