Interpretacja indywidualna z dnia 3 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.237.2024.1.AN

Czy w sytuacji przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego Spółka będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych stosując obniżone stawki amortyzacji (co spowoduje wydłużenie okresu amortyzacji dla celów podatkowych), a następnie, począwszy od stycznia jednego z kolejnych lat, powrócić do stawek z Wykazu stawek amortyzacyjnych (co spowoduje odpowiednie skrócenie okresu amortyzacji).

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych, jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 kwietnia 2024 r., za pośrednictwem systemu ePUAP, wpłynął Państwa wniosek tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w sytuacji przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego Spółka będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych stosując obniżone stawki amortyzacji (co spowoduje wydłużenie okresu amortyzacji dla celów podatkowych), a następnie, począwszy od stycznia jednego z kolejnych lat, powrócić do stawek z Wykazu stawek amortyzacyjnych (co spowoduje odpowiednie skrócenie okresu amortyzacji).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka z o.o. (dalej jako: „Spółka”, „Wnioskodawca”), ma siedzibę na terytorium Polski i podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy). Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji (…) na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”) na podstawie trzech zezwoleń, korzystając ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”). Po wyczerpaniu puli pomocy publicznej wynikającej z ww. zezwoleń Spółka planuje korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, dla dochodu wygenerowanego z nowej inwestycji objętej posiadaną Decyzją o wsparciu wydaną w oparciu o przepisy ustawy z 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji. Spółka wykorzystuje w prowadzonej działalności, w tym w działalności zwolnionej, różnego typu środki trwałe, od których dokonuje odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m ustawy o CIT.

Wnioskodawca planuje obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych wykorzystywanych w działalności zwolnionej prowadzonej na podstawie posiadanych zezwoleń, a w przyszłości na podstawie decyzji o wsparciu, wprowadzonych do ewidencji, o której mowa w art. 16d ust. 2 ustawy o CIT, przed 1 stycznia 2021 r. Obniżone stawki Spółka będzie stosować poczynając od roku 2025. Obniżone stawki amortyzacji będą stosowane jednolicie przez cały rok podatkowy Spółki, tj. przez cały rok 2025 i ewentualnie przez kolejne cale lata podatkowe, jeśli zostanie podjęta taka decyzja.

Pytanie

Czy w sytuacji przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego Spółka będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych stosując obniżone stawki amortyzacji (co spowoduje wydłużenie okresu amortyzacji dla celów podatkowych), a następnie, począwszy od stycznia jednego z kolejnych lat, powrócić do stawek z Wykazu stawek amortyzacyjnych (co spowoduje odpowiednie skrócenie okresu amortyzacji)?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie uprawniony do stosowania od początku 2025 r. obniżonych stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r., jak również do przywrócenia w którymś z kolejnych lat stawek podstawowych, określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Obniżka stawek spowoduje wydłużenie okresu amortyzacji wybranych środków trwałych, natomiast powrót do stawek podstawowych będzie skutkowa odpowiednim skróceniem okresu amortyzacji tych składników majątkowych (w stosunku do okresu wynikającego z wcześniejszego obniżenia tych stawek). Fakt wykorzystywania środków trwałych, których będzie dotyczyła planowana zmiana stawek amortyzacyjnych, w działalności zwolnionej prowadzonej podstawie zezwoleń bądź Decyzji o wsparciu nie będzie pozbawiał Spółki tego prawa.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są co do zasady odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m.

Art. 16i ust. 1 ustawy o CIT stanowi, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Zgodnie natomiast z art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Należy jednocześnie mieć na uwadze przepis art. 16i ust. 8 ustawy o CIT, który stanowi, że art. 16i ust. 5 ustawy o CIT nie stosuje się do środków trwałych wykorzystywanych przez podatników w działalności, z której dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym - w okresie korzystania z takiego zwolnienia. Zasadniczo więc obniżenie stawek amortyzacyjnych nie może dotyczyć tych środków trwałych, które są wykorzystywane w działalności zwolnionej prowadzonej na podstawie zezwolenia lub decyzji o wsparciu, gdyż dochody z tej działalności podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie odpowiednio z art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a ustawy o CIT.

Art. 16i ust. 8 ustawy o CIT został wprowadzony na podstawie art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2020 poz. 2123; dalej: „ustawa zmieniająca”) z mocą obowiązującą od 1 stycznia 2021 r. Zgodnie jednak z art. 14 ustawy zmieniającej, art. 16i ust. 8 ma zastosowanie do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych po dniu 31 grudnia 2020 r. Ograniczenia dotyczącego obniżania stawek nie stosuje się wobec tego do tych środków trwałych, które zostały wprowadzone do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r.

Wykładnia literalna powyższych przepisów nie budzi wątpliwości co do ich stosowania. Przywołane przepisy jednoznacznie stanowią, że podatnicy są uprawnieni do obniżenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych wykorzystywanych w ramach działalności zwolnionej, wprowadzonych do ewidencji środków trwałych przed 1 stycznia 2021 r. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, właśnie takich środków trwałych będzie dotyczyła decyzja Spółki w zakresie obniżenia stawek amortyzacyjnych. Dodatkowo, Spółka planuje stosować obniżone stawki począwszy od stycznia roku 2025, a więc od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego, co jest zgodne z treścią art. 16i ust. 5 ustawy o CIT.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że Spółka będzie uprawniona do stosowania od początku 2025 r. obniżonych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych wykorzystywanych w działalności zwolnionej prowadzonej na podstawie posiadanych zezwoleń lub Decyzji o wsparciu, wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. Obniżenie stawek spowoduje wydłużenie okresu amortyzacji tych składników majątkowych. W kolejnych latach, Spółka będzie miała prawo do ponownej zmiany stawek amortyzacyjnych, tzn. ich podwyższenia do poziomu wynikającego z Wykazu stawek amortyzacyjnych (od stycznia danego roku); zmiana ta spowoduje odpowiednie wydłużenie okresu amortyzacji (w stosunku do okresu wynikającego z wcześniejszego obniżenia tych stawek).

Powyższe stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie m.in. w:

-interpretacji indywidualnej, znak 0111-KDIB1-3.4010.702.2023.2.JKU, wydanej 30 stycznia 2024 r.,

-interpretacji indywidualnej, znak 0111-KDIB1-3.4010.185.2022.1.PC, wydanej 20 czerwca 2022 r.,

-interpretacji indywidualnej, znak 0111-KDIB1-3.4010.185.2022.1.PC, wydanej 15 czerwca 2022 r.,

-interpretacji indywidualnej, znak 0111-KDIB1-3.4010.39.2022.1.PC, wydanej 22 marca 2022 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej interpretacji.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

  Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.