Interpretacja indywidualna z dnia 5 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.105.2024.2.JO
Prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących transakcji zrealizowanych przy użyciu kart paliwowych.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
26 lutego 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących transakcji zrealizowanych przy użyciu kart paliwowych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 maja 2024 r. (wpływ 21 maja 2024 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca jest spółką prawa niemieckiego z siedzibą w Niemczech. Spółka jest zarejestrowana dla celów VAT zarówno w Niemczech, jak i w Polsce (jako czynny podatnik VAT). Wnioskodawca nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Polski. Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. świadczenie regularnych i okazjonalnych usług autobusowych przewozów pasażerskich na rzecz osób prywatnych (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej), jak również innych przedsiębiorców za pomocą pojazdów konstrukcyjnie przystosowanych do przewozu powyżej 10 osób. Usługi przewozu wykonywane są m.in. częściowo na terenie Polski – z tego tytułu Wnioskodawca rozlicza w Polsce VAT.
W celu realizacji usług przewozów autobusowych Spółka kupuje m.in. towary na terenie Polski, w tym paliwo, smary, itp., które Spółka nabywa bezgotówkowo przy wykorzystaniu kart paliwowych wydawanych przez A GmbH + Co. KG (dalej jako „A”). A jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT w Polsce.
Wnioskodawca i A ustaliły następujące zasady współpracy w zakresie korzystania przez Spółkę z kart paliwowych:
- Wnioskodawca może nabywać bezgotówkowo towary (np. olej napędowy, benzynę, energię elektryczną, smary) i usługi z wykorzystaniem udostępnionych Wnioskodawcy przez A kart paliwowych. Każda karta paliwowa przypisywana jest indywidualnie do danego pojazdu i jest ważna wyłącznie dla danego pojazdu.
- Paliwa będące przedmiotem dostaw mogą pochodzić wyłącznie ze stacji należących do sieci partnerów A.
- Wraz z kartą paliwową A dostarcza kod PIN wymagany do posługiwania się kartą oraz katalog stacji benzynowych tworzących sieć partnerów A.
- Uzgodnioną ceną sprzedaży paliwa jest zasadniczo cena paliwa obowiązująca w momencie dostawy na stacji benzynowej partnera A (cena na dystrybutorze) lub cena katalogowa. Do określonych powyżej cen A dolicza opłaty serwisowe.
- A udziela Wnioskodawcy rabatów na zakupione towary i usługi zgodnie z udostępnioną tabelą rabatów.
- A ponosi odpowiedzialność za wady dostarczonych towarów i usług.
A wystawia na Wnioskodawcę faktury dokumentujące dostawy paliwa (i innych towarów np. smarów) na terenie Polski, z wykazanym VAT ze stawką 23%. Spółka wykorzystuje nabywane paliwo (i inne towary) do realizacji usług przewozów autobusowych na terytorium Polski, jak i innych państw UE.
Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego
W odpowiedzi na zadane pytania wskazali Państwo następująco:
1)czy A posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, które uczestniczy w transakcjach dokonywanych na terytorium Polski na rzecz Spółki,
Spółka na tę chwilę nie ma wiedzy na temat tego, czy A posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej i czy to miejsce uczestniczy w transakcjach dokonywanych na terytorium Polski na rzecz Spółki. Spółka wnosi zatem, aby tut. Organ wydał interpretację indywidualna dla obu tych sytuacji (tj. jeżeli A posiada bądź nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce).
Na marginesie Spółka zwraca uwagę, że ona sama nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. W związku z tym, czy A posiada bądź nie posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce jest bez znaczenia dla sposobu ujęcia dla celów VAT transakcji pomiędzy A a Spółką. W szczególności, w obu rozważanych sytuacjach obowiązek rozliczenia podatku należnego ciąży na A.
2)czy A jest emitentem kart paliwowych, o których mowa we wniosku (czy też może inny podmiot, jeśli inny to jaki - należy wyjaśnić, opisać) oraz wymienić podmioty biorące udział w transakcjach z wykorzystaniem kart paliwowych,
A jest emitentem kart paliwowych. Spółka nabywa towary (np. olej napędowy, benzynę, energię elektryczną, smary) bezgotówkowo z wykorzystaniem udostępnionych przez A kart paliwowych na stacjach należących do sieci partnerów A i reguluje za nie na rachunek A. Spółka nie ma natomiast wiedzy na temat tego, kto obciąża A za kupowane przez nią towary. Spółka wnosi zatem, aby tut. Organ wydał interpretację indywidualna dla dwóch możliwych w tym zakresie wariantów, tj. dla sytuacji, kiedy A nabywa towary od operatorów stacji paliw oraz dla sytuacji, gdy A nabywa towary od pośrednika pomiędzy nią a operatorem stacji paliw.
