Wyrok WSA w Lublinie z dnia 8 maja 2024 r., sygn. I SA/Lu 47/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Niezgoda Sędzia WSA Monika Kazubińska-Kręcisz Asesor sądowy Marcin Małek (sprawozdawca) Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Woźny po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 maja 2024 r. sprawy ze skargi Z. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 10 listopada 2023 r. nr SKO.II.41/1129/PP/2023 w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2022 r. - uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Pismem z 14 grudnia 2023 r. Z. K. (dalej: "skarżący", "podatnik" lub "strona"), wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Chełmie (dalej: "Kolegium" lub "SKO") z 10 listopada 2023 r. nr SKO.II.41/1129/PP/2023, utrzymującą w mocy decyzję [...] (dalej także: "organ podatkowy") z 29 maja 2023 r. nr DF-PO.3120.19294.2023, którą ustalono skarżącemu oraz pozostałym współwłaścicielom podatek od nieruchomości na rok 2022 r. za nieruchomość położoną w [...] przy [...] w łącznej wysokości 11 861,00 zł.

W niniejszej sprawie ustalono następujący stan faktyczny.

W dniu 23 czerwca 2021 r. do organu podatkowego wpłynęła informacja o nieruchomościach i obiektach budowlanych złożona przez skarżącego dotycząca nieruchomości położonej w [...] przy [...], której 20 kwietnia 2021 r. stał się współwłaścicielem, w której zadeklarował powierzchnię 166 m2 gruntów związanych z powadzoną działalnością gospodarczą oraz powierzchnię 532,64 m2 budynków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Po wszczęciu i przeprowadzeniu postępowania organ podatkowy decyzją z 29 maja 2023 r., ustalił podatnikowi oraz pozostałym współwłaścicielom wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2022 r. w kwocie 11 861,00 zł, płatnej w czterech ratach.

W jego ocenie, zebrany materiał dowodowy wskazuje, że lokal niemieszkalny o pow. 532,64 m2 znajdujący się w budynku handlowo-usługowym związany jest z prowadzeniem działalności gospodarczej. Uznał, że analiza dowodów nie przyniosła potwierdzenia tezy strony, jakoby część nieruchomości (piwnice) nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Zdaniem organu, powierzchnia ta jest przystosowana do prowadzenia takiej działalności. Wykonano tam prace budowlane, ukierunkowane na adaptację tej powierzchni. Tym samym nie mogło zostać zastosowane do tej powierzchni zwolnienie z art. 7 ust. 1 pkt 6 u.p.o.l.