Interpretacja indywidualna z dnia 3 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-2.4015.55.2024.2.PB

W zakresie skutków podatkowych złożenia wniosków o wydanie zaświadczeń, że zobowiązania podatkowe z tytułu nabycia darowizn się przedawniły.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych złożenia wniosków o wydanie zaświadczeń, że zobowiązania podatkowe z tytułu nabycia darowizn się przedawniły:

-w części dotyczącej ustalenia okresu przedawnienia prawa do wydania decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn – jest nieprawidłowe,

-w pozostałej części – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 marca 2024  r. wpłynął Pana wniosek z 27 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych złożenia wniosków o wydanie zaświadczeń, że zobowiązania podatkowe z tytułu nabycia darowizn się przedawniły. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 maja 2024 r. (wpływ 14 maja 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Z mocy ustawy (art. 31-46 K.R.O.) wspólność majątkowa między małżonkami Ł. M. a A. M.-Ż. powstała z chwilą zawarcia małżeństwa (...) 2008 r. Sąd Okręgowy (…) w sprawie (…) w dniu (...) 2023 r. orzekł rozwód powyższego związku małżeńskiego, a (...) 2024 r. Sąd Rejonowy (…) (…) ustalił rozdzielność majątkową małżonków z datą wsteczną (...) 2022 r. Wobec braku porozumienia pomiędzy byłymi małżonkami co do podziału majątku wspólnego, Wnioskodawca przygotowuje się do zainicjowania sprawy sądowej o podział majątku po rozwodzie. W tym celu należy ustalić, które składniki majątku wchodzą do majątku wspólnego, a które do majątku osobistego każdego z małżonków (art. 31-33 K.R.O.), a także w jakim zakresie zostały poczynione nakłady z majątku osobistego małżonków na ich majątek wspólny.

Wnioskodawca, Ł. M., do majątku osobistego – poprzez darowizny od matki, G. M. – w latach (...) nabył następujące środki pieniężne, w każdym przypadku darowizna następowała jako przelew bankowy z konta osobistego darczyńcy (G. M.) na konto osobiste obdarowanego (Ł. M.):

1)(...) 2015 r. (...) zł,

2)(...) 2015 r. (...) zł,

3)(...) 2015 r. (...) zł,

4) (...) 2015 r. (...) zł,

5) (...) 2015 r. (...) zł,

6) (...) 2015 r. (...) zł,

7)(...) 2015 r. (...) zł,

8) (...) 2015 r. (...) zł,

9)(...) 2012 r. (...) zł,

10)(...) 2012 r. (...) zł,

11)(...) 2011 r. (...) zł,

12)(...) 2011 r. (...) zł,

13)(...) 2011 r. (...) zł,

14)(...) 2010 r. (...) zł,

15)(...) 2010 r. (...) zł,

16)(...) 2010 r. (...) zł,

17)(...) 2009 r. (...) zł,

18)(...) 2009 r. (...) zł,

19)(...) 2009 r. (...) zł,

20)(...) 2009 r. (...) zł,

21)(...) 2009 r. (...) zł.

W dniu (...) 2015 r. G. M. potwierdziła umowy darowizny oświadczeniem darczyńcy wskazując, że przyrzeczone świadczenia z lat (...) zostały już spełnione.

Chociaż otrzymane darowizny (dla osób z tzw. 0 grupy podatkowej) spełniały wymóg zupełnego zwolnienia od podatku od spadków i darowizn, obdarowany – nie zdając sobie sprawy z takiej konieczności – nie zgłosił darowizn do Urzędu Skarbowego poprzez złożenie zeznań podatkowych SD-Z2 w terminie 6 miesięcy od daty powstania obowiązku podatkowego.

Biorąc pod uwagę, że obowiązek podatkowy powstał w latach (...), a termin przedawnienia prawa do wydania decyzji wynosi 5 lat licząc od końca roku podatkowego, w którym powstał obowiązek podatkowy, przedawnienia prawa do wydania decyzji za powyższe darowizny następowały w latach (...).