3)czy A ma wpływ na kształtowanie ceny wszystkich towarów nabywanych przez Państwa przy pomocy kart paliwowych, np. poprzez ustalenieindywidualnie z klientami cen paliwa oraz innych towarów,
Uzgodnioną ceną sprzedaży towarów jest zasadniczo cena paliwa obowiązująca w momencie dostawy na stacji benzynowej partnera A (cena na dystrybutorze) lub cena katalogowa. Do określonych powyżej cen A dolicza opłaty serwisowe. Z drugiej strony, A udziela Spółce rabatów. W związku z tym w ocenie Spółki, A ma wpływ na kształtowanie cen wszystkich towarów nabywanych przez Spółkę przy użyciu kart paliwowych.
4)czy A posiada koncesję na obrót paliwami na terytorium Polski,
Zgodnie z rejestrem prowadzonym przez Urząd (…) A posiada koncesję na obrót paliwami ciekłymi na terytorium Polski.
5)od kogo A nabywa / będzie nabywać towary, które następnie nabywać będą mogli Państwo przy użyciu kart paliwowych,
Spółka nie ma natomiast wiedzy na temat tego, kto obciąża A za kupowane przez nią towary. Spółka wnosi zatem, aby tut. Organ wydał interpretację indywidualna dla dwóch możliwych w tym zakresie wariantów, tj. dla sytuacji, kiedy A nabywa towary od operatorów stacji paliw oraz dla sytuacji, gdy A nabywa towary od pośrednika pomiędzy nią a operatorem stacji paliw.
6)w jaki sposób (na jakich zasadach) będzie kalkulowana cena za jaką Spółka będzie płacić za towary,
Uzgodnioną ceną sprzedaży towarów jest zasadniczo cena paliwa obowiązująca w momencie dostawy na stacji benzynowej partnera A (cena na dystrybutorze) lub cena katalogowa. Do określonych powyżej cen A dolicza opłaty serwisowe. Z drugiej strony, A udziela Spółce rabatów.
7)czy A ma wpływ na katalog nabywanych przez Państwa przy użyciu kart paliwowych towarów, np. poprzez ustalenie asortymentu, który może zostać nabyty przy użyciu tych kart,
Spółka może nabywać za pomocą kart paliwowych jedynie określone rodzaje towarów, tj. wskazane w umowie zawartej z A, wyłącznie na stacjach należących do partnerów A i tylko na potrzeby pojazdu, do którego przepisana jest dana karta. W związku z powyższym, w ocenie Spółki, A ma wpływ na katalog nabywanych przez Spółkę towarów przez ustalenie asortymentu, który może zostać nabyty przy użyciu kart paliwowych i to A wybiera, jakie towary są w asortymencie.
8)czy o sposobie nabycia towarów (tj. miejscu nabycia), ilości i jakości towarów oraz momencie ich nabycia (tj. dacie zakupu) i sposobie wykorzystania towarów decydują wyłącznie Państwo (użytkownik karty paliwowej), jeśli nie, to należy wskazać który z podmiotów o tym decyduje,
Spółka może nabywać za pomocą kart paliwowych jedynie określone rodzaje towarów (określone w umowie z A) wyłącznie na stacjach należących do partnerów A i tylko na potrzeby pojazdu, do którego przepisana jest dana karta, tak więc w ocenie Spółki, Spółka (jako posiadacz karty) nie ma wyłącznej swobody w zakresie wyboru miejsca nabycia towarów, ich jakości i sposobu wykorzystania – Spółka jest w tym zakresie ograniczona wiążącymi ustaleniami A.
9)czy całość kosztów związanych z nabyciem towarów przy użyciu karty paliwowej ponoszą Państwo (użytkownik karty paliwowej),
Spółka nie ponosi całego kosztu zakupu towarów (na podstawie cen na dystrybutorze bądź cen katalogowych), gdyż A z jednej strony dolicza do nich opłaty serwisowe, a z drugiej udziela Spółce rabatów.
10)czy A ponosi jakiekolwiek koszty związane z nabyciem towarów przez użytkownika karty paliwowej, jeśli tak jakie to są/będądokładnie koszty,
W związku z tym, że A jest niezależnym od Spółki podmiotem, Spółka nie ma wiedzy o kosztach ponoszonych przez A w związku z prowadzoną przez A działalnością gospodarczą, w tym transakcjami z wykorzystaniem kart paliwowych.
