Czy w przyjętej polityce rachunkowości jednostka powinna określić dolną granicę środków trwałych, poniżej której niektóre składniki ze względu na niską wartość będą wyłączone z ewidencji bilansowej

Obecnie przejmując obowiązek prowadzenia ewidencji wyposażenia zastałam następującą sytuację. Ewidencja wyposażenia ilościowego zawiera wiele pozycji, które w myśl naszej polityki rachunkowości powinny być ujęte w ewidencji wartościowej, są to np. telewizory, meble itp. W 2020 r. weszło w życie w naszej jednostce zarządzenie, w którym główny księgowy zawarł następujący zapis: "Należy zaewidencjonować w ewidencji wartościowej składniki, które dotychczas są ujęte w ewidencji ilościowej takie jak meble, sprzęt elektryczny AGD, radioodbiorniki i telewizory. Z uwagi na to, że te składniki są używane od wielu lat, przyjmuje się następującą ich wycenę: telewizory 100 zł radioodbiorniki 50 zł lodówki 100 zł wentylator 30 zł meble uśredniona cena dla danego rodzaju mebla będącego w ewidencji wartościowo ilościowej. " Zarządzenie do tej pory nie jest wykonane. Zasady wyceny określone w zarządzeniu dotyczą niewielkiej ilości ww. sprzętu, a co zrobić z pozostałym wyposażeniem, które według mnie powinno się znaleźć w ewidencji wartościowej? Są to np. piły spalinowe, betoniarki, odkurzacze, żelazka, niszczarki. Według mnie należałoby wprowadzić nowe zarządzenie, w którym zostaną jasno określone jednolite zasady wyceny całości posiadanego wyposażenia. Ze względu na wieloletnie użytkowanie tych przedmiotów myślę, żeby wycenić je np. według obecnej ceny rynkowej takich przedmiotów (używanych) wystawianych do sprzedaży na portalach np. olx, czy allegro. Czy w przyjętych zasadach rachunkowości możemy określić dolną granicę środków trwałych, poniżej której niektóre składniki ze względu na niską wartość będą wyłączone z ewidencji bilansowej?