W chwili obecnej obdarowany potrzebuje – na potrzeby cywilnej sprawy sądowej o podział majątku – przedstawić dowody darowizny w postaci zaświadczenia o przedawnieniu podatku od spadków i darowizn. W tym celu planuje złożenie do Naczelnika US ww. wniosku dla każdej z otrzymanych darowizn. Intencją obdarowanego jest zatem uzyskanie ww. zaświadczenia (na potrzebę wykazania majątku odrębnego małżonka w cywilnym postępowaniu sądowym), a nie legalizacja posiadanego majątku przed Urzędem Skarbowym.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Oświadczenie darczyńcy z (...) 2015 r. przyjęło formę pisemnej umowy darowizny zawartej między stronami, gdzie darczyńcą była G. M., a obdarowanym jej syn Ł. M. W treści umowy zostały spisane świadczenia, które zostały przekazane przez darczyńcę na konto bankowe obdarowanego w okresie (...), na łączną kwotę (...) złotych. W ramach zawartej umowy, darczyńca G. M. potwierdziła, że dokonane przelewy stanowią darowiznę, zaś obdarowany Ł. M. potwierdził faktyczne przyjęcie darowizny. Wnioskodawca podkreślił, że umowa ta nie miała formy aktu notarialnego.

Pytanie

Czy złożenie przez Ł. M. wniosków o wydanie zaświadczeń, że zobowiązania podatkowe wygasły wskutek przedawnienia, spowoduje odnowienie obowiązków podatkowych w podatku od spadków i darowizn poprzez uznanie przez organ podatkowy złożenia wniosków o wydanie zaświadczeń za „powołanie się” na fakt nabycia w myśl art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

Przedawnienie.

Podatnicy podatku od spadków i darowizn są obowiązani do składania zeznań podatkowych (traktowanych na równi z deklaracjami – art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej), a termin przedawnienia prawa do wydania decyzji wynosi 5 lat licząc od końca roku podatkowego, w którym powstał obowiązek podatkowy. Dla darowizn obowiązek podatkowy powstaje zaś z chwilą nabycia rzeczy.

Zgodnie bowiem z art. 68 par. 1 i 2 ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe nie powstaje, w sytuacji gdy podatnik nie złożył deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego, pod warunkiem że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy. W bieżącej sprawie przedawnienie prawa do wydania decyzji za opisane darowizny następowało systematycznie w latach (...).

Brak przesłanek do odnowienia obowiązku podatkowego.

Przepisy ustawy z 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (u.p.s.d), przewidują możliwość „odnowienia obowiązku podatkowego”. Jak wynika z art. 6 ust. 4 zdanie 2 u.p.s.d. w przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą „powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia”.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie precyzuje jednak co należy rozumieć pod pojęciem „powołania się przez podatnika”. W orzecznictwie sądów administracyjnych (wyroki NSA: z 13 września 1988 r. (NSA Kraków: sygn. akt SA/Kr 664/88) i 10 grudnia 2015 r. (sygn. akt II FSK 2490/13)) wskazuje się, że przez „powołanie się”, o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn, należy rozumieć wskazanie, a także odwołanie się do czegoś w celu wykazania zasadności własnego stanowiska czy tezy, a więc chodzi o świadome działanie podatnika, który powołuje się na fakt nabycia z zamiarem wykazania czegoś przed organem podatkowym (organem kontroli podatkowej), osiągnięcia określonego skutku w toczącym się w odniesieniu do niego postępowaniu podatkowym lub kontrolnym, kontroli podatkowej lub czynnościach sprawdzających.

W uzasadnieniu przywołanego wyroku NSA o sygn. akt II FSK 790/13, wskazano w szczególności, że „powołanie się” to świadome działanie podatnika, powołującego się na określoną czynność cywilnoprawną z zamiarem wykazania czegoś przez organem podatkowym. I tak WSA w Rzeszowie w wyroku z 5 listopada 2020 r. (sygn. akt I SA/Rz 465/20) zauważa, że przez powołanie należy rozumieć świadome działanie podatnika podejmowane z zamiarem wykazania posiadania zasobów pieniężnych przed organem podatkowym w celu osiągnięcia skutku w toczącym się w odniesieniu do niego postępowaniu podatkowym, a tym samym złożenie zeznania podatkowego SD-3 nie jest „powołaniem się podatnika” w rozumieniu przepisu art. 6 ust. 4 zdanie drugie u.p.s.d.