11)czy A ma realną możliwość niedopuszczenia do przekazania towarów Państwu poprzez np. zablokowanie możliwości dokonania transakcji lub blokadę karty paliwowej,
Zgodnie z umową z A, w przypadku niewłaściwego użytkowania karty bądź trudności z płatnościami, A może rozwiązać umowę bez wypowiedzenia i natychmiast zablokować kartę paliwową.
12)czy A ma prawo do ustanawiania oraz modyfikacji/zmian limitów na kartach, do wysokości których Spółka może dokonać nabycia paliwa (limitu kwotowego/ilościowego nabywanego asortymentu przysługującego Spółce), ustalania terminów płatności i innych warunków wynikających z zawartych umów z Państwa Spółką,
A i Spółka nie ustaliły na ten moment limitów nabycia paliwa. Terminy płatności oraz inne warunki wynikają z zawartej z A umowy. Warunki te mogą być zmieniane w ustalony przez Strony (A i Spółkę) sposób.
13)przez kogo są/będą wybierane towary, które można/będzie można nabyć przy użyciu karty paliwowej, należy wskazać czy przez Państwa czy A,
Spółka może nabywać za pomocą kart paliwowych jedynie określone rodzaje towarów, tj. wskazane w umowie zawartej z A, wyłącznie na stacjach należących do partnerów A i tylko na potrzeby pojazdu, do którego przepisana jest dana karta. W związku z powyższym, w ocenie Spółki, A ma wpływ na katalog nabywanych przez Spółkę towarów przez ustalenie asortymentu, który może zostać nabyty przy użyciu kart paliwowych i to A wybiera, jakie towary są w asortymencie.
14)czy zakupione towary będą wykorzystywane przez Państwa do wykonywania czynności opodatkowanych,
Zakupione towary (nabywane bezgotówkowo przy wykorzystaniu kart paliwowych) Spółka wykorzystuje w celu realizacji usług przewozów autobusowych na terytorium Polski, jak i innych państw UE na rzecz osób prywatnych (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej). Usługi te są opodatkowane (polskim podatkiem VAT) w zakresie w jakim przewóz odbywa się w Polsce (zgodnie z art. 28f ust. 1 ustawy o VAT). Natomiast w zakresie w jakim przewóz odbywa się poza Polską, świadczone usługi nie podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce, ale podlegałyby, gdyby miały miejsce w Polsce.
15)czy Państwa usługi przewozu świadczone za granicą, do wykonania których nabywają/będą Państwo nabywać towary przy użyciu kart paliwowych - gdyby podlegały opodatkowaniu przez Państwa na terytorium Polski byłyby opodatkowana według właściwej stawki podatku czy też korzystałaby ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług i czy posiadają Państwo dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami,
Świadczone przez Spółkę usługi przewozów autobusowych w innych państwach UE, gdyby podlegały opodatkowaniu na terytorium Polski byłyby opodatkowane według właściwej stawki podatku. Spółka posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.
16)czy w przedstawionym we wniosku łańcuchu dostaw, do dostaw wydania towaru będzie dochodziło w Polsce (tj. czy Spółka będzie nabywać towar w Polsce), jeśli nie, to w jakim państwie,
Do wydania towarów na rzecz Spółki dochodzi na stacjach paliw położonych w Polsce.
17)czy nabywane w Polsce towary będą Państwu służyły do użytkowania przez pojazdy samochodowe, o których mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. b) ustawy o VAT, tj. czy są to pojazdy samochodowe przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.
Nabywane towary są przez Spółkę wykorzystywane na potrzeby autobusów, tj. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu powyżej 10 osób, a z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym (obowiązującym w Niemczech) wynika takie przeznaczenie.
Pytania:
Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości wynikającego z faktur wystawionych przez A z wykazanym VAT ze stawką 23%, dokumentujących transakcje (dostawy towarów w Polsce) zrealizowane przy użyciu kart paliwowych?
Państwa stanowisko
Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w opisywanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości wynikającego z faktur wystawionych przez A, dokumentujących transakcje zrealizowane przy użyciu kart paliwowych, tj. dostawy towarów dokonane na terenie Polski.
Powyższe stanowisko Wnioskodawca uzasadnia w sposób następujący:
Prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT przysługuje podatnikowi (przedsiębiorcy) w zakresie, w jakim nabywane przez niego towary i usługi są wykorzystywane dla celów czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT) lub czynności, które byłyby opodatkowane gdyby miały miejsce w Polsce (art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT). Odliczeniu nie podlega jednak podatek wykazany na fakturze dokumentujący m.in. czynności zwolnione lub nie podlegające opodatkowaniu (art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT) lub też czynności w odniesieniu do których na fakturze nie wykazuje się podatku.
Na tle przedstawionego stanu faktycznego nie powinno budzić wątpliwości, że Spółka wykorzystuje nabywane towary (paliwo, smary, itp.) do czynności uprawniających do odliczenia. Służą one bowiem wykonywaniu autobusowych przewozów pasażerskich w Polsce (które podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce zgodnie z art. 28f ust. 1 ustawy o VAT), albo za granicą (które nie są opodatkowane ale byłyby, gdyby miały miejsce w Polsce). W tych okolicznościach, w celu oceny, czy i w jakim zakresie Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych przez A należy ustalić, czy A zasadnie wykazuje polski podatek na swoich fakturach.
W kwestii zakupu towarów za pomocą tzw. kart paliwowych wypowiedział się Minister Finansów w interpretacji ogólnej z 15 lutego 2021 r. (nr PT9.8101.3.2020). Wynika z niej, że transakcja taka stanowi dla celów VAT dostawę towarów dokonaną przez emitenta karty (takiego jak A) na rzecz jej użytkownika (takiego jak Wnioskodawca) jeśli przynajmniej jeden z następujących warunków nie jest spełniony:
1)nabycie paliwa przez odbiorcę (posiadacza karty) następuje bezpośrednio od dostawców prowadzących stacje paliw;
2)wyłącznie odbiorca (posiadacz karty) decyduje o sposobach nabycia paliwa (wybór miejsca nabycia), ilości oraz jakości paliwa, momencie zakupu i sposobie wykorzystania paliwa;
3)odbiorca (z wyłączeniem podmiotu pośredniczącego, tj. udostępniającego karty paliwowe) ponosi całość kosztów związanych z nabyciem paliwa;
4)rola podmiotu pośredniczącego ogranicza się do udostępnienia odbiorcy instrumentu finansowego (karty paliwowej) pozwalającego nabyć towar.
W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym większość powyższych przesłanek nie jest spełniona, w szczególności:
- Spółka może nabywać za pomocą karty paliwowej jedynie określone rodzaje paliw, wyłącznie na stacjach należących do sieci partnerów A i tylko na potrzeby pojazdu, do którego przypisana jest dana karta, tak więc Spółka (jako posiadacz karty) nie ma wyłącznej swobody w zakresie wyboru miejsca nabycia towarów, ich jakości i sposobu wykorzystania. W efekcie warunek nr 2 powyżej nie jest spełniony;
- Spółka nie ponosi całego kosztu zakupu paliwa (na podstawie cen na dystrybutorze bądź cen katalogowych), gdyż A z jednej strony dolicza do nich opłaty serwisowe, a z drugiej udziela Wnioskodawcy rabatów, co skutkuje tym, że warunek nr 3 powyżej nie jest spełniony;
- A ponosi odpowiedzialność względem Wnioskodawcy za wady dostarczonych towarów i usług, co zdaniem Wnioskodawcy świadczy o tym, że rola A nie ogranicza się do udostępnienia Spółce instrumentu finansowego (w związku z czym warunek nr 4 powyżej nie jest spełniony).
W efekcie, transakcja pomiędzy A. a Spółką powinna być klasyfikowana dla celów podatku VAT jako dostawa towarów.
Prezentowane przez Spółkę stanowisko znajduje również oparcie w wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacjach indywidualnych, z których wynika, że podmiot emitujący karty paliwowe taki jak A, nabywa towary, np. od stacji paliwowych a następnie sprzedaje je (tj. dokonuje dostaw towarów) podmiotom korzystającym z tych kart takim jak Spóła, m.in. gdy ma prawo do kształtowania ceny towaru oraz ponosi ciężar obowiązków reklamacyjnych związanych np. z wadliwym towarem. Przykładowo z interpretacji z dnia 25 października 2023 r. (sygn. 0114-KDIP4-2.4012.491.2023.1.MMA) wynika, że:
„W przypadku zatem, gdy kolejny w łańcuchu podmiot (pośrednik) ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, a ponadto obciążony jest ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. z wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel. Jeżeli zatem z zawartych postanowień wynika, że drugi w łańcuchu podmiot (pośrednik) ma wpływ na wspomniane wyżej istotne elementy kształtujące obrót towarem, to wówczas należy uznać, że rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa na rzecz nabywcy będzie dokonana (uznana za dokonaną) przez niego.”