Także WSA w Rzeszowie w wyroku (sygn. akt I SA/Rz 445/21) z 28 września 2021 r. uznał, że złożenie zeznania podatkowego SD-Z2 po upływie 5 lat po terminie obowiązku podatkowego nie doprowadzi do odnowienia obowiązku podatkowego: „Za nietrafny należy uznać pogląd organu, że poprzez powołanie się na fakt nabycia spadku rozumieć należy każde zachowanie podatnika, w tym również samo złożenie zeznania podatkowego, na poczet podatku od spadków i darowizn, odnośnie nabycia spadku, objętego zeznaniem. Poprzez powołanie się na fakt nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, w rozumieniu art. 6 ust. 4 ustawy, rozumieć bowiem należy odwołanie się do czegoś (przytoczenie określonego faktu) w celu wykazania zasadności stanowiska, twierdzeń podatnika w innej sprawie, niedotyczącej bezpośrednio faktu nabycia spadku, będącego przedmiotem prawnopodatkowej oceny. Chodzi tu więc o świadome i celowe działanie podatnika, który powołuje się na fakt nabycia spadku z zamiarem wykazania zasadności swojego stanowiska w sprawie, w której sam fakt nabycia nie stanowi głównego jej przedmiotu. Za powołanie się nie można uznać złożenia zeznania podatkowego w podatku od spadków i darowizn, w którym wskazanie faktu nabycia byłoby jego głównym celem. Istotą przepisu art. 6 ust. 4 zd. 2 ustawy jest zapobieżenie wywodzeniu przez podatników korzystnych dla siebie skutków, na gruncie spraw podatkowych, z faktu niewywiązania się przez nich z obowiązków w zakresie złożenia deklaracji, na podatek od spadków i darowizn i zapłaty tego podatku. Regulacja ta ma więc charakter sankcyjny i tak należy ją stosować.”

Podobnie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej (Znak: 0111-KDIB2-3.4015.19.2020.2.BB) z 14 kwietnia 2020 r. wskazał, iż do odnowienia obowiązku podatkowego nie doprowadzi również planowane przez podatnika złożenie wniosku o wydanie zaświadczenia o przedawnieniu podatku od darowizn: „(…) przez „powołanie się”, o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn, należy rozumieć wskazanie, odwołanie się do czegoś w celu wykazania zasadności własnego stanowiska, tezy. Chodzi tu o świadome działanie podatnika, który powołuje się na określoną czynność cywilnoprawną z zamiarem wykazania czegoś przed organem podatkowym. W związku z powyższym złożenie przez Wnioskodawcę w organie podatkowym wniosku o wydanie zaświadczenia, że zobowiązanie podatkowe z tytułu dziedziczenia wygasło wskutek przedawnienia, nie spełni przesłanki powołania się na fakt nabycia spadku. Takie działanie nie spowoduje więc odnowienia obowiązku podatkowego.”

Podobne wnioski wypływają z interpretacji (Znak: 0111-KDIB2-3.4015.246.2023.1.AD) Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 stycznia 2024 r. (samo złożenie wniosku o wydanie zaświadczenia nie jest powołaniem się przed organem na fakt nabycia), czy interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 sierpnia 2022 r. (Znak: 0111-KDIB2-2.4015.65.2022.1.MM: wydanie zaświadczenia, że zobowiązanie podatkowe z tytułu dziedziczenia wygasło wskutek przedawnienia, nie spełni przesłanki powołania się na fakt nabycia spadku. Takie działanie nie spowoduje – zdaniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej – odnowienia obowiązku podatkowego).

W bieżącej sprawie opisanej w niniejszym wniosku o interpretację podatkową, w sytuacji, gdy:

•wobec Wnioskodawcy, nie toczą się żadne czynności sprawdzające, postępowania podatkowe, kontrole podatkowe lub postępowania kontrolne,

•Wnioskodawca nie składał zeznań podatkowych SD-Z2 / SD-3 dla opisanych darowizn,

planowane złożenie wniosku o wydanie zaświadczenia o przedawnieniu podatku od darowizn nie może być traktowane jako „powołanie się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia”. Otrzymane zaświadczenie nie będzie bowiem służyło do wywodzenia przed Urzędem Skarbowym jakichkolwiek faktów (np. udokumentowania legalności posiadanego majątku), a będzie przedłożone sądowi w cywilnej sprawie o podział majątku (celem kwalifikacji części środków finansowych jako majątku odrębnego).