Tożsame wnioski płyną z innych interpretacji indywidualnych, m.in.:
- interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24 października 2023 r., sygn. 0112-KDIL1-1.4012.347.2023.2.MG,
- interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 lutego 2023 r., sygn. 0114-KDIP4-2.4012.575.2022.1.MB,
- interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 września 2022 r., sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.375.2022.2.MJ,
- interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 sierpnia 2022 r., sygn. 0112-KDIL1-1.4012.280.2022.2.JKU,
- interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 września 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.446.2021.1.AB,
- interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 września 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.442.2021.1.KO.
Natomiast z przedstawionego stanu faktycznego wynika jednoznacznie, że A ma prawo kształtować cenę towaru (obciążając Spółkę opłatami serwisowymi lub udzielając rabatów), jak również ponosi ciężar obowiązków reklamacyjnych, wobec czego również w świetle ugruntowanej praktyki interpretacyjnej, transakcje pomiędzy A. a Spółką stanowią dostawy towarów.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 miejscem dostawy towarów niewysyłanych ani nietransportowanych jest miejsce, w którym te towary znajdują się w momencie dostawy. W ocenie Spółki zasada ta powinna mieć zastosowanie do towarów (paliw, smarów, itp.) nabywanych od A na stacjach paliwowych w Polsce, gdyż towary te są na bieżąco zużywane przez Spółkę tuż po zakupie i nie są wcześniej wysyłane (ze stacji) do żadnego oznaczonego miejsca. W efekcie, dostawy towarów dokonywane przez A na rzecz Spółki podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce (na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT), tak więc A zasadnie wykazuje podatek VAT na swoich fakturach.
Z uwagi na to, że nabywane towary są przez Spółkę wykorzystywane na potrzeby autobusów, tj. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu powyżej 10 osób, do omawianych transakcji nie ma zastosowania ograniczenie prawa do odliczenia, o którym mowa w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT (zgodnie z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. b) ustawy o VAT).
Reasumując, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości wynikającego z faktur wystawionych przez A, dokumentujących dostawy towarów na terenie Polski zrealizowane przy użyciu kart paliwowych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:
1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2)eksport towarów;
3)import towarów na terytorium kraju;
4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie, z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.
Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 2 pkt 22 ustawy:
Sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.
Zatem pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”.
Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towaróww rozumieniu art. 7 (…).
Z kolei art. 8 ust. 2a ustawy stanowi, że:
W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.
Powołany przepis obejmuje sytuacje, w której podmiot świadczący (odsprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.
Jednocześnie, zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy:
Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.
W myśl art. 28f ust.1 ustawy:
Miejscem świadczenia usług transportu pasażerów jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości.
Z powyższego przepisu wynika, że co do zasady, w przypadku usług transportu pasażerów, miejscem ich świadczenia (opodatkowania) jest miejsce, w którym odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości, niezależnie od miejsca siedziby podatnika świadczącego usługę (firmy transportowej) lub nabywcy usługi.
Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
a)nabycia towarów i usług,
b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.
Co więcej, zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy:
Podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.
Uprawnienie wynikające z powyższego przepisu odnosi się do podatników prowadzących działalność gospodarczą na terytorium kraju, którzy dokonują dostaw towarów bądź świadczenia usług opodatkowanych poza terytorium kraju, a zakupy, jakich dokonują, są związane właśnie z tymi czynnościami. Warunkiem do odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami dokonywanymi poza terytorium kraju jest to, aby – hipotetycznie – w przypadku wykonywania tych samych czynności w kraju podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Powołany przepis wymaga ponadto, aby podatnik posiadał dokumenty, z których wynikać będzie związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju. Powinny to być przede wszystkim dokumenty potwierdzające dokonanie określonych czynności poza terytorium kraju, które będą jednocześnie opisywać te czynności.
Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:
Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy:
Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy podatku VAT czynni.
W kwestii prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków dotyczących pojazdów samochodowych ustawa zawiera szereg przepisów szczególnych. W tym zakresie należy przede wszystkim zwrócić uwagę na art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym:
W przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.
W myśl art. 86a ust. 2 tego artykułu:
Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:
1)nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2)używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3)nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
Na podstawie ust. 3 ww. artykułu:
Przepis ust. 1 nie ma zastosowania:
1)w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
a)wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
b)konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2)do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
W myśl art. 86a ust. 4 ustawy:
Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:
1)sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2)konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
W świetle ust. 9 powołanego ww. artykułu:
Do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:
1)pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
a)klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
b)z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
2)pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy zjednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
3)pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
a)agregat elektryczny/spawalniczy,
b)do prac wiertniczych,
c)koparka, koparko-spycharka,
d)ładowarka,
e)podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
f)żuraw samochodowy
– jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.
Zgodnie z ust. 10 pkt 1 powołanego artykułu:
Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9 pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań.
Z opisu sprawy wynika, że jesteście Państwo spółką prawa niemieckiego z siedzibą w Niemczech, zarejestrowaną dla celów VAT zarówno w Niemczech, jak i w Polsce (jako czynny podatnik VAT). Nie posiadacie Państwo stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Polski. Przedmiotem Państwa działalności jest m.in. świadczenie regularnych i okazjonalnych usług autobusowych przewozów pasażerskich na rzecz osób prywatnych (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej), jak również innych przedsiębiorców za pomocą pojazdów konstrukcyjnie przystosowanych do przewozu powyżej 10 osób, a z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym (obowiązującym w Niemczech) wynika takie przeznaczenie. Usługi przewozu wykonywane są m.in. częściowo na terenie Polski – z tego tytułu rozliczacie Państwo w Polsce VAT.
Nabywacie Państwo towary (np. olej napędowy, benzynę, energię elektryczną, smary) bezgotówkowo z wykorzystaniem udostępnionych przez A kart paliwowych na stacjach należących do partnerów A i regulujecie za nie na rachunek A. A jest emitentem kart paliwowych i jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT w Polsce. Nie macie Państwo natomiast wiedzy na temat tego, kto obciąża A za kupowane przez nią towary, tj. czy A nabywa towary od operatorów stacji paliw czy też nabywa towary od pośrednika pomiędzy nią a operatorem stacji paliw. Do wydania towarów na Państwa rzecz dochodzi na stacjach paliw położonych w Polsce.
Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych przez A dokumentujących dostawy towarów zrealizowane przy użyciu kart paliwowych.
W przypadku transakcji z użyciem kart paliwowych kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w analizowanej sprawie w pierwszej kolejności jest ustalenie, czy transakcje dokonywane pomiędzy A. a Państwa Spółką dokonującą zakupów na podstawie kart paliwowych, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.
W powyższym zakresie należy wskazać na orzeczenie TSUE z 6 lutego 2003 r. w sprawie C-185/01 (Auto Lease Holland BV), którego tezy mają istotne znaczenie dla analizy przedmiotowej sprawy. W ww. orzeczeniu Trybunał podkreślił, że pojęcie „dostawa towarów” należy interpretować jako przeniesienie prawa do dysponowania majątkiem rzeczowym jak właściciel, nawet jeśli nie występuje przeniesienie prawa własności tego majątku w sensie prawnym. Przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel nie musi wiązać się z cywilnoprawnym przeniesieniem własności, lecz polega na przeniesieniu władztwa ekonomicznego (rozporządzanie, dysponowanie, posiadanie) nad towarami. W punkcie 32 swojego uzasadnienia Trybunał stwierdził, że „z literalnego brzmienia przepisu wynika wprost, że „dostawa towarów” nie odnosi się do przeniesienia własności, przewidzianego wewnętrznymi przepisami państw członkowskich”. Jednocześnie podkreślił, że pojęcie to należy rozumieć w ten sposób, iż obejmuje swoim zakresem każde przeniesienie aktywów materialnych przez jedną stronę w ten sposób, że uprawnia to drugą stronę takiej transakcji do faktycznego rozporządzania tą rzeczą, na takich prawach jakby był właścicielem”.
Powyższe zaakceptowano również w wyroku TSUE z 15 maja 2019 r. w sprawie C-235/18 Vega International Car Transport and Logistic – Trading GmbH, dotyczącym zasad opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji przeprowadzanych przy użyciu kart paliwowych. Trybunał stwierdził, że rozważania przedstawione w orzeczeniu C-185/01 w odniesieniu do art. 5 ust. 1 szóstej dyrektywy znajdują zastosowanie do okoliczności niniejszej sprawy w odniesieniu do wykładni pojęcia „dostawy towarów” w rozumieniu art. 14 ust. 1 dyrektywy 2006/112. Należy zatem zbadać, czy dostawcy paliw faktycznie przenieśli na Vega International lub Vega Poland uprawnienie do dysponowania paliwem jak właściciel.