Zdaniem Wnioskodawcy, złożenie przez niego wniosków o wydanie zaświadczeń, że zobowiązania podatkowe wygasły wskutek przedawnienia, nie spowoduje tym samym odnowienia obowiązków podatkowych w podatku od spadków i darowizn poprzez uznanie przez organ podatkowy złożenia wniosków o wydanie zaświadczeń za „powołanie się na fakt nabycia” (w myśl art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku:

-w części dotyczącej ustalenia okresu przedawnienia prawa do wydania decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn – jest nieprawidłowe,

-w pozostałej części – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 596):

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Jak stanowi natomiast art. 890 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn:

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy:

Jednakże zgodnie z art. 6 ust. 4 tej ustawy:

Stosownie do art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn:

Z przedstawionego zdarzenia wynika, że w latach (...) nabył Pan środki pieniężne od mamy tytułem darowizn, które następowały jako przelew bankowy z konta osobistego darczyńcy na konto osobiste obdarowanego. W dniu (...) 2015 r. G. M. potwierdziła umowy darowizny oświadczeniem darczyńcy wskazując, że przyrzeczone świadczenia z lat (...) zostały już spełnione. Oświadczenie darczyńcy z (...) 2015 r. przyjęło formę pisemnej umowy darowizny zawartej między stronami, gdzie darczyńcą była G. M., a obdarowanym jej syn Ł. M. W treści umowy zostały spisane świadczenia, które zostały przekazane przez darczyńcę na konto bankowe obdarowanego w okresie (...), na łączną kwotę (...) złotych. W ramach zawartej umowy, darczyńca G. M. potwierdziła, że dokonane przelewy stanowią darowiznę, zaś obdarowany Ł. M. potwierdził faktyczne przyjęcie darowizny. Podkreślił Pan, że umowa ta nie miała formy aktu notarialnego. Nie zgłosił Pan darowizn do Urzędu Skarbowego poprzez złożenie zgłoszeń SD-Z2 w terminie 6 miesięcy od daty powstania obowiązku podatkowego. W chwili obecnej potrzebuje Pan – na potrzeby cywilnej sprawy sądowej o podział majątku – przedstawić dowody darowizny w postaci zaświadczenia o przedawnieniu podatku od spadków i darowizn. W tym celu planuje Pan złożenie do Naczelnika US ww. wniosku dla każdej z otrzymanych darowizn.

Biorąc pod uwagę opisane zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że przy nabyciu w drodze darowizny, która nie została zgłoszona do opodatkowania (co miało miejsce w przedmiotowej sprawie), a następnie zostało sporządzone pismo – pisemna umowa darowizny potwierdzająca, że przelewy dokonane w latach (...) stanowiły darowizny, obowiązek podatkowy powstaje nie z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia (art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy) lecz z chwilą sporządzenia pisma (art. 6 ust. 4 cyt. ustawy). Zgodnie bowiem z ww. art. 6 ust. 4 zdanie pierwsze ustawy o podatku od spadków i darowizn – jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

Pod pojęciem pisma stwierdzającego nabycie należy rozumieć każdy dokument ujawniający niezgłoszone do opodatkowania przeniesienie własności rzeczy lub prawa majątkowego w drodze darowizny – oznacza to, że treść takiego dokumentu ma potwierdzać przejście własności rzeczy lub praw w drodze darowizny. Obowiązek podatkowy powstaje wówczas z chwilą sporządzenia pisma, tj. z datą jego sporządzenia.

Tym samym w terminie miesiąca od sporządzenia pisemnej umowy darowizny potwierdzającej, że przelewy dokonane w latach (...) stanowiły darowizny, tj. od (...) 2015 r. był Pan zobowiązany do złożenia zeznania podatkowego o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych tytułem darowizn.

Z treści wniosku wynika jednak, że nie dopełnił Pan tego obowiązku i nie złożył Pan do właściwego urzędu skarbowego zeznania podatkowego o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych.

Wobec tego konieczna jest analiza przepisów ustawy Ordynacja podatkowa dotyczących przedawnienia zobowiązań podatkowych.

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):

Stosownie natomiast do art. 5 Ordynacji podatkowej:

Zobowiązania podatkowe najczęściej powstają w wyniku zaistnienia pewnego zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże skutek w postaci jego powstania. W takim przypadku zobowiązanie powstaje z dniem zaistnienia tego zdarzenia.