Mając na uwadze powołane orzecznictwo TSUE, w celu określenia charakteru podatkowego danej czynności każdorazowo należy dokonać analizy istotnych postanowień umowy łączącej strony. W odniesieniu do możliwości zakwalifikowania opisanych transakcji z udziałem kart paliwowych jako transakcji (dostaw) łańcuchowych należy podkreślić, że warunkiem niezbędnym zaistnienia omawianego unormowania jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy. Wskazany przepis bazuje na konstrukcji opartej na fikcji prawnej, zgodnie z którą, dla potrzeb VAT przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, mimo że wydanie towaru ma miejsce tylko raz.
W kontekście powyższego istotne jest uznanie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli – w istocie – przeniesienie (uznanie, że dokonało się takie przeniesienie) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania. W przypadku, gdy kolejny w łańcuchu podmiot (pośrednik) ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, a ponadto obciążony jest obowiązkami reklamacyjnymi w stosunku do np. wadliwego towaru, to należy uznać, że podmiot ten posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel.
Jeżeli z zawartych umów/postanowień wynika, że drugi w łańcuchu podmiot (pośrednik) ma wpływ na ww. elementy kształtujące obrót danym towarem, wówczas należy uznać, że rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna dostawa dokonana na rzecz nabywcy będzie dokonana (uznana za dokonaną) przez ten podmiot.
Przenosząc powyższe ustalenia na grunt analizowanej sprawy należy uznać, że transakcje realizowane za pośrednictwem kart paliwowych, na zasadach opisanych we wniosku, stanowią / będą stanowić transakcje łańcuchowe. Operator stacji paliw (lub pośrednik pomiędzy A. a operatorem stacji paliw) dokona dostawy towarów (np. oleju napędowego, benzyny, energii elektrycznej, smarów) na rzecz A, a następnie A dokona dostawy tych towarów na Państwa rzecz. Przy czym, fizyczne wydanie towaru nastąpi pomiędzy pierwszym i ostatnim podmiotem w łańcuchu, tj. pomiędzy operatorem stacji paliw i Państwem. Zatem A, jako drugi bądź kolejny podmiot w łańcuchu będzie zarówno nabywcą, jak i dostawcą towarów.
Przedstawione okoliczności sprawy pozwalają przyjąć, że A posiada prawo dysponowania towarem jak właściciel i jest aktywnym uczestnikiem w łańcuchu dostaw towarów nabywanych przez Państwa z wykorzystaniem kart paliwowych od operatorów stacji paliw. Z wniosku wynika również, że A ma wpływ na katalog nabywanych przez Państwa towarów poprzez ustalenie asortymentu, który może zostać nabyty przy użyciu kart paliwowych (możecie Państwo nabywać jedynie określone rodzaje towarów wskazane w zawartej umowie z A), jak również ma wpływ na kształtowanie cen towarów nabywanych przez Państwa, zaś Państwo nie ponosicie całego kosztu zakupu towarów. Jak Państwo wskazali do uzgodnionych cen sprzedaży paliwa obowiązujących w momencie dostawy na stacji paliwowej (cen na dystrybutorze lub cen katalogowych) A dolicza opłaty serwisowe oraz udziela Państwu rabatów. Ponadto A ponosi odpowiedzialność za wady dostarczonych towarów. W przypadku niewłaściwego użytkowania karty bądź trudności z płatnościami A może rozwiązać umowę bez wypowiedzenia i natychmiast zablokować kartę paliwową.
Zatem, z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że rola A nie będzie się ograniczać wyłącznie do wydania Państwu kart paliwowych, za pośrednictwem których możliwy jest zakup towarów, ale A będzie pełnić rolę aktywnego pośrednika, który ma wpływ na warunki, w jakich będą dokonywane transakcje. Tym samym, w ramach przedstawionego w opisie sprawy schematu współpracy z wykorzystaniem kart paliwowych pomiędzy stronami będzie dochodziło do sprzedaży towarów przez operatora stacji paliw (lub pośrednika pomiędzy A a operatorem stacji paliw) na rzecz A, a następnie odsprzedaży tych towarów przez A. na Państwa rzecz.
Jednocześnie, w związku z tym, że łańcuch dostaw tj. dostawa towarów (np. oleju napędowego, benzyny, energii elektrycznej, smarów) odbywają się na terytorium Polski to stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy tj. Polska.
W konsekwencji należy uznać, że transakcje dokonywane pomiędzy A. a Państwa Spółką w zakresie zakupu towarów dokonywanych przy użyciu kart paliwowych, stanowi / będzie stanowić dla Państwa czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. odpłatną dostawę towarów, które w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowane będą według właściwych stawek podatku VAT dla danego przedmiotu sprzedaży.
Z powołanych powyżej przepisów prawa wynika, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W kwestii prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków dotyczących pojazdów samochodowych mają zastosowanie regulacje określone w art. 86a ustawy.
W rozpatrywanej sprawie są Państwo zarejestrowani dla celów VAT w Polsce jako czynny podatnik VAT. Nabywacie Państwo towary na terenie Polski bezgotówkowo przy wykorzystaniu kart paliwowych wydawanych przez A. Towary nabywane są przez Państwa w celu realizacji usług przewozów autobusowych na terytorium Polski i innych państw UE, do pojazdów konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu powyżej 10 osób, a z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.
Tym samym w odniesieniu do opisanych we wniosku Państwa pojazdów (autobusów) są spełnione przesłanki do uznania, że są one wykorzystywane wyłącznie do Państwa działalności gospodarczej. W tym przypadku przepis prawny, o którym mowa w art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, z którego wynika, że w zakresie wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez Państwa, nie będzie mieć zastosowania. Jednocześnie jak już stwierdziłem, transakcje dokonywane pomiędzy A a Państwem w zakresie zakupów towarów, dokonywanych przy pomocy kart paliwowych, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. odpłatną dostawę towarów, które w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowane będą według właściwych stawek podatku VAT dla danego przedmiotu sprzedaży.
W odniesieniu do Państwa wątpliwości wskazać należy, że w przypadku towarów nabywanych przez Spółkę wykorzystywanych do przewozów autobusowych na terytorium Polski mają / będą mieć Państwo pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez A na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy. Jak wynika z opisu sprawy jesteście Państwo zarejestrowani jako czynny podatnik VAT w Polsce, natomiast świadczone przez Państwa usługi przewozów autobusowych w zakresie w jakim przewóz odbywa się w Polsce podlegają opodatkowaniu na terytorium kraju, gdyż miejscem świadczenia tych usług, na podstawie art. 28f ust. 1 ustawy, jest miejsce, gdzie odbywa się transport pasażerów, z uwzględnieniem pokonanych odległości. Natomiast w odniesieniu do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy nabyte towary służą wykonywaniu czynności, dla których miejsce świadczenia (opodatkowania), będzie inne niż terytorium kraju, gdy usługi przewozu odbywają się poza Polską na terytorium innego państwa UE - zastosowanie znajdzie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy. Jak sami Państwo wskazali, gdyby usługi przewozu podlegały opodatkowaniu na terytorium Polski to byłyby opodatkowane według właściwej stawki podatku, a Spółka posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami. Zatem zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy umożliwiające obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przy czym prawo to przysługuje, pod warunkiem, że nie znajdą zastosowania wyłączenia, o których mowa w art. 88 ustawy.
W konsekwencji przysługuje / będzie przysługiwało Państwu prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez A dokumentujących transakcje nabycia towarów zrealizowane przy wykorzystaniu kart paliwowych.
Tym samym Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.
Ponadto, należy zauważyć, że Minister Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej działając na podstawie art. 14a § 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, w celu zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe wydał interpretację ogólną w sprawie prawidłowego kwalifikowania dla celów podatku od towarów i usług transakcji z wykorzystaniem kart paliwowych, realizowanych w modelu trójstronnym jako dostawy towarów albo świadczenia usług nr PT9.8101.3.2020 z 15 lutego 2021 r. (Dz. Urz. Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z 2021 r. poz. 13). Interpretacja ta odnosi się do przypadków, w których uczestnikami transakcji z użyciem kart paliwowych są trzy podmioty – podmiot pośredniczący, odbiorca oraz dostawca. Karty paliwowe są udostępnione (przekazane) odbiorcy (użytkownikowi karty) przez podmiot pośredniczący, który nie jest emitentem kart paliwowych, ani jednocześnie dostawcą (prowadzącym stacje paliw). We wskazanym w interpretacji ogólnej modelu karty paliwowe nie są bezpośrednio przekazywane korzystającemu przez emitenta karty.
Zatem powyższa interpretacja ogólna nie znajduje zastosowania w opisanym we wniosku stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym ze względu na inny model współpracy między stronami transakcji.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy:
- stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz
- zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).