Zobowiązanie podatkowe może jednak powstać również w wyniku działania organów podatkowych: wskutek wydania decyzji ustalającej wysokość zobowiązania. W takim przypadku zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego.

Zgodnie bowiem z art. 21 § 1 Ordynacji podatkowej:

W myśl art. 21 § 5 Ordynacji podatkowej:

Na podstawie art. 68 § 1 ww. ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 68 § 2 ww. ustawy:

Zgodnie z powyższymi przepisami, zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn co do zasady powstaje na skutek doręczenia decyzji ustalającej wysokość tego zobowiązania. Powinna być ona poprzedzona złożeniem zeznania podatkowego. Z kolei okres przedawnienia prawa do wydania decyzji ustalającej wysokość podatku od spadków i darowizn liczy się od końca roku, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Z kolei jak wynika z wyżej powołanych przepisów ustawy Ordynacja podatkowa przedawnienie prawa do ustalenia zobowiązania podatkowego w zakresie podatku od spadków i darowizn w przypadku, gdy podatnik nie złożył deklaracji jest uwarunkowane brakiem doręczenia decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie do treści ww. art. 68 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, skoro nie złożył Pan zeznania podatkowego, to termin na wydanie decyzji wynosi 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy, tj. od końca roku, w którym sporządzono pisemną umowę darowizny potwierdzającą, że przelewy dokonane w latach 2009-2015 stanowiły darowizny.

Mając na uwadze powyższe, nie można zgodzić się z Pana stanowiskiem, iż w analizowanej sprawie przedawnienie prawa do wydania decyzji za opisane darowizny następowało systematycznie w latach (...), tj. licząc 5 lat od otrzymania poszczególnych darowizn.

Jak wykazano powyżej przedawnienie prawa do wydania decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego nastąpiło z końcem 2020 r., ponieważ obowiązek podatkowy w Pana sytuacji powstał w 2015 r.

Tym samym Pana stanowisko w części dotyczącej ustalenia okresu przedawnienia prawa do wydania decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn należy uznać za nieprawidłowe.

Zatem kierując się treścią art. 6 ust. 4 zdanie pierwsze ustawy o podatku od spadków i darowizn, można by stwierdzić, że w analizowanej sprawie nastąpiło przedawnienie prawa do ustalenia zobowiązania podatkowego.

Jednakże mając na uwadze zdanie drugie, zgodnie z którym – w przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia – nie można przesądzić, że definitywnie nastąpiło przedawnienie prawa do ustalenia zobowiązania podatkowego.

Z chwilą „powołania się” przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia może dojść do odnowienia obowiązku podatkowego.

Istotne jest zatem czy w omawianej sprawie, złożenie przez Pana wniosku do urzędu skarbowego o wydanie zaświadczenia, że zobowiązanie podatkowe wygasło wskutek przedawnienia, można uznać za „powołanie się na fakt nabycia” w myśl art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Jak wskazał Pan we wniosku, potrzebuje Pan – na potrzeby cywilnej sprawy sądowej o podział majątku – przedstawić dowody darowizny w postaci zaświadczenia o przedawnieniu podatku od spadków i darowizn. Pana intencją jest zatem uzyskanie ww. zaświadczeń, a nie powoływanie się na fakt nabycia darowizn.

Przez „powołanie się”, o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn, należy rozumieć wskazanie, odwołanie się do czegoś w celu wykazania zasadności własnego stanowiska, tezy. Chodzi tu o świadome działanie podatnika, który powołuje się na określoną czynność cywilnoprawną z zamiarem wykazania czegoś przed organem podatkowym.

W związku z powyższym złożenie w organie podatkowym wniosku o wydanie zaświadczenia, że zobowiązanie podatkowe z tytułu darowizn wygasło wskutek przedawnienia, nie spełni przesłanki powołania się na fakt nabycia darowizn. Takie działanie nie spowoduje więc odnowienia obowiązku podatkowego.

Reasumując, Pana stanowisko, zgodnie z którym złożenie przez Pana wniosków o wydanie zaświadczeń, że zobowiązania podatkowe wygasły wskutek przedawnienia, nie spowoduje tym samym odnowienia obowiązków podatkowych w podatku od spadków i darowizn, należